پلیس فرومایه            Rogue Cop

کارگردان : روی رولند

فیلمنامه : سیدنی بوئم (براساس داستانی از ویلیام مک گیورن)

فیلمبردار : جان سایتز

موزیک : جف الکساندر

بازیگران : رابرت تیلور – جورج رافت - جنت لی – آن فرانسیس –استیو فورست – رابرت الن استاین

محصول 1954 M.G.M  - سیاه و سفید - 92دقیقه

برادر یک درجه دار پلیس شاهد قتلی بوده که توسط گروه تبهکاران به سرکردگی دن بیومانت (جورج رافت)  صورت گرفته . گانگستر ها برای ممانعت از درز ماجرا ,   پیشنهاد حق السکوت می کنند . وقتی مامور پلیس کریستوفر کلوانی (تیلور)  این پیشنهاد وسوسه انگیز را رد می کند , آنها برادرش را که در آستانه ازدواج است ,  به قتل می رسانند . کریستوفر خود را در مرگ برادرش مقصر می داند , چون اگر رشوه را قبول می کرد , اکنون برادرش زنده بود ...

فیلم کم تحرک و دیالوگ محور است . شخصیت پردازی فیلم , ابهامات فراوانی دارد ; ازجمله شخصیت اصلی فیلم – رابرت تیلور – که گوشه چشمی به نامزد برادرش (جنت لی) دارد و این موضوع (شاید به دلیل سانسور) خوب قوام نمی یابد ; یا شخصیت فرعی پلیسی که وردست تیلور است و برای خوشایند رئیسش جانفشانی می کند ... آن فرانسیس در نقش دختری که شمع محافل جورج رافت است و نهایتا از سوی او طرد می شود و به اردوی جناح رقیب ( تیلور – جنت لی ) پناه می آورد ,  غلو شده بازی می کند و بیش از حد حس می گیرد . بهترین بازیگر این فیلم جورج رافت است در نقشی آشنا که تا آن مقطع بارها در طی بیش از 20 سال آن را تجربه کرده بود . در یکی از سکانس ها بی ذوقی کارگردان به اوج می رسد و جنت لی بعنوان خواننده کاباره آواز می خواند که کاملا بی ربط است . بهترین قسمت فیلم , سکانس ابتدای آن است . این سکانس 3 دقیقه ای , در یک کازینو  اتفاق می افتد و ساختار بی نقص آن باعث می شود نقایص بقیه فیلم ,  دوچندان جلوه کند . تبادل اطلاعات تیلور با پیرزنی روزنامه فروش و خبرچین در دکه روزنامه فروشی که به تناوب اتفاق می افتد , از جذابیت های اندک این فیلم است .