سلام ,

فیلم های ژاپنی همیشه برای من شامل سامورائی ها بود و همان که همیشه می شناسید توشیرو میفونه که اغلب مواقع همانند کلینت ایستوود یک آواره سوار بر اسب ( البته سوار بر  هیوری گتا!!!) بود که از ناکجا آباد به ناکجاآبادی دیگر می رفت . سانجارو یکی از همین نقش های دلاور آواره است .آدم باهوشی که  در لحظه ی مناسب در جای مناسب قرار دارد و گروهی از بهت زده ها رو هدایت می کنه و البته با خونسردی به اندازه ای که غذاش فراهم بشه از آنها دستمزد می گیره نه کمتر نه بیشتر . در چند دقیقه اول فیلم سامورائی های مزدور دور کلبه را گرفته اند . و من همیشه در آن موقع از قطور بودن درخته تعجب می کنم که خدایا این درخت چند سالشه !

حتما آفتاب سرخ را دیده اید ؟ فیلمی با موضوع سرقت ( جزو علائق شخصی اینجانب !!!! )

توشیرو میفونه , آلن دلون , چارلز برانسون و اون خانمه بذار از نت پیدا کنم اسمش یادم رفت !!!............. بیم بام بوم بیم بام بوم .......... آهان آوردش اورسولا آندرس .

خب 1971 است و فیلم برای فروش موفق چیزی کم نداره . اما من به این موضوع کاری ندارم . دوبله فیلم خیلی جالبه / در سکانسی از فیلم لینک (چارلز برانسون) میگه " خب من یک دزد ناز پرورده شکمو هستم !!!! " انصافا انتخاب کلمات و تن صدای برانسون خیلی بهم میاد . یا در سکانسی دیگه جوجی (میفونه)  میگه " اردو میزنیم !!!" لینک جواب میده " اردو میزنیم!! " جوجی میگه " اونجا میزنیم !!!! " لینک  هم میگه " اونجا میزنیم !!!!" خیلی با نمکه!!!

فیلم دلیجان جنگی یا دلیجان آتش با بازی جان وین و کرک داگلاس یکی دیگر از فیلم های با موضوع سرقت !!!! است که من در کودکی از تلویزیون دیدم ( آقا سال 1356 یعنی یک سال مونده به اینکه دیگه فیلم وسترن از سینما نبینیم !!! )  این مهم نیست ولی هر وقت یاد این فیلم می افتم غیر ممکنه که یادی از معلم کلاس سوم ابتدایی خودم نداشته باشم !!! چرا ؟ خب خوب شد که پرسیدی ( با الهام از لهجه مرحوم ولورین !!!!) هیچی  معلممون مشق گفته بود و داشت مشقها رو خط می زد یکدفعه دفترچه یکی از بچه ها رو برداشت بعد با صدای بلند خوند "دلیجان جنگی ساعت 4 بعد از ظهر !!!!! " بچه تو مشق می نویسی یا منوی تماشای فیلم راه انداختی ؟ خب آن موقع سریع هممون یک درس جدید یاد گرفتیم این که ساعت 4 بعداز ظهر حتما فیلم دلیجان جنگی را ببینیم !!!!!

میدونی لذت دیدن فیلم های وسترن اون زمان چی بود ؟ اگر فیلم هفت تیرهای چوبی  شاپور قریب را دیده باشی می فهمی من چی میگم !!!!

(۱۴۰۲/۵/۵ صبح ۱۰:۳۵)khavari نوشته شده:  

حتما آفتاب سرخ را دیده اید ؟ فیلمی با موضوع سرقت ( جزو علائق شخصی اینجانب !!!! )

توشیرو میفونه , آلن دلون , چارلز برانسون و اون خانمه بذار از نت پیدا کنم اسمش یادم رفت !!!............. بیم بام بوم بیم بام بوم .......... آهان آوردش اورسولا آندرس .

