رقابتهای المپیک 2016 ریودو ژانیرو

15 تا31 مرداد 1395

با حضور نزدیک ده هزار ورزشکار از 207 کشور جهان

در 28 رشته ورزشی

و مجموع 918 مدال

که 306 تای آن مرغوب و از جنس طلاست

ورزشگاه ماراکانا

در شهر ریودو ژانیرو محل افتتاح و اختتامیه رقابتها

سلام

ورزشیهامون نیستن؟

اتریش 0 - مجارستان 2

اتریش بدشانس و مجار خوش شانستر!!

فکر کنم همین چند کلمه برای این بازی کافی باشد.

پرتغال 1 - ایسلند 1

به نظر من پرتغال چوب حضور رونالدوی مغرور را خورد و 2 امتیاز از دست داد.

وقتی اولین تصاویر بازی و چهره فوق مغرور رونالدو را دیدم، گفتم باید پرتغال خوش شانس باشه تا این بازی را ببره. رونالدو تیم را زیر سایه خود داشت. سایه سنگینی که هر دقیقه سنگینتر میشد. حتی گل نانی پرتغال را بیدار نکرد که هیچ بلکه به تیم یک خوش خیالی عجیبی سرایت داد که تا اواسط نیمه دوم هم غرور رنالدو تیم را بخواب عمیقی فرو برده بود. شادی احساسی نانی بی علت نبود. شاید او و هم بازیهایش حس کرده بودند که مجبورند با رونالدو و غرور او بازی کنند. اما وقتی دقایق به پایان بازی نزدیک شد رونالدو عصبی تر و تیم را نیز با خود عصبی تر میکرد. که این خود گواهی بود بر غرور او. اگر مربی شجاع بود او را از دقیقه 70 از زمین خارج میکرد تا با آن لبخندهای مصیبت بارش تیم را گول نزند.

از سویی دیگر، ایسلند که هیچ ادعایی نداشت، شاید به قصد گل نخوردن کمتر به زمین آمده بود، حتی پس از گل خوردن ریتم خودشان را حفظ کردند. ایسلند قوی نبود اما این غرور پرتغال و بخصوص غرور رونالدو بود که از ایسلند، ایسلند ساخت و پرتغال خوش شانس بود که از برخورد با این کوه یخ جان سالم بدر برد و تایتانیک وار غرق نشد.

من در انتهای بازی برای ایسلند دعا میکرد که سرنوشتش همچون بازی ایران - آرژانتین در جام جهانی گذشته نشود که نشد. حالا ارزش بازی ما بار دیگر مشخص میشود. هرچند من پیشبینی بازی پرگلی را کرده بودم.

اگر جای مربی پرتغال باشم برای بازی بعد فقط یک نیمه به رونالد فرصت میدهم. بدون اینکه به او بگویم.

یکی جلوی این ایسلند رو بگیره فکر کنم میخاد بعد دانمارک1992 و یونان 2004،ایسلند 2016

لقب بگیره.

ایرانی بی کله!!!

و اما بعد برویم سراغ اصل مطلب،هواداران انگلستان چه حامی تیم ملی چه باشگاهی یکی از متعصب ترین هواداران روی زمین بشمار میرند ،اما فارغ از نظمی که همیشه روی سکوهای ورزشگاه دارند،بیرون از ورزشگاه وقتی که پای حیثیت و این حرفا جلو بیاد، پیشقدم در هردرگیری و اغتشاشی میشند،از آشوب و نزاعی که بعد بازی اولشون با روسها بپا انداختند تو همین جام بگیر  تا نزاع های خونینشون که با ژرمنها ،ترکهاو.....در ادوار گذشته داشتند.

نمونه اش فیلم سینمایی:

Green Street-2005

اما چرا بحث از هواداران دو آتیشه و آماده به شر و شرارت انگلیسی ها شد?

اینارو گفتم تا بیشتر پی به کار این هموطن خوش ذوق و کله خرابمون  ببرید:

یک هوادار ایرانی تو خاک فرانسه، لابلای صدها هوادار متعصب انگلیسی که با شور و حرارت خاصی تیم ملی شونو تشویق میکنند و بقول گفتنی نفس کش می طلبند،با همان ریتمی که اونها بکار میبرند بارها با صدای بلند تکرار میکنه انگلیس سوراخه!!!

لینک تماشای آنلاین و دانلود

یعنی یک درصدم احتمالشو نداده این که متوجه مفهوم شعارش بشند؟!!!

آقا ظاهرا کسی از این بحث های ورزشی که مشابه اش در سایت های ورزشی زیاد است استقبال نمی کنه. بهتره به جنبه های هنری , تاریخی و زیباشناسی المپیک بپردازی که بیشتر طرفدار داره. مثلا این قضیه لباس تیم ایران که سر و صدا کرده و ...

خوشبختانه کارشناس هنری و مُد هم در کافه کم نداریم

پیشوا در افتتاحیه المپیک برلین (1936)

پس از مقبولیت نسبی طراحی ثانوی لباس رسمی کاروان ایران در بین هم وطنان

اعتراض مردم چین از لباس رسمی کاروان کشورشان خبرساز گردید

چینی ها با یورش به شبکه های اجتماعی ضمن حمله به طراح نگون بخت ،لباس رسمیشان راکه ترکیبی از سه رنگ زرد ،قرمز و سفید (برگرفته از پرچم کشور چین) میباشد را به املت تشبیه کرده اند!

...

اینم طرح اولیه لباس ایران و دو نمونه از شوخیهای جالبی که در موردش صورت گرفت

.

.

.

کریس رونالدو در لباس کاروان ایران در المپیک!!!

.

.

.

و اما طرح پیشنهادی جناب خان که بنظر مقبولتره

قهرمانی از دیار کرمانشاه ،هفت روز تلخ کامی که ملتی را  با دیدن اشکهای قهرمانان خود چون الهه احمدی و مجتبی عابدینی و خنده های تلخ نجمه خدمتی در بغض فرو برده برد دقایقی  پیش اشکهای شادی بر دیدگان جاری ساخت.

