(۱۳۹۰/۶/۳۰ عصر ۱۰:۲۷)کاپیتان اسکای نوشته شده:  

یاد یک فیلم مستند بسیار قدیمی افتادم که می خواست بگوید چیزها آن گونه که می بینیم نیستند. در این فیلم بوگارت هم بود که در راه پله وکنار تابلو ها و در یک اتاق خالی یک نقش نیمه سینمایی را بازی می کرد تا ثابت کند هر چه می بیند و تمام نگرانی ای که دارد به خاطر چیدمان فضا است و واقعی نیست. بوگارت یک نریشن را هم روی فیلم می گفت. یادم هست در جایی از این مستند، تکه یخی را روی پوست کسی گذاشتند و او یک لحظه گمان برد که دستش سوخته است!

گمان می کنم این فیلم راه های گمراه نمودن حواس را بررسی می نمود.

اگر کسی این مستند را به یاد دارد، نام و عنوانش را بگوید.

بانو گرتا، این، همان فیلم نیست؟

کاپیتان اسکای عزیز

با تشکر از توجه شما، متاسفانه فیلم مستند مورد نظر شما را ندیده ام. ولی این برنامه قسمتی است از برنامه Person to Person که در دهه پنجاه میلادی برنامه پر طرفداری در تلویزیون آمریکا بود. در این برنامه افراد مشهور از جمله ستارگان سینما در منزل خود مورد مصاحبه قرار می گرفتند. بعضی از مشهورترین میهمانان این برنامه عبارت بودند از مریلین مونرو، الیزابت تیلور و حتی جان اف کندی. مجری آن هم ادوارد موروی معروف بود.

لینک  عکس قیلثر است !

بوگارت در مورد تابلوهای نقاشی توضیح می دهد که با همسرش آنها را از پاریس تهیه کرده و یکی از آنها را نیز زمانی که با اوا گاردنر در فیلم کنتس پابرهنه بازی میکرده، هنگام بازگشت از رم خریده است. البته متاسفانه کیفیت فیلم پایین است.

دقایق کوتاهی از این برنامه با حضور بوگارت در لینک های زیر موجود است:

http://www.mediafire.com/?thiiyi8bhdvlbpi

http://www.mediafire.com/?31txb02z1xmsg4m

(۱۳۹۰/۶/۳۱ صبح ۰۸:۵۹)دن ویتو کورلئونه نوشته شده:  

آیا ریک اینجا نمیگه (( پاریس )) همیشه با ماست ؟ هرچند میتونه فصل عاشقانه (( پاییز )) هم باشه !

با توجه به خاطرات خوب این زوج در پاریس فکر میکنم این عبارت نزدیک به ذهنتر باشه . دوستانی که نسخه دوبله نشده فیلم  رو دیدن میتونن راهنمایی کنن ؟

دون ویتوی عزیز

همان گونه که اشاره کردید، ریک در پایان فیلم می گوید "پاریس همیشه با ماست"(We'll always have Paris) که اشاره دارد به زمانی که در پاریس با هم بودند. و در ادامه می گوید "ما آن (پاریس) را نداشتیم و از دست داده بودیم"، که شاید اشاره ظریفی به این از دست دادن هنگامی در فیلم بود که میجر اشتراسر از ریک می پرسد: " آیا از آن دسته آمریکایی هایی های هستی که نمی توانند ما را در عشقشون پاریس تصور کنند؟" و ریک بدون اینکه چهره اش احساس خاصی را نشان دهد پاسخ می دهد: "پاریس مشخصا عشق من نیست"، (It's not particularly my beloved Paris). حال این تغییر را در پایان فیلم زمانی که ریک به ایلسا می گوید "ما همیشه پاریس را خواهیم داشت. ما آن را نداشتیم و از دست داده بودیم تا اینکه تو به کازابلانکا آمدی" می بینیم.