خب 1971 است و فیلم برای فروش موفق چیزی کم نداره . اما من به این موضوع کاری ندارم . دوبله فیلم خیلی جالبه / در سکانسی از فیلم لینک (چارلز برانسون) میگه " خب من یک دزد ناز پرورده شکمو هستم !!!! " انصافا انتخاب کلمات و تن صدای برانسون خیلی بهم میاد . یا در سکانسی دیگه جوجی (میفونه)  میگه " اردو میزنیم !!!" لینک جواب میده " اردو میزنیم!! " جوجی میگه " اونجا میزنیم !!!! " لینک  هم میگه " اونجا میزنیم !!!!" خیلی با نمکه!!!

نمیدونم دوبله اول این فیلم چه هنرمندانی دوبله کردند اما آنچه در دست است دوبله دوم این فیلم است.

یکی از فیلم های زیبا دوست داشتنی و مطابق با سلیقه من یعنی سرقت !!!! فیلم نیش  Sting محصول سال 1971 با بازی رابرت ردفورد و پل نیومن افسانه ای است . من باز هم کاری به بازی و فروش و کارگردانی و اسکارهاشو و موسیقی تحسین شده اش ندارم . سکانس جالبی داره که درونش می توان قدرت مثال زدنی یگانه مروارید درخشان تاریخ بشر !!!! یعنی پول را به عینه دید .

پل نیومن ( آقای شاو ) وارد کوپه قطار میشه و به مسئول قطار میگه : تو این قطار یک پوکر دوستانه بازی میشه چیزی ازش میدونی ؟ مسئول قطار میگه تا حدودی ......

..میشه ترتیب شرکت منم بدی ؟

...قربان نمی دونم چون معمولا خیلی داوطلب داره .....

شاو دست به جیب میشه و اسکناسی رو بهش میده .....

وقتی اسکناس رو ورنداز میکنه و می فهمه چقدره ( که من نمی دونم چقدربود؟) میگه ..

..شما رفتی تو صورت ذخیره .....

خب اسکناسی دوباره چاشنی میشه ... ایندفعه مسئول قطار میگه :

قربان شما دعوت شدید ....

یعنی انصافا پول رو هرکسی داره میگه آدم را خوشبخت نمی کنه نمی دونه پول یعنی چی !!!

خوشبختانه  در خاندان ما  کسی نیست که از این سوسول بازی ها در بیاره  !!!!!

آقا ببخشید من سواد فیلم ندارم . اینجا دارم واسه خودم زرشک ( تمشک ) طلائی بارمی زنم !!!!  / از پیشکسوتهای محترم کافه کلاسیک خلاصه معذرت می خواهم .

دو قاطر برای خواهر سارا !!!!

خب همین عنوان فیلم برای دیدن یک فیلم وسترن کمدی سال 1970 کفایت می کنه !!!

اصلا اینکه این فیلم فقط چهارمیلیون دلار هزینه داشته و چهار و هفت دهم میلیون دلار فروش کرده  , و یکی از پنج فیلمیه که کلینت با دان سیگل همکاری داشته مهم نیست / مهم اینه که گمنام ترین و ساکت ترین  !!!! خلاصه  هفت تیر کش سینمای وسترن صاحب زن و زندگی میشه و دو پاشو هم تو یه کفش می کنه که حتما با این خواهر سارا که اولش معلوم الحاله تهش هم معلوم الحالتره ازدواج کنه حتی یک فرغون سکه طلا می دزده ( وسط هاگیر واگیر تیراندازی و انفجار و زندان و ..... ) با سرو صدا و جلب توجه فراوان باهاش میره خواستگاری تا به همراه یک الاغ و اسب خودش همراه خواهر سارا به مسافرت در افق بره !!!!

فکر می کنم این تنها فیلم کلینت ایستوود هستش که تهیه کننده می خواسته یک جوری خلاصه کلک غرب وحشی و هفت تیر کش گمنام رو بکنه و خلاص .....

(۱۳۹۲/۹/۲۷ عصر ۰۳:۰۸)کنتس پابرهنه نوشته شده:  

قسمت دوم از سه گانه (قبل از طلوع، قبل از غروب، قبل از نیمه شب)رو دیدم و بعد از مدتها لذت دیدن یک فیلم خوب رو تجربه کردم...