کیانوش رستمی وزنه بردار دسته ی 85 کیلوگرم در رقابتی نزدیک با تیان تائو چینی با مهار وزنه ی 179 در یکضرب،217 در دوضرب و 396 کیلوگرم در مجموع به نخستین مدال طلای کاروان ورزشی ایران دست یافت.

رقیب چینی در یکضرب یک کیلوگرم کمتر از کیاونوش زده بودو در نهایت با مجموع 395 به مدال نقره بسنده کرد و ورزشکار رومانیایی به مدال برنز رسید.

اکولوف روس غایب بزرگ این دسته به دلیل محرومیت روسیه در رشته وزنه برداری از حضور در این مسابقات محروم شده بود.

اتفاقاً مرغ همسایه در این یک مورد غازه!!!

http://www.varzesh3.com/news/1421800/%D8...8%A7%D9%86

جام جهانی روسیه تمام شد و فرانسه بعد از بیست سال دومین ستاره را بر روی پیراهنش حک کرد.قهرمانی فرانسه را به هوادارانش به خصوص جناب Savezva گرامی تبریک  می گویم. عشق و تعصب ایشان به تیم فرانسه را قبل تر در اینجا خوانده ایم. وقتی تا این حد تیمی را دوست داشته باشی که سالهای سال با بردش انگار دنیا را به تو داده اند و با باختش اشک بریزی، واقعا تجربه ی جشن قهرمانی شان حسِ وصف نشدنی و نابی ست.

اما در کنار این هوادارانِ متعصب و اصیل و عاشق، عده ای هستند که تعدادشان کم هم نیست و همیشه رنگ عوض می کنند. این افراد هر چهار سال یک بار از هواداران سینه چاکِ قهرمانِ جام می شوند :) خوب به یاد دارم سال ۲۰۰۶ تقریبا همه طرفدار ایتالیا بودند و در سال ۲۰۱۰ کمتر کسی پیدا می شد که هوادار متعصب اسپانیا نباشد.

روزهای آغازین جام جهانی 2018 نوشته ای را در سایتی خواندم که نویسنده اش از عاشقان ژرمن ها بود. مطلب را عینا همراه با منبع نقل میکنم و می دانم که عاشقانِ آلمان در کافه مثل خودِ من از خواندنش لذت می برند. خاطرات فوتبالی تان هم در این سالها مرور می شود. البته من با توجه به سنم  فقط از سال 2002 به بعد را به یاد دارم. و اما دلنوشته ی مذکور:

فقط آلمان ها عاشق می مانند...

۱- طرفدارهاي اسپانيا تازه به دوران رسيده‌اند و ايتاليايي‌ها جذب كيفيت تصوير امثال باجو و پائولو مالديني مي‌شوند. فقط ما طرفداران آلمان‌ها موفق شديم روح فوتبال را با سيبيل رودي فولر درك كنيم.

۲- فينال يورو ۹۲ اولين مسابقه فوتبالي است كه به صورت زنده از تلويزيون ايران مي‌بينم. در دو سال گذشته همه از بهترين تيم جهان حرف مي‌زنند؛ آلماني كه قهرمان جام‌ جهاني شده و كلي ستاره دارد. در فينال دانماركي‌ها غيرمنتظره ظاهر مي‌شوند، آلمان ۲-هيچ شكست مي‌خورد و من پيش خودم فكر مي‌كنم بهترين تيم جهان اين بود؟ آن زمان قانون ديگري بر جهان حكم مي‌راند؛ وقتي عاشق شديد، هميشه به آن وفادار مي‌مانيد.

۳- هريستو استويچكف و ژردان لچكوف در سه دقيقه كاخ روياهايم را خراب مي‌كنند. تيم پير و سنگين آلمان به زور تا مرحله يك چهارم نهايي آمده بود و در همان مرحله گروهي زورش ته كشيد. طرفداري برزيل دونگا و ايتالياي باجو به صرفه‌تر به نظر مي‌رسيدند اما اصالت عشق به وافاداري است.

۴- انگليسي‌ها را دوست دارم، هميشه دوست‌شان دارم. آنها جزو قشر رنج كشيده دنياي فوتبال هستند و در يورو ۹۶ با يكي از بهترين تيم‌هايشان قدم به بازي‌ها مي‌گذارند. امتياز ميزباني موتور تقويتي آنهاست اما در نيمه نهايي به آلمان زخم خورده مي‌خورند. آندرياس مولر ضربه نهايي را مي‌زند و جلوي تماشاگران ميزبان حركت مرغ را تقليد مي‌كند. اين يكي از بدترين خوشحالي بعد گل‌هاي تاريخ فوتبال جهان است. آلمان تا فينال پيش‌ مي‌رود و بعد از شكست چك در فينال جام قهرماني را بالاي سر مي‌برد. مزد وفاداري‌ام را مي‌گيرم. مزد عشق!

۵- وقتي سوت پايان بازي آلمان و ايران در مرحله مقدماتي زده شد، براي اولين بار احساس مي‌كنم از برد آلمان خوشحال نيستم. استراليايي‌ها قبلا در پلي‌آف به خاك سياه نشسته بودند اما يورگن كلينزمن نمي‌داند تور دروازه احمدرضا عابدزاده نفرين شده‌است. گل مي‌زند و بي‌خبر از همه جا براي نشان دادن شادي تور دروازه ايران را لمس مي‌كند. آنها بعد از شكست مكزيك در يك هشتم سه هيچ به كرواسي مي‌بازند. در لحظاتي که همه چيز از دست رفته به نظر مي‌رسيد، برتي فوگتس دست به جنون‌آميزترين حركت ممكن مي‌زند. براي لحظاتي تمام مهاجم‌هايي كه با خود به فرانسه برده بود داخل زمين ديده ‌شدند. عاشق واقعي ديوانه‌سري مي‌كند.

