يك مجموعه عكس كه فكر كنم براي آواتار كاربران مناسب باشد

ادري هپبورن يك پرنسس واقعي

(۱۳۸۹/۵/۵ عصر ۱۰:۱۲)Kassandra نوشته شده:  

مي بينم كه اينجا همه هر چيزي بوده و نبوده درباره ادري عزيز رو گفتند و من غير از اينكه بگم با تعطيلات رمي با ايشون آشنا شدم ، چيز ديگه اي براي گفتن ندارم!

قطعا تمام مطالب در باره ایشان گفته نشده، موضوعات زیادی در باره این هنرپیشه وجود دارد که ارزش نوشتن را دارد. حداقل هشت موضوع متفاوت در باره آدری را باید ترجمه کنم که فرصت آن تاکنون پیش نیامده است. جمع آوری مطالب از سایتهای خارجی که گاها ف ی ل ت ر می باشند زمان زیادی می گیرد. فعلا دوستداران آدری هپبورن شناسنامه ایشان را ببینند.

فيلم تلويزيوني داستان ادري هپبورن (The Audrey Hepburn Story) : در سال 2000 در امريكا ساخته شده و فيلمبرداري آن در مونترال و كبك كانادا انجام شده است . داستان فيلم به كودكي ، نوجواني و زندگي هپبورن در هلند تحت اشغال نازيها بعنوان يك بالرين و رفتن به امريكا و بازيگري مي پردازد . سه بازيگر نقش هاي كودكي ، نوجواني و بزرگسالي هپبورن را ايفا مي كنند ، كه به نظر من هيچكدام شبيه هپبورن نيستند . در فيلم از صحنه هاي واقعي هم استفاده شده است . ضمن اينكه به فيلمهاي تعطيلات رمي ، سابرينا و صبحانه در تيفاني هم اشاره شده است . فيلم انتقاد برخي از طرفداران هپبورن و رسانه ها را برانگيخت . در كل فيلم چندان خوبي نيست اما ديدن آن خالي از لطف هم نيست ، به ويژه اينكه در آن مي توان بازيگراني را ديد كه در نقش همفري بوگارت ، گريگوري پك ، ويليام هولدن و ... بازي كرده اند و البته هيچكدام شبيه بازيگران اصلي نيستند .

فيلم دو نسخه 133 دقيقه و 175 دقيقه دارد و به دو زبان انگليسي و آلماني در آن صحبت مي شود

ضمناً من زيرنويس فارسي براي آن پيدا نكردم و تا آنجاييكه مي دانم دوبله هم نشده است .

آدرس فيلم در سايت IMDb كه مي توانيد تريلر فيلم را هم آنجا ببينيد :

http://www.imdb.com/title/tt0163887

 لينك دانلود فيلم  :

http://www.gappon.com/the-audrey-hepburn...54779.html

آدری هپبورن اسکار بهترین بازیگر زن را بخاطر بازی در فیلم تعطیلات رومی  در بیست و ششمین جوایز سالانه آکادمی در سال 1954 به خود اختصاص داد. وی پس از دریافت جایزه از دست جین هرشولت گفت:

"می خواهم از همه کسانی که در ماهها و سالهای گذشته به من کمک و راهنمایی کرده اند و چیزهای زیادی به من آموخته اند تشکر کنم. بسیار صمیمانه سپاسگزار و خوشحال هستم."

فیلم کوتاه مربوطه را میتوان از اینجا دانلود کرد. به اندام لاغر آدری که در پست بعدی در باره آن خواهم نوشت توجه نمائید.

http://www.videohippy.com/video/120136/A...an-Holiday

همان فیلم را با پسوند AVI اینجا گذاشتم.

 http://www.4shared.com/get/NDy_g9nb/Audr..._Osca.html

در صفحه اول دومین عکس سیاه و سفیدی که جناب اسکوربان شیردل پست کرد یک چیز جلب توجه می کند، لاغری بیش از حد هپبورن، شدت این لاغری خصوصا در طرفین شانه های وی مشهود است. دلیل چیست؟ جستجو در یافتن پاسخ این سوال منتهی به مطالب جالب دیگری شد که در ادامه نوشته شده است. ترجمه از متون خارجی سایتهای مختلف انجام شده است.

زمانی که آدری شش ساله بود، پدرش که طرفدار نازی بود از مادر و دختر جدا شد، واقعه ای که آدری بعدها آن را مهمترین حادثه زندگی اش نامید. وی در این باره گفت: "وقتی به چشمان پر از اشک مادرت نگاه می کنی، بخود می ترسی. از خودت می پرسی "چه بلایی سر من خواهد آمد؟" زمین زیر پایتان خالی شده است. او واقعا رفت. او رفت و هرگز برنگشت."

  پس از جدایی والدین در 1935، مادر با سه بچه خود ( آدری و دو برادر خوانده وی) راهی آرنهم هلند شدند. در 1939 ارتش هیتلر وارد کشور هلند شد و دوران مصیبت بار آدری در طول اشغال ارتش نازی رقم خورد. پس از مدتی شایعه شد که اصالت خانوادگی آنها به یهودیت برمی گردد و عمو و پسر عموی وی اعدام شدند، خانه اجدادی خانواده ضبط و حسابهای بانکی آنها مسدود شد.

در زمستان سرد سال 1944 زمانی که آدری 15 ساله بود، هزاران نفر در هلند بر اثر گرسنگی و سل جان خود را از دست دادند. جیره ی این افراد در روز تنها یک عدد سیب زمینی بود. شرایط زندگی در هلند پس از حمله متفقین به نورماندی بدتر شد چون ‌نازی‌ها آذوقه غذا و سوخت هلندی‌ها را تصرف کردند. بعدها وی گفت که در دوران قحطی و گرسنگی مجبور به خوردن پیاز گل لاله و درست کردن نان از چمن شدند، اینکه فقط آب برای خوردن بود و برای ذخیره انرژی از بعد از ظهرمی خوابیدند.

 هپبورن بازمانده  دوران جنگ جهانی دوم بود که در آن با سوء تغذیه مواجه شد، به همین دلیل در دوران بلوغ هرگز نتوانست وزن خود را زیاد کند و همواره دچار کمبود وزن بود. این لاغری غیر طبیعی تا پایان عمر وی ادامه داشت. هلند در روز 4 ماه می 1945 همزمان با شانزدهمین سال تولد آدری آزاد شد. در آن زمان آدری از کم خونی، زردی و تنگی نفس رنج می برد. از آنجا که در کودکی گرسنگی را تجربه کرده بود، برای غذا ارزش زیادی قائل بود و دوست نداشت مردم آن را هدر دهند.

وی