به نام خدا

و با سلام به دوستان کافه کلاسیک  

.

.

.

.

.

.

" دوستی "

.

.

دوستی، DOSTI یک فیلم سیاه و سفید و محصول 1964 سینمای هند به کارگردانی ساتین بوس، Satyen Bose  میباشد .

 فیلم بر دوستی دو پسر نوجوان تمرکز دارد: یکی نابینا و دیگری دارای معلولیت جسمی و درآن رابطه دوستانه یک پسر نابینای درس خوان با یک نوجوان فلج و خواننده خیابانی نمایش داده میشود .

.

.

.

.

پدر رامو، Ramu کارگر کارخانه، حین انجام وظیفه در یک تصادف می میرد . هنگامی که کمپانی از پرداخت غرامت در موعد مقرر سرباز می زند، مادر که خانواده اش تحت بدهی های مختلف است؛ شوکه و از پله های خانه به پایین میافتد و رامو نیز که در پی آوردن پزشک برای مادرِ در حال مرگ است؛ در تصادف با اتومبیل مجروح و فلج می شود . پس از ترخیص از بیمارستان در حالیکه رامو ، فلج،  بی پول و بخاطر پرداخت نشدن اجاره، از خانه بیرون انداخنه شده است؛ در خیابان های بمبئی سرگردان میچرخد . او با موهان، Mohan یک پسر نابینا که دارای سرگذشتی مشابه است؛ آشنا میشود ...

.

.

.

موهان خواهری بنام مینا دارد که پرستار است و طی حوادثی از او دور شده و در جستجوی خواهرِ گمشده، سراغش را از دیگران از جمله رامو که در بیمارستان بستری بوده؛ میگیرد . اما رامو اظهار بی اطلاعی میکند و به موهان امید میدهد که روزی موهان او را ملاقات میکند .

رامو در نواختن سازدهنی مهارت دارد در حالی که موهان در خواندن آواز با استعداد است . آنها برای کسب درآمد از عابران پیاده با یکدیگر همکاری نموده و همراه با سازشان آواز می خوانند . رامو می خواهد تحصیلات خود را به پایان برساند . در ادامه آنها با دختر بچه ای به نام مِنجولا، Manjula دوست می شوند که خواهر مرد ثروتمندی به نام آشوک (سانجی خان) است . مِنجو از بیماری روماتیسم قلبی رنج می برد و با دیدن آواز و سازدهنی پسرها خوشحال میشود .

.

.

.

.

..

.

رامو برای پذیرش در مدرسه به پول نیار دارد . موهان با موفقیت پول کافی را با آواز خواندن جمع آوری می کند و رامو پس از عملکرد بسیار خوب در آزمون ورودی، در مدرسه پذیرفته می شود . آنها بعد از این که یک نوجوان در مسیر پیاده روی خیابان، حین خوابیدن شان سعی در سرقت پول پسرها را داشت، به خانه جدیدی در محله ای فقیر نشین نقل مکان می کنند . همسایه جدید آنها زن مهربانی به نام ماسی، Mausi است که با دختر و پسر نوجوان خود زندگی می کند و با رامو و موهان، همانند فرزندان خود رفتار می کند .

.

.

.

.

.

.

در مدرسه، رامو، علی رقم اینکه دائماً مورد تمسخر دانش آموزان ثروتمند قرار می گیرد؛ در تحصیل عالی عمل کرده و آنها که موقعیت رامو را با خود برابر نمی دانند؛ اغلب او را به دلیل "  گدای خیابانی " بودن تحقیر می کنند . معلم رامو بنام شارما جی، جهت ثبت نام رامو در مدرسه، خود را سرپرست او معرفی می کند و در جریان بازدید از خانه رامو، شارما جی متوجه می شود که محله سکونت دانش آموزش برای تحصیل نامناسب است . لذا پیشنهاد می کند که همراه خود از آنجا نقل مکان نماید در حالیکه رامو نمی خواهد موهان را ترک کند ...

.

.

.

.

یک روز هنگام آواز خواندنِ پسرها، موهان صدای آشوک را می شنود که با خواهرش مینا در حال گفتگو است . پس با شتاب می خواهد؛ خواهر گمشده اش را در آغوش بگیرد . اما مینا از اینکه که موهان گدا شده است؛ نزد آشوک خجالت می کشد و از شناسایی برادرش سرباز می زند . مینا مراقب و پرستار منجولا است و بین او و آشوک رابطه ای عاشقانه بوجود آمده است . در ادامه، او با اشک و پشیمانی از کارش، نزد آشوک اعتراف می کند که موهان برادر کوچکش است و آشوک به او دلداری می دهد که به زودی او با برادرش خواهد بود درحالیکه موهان این کار خواهر را نمی بخشد و از او دوری میکند .

.

.

دوستی، فیلمی زیبا و پر احساس است که در آن شخصیتهای مختلفی حضور دارند مانند دختر بچه ای بنام منجولا که پسرها او را خواهر کوچک خود می شمارند و برایش آواز میخوانند و به او شادی و  امید زندگی میدهند و علی رقم کوشش پزشکان، او میمیرد درحالیکه حین بیماری پیوسته از موهان و رامو یاد میکند .

.

.

و نهایتاً  مینا که در پایان فیلم، پرستار برادر بیمارش در بیمارستان است و وقتی دکتر به موهان می گوید پرستاری که شب و روز از او مراقبت کرده همان خواهرش است؛ او را در آعوش میگیرد و فیلم با خیر قبولی رامو با کسب رتبه اول در امتحانات نهایی و آمدن او در بیمارستان برای تشکر و عذر خواهی از موهان به پایان میرسد ...

.

.

.

.

kurt steiner