 ده سال قبل وقتی برای اولین بار این سه گانه رو دیدم حدودن بیست و یک ساله بودم. چند هفته قبل که اولین قسمت سه گانه محبوبم رو دیدم (جایی که شخصیت ها بیست و سه سال هستن) به کسی که داشت همراه من فیلم رو تماشا می کرد گفتم چطور من این همه با سلین همذات پنداری می کردم! الان دیگه خیلی درکش نمی کنم.  تا اینکه دیشب قسمت دوم رو دیدم (که شخصیت ها در سن سی دو سالگی هستن) و این بار به شکل عجیبی با سلین ( و گاهی جسی) سی و دو ساله همذات پنداری کردم. الان می فهمم ریچارد لینکلیتر نابغه چقدر عالی تاثیر گذر زمان بر شخصیت رو نشون میده و البته امیدوارم ده سال دیگه وقتی قسمت سوم رو می بینم سلین ناامید رو درک نکنم.

خانواده های خوشبخت مثل هم اند، اما خانواده های شوربخت هر کدام بدبختی خاص خود را دارند...

                                                                                                         تولستوی- آنا کارنینا

ماه ها بود که فیلم کلاسیک ندیده بودم تا اینکه چند شب پیش فیلم آنا کارنینا را با بازی ویوین لی دیدم و بعد از مدتها از دیدن یک فیلم خوب کلاسیک لذت بردم. اولین بار حدود پانزده سال پیش نسخه ای از فیلم آنا کارنینا را دیده بودم که گرتا گاربو نقش آنا را بازی کرده بود. شاید اگر گرتا گاربو بازیگر مورد علاقه شما باشد آن نسخه را دوست داشته باشید اما برای من به شدت خسته کننده بود طوری که نمیدانم چطور تا آخر فیلم را تحمل کردم. دومین تجربه من از دیدن آنا کارنینا سال 2012 بود که بعد از کلی انتظار برای دیدن فیلم جو رایت آن هم با بازی کیرا نایتلی و جود لاو دوباره توی ذوقم خورد و فقط کمی از فیلم را دیدم چرا که من معمولن علاقه ای به ژانر موزیکال (البته به غیر از چند مورد خاص) ندارم. و اما این بار با دیدن نام ویوین لی شکی برایم باقی نماند که فیلم را تماشا کنم. داستان آنا کارنینا را احتمالن اکثر شما خوانده اید و یا نسخه های دیگر فیلم را تماشا کرده اید اما اگر داستان را نمی دانید به طور خلاصه بگویم که داستان درباره زندگی اشراف روس است و از جایی شروع می شود که مردی به نام استفان به همسرش داریا خیانت کرده و داریا پس از فهمیدن این موضوع قصد جدایی و ترک خانه را دارد. آنا خواهر استفان به خانه آنها می آید تا با داریا صحبت کند و به این مشکل پایان دهد اما خودش چند روز بعد، در مجلس رقص دل به دوک الکسی میدهد و داستان خیانتی جدید تازه شروع می شود... . این بار ویون لی نازنین در نقش آنا بی نقص و عالی بود. بازیگران دیگر فیلم را نمی شناختم چون فیلم محصول بریتانیا بود. فقط به نظرم بازیگر نقش کنت آلکسی بسیار سرد و بی روح بود به طوری که برای اولین بار با خودم گفتم "خدا خیر اشلی بربادرفته رو بده که حداقل از این آدم پرشورتره". با این حال اما ویوین لی با استعداد شگفت انگیز و جذابیت منحصر به فردش برای تمام فیلم بس بود.