۶- در زندگي لحظاتي وجود دارد كه بايد فراموش شوند، بايد چشم‌ها را بست و از كنارشان رد شد. ماجراي آلمان در يورو ۲۰۰۰ يكي از آنهاست. تنها كسي كه بيشتر از آدولف هيتلر براي آلمان خرابي به بار آورد، اريش ريبك بود كه تيمش بعد از باخت به پرتغال و انگستان تنها يك مساوي از روماني گرفت و در همان مرحله گروهي جام حذف شد.

۷- جام‌جهاني ۲۰۰۲ به آن يونگ هوان تعلق داشت. كره‌اي‌ها داس به دست ايتاليا و اسپانيا را سلاخي مي‌كنند. پرادعاهاي گزافه‌گو مثل دختربچه‌ها پا به زمين مي‌كوبند و اصرار دارند داور عامل باخت‌شان بوده ‌است. در مرحله بعد آلمان، كره و آن يونگ هوان و داور را مي‌برد تا قدم به مسابقه فينال بگذارد. غيبت ميشاييل بالاك دو اخطاره، براي قهرماني به برزيل كمك مي‌كند. اوليور كان دروازه‌بان بي‌نهايت زشتي است كه فقط آلمان‌ها دوستش دارند و در تمام جام فقط يك اشتباه مرتكب شد. او براي هميشه به افسانه تبديل مي‌شود. عاشق کور است؛ زشتی معشوق را نمی‌بیند.

۸- برلین، دورتموند، فرانکفورت، گلزن‌ کرشن، هامبورگ، هانوفر، کایزرسلاترن، کلن، لایپزیگ، مونیخ، نورنبرگ و اشتوتگارت يكي از بهترين ميزباني‌هاي تاريخ جام‌جهاني ۲۰۰۶ به نمايش مي‌گذارند. آلمان بازي نيمه‌نهايي را در وقت اضافي به ايتاليا واگذار مي‌كند و حذف مي‌شود. تماشاچي‌ها حاضر به ترك استاديوم نيستند و نيم ساعت بعد از خارج شدن تيم از زمين همچنان به صورت ايستاده قهرمان‌هاي محبوب‌شان را تشويق مي‌كنند.

۹- بعد از باخت بد يك هيچ جلوي صربستان همه انتظار دارند، روند سقوط آلمان شروع شود اما آنها برمي‌گردند، مثل هميشه. اول انگلستان را خرد مي‌كنند و بعد آرژانتين را با مسي كه در روزهاي اوج فوتبالش قرار دارد. انگليسي‌ها هنوز اشتباه داور را در مورد رد شدن توپ از خط دروازه بهانه مي‌كنند اما وقتي شما چهار گل خورده‌ باشيد، هيچ داوري نمي‌تواند برايتان كاري كند. تنها اسپانيا است كه حق كشي مي‌كند. يكي بايد جلوي تيكي تاكا را بگيرد.

۱۰- يورو ۲۰۱۲ از بازي‌هاي سخت شروع مي‌شود؛ آلمان در مرحله گروهي هلند، پرتغال و دانمارك را مي‌برد و در يك چهارم يونان قهرمان سال ۲۰۱۴ را  چهار – ۲ خرد مي‌كند. ضعيف‌ترين حريف ايتاليا است. آنها در نيمه‌نهايي به زور كاتاناچيو آلمان را حذف مي‌كنند اما در فينال از اسپانيا چهار گل مي‌خورند. نفرین عاشق گیراست.

۱۱- برزيل و هلند بازي افتتاحيه را برگزار مي‌كنند و اسپانيا و هلند هيزم به آتش جام مي‌ريزند اما جام‌جهاني ۲۰۱۴ به طور رسمي از وقتی شروع می‌شود که پرطراوت‌ترين تيم تاريخ آلمان وارد زمین می‌شود. حتي با اینکه مدافع ارمنستاني آن زمان پاس همدان ماركو رويس را مصدوم می‌کند. يوآخيم لو ناچار می‌شود در فاز هجومي به جاي استفاده از فرم خلاق يورگن كلوپ در دورتموند به سراغ مدل خسته بايرن مونيخ برود. در فینال یک دورتموندی دیگر گل‌زنی می‌کند. تمام! عاشق به آنچه خواسته بود می‌رسد. آلمان دوباره قهرمان جهان است!

۱۲- یورو ۲۰۱۶ رویا و کابوس است. ایتالیا شکست می‌خورد. یک قدم مانده به فینال فرانسوی‌ها به لطف اشتباهات داور و تیزهوشی آنتومان گریزمان آلمان را حذف می‌کنند. باکی نیست چون ما هنوز قهرمان جهانیم.

۱۳- جام جهانی ۲۰۱۸ به شکل رسمی از امروز آغاز می‌شود. جایی که آلمان با سپر قهرمانی روی سینه جلوی مکزیک به میدان بیاید. مسکو، استالین گراد،‌ روسیه. همه‌شان سد راه هیتلر شدند اما یوآخیم لو و تیمش لشگر نازی‌ها نیستند. قهرمانی در خونشان است اما هر اتفاقی که داخل زمین رخ دهد چندان مهم نیست. وقتي این جام هم تمام مي‌شود، خيلي‌ها برزیلی شده‌اند، بعضي‌ها براي اسپانيا هوار مي‌كشند و عده ديگري از كريستيانو رونالدو تعريف مي‌كنند، فقط آلمان‌ها براي هميشه به عشق‌شان وفادار مي‌مانند.

منبع: سایت دی جی کالا مگ

(۱۳۹۷/۱۰/۱۶ عصر ۱۱:۰۹)مراد بیگ نوشته شده:  

... ولی اگه درخواست بنده را دوباره با دقت بازخوانی بفرمائید عرضم آهنگ بیکلامی بود که جام 94 ابتدای شروع ویژه برنامه ی پخش جام از تلوزیون به عنوان آهنگ رسمی مسابقات به خوردمان میدادند ...

تصمیم گرفتم آهنگ بی‌کلام درخواستیِ دوست ارجمندم "مراد بیگ" از پخش تلویزیونیِ جام 94 را بیابم ... مُراد حاصل نشد ولی ... 

