بعد از پست علمی-موسیقیایی خانم لمپرت گرامی، بد ندیدم یک پست درباره یک هنرمند تمام عیار بذارم.

به قول خود ایشون، یک MatheMusician

.

.

Victoria Hart که به نام ViHart شناخته می شود فرزند جورج هارت ریاضی دان-مجسمه ساز آمریکایی است. تحصیلات ViHart نیز در زمینه ریاضی است اما چیزی که او را متمایز می کند مهارت های هنری اوست.

علاوه بر ریاضیات غنی و مجسمه سازی که در کنار پدر آموخته است، او در موسیقی و نقاشی نیز دستی دارد...

شاید بارزترین نکته شخصیتی او ذوق و قریحه خارق العاده و همت و حوصله وحشتناک اوست. (همت و حوصله اش یه چیزی تو مایه های کورت اشتاینر خودمونه!)

.

کارهای فوق العاده ViHart را می توانید در کانال یو.تی.وب اش ببیند.

.

.

با این مقدمه، یکی از ایده های خیلی ساده و بامزه ایشون رو ذکر می کنم... در واقع کل بامزه بودن کار به ساده بودنش است.

قبل از شروع مجبورم یک پیش زمینه از یک موجود معروف ریاضی بگم: نوار موبیوس.

.

.

نوار موبیوس چیزی نیست به جز یک نوار دراز و باریک که سر و ته آن را بعد از دادن یک تاب به هم وصل کرده ایم. (از ضخامت کاغذ صرف نظر کنید.)

اتفاق جالبی که می افتد این است که این نوار یک لبه دارد. در واقع با ادامه دادن خط قرمزی که روی لبه آن کشیده شده است، شما به محل اولیه خود باز می گردید... پس بر خلاف چیزی که در نگاه اول به نظر می رسد، این نوار یک لبه بیشتر ندارد.

اتفاق جالب تر این است که این نوار یک روی بیشتر ندارد. یعنی مثل یک کاغذ معمولی نیست که پشت و رو داشته باشد بلکه دقیقا با همان استدلالی که برای لبه شد، این نوار یک موجود یک رویه است...

.

البته در شکل بالا به خاطر ضخامتی که نوار دارد، این یک رویه بودن به خوبی حس نمی شود. اگر ضخامت نوار را صفر درنظر بگیریم و فرض کنیم یک انسان دوبعدی روی این نوار زندگی می کند، دقیقا بعد از یک بار دور زدن، انسان به جای قبلی خود باز می گردد با این تفاوت که انسان دوبعدی Flip شده است. (مثل نوشته هایی که در آینه می خوانیم...)

.

دقت کنید که با حرکات دورانی معمولی در صفحه، موجود دوبعدی به هیچ وجه نمی تواند Flip شود، همانطور که ما با حرکات دورانی معمولی در فضا نمی توانیم جای چپ و راست بدن خودمان را عوض کنیم و همیشه قلبمان سمت چپ بدنمان خواهد ماند!

.

.

حال همه چیز مهیاست برای توضیح کارهای موبیوسی ViHart

یکی از کارهای او (که البته ایده اولیه این کار مال او نیست) تعریف کردن یک داستان مصور، روی یک نوار موبیوس است.

روش کار این گونه است که او یک نوار موبیوس بزرگ پلاستیکی شفاف را برمی دارد و روی آن شکلی می کشد. بعد از زدن یک دور، به  جای قبلی باز می گردیم، اما شکل Flip شده است. حال در اینجا شکلی را می کشیم و به جای قبلی باز می گردیم.

داستانی که ViHart در یکی از کلیپ هایش تعریف می کند داستان شخصی است به نام Wind که همسایه ای به نام Mr. ug دارد. اما در واقع این Wind و Mr. ug هر دو یک نفر هستند و دو طرف یک نوار موبیوس قرار دارند.

.

.

این داستان، به سبک داستان های فلسفی کودکانه(!) است که نهایتا Wind متوجه می شود که Mr. ug در واقع تصویر آینه ای خود اون بوده است...

88888888888888888888888888888888888888888

88888888888888888

8

اما کار دیگر او که برای من بسیار جذاب بود، استفاده از نوار موبیوس در یک جعبه موسیقی است!

جعبه موسیقی یک دستگاه ساده برای تولید آهنگ است. ورودی جعبه یک نوار کاغذی است که به جای نت هایی که باید نواخته شود، سوراخ دارد. طرز کار آن نیز بدین گونه است، که میله هایی فنری مانند، بالای این نوار قرار گرفته اند و در جاهایی که نوار سوراخ دارد به صفحه زیرین که شامل نت های آوایی مختلف است ضربه می زند.

.

.

البته الان که بحث نوار موبیوس است، خیلی زود این سوال به ذهن می رسد که اگر به جای نوار معمولی از یک نوار موبیوس استفاده کنیم چه اتفاقی می افتد! ولی به نظرم در حالت عادی خیلی آدم باید خوش ذوق باشد که این سوال به ذهنش خطور کند...

ایده دقیقا همین است. ViHart نوار یکی از موسیقی های متن هری پاتر را به شکل نوار موبیوس درآورده است و مشغول پخش آن است. تا قبل از اینکه نوار یک دور بزند، موسیقی به شکل عادی پخش می شود، اما بعد از یک دور، نوار Flip می شود. در واقع جای نت های زیر و بم موسیقی جابجا می شود و شاید می توان گفت شما مکمل موسیقی اصلی را می شنوید!!

.

http://s6.picofile.com/file/8215426892/M...x.mp4.html

.

برای اینکه خیلی هم پست از حالت سینمایی خارج نشود، یادی می کنیم از دیوید لینچ عزیز که نه، دیوید لینچ عجیب!!

یکی از دیوید لینچی ترین فیلم های دیوید لینچ، بزرگراه گمشده است!

.

.

در صحنه ابتدایی فیلم شخصی را می بینیم که آیفون را برمیدارد و می شنود: دیک لورانت مرده است!

بعد از حدود 2 ساعت اتفاقات عجیب و غریب در فیلم، همان شخص زنگ منزلی را می زند و می گوید: دیک لورانت مرده است!

دوستی دارم که همیشه می گوید این فیلم مثل یک نوار موبیوس است!!

مخاطب را می گیرد، یک تاب اساسی می دهد، خوب که فیتیله پیچ شد، به جای اولش برمی گرداند!      :دی

انصافا اگه کسی از دوستان حرفی راجع به این فیلم داره لطف کنه بنویسه بلکه ما از این سردرگمی خارج بشیم!