برخوردم به این ویدیوt1p.de/b5j4w، با آهنگ اسب پیر که سبب شد آخرین کلاسیکی که دیدم، "خنده تلخ" -برنج تلخ- دسانتیس باشد. فیلمی که نمایی از دوران ایتالیای بعد از جنگ را، به همراه تاثیراتی که از فرهنگ آمریکایی پذیرفته- با نمادهایی مانند آدامس، جاز و مجله مد - ارایه میدهد. خود فیلم را هم که ،نمونه بارز کلاسیک نیو ریالیسم می شناسند، هر چند عاری از عناصر یک فیلم دیدنی و سرگرم کننده هم نیست. حس نوعی از بی ملاحظگی و بی شایبگی در رفتار و معاشرت ایتالیایی ها که حداقل در فیلم هایشان وجود دارد، همیشه برایم جذاب است. دلیل این که چندی قبل "گنجینه سان جنارو" را هم برای چندمین بار دیده بودم هم، همین و مضافا طنز و کمدی دلچسب ایتالیایی بود! جذابیت سیلوانو و دوریس و پرسوناژهایشان هم شایان ذکر است. اگر رنگ و لعاب مثلا بر باد رفته را هم می داشت که ، عالی می شد.

پی‌نوشت: حس آشنایی که- دریغ، اگر با همین آدم تشکیل خانواده می داد و با هم خوشبخت می شدند- با فیلم چهار قدم در ابرهای بلازتی تجربه کرده بودم، باز به سراغم آمد!

(۱۴۰۲/۵/۲۲ عصر ۰۴:۳۵)کنتس پابرهنه نوشته شده:  

(۱۳۹۲/۹/۲۷ عصر ۰۳:۰۸)کنتس پابرهنه نوشته شده:  

قسمت دوم از سه گانه (قبل از طلوع، قبل از غروب، قبل از نیمه شب)رو دیدم و بعد از مدتها لذت دیدن یک فیلم خوب رو تجربه کردم...

 ده سال قبل وقتی برای اولین بار این سه گانه رو دیدم حدودن بیست و یک ساله بودم. چند هفته قبل که اولین قسمت سه گانه محبوبم رو دیدم (جایی که شخصیت ها بیست و سه سال هستن) به کسی که داشت همراه من فیلم رو تماشا می کرد گفتم چطور من این همه با سلین همذات پنداری می کردم! الان دیگه خیلی درکش نمی کنم.  تا اینکه دیشب قسمت دوم رو دیدم (که شخصیت ها در سن سی دو سالگی هستن) و این بار به شکل عجیبی با سلین ( و گاهی جسی) سی و دو ساله همذات پنداری کردم. الان می فهمم ریچارد لینکلیتر نابغه چقدر عالی تاثیر گذر زمان بر شخصیت رو نشون میده و البته امیدوارم ده سال دیگه وقتی قسمت سوم رو می بینم سلین ناامید رو درک نکنم.

گاهی چە زود دیر میشود 

خیلی سال پیش نظرم در مورد قسمت سوم این اپیزود کاملا منفی بود و حتی نظرات دوست قدیمیمان جناب فورست(کیوان) هم در من تاثیری نکرد و اکنون پس از سالها فقط همین را میتوانم بگویم کە :

عجب بالا و پایین دارە دنیا 

بقول حضرت مولانا : هیچ چیزی ثابت و برجای نیست ، جملە در تغییر و سیر و سرمدیست .

با اینکە نمیشود از نظریات نخستم در مورد حلقەی سوم عقب نشینی کنم اما میشود کوتاە آمد. خصوصا کە زمان در افکار همە و من نیز رسوخ میکند و یک دندگی فایدەای ندارد. این اپیزود سەگانە در کنار هم شاهکاریست برای همیشە.

سلام به همه

خوب تو این مدت زیاد فیلم ندیدم در عوض دو تا سریال خوب دیدم افسانه شجاعان از یو *تیوب و تلوبیون و اوشین یا همون سالهای دور از خانه

چند تا فیلم استخون دار هم دیدم !!!

که باید تشکر کنم از دوستان هم کافه ای که گمشده هام پیدا کردند و لینک دانلودش در کافه قرار دادند.