من آدم فوتبالی‌یی نیستم. ولی بعضی خاطرات خوش با فوتبال دارم که مرورشان شادی به قلبم می‌آورد. یکی‌ از آن‌ها، پانزدهمین دوره‌ی جام جهانی فوتبال در امریکا‌ـست که برمیگردد به تابستانِ سال 1994 میلادی ـ تیرماه 1373 شمسی.

نوستالژیِ من و بسیاری از هم‌نسلان-ام از آغازین‌سال‌های دهه‌ی 70، همین جام جهانی است. خاطرمان نمی‌رود رویدادهایش که نقل محافلِ آن دوران بود: مثبت اعلام‌شدنِ تستِ دوپينگِ مارادونا و متعاقباً محروميت‌اش، شادی‌های روماریو و بِبِتو بعد از گل زدن به هلند و انجام رقص بچه‌بغل [بِبِتو در حین بازی‌ها صاحب یک فرزند پسر شده بود]، پنالتی خراب‌کردنِ روبرتو باجو در بازی فینال و اشک‌ریختن‌هایش ....

امشب گشتم در آرشیو کاست‌های ویدئوی قدیمی-ام، مگر نشانی از آن جام ِ خاطره‌انگیز بیابم. و سرانجام چیزکی یافتم: فینال جام جهانی 94 (بین ایتالیا و برزیل) در ضربات پنالتی؛ با همان گزارش 24 سال پیش تلویزیون ایران، که به گمانم صدای کیومرث صالح‌نیا باشد.

تماشای فیلم در آپارات

(۱۳۹۷/۱۰/۱۷ صبح ۱۱:۵۵)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

(۱۳۹۷/۱۰/۱۶ عصر ۱۱:۰۹)مراد بیگ نوشته شده:  

... ولی اگه درخواست بنده را دوباره با دقت بازخوانی بفرمائید عرضم آهنگ بیکلامی بود که جام 94 ابتدای شروع ویژه برنامه ی پخش جام از تلوزیون به عنوان آهنگ رسمی مسابقات به خوردمان میدادند ...

تصمیم گرفتم آهنگ بی‌کلام درخواستیِ دوست ارجمندم "مراد بیگ" از پخش تلویزیونیِ جام 94 را بیابم ... مُراد حاصل نشد ولی ... 

من آدم فوتبالی‌یی نیستم. ولی بعضی خاطرات خوش با فوتبال دارم که مرورشان شادی به قلبم می‌آورد. یکی‌ از آن‌ها، پانزدهمین دوره‌ی جام جهانی فوتبال در امریکا‌ـست که برمیگردد به تابستانِ سال 1994 میلادی ـ تیرماه 1373 شمسی.

نوستالژیِ من و بسیاری از هم‌نسلان-ام از آغازین‌سال‌های دهه‌ی 70، همین جام جهانی است. خاطرمان نمی‌رود رویدادهایش که نقل محافلِ آن دوران بود: مثبت اعلام‌شدنِ تستِ دوپينگِ مارادونا و متعاقباً محروميت‌اش، شادی‌های روماریو و بِبِتو بعد از گل زدن به هلند و انجام رقص بچه‌بغل [بِبِتو در حین بازی‌ها صاحب یک فرزند پسر شده بود]، پنالتی خراب‌کردنِ روبرتو باجو در بازی فینال و اشک‌ریختن‌هایش ....

امشب گشتم در آرشیو کاست‌های ویدئوی قدیمی-ام، مگر نشانی از آن جام ِ خاطره‌انگیز بیابم. و سرانجام چیزکی یافتم: فینال جام جهانی 94 (بین ایتالیا و برزیل) در ضربات پنالتی؛ با همان گزارش 24 سال پیش تلویزیون ایران، که به گمانم صدای کیومرث صالح‌نیا باشد.

تماشای فیلم در آپارات

اون جام توطئه فیفا علیه مارادونا بود و گرنه همه میدونستم اون مارادونای با روحیه و آرژانتین قهرمان میشدن فقط توطئه هاوه لانژ بود برای این که مارادونا دوباره فاتح جام جهانی نشه

دیه‌گو مارادونا اسطوره فوتبال آرژانتین امروز و در 60 سالگی درگذشت.

مارادونا که چندی قبل دچار عارضه مغزی شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، براساس ایست قبلی در منزلش فوت کرد. نیروهای پزشکی پس از این اتفاق در منزل مارادونا حضور یافتند اما نتوانستند او را نجات دهند.

مارادونا در 30 اکتبر 1960 در بوینس آیرس به دنیا آمد و 17 سال پیراهن تیم ملی آرژانتین را بر تن کرد. وی 91 بازی ملی و 34 گل نیز برای آلبی‌سلسته به ثبت رساند.

مارادونا در سال 1986 با آرژانتین قهرمان جام جهانی شد و در سال 1990 نیز به مقام نایب قهرمانی رسید. دو بار قهرمانی در لیگ ایتالیا، یک قهرمانی در جام حذفی ایتالیا، یک قهرمانی در جام حذفی اسپانیا، از دیگر افتخارات مارادونا است.

-------------------

خاطره جالب از مارادونا

مارادونا یه مدت به خاطر افسردگی بعد از ترک اعتیاد تو بیمارستان روانی بستری بود وقتی داشت مرخص میشد گفت:
"اینجا آدمای زیادی هستن که همه دیوونه ان، یکی میگه من چه گوارا هستم همه باور می‌کنند، یکی دیگه میگه من گاندی ام همه باور می‌کنند ولی وقتی من بهشون میگفتم که من مارادونا ام همه بهم می‌خندیدن و میگفتن: هیچوقت، هیچکسی، مارادونا، نمیشه. . . و من از مردم خجالت میکشم که چی به سر خودم آوردم. . .

واکنش ها به درگذشت مارادونا زیاد است.

اوسین بولت، اسطوره دوومیدانی در پیامی نوشت: بخواب آرام اسطوره.

بولت رابطه بسیار خوبی با مارادونا داشت.

ایکر کاسیاس سنگربان سابق رئال مادرید هم نوشت: اسطوره فوتبال و یکی از بهترین های تاریخ فوت کرد. روز تلخی برای فوتبال بود.

پله، اسطوره فوتبال برزیل هم به درگذشت مارادونا واکنش نشان داد و نوشت: آرام بخواب.

فدراسیون فوتبال آرژانتین سه روز عزای عمومی اعلام کرد.

فدراسیون فوتبال آرژانتین نوشت «خدانگهدار دیه‌گو، تو همیشه در قلب سیاره فوتبال جاودانه می‌مانی»

پله، دیگر اسطوره فوتبال جهان هم اینگونه به این موضوع واکنش نشان داد «چه خبر ناراحت‌کننده‌ای. من دوستی بزرگ را از دست دادم و جهان یک اسطوره را. هنوز خیلی حرف‌ها باید زده شود، اما اکنون امیدوارم خدا به خانواده‌اش توان بدهد. یک روز امیدوارم ما در آسمان با هم بازی کنیم.»

باشگاه بارسلونا که یکی از تیم‌های پیشین اسطوره فقید فوتبال دنیا به شمار می‌رود، در پیامی توئیتری نوشت «ممنون به خاطر همه چیز دیه‌گو»

باشگاه رئال مادرید هم درگذشت مارادونا را با انتشار یک بیانیه تسلیت گفت.

باشگاه منچسترسیتی هم نوشت «ما هم در حال پیوستن به فوتبال جهان در وداع با یکی از فوق‌العاده‌ها. روحت شاد دیه‌گو مارادونا.»

باشگاه چلسی نوشت «اسطوره‌ای در هنر خود. استاد بازی ما و یکی از بزرگان همه زمان‌ها. روحت شاد دیه‌گو مارادونا.»

باشگاه ناپولی که مارادونا بیشتر با آن و درخشش در پیراهن این تیم شناخته می‌شود، لوگوی خود را به رنگ مشکلی تغییر داد و اینگونه به درگذشت اسطوره خود واکنش نشان داد «همیشه در قلب ما هستی. خداحافظ دیه‌گو»

هری کین هم با انتشار عکس مشترک خود با مارادونا نوشت «خوشبختم که او را ملاقات کردم. خبر بسیار ناراحت‌کننده. روحت شاد دیه‌گو مارادونا.»

نیمار جونیور هم نوشت «روحت شاد. اسطوره فوتبال»

ساموئل اتوئو مهاجم پیشین بارسلونا هم با انتشار تصویر مشترک خود با مارادونا نوشت «2020 چه سالی است. به آرامی استراحت کن رئیس»

گری لینه‌کر، مهاجم پیشین تیم ملی انگلیس و مجری برنامه «Match Of The Day» هم نوشت «عمیقاً ناراحت شدم که مارادونا فوت کرد. بهترین بازیکن نسل من با فاصله و شاید بهترین بازیکن همه زمان‌ها. پس از یک زندگی خوشبخت اما سخت. امیدوارم او نهایتاً در دستان خدا کمی آرامش  پیدا کند.»

کیلیان امباپه هم نوشت «تو در تاریخ فوتبال جاودان می‌مانی. ممنون به خاطر تمام لذتی که به تمام جهان دادی»

درود بر همگی به ویژه عاشقان فوتبال

امروز 8 جولای است و روز خاصی است در تاریخ فوتبال آلمان

به خاطر 4 رویداد غرورانگیز

https://www.tarafdari.com/node/994060

آن موقع،من 9ساله بودم و اولین جام جهانی ای بود که می دیدم.

پیروزی ژرمن ها در این ماراتون فوتبال ، شروعی شد بر عشق ورزی من به مانشافت

خلاصه ی بازی:

https://www.aparat.com/v/xiN2n/%D8%A2%D9...8C_1982%29

سال 1369 بود.

سال دوم دبیرستان بودم و امتحانات خرداد ماه را با موفقیت گذرانده بودم.

قهرمانی مقتدرانه ی آلمان با ماتئوس محبوب ، لذت بخش ترین تابستان آن دوران را برایم رقم زد.

واقعا" یادش به خیر

برد مانشافت بر پرتغال ذره ای از تلخی عدم راه یابی به فینال 2006 را کم کرد.

اولیور کاهن محبوب هم فقط با یک بازی در این جام، از تیم ملی خداحافظی کرد و از شر بی مهری های کلینزمن ا... راحت شد!

این هم شاه بیت تاریخ فوتبال آلمان و کل ادوار جام جهانی

مسابقه ای با رکوردهای گوناگون:

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%...%B1%DB%B4)

سال 1393 بود و جای شما خالی

در کمپ غدیر اقامت داشتیم و با یک دستگاه دی وی دی پلیر، شب شاد و خاطره انگیزی گذراندیم.

هر 5 دقیقه یک گل و  فریاد شادی ما ، توجه اطرافیان را به ما جلب کرده بود.

خلاصه ی بازی:

https://www.aparat.com/v/MwTnf/%D8%A8%D8...8%AC%D9%87

یادش به خیر

یکی از بامزه ترین خاطره های ورزشی من  داربی سال 1369 پرسپولیس و استقلال در جام باشگاه های تهران هستش، یه تلویزیون 14 اینچ توشیبا سیاه و سفید(تا سال 1384 عمر کرد.) که پدرم با باتری سربی اتوموبیل روشنش کرده بود به همراه یه آنتن دست ساز هوایی. من پرسپولیسی در محاصره پنج تا دایی استقلالی بودم.کوچک ترین دایی من اون موقع اول دبیرستان بود و من چهارم دبستان. خلاصه بازی شروع شد و دایییام با اعتماد به نفس فراوان از برنده شدن استقلال صحبت می کردن و من هم در جوابشون کم نمی آوردم و اونا هم یا گوشمو می کشیدن یا یه کوچولو پس کله ام می زدن نیمه اول بدون گل تموم شد و رحیم یوسفی و شاهین بیانی به خاطر درگیری که با هم داشتن با کارت قرمز هادی دزفولی از زمین اخراج شدن تا این که نیمه دوم شد و اگر اشتباه نکنم دقیقه 61 بازی بود که استقلال یه پنالتی به دست آورد و شاهرخ بیانی اونو گل کرد. آقا این دایی ها شروع کردن اذیت کردن و دست انداختن من ، منم با همون حس و حال کودکانه در حالی که یه کم بغض هم داشتم گفتم صبر کنید تا گل تیم ما رو هم ببینید!!! سیزده دقیقه گذشت و فرشاد پیوس روی یه پاس عالی دروازه عابدزاده رو باز کرد. من از خوشحالی پریدم آسمون و شروع کردم برای دایی ها کری خوندن و زبون درآوردن هیچی دیگه دایی رسول که خیلی از این گل ناراحت بود اومد منو بگیره و به خیال خودش ادبم کنه که من مثل فشنگ از اتاق در رفتم و شروع کردم به خوشحالی و آواز خوندن و شعاردادن....

ویدئویی کوتاه از این داربی:

https://tamasha.com/v/zeX2B

سه تا عکس از این داربی

من و فوتبال و جام جهانی

پست رابرت عزیز در مورد جام جهانی فوتبال و نوستالژی های آن زمان، حسابی خاطرات قدیم من را زنده کرد. برایم بسیار جالب بود که چه شباهت های جالبی در نسل ما وجود داشته و چقدر انگیزه، نوآوری و علاقه به فوتبال و ثبت خاطرات آن در بین نسل مشترک است. به همین دلیل حالا که رابرت عزیز در گرمای مسابقات جام جهانی خاطرات ما را زنده کرد، بد ندیدم که من هم چندتا از نوستالژی هایم را با دوستان عزیز هم کافه ای به اشتراک بگذارم تا با هم مروری بر گذشته ها داشته باشیم.

فوتبال برای من از جام ملت های اروپای سال 1984 معنا پیدا کرد که تیم محبوبم فرانسه با درخشش میشل پلاتینی بزرگ قهرمان شد. البته از آن مسابقات خاطرات مبهمی دارم چون در آن زمان 7 ساله بودم .جام جهانی 1986 مکزیک اولین جام جهانی بود که من با دقت آن را دنبال می کردم. اما جام جهانی 1990 زمانی بود که ثبت نتایج و آمار و ارقامش برایم اهمیت پیدا کرد و زمانی که برادرم  ویژه نامه تاریخ جام جهانی را برایم خرید، انگار که دنیایی را به من داده باشند. در عرض یک ماه کل تاریخ مسابقات را از بر بودم و وظیفه خودم می دانستم که از جام جهانی 1990 نتایج و وقایع آن را ثبت کنم. هرشب برای هر بازی یک برگه درست می کردم و با بدبختی تا پایان بازی ضمن تماشا، آمار بازیکنان با شماره پیراهن، تعویض ها و اخطار و اخراج و گل ها را ثبت می کردم. برخی اسامی را هم با تلفظ های خاص! گزارشگران آن زمان درج می کردم و در آخر نیز یک پرونده پر و پیمان برای مسابقات ثبت می کردم.

شنبه هر هفته با دنیای ورزش و کیهان ورزشی اطلاعات را چک می کردم و خلاصه دنیایی برای خودم داشتم. اوج کارم هم در جام جهانی ۱۹۹۴ بود که همه اطلاعات را با استفاده از عکس های مجلات در دفترم جمع آوری کردم. و جالب اینکه بعد از اتمام مسابقات خودم کارت های فوتبالی تیم ها را بروز رسانی می کردم.

اگر چه امروزه با وجود اینترنت ، شبکه های اجتماعی و اپلیکیشن های کاربری می توان به آسانی اطلاعات دقیق و کاملی از مسابقات را به دست آورد، اما هنوز شیرینی آن سال ها و تلاش برای ثبت دستی آمار در قحطی اطلاعات چیزی است که با هیچ لذتی نمی توان عوضش کرد.

واقعا این همه عشق و علاقه به فوتبال در میان نسل ما که با محدودیت های فراوان و عدم دسترسی آسان به منابع به روز و جامع دست و پنجه نرم می کرد، مثال زدنی است. یک عشق حقیقی و یک جنون واقعی ...یادش بخیر

نمونه هایی از دفترهای دایره المعارفی ! فوتبالی من با مطالبی جامع و کامل در خصوص فوتبال

آدامس های سین سین پرخاطره

این هم طرح های من!! با کپی از اثار استاد جواد علیزاده

و کارت های فوتبالی من!

(۱۴۰۱/۹/۳ عصر ۰۷:۰۵)رابرت نوشته شده:  

***

***

با سپاس از رابرت و سعید عزیز ؛

دو تصویری که رابرت در تاپیک دیگر ارسال کرده بود خاطرات خوبی را به یادم آورد.

عکس اول را من سالها در اتاقم نصب کرده بودم و مربوط به بازیکن مطرح آن زمان آرژانتین به نام کانی گیا بود که آن زمان به عنوان جانشین شایسته مارادونا ازش یاد می شد. نام کامل او کلودیو کانیگیا و ملقب به پسر باد بود.

عکس دوم  مربوط به پیراهن آلمان غربی است که به نظر من یکی از زیباترین طرح ها در تاریخ جام جهانی بود و دیگر تکرار نشد. آلمان غربی بعد از ادغام با آلمان شرقی متاسفانه در فوتبال ضعیف شد و هجوم مهاجرها در سالهای اخیر هم تیر خلاص را به آن شلیک کرد و اکنون تنها سایه ای از آن تیم بزرگ است.

و اما بعد ...

موزیک خاطره انگیز جام جهانی 90 ایتالیا  واقعا خاص و زیبا بود و انگار تمام زیبایی های جام جهانی در سال 90 یکجا جمع شده بودند. به نظر من همانطور که هر پدیده ای دوران اوج و طلایی ای دارد - مانند دوران طلایی هالیوود -  دوران طلایی جام جهانی هم  سالهای آغازین 80 تا پایان 90 میلادی بود .

لذتی که جام جهانی 1990 ایتالیا برای من و خیلی از هم نسلان من داشت هرگز و مجددا در سالهای بعد تجربه نشد. البته جام جهانی 1986 مکزیک هم ( با آن تصاویر اسلوموشن مکعبی که میچرخید و در نهایت در وسط صفحه تلویزیون حرکت آهسته گلها را نشان میداد و آن خط های پت و پهن سبز که در استادیومهای مختلف فقط ضخامتش فرق میکرد و آن بازیکن های تر و فرز و با تکنیکی که هرگز مثل و مانندشان زاده نشد) در یادهاست اما از آنجا که جام 86 هرگز پخش زنده نداشت و حتی فینالش را ضبط شده دیدیم و در دوران آن جام و جام بعد عاشق کارل هانس رومنیگه آلمانی بودم که بعدها پوستر دویدنش را میشد در درو دیوار هر ورزشی فروشی (بعنوان نماد یک فونتبالیست) دید هم در یادهاست و در صدر همه : بازی برزیل و فرانسه که بعنوان زیباترین بازی تاریخ فوتبال انتخاب شد.

جام جهانی 90 اوج فوتبال به لحاظ تاکتیک ها و تکنیکها ، اوج گزارش گری گزارشگران خبره سیما و کارشناسان خبره ترش ، اوج علاقه ماها به دیدن ، اوج مطلع شدن از نتیجه ها ، اوج نامها و نشانه های بازیکنان و اوج هیجان ها و کرکری های تماشاچیانش بود. آنچه از جامهای قبلی جام جهانی در خاطره هایمان بجا بود تصاویر سیاه و سفیدی از استادیوم 200 هزار نفری ماراکانا و برزیل و آرژانتین و اروگوئه  و انگلستان و گوردون بنکس و دینو زوف و پله و لویا شین و امثالهم بود و بس. اما آنچه از جام 90 در خاطره هایمان ماند اسشیلاچی ( اسکیلاچی) کم مو بود که از در درآمد و 6 گل در ایتالیا به حریفان زد و مثل غبار محو شد بود و والتر زنگای آلمانی که خود عاشق پیتر شیلتون انگلیسی 40 ساله بود. شیلتون دروازه بان انگلستان با آن دبدبه و کبکبه که کیف کوچکش را داخل دروازه میگذاشت و وسط بازی که سرش خلوت میشد از داخل آن حوله ای بیرون می کشید و سر و صورتش را از عرق خشک میکرد یا نوشیدنی اش را از آن کیف بیرون می آورد که بعدها هرگز جایی ندیدم دروازه بانی در دنیا از این جسارت ها داشته باشد و خود افسانه قدمت و رکورد هم باشد که بعدها هرگز مارادونا را بخاطر گلی که با دست به او زد نبخشید. گفته بود این مردک بجای عذرخواهی از من و داور و دنیا ، اسم فریبش را "دست خدا"! هم نامید و به گور رفت، که او هرگز نمیتوانست در آن موقعیت با آن کوتاهی قدش به منی که اندازه سانت به سانت قدش باشگاه دیده بودم گل سالم بزند.

جام 90 جام رنگها بود هرچند اکثر تلویزیون ها در آن زمان سیاه و سفید بود و اگر کسی تلویزیون رنگی داشت بدون شک پدر خانواده از سفر حج با خود آورده بود. جام 90 جام رودی فولر و فون باستن و رود گولیت و پل گاسکوئین و گری لینه کر و لوتار ماتئوس و فرانک ریکارد و روژه میلا و گوئی گوچه آ ( که بجای نری پومپیدوی مصدوم در اول بازیها آمد) و کلینزمن و مارادونا و دیوید پلات و کانی گیا (کانی جیا) و آندریانس برمه و باجو و رونالد کومان و آندونی زوبی زارتا (دروازه بان کهنه کار اسپانیا) و استوارت پیرس و بروچاگا و دیگران و دیگران.

جام 90 جام گزارشگران و کارشناسان خبره تلویزیون وطنی هم بود. از جهانگیر کوثری بگیرید که روش گزارشش (برپایه اطلاعات فوتبالی و آرامش و نه براساس قیل و قال چون گزارشهای مجید وارث و صالح نیا ) ملهم از گزارشهای عطا بهمنش و الهام بخش کسانی چون فردوسی پور شد. و ... عباس بهروان . ایندو پای کسانی را بعنوان کارشناس فوتبال به تلویزیون و ویژه برنامه جام 90 باز کردند که حتی شنیدن جمله ای از تحلیل آنها عشاق فوتبال را از خود بیخود میکرد. کسانی چون استاد اسداللهی نویسنده قهار کیهان ورزشی و کارشناس کهنه کار فوتبال.

جام 90 جام فریادهای ما در سنین کودکی بود. آخرین فریادم را ساعت 1 و نیم نیمه شب زدم. جایی که انگلستان و کامرون در مراحل آخر بهم خورده بودند و کامرون تازه وارد که شاید اولین تیم سیاهپوستان این کره خاکی در فوتبال حرفه ای جهان بود. درست بیاد ندارم این بازی بود یا انگلستان و بلژیک اما خوب بیاد دارم که  دقیقه 119 دیوید پلات انگلیسی توپ را با سر وارد دروازده حریف کرد و من عاشق تیم انگلیس بدون توجه به اینکه پدر و مادرم دو قدم آنطرف تر خوابیده و چراغها خاموش است مثل اسپند از جا پریدم و فریاد زدم : گگگگگگگگگگل ..... و پشت سر من پدر مرحومم و مادرم هم از جا جهدیدند که : چه بلایی سرت اومد یا کو دزد؟!

حذف مانشافت، فروپاشی یک امپراطوری بزرگ

برای همه طرفداران فوتبال در سراسر جهان تیم ملی آلمان از احترام خاصی برخوردار است. چه برای طرفداران دو آتشه اش در سراسر دنیا و چه برای مخالفان و رقیبانش که همیشه در طول تاریخ با یکدیگر کری خوانده اند.

تیمی که در دو برهه تاریخی از فاصله سال های 1982 تا 1990 و پس از آن از سال 2002 تا 2014 همیشه در بین 4 تیم پایانی مسابقات جام جهانی بوده است، شب گذشته برای دومین بار متوالی نتوانست حتی از گروهش هم صعود کند تا مانشافت کبیر در بدترین روزهای خودش وداعی تلخ با جامی داشته باشد که پیش از این 4 بار آن را فتح کرده است.

شاید منفور ترین تیم فوتبال برای ما طرفداران فرانسه، تیم ملی آلمان است که در دو جام جهانی 1982 و 1986 در برابر یکی از بهترین نسل های تاریخ فوتبال فرانسه در نیمه نهایی پیروز شد و حسرت رسیدن به فینال و کسب جام قهرمانی را تا ابد بر دل آنها نشاند. آلمانی که در دهه هشتاد با تیمی متشکل از ستارگان استثنایی با فوتبال ماشینی در سه دوره پیاپی جام جهانی به فینال رسید تا سرانجام در سال 1990 قهرمان شد.

نسلی که با تونی شوماخر، هانس پیتر بریگل، پل برایتنر، کلاوس آلوفس، کارل هاینس رومنیگه، برادران فورستر، فلیکس ماگات، پیر لیتبارسکی، لوتار ماتیوس و بسیاری از ستارگان دیگر، این دهه را طی کرد تا با سرانجام با آندریاس بره مه، گیدو بوخوالد، توماس هسلر، آندریاس مولر، رودی فولر، یورگن کلینزمان و سایرین جام جهانی را فتح کند. اگر چه ژرمن ها در دو جام 1994 و 1998 در مراحل حذفی از دور مسابقات کنار رفتند اما مجددا با مربیگری رودی فولر در سال 2002 تا فینال پیش آمدند، اما مغلوب برزیل قدرتمند شدند و به نایب قهرمانی اکتفا کردند.

جام جهانی 2006 آلمان با نسلی جدید و با سیستمی فوق العاده و این بار با یورگن کلینزمان وارد مسابقات شد و با بازی های درخشان و سیستم متحول شده توانست تا نیمه نهایی مسابقات نیز برسد، اما اسیر فوتبال بسته و تجربه ایتالیایی ها شد و در کمال شایستگی به مقام سومی بسنده کرد. در سال 2010 نیز آلمانی ها با همان فرمول پیش آمدند اما علیرغم شایستگی بسیار در نیمه نهایی مغلوب اسپانیای قهرمان شدند و باز هم به مقام سومی رسیدند.

اما این نسل آلمان که در عطش قهرمان می سوخت سرانجام با قدرت و صلابت در جام جهانی 2014 با شکست 7 بر 1 برزیل در نیمه نهایی و غلبه بر آرژانتین در فینال، توانست با شایستگی قهرمان شود و فیلیپ لام و هم تیمی هایش جام قهرمانی را با هدایت یواخیم لو بالای سر ببرند.

از همین لحظه بود که با پا به سن گذاشتن ستاره ها و جدایی آنها دوران افول مانشافت آغاز شد. زمانی که در جام جهانی 2018 روسیه، سوت پایان بازی آلمان و کره جنوبی به صدا درآمد، کمتر کسی می توانست باور کند که ژرمن ها با دو باخت و یک برد دقیقه آخری با حذف در مرحله گروهی از مسابقات کنار رفته اند. و دیشب نیز پس از 4 سال، علیرغم پیروزی 4 بر 2 در برابر کاستاریکا به خاطر شکست در برابر ژاپن برای دومین بار فاجعه حذف در دور گروهی اتفاق افتاد تا تیم ملی آلمان که فقط سایه ای از ابهت مانشافت را داشت، طرفدارانش را در حسرت صعود بگذارد.

برای همه رقبا اگرچه حذف آلمان خبر خوبی بود، اما به نوعی یک دلتنگی خاص به همراه داشت. انگار که همه دوست داشتند تا مانشافت دوباره سرش را بالا بگیرد و به مصاف رقبا برود. انگار که همه عادت کرده بودند که آلمان جزو 4 تیم پایانی باشد. انگار که قهرمانی با رقابت با آنها شیرین تر می شد. انگار که همه منتظر بودند تا بتوانند در زمین مسابقه انتقام شکست هایشان را از غول فوتبال دنیا بگیرند... از فرانسه زخم خورده در جام های 1982 و 1986 تا آرژانتین مغلوب در دو فینال 1990 و 2014، از دشمن قدیمی یعنی انگلستان برای نیمه نهایی جام 1990گرفته تا برزیل بزرگ که در سال 2014 در خانه در برابر ژرمن ها تحقیر شد...  اما این اتفاق نیفتاد و فرصت انتقام برای رقبای سنتی و دیرینه فراهم نشد... شاید وقتی دیگر و در فرصتی دیگر نسلی قوی و متفاوت شکوفا شود و یکبار دیگر مانشافت با ابهت و صلابت در میدان ظاهر شود تا برای رقیبان قدیمی رجز خوانی کند و با قدرت در برابر آنها صف آرایی کند... شاید وقتی دیگر...

(۱۴۰۱/۹/۱۱ عصر ۰۹:۳۵)Savezva نوشته شده:  

حذف مانشافت، فروپاشی یک امپراطوری بزرگ

برای همه طرفداران فوتبال در سراسر جهان تیم ملی آلمان از احترام خاصی برخوردار است. چه برای طرفداران دو آتشه اش در سراسر دنیا و چه برای مخالفان و رقیبانش که همیشه در طول تاریخ با یکدیگر کری خوانده اند.

ت.. شاید وقتی دیگر...

 به زعم بنده آلمان گرفتار نفرین ماکارانا شده است! نمی شود که جلوی چشم صدهزار برزیلی تو خاک خود برزیل به تیم ملی فوتبال برزیل که همه جان و زندگی  برزیلی هاست 7 گل برنی، تحقیرشان کنی و خودت قسر در بری!!

نفرین ماکارانا الان دو دوره است به  آلمانی که همیشه یک پای ثابت نیمه نهایی ها بود، اجازه نمی دهد که حتی از گروه خودش صعود کند! این نفرین 8 سال است که یقه المان را گرفته و فعلا هم دست از سرش بر نمی دارد.