پیروزی پوچ           Hollow Triumph

کارگردان : استیو سکلی

فیلمنامه : دنیل فاکس (براساس داستانی از مری فوربس)

فیلمبردار : جان آلتون

موزیک : سال کاپلان

بازیگران : پل هنرید – جون بنت -  ادوارد فرانز – لسلی بروکس - جان کالن میبل پیج- هربرت رادلی

محصول 1948 ایگل لاین فیلمز– سیاه و سفید - 83 دقیقه

سارق فراری جان مولر (هنرید) به طور تصادفی با روانکاوی مبرز ویکتور بارتوک (هنرید) آشنا می شود که شباهت زیادی با خودش دارد , تصمیم می گیرد هویت او را تصاحب کند تا خود را از این مخمصه برهاند . برای این کار از منشی دکتر (بنت) کمک می گیرد ...

حضور پل هنرید در دو نقش چندان جالب نیست . تهیه کنندگی فیلم را خود هنرید به عهده داشت و احتمالا از همین روی نقش خود را پررنگ کرده است . برگ برنده فیلم موزیک پر تعلیق کاپلان و فیلمبرداری جان آلتون است  و  خود فیلم – به عنوان یک کلیت – به هیچ وجه در حد و اندازه آن نیست . عمل جراحی ویکتور بارتوک بر روی خودش که با ایجاد زخمی بر صورت  سعی دارد کاملا شبیه دکتر روان پزشک شود ,  نه تنها خلاقانه نیست ,  بلکه باور پذیر هم نیست . به این علت خلاقانه نیست که ایده تغییر تعمدی چهره , یک سال قبل از آن در گذرگاه تاریک ( دلمر دیوز) استفاده شده بود . و به این دلیل باور پذیر نیست که فردی در میانسالی و اوج پختگی اگر تصمیم بگیرد که این کار خطیر و پر زحمت را انجام دهد , قطعا دقت بیشتری می کند ; نه آنطور که در فیلم شاهدیم به جای سمت چپ ,  در طرف راست صورتش این زخم را ایجاد کند و بعد بفهمد که اشتباه کرده ...نام دیگر فیلم زخم است .