1- بزرگترین مسابقه ماشین سواری در پینچ کلیف  Pinchcliffe Grand Prix

یادم میاد این فیلم حدود 30 سال پیش با فیلم 12 صندلی تو عید نورزو دیدم... حالا بماند که حال و هوای عید و عید دیدنی اون زمان ها فراموش نشدنی و تکرار نشدنی هست چه صفایی داشت اون زمانها وقتی میرفتیم عید دیدنی و شیرینی خوردن و... در زمان بچگی

قابل ذکر است که از این فیلم یک بازی هم ساخته شده

قابل ذکر است که از این فیلم یک بازی هم ساخته شده که در لینک زیر هست.

https://www.downloadha.com/game/flaklypa-grand-prix/

2-  لباس سیاه برای یک قاتل

یکی از گمشده های من بود که پیدا شد ممنون بچه ها

3-4 - دو تا از فیلم های دیدی !!!
دیدی می تازد Didi auf vollen Touren

https://www.imdb.com/title/tt0090945/

دیدی و ارثیه فامیلی Didi und die Rache der Enterbten

به نظر من بهترین فیلم دیدی هست!!! از هر لحاظ عالی موزیک رو که نگو بخصوص صحنه آخر فیلم!!

(۱۴۰۲/۶/۱۳ عصر ۰۹:۰۲)اکتورز نوشته شده:  

 اکنون پس از سالها فقط همین را میتوانم بگویم کە :

عجب بالا و پایین دارە دنیا 

بقول حضرت مولانا : هیچ چیزی ثابت و برجای نیست ، جملە در تغییر و سیر و سرمدیست .

با اینکە نمیشود از نظریات نخستم در مورد حلقەی سوم عقب نشینی کنم اما میشود کوتاە آمد. خصوصا کە زمان در افکار همە و من نیز رسوخ میکند و یک دندگی فایدەای ندارد. این اپیزود سەگانە در کنار هم شاهکاریست برای همیشە.

باسلام و اظهار احترام

موافقم و چنین تجربه ای داشتم، با فیلم"قتل جسی جیمز به‌دست رابرت فورد بزدل" به هیچ وجه جالب توجه به نظر نیامده بود، و شک دارم تا پایان دیده بوده باشم. ولی بعد از سالها که دیدمش، به نظرم شاهکار آمد. اولین اثر فیلم، حس رضایت و حتی لذت از آنچه می دیدم بود، از نظر زیبایی شناختی و لذت ساده بصری.(rdr2 و مخصوصا tlou)   تغییر حالات روحی و روانی آدم ها- ترس و جنون و نا امیدی و استیصال و غیره- به خوبی نشان داده می شد. و فضاهای دلهره و اضطراب و استرس تا سر حد مرگ و عدم اعتماد و غیره تا به این حد را، یادم نمی آید در فیلم دیگری حس کرده باشم. حتی هنر نمایی باب هاسکینز در صحنه های پایانی جمعه خوب طولانی همt1p.de/5wb63 در یادم کمرنگ تر جلوه می کند! با کمی صبر، و عبور از دفایق اولیه، تاپایان آدم را رها نمی کند و حتی مدت ها بعد از تماشایش. انتخاب بازیگران هم عالی بود، به نظرم. موسیقی متن عالی فیلم، به تنهایی هم خوب است، ولی بجا بودنش هم در لحظاتی، بسیار تاثیر گذار بود. شاید بار اول که دیدم حواسم به چیزهای دیگری هم بوده و تمرکز نداشته ام و جو فیلم مرا نگرفته بوده. هرچند از قرار معلوم، خود فیلم هم شکست تجاری بوده و گیشه قابل توجهی نداشته، ومن تنها نبوده ام. بنظرم بهترین نقش آفرینی برد پیت بود که پیچیده ترین احساسات را، با یک نگاه، منتقل می کرد، و هیچ وقت هم این گونه ترسناک به نظر نیامده بود. سم راکول مثل همیشه عالی و کیسی افلک هم شاید بهترین گزینه بوده. شاید پراکنده نوشته باشم و چیزهایی را هم فراموش کرده باشم. ولی فیلم را به هر کس که ندیده، توصیه می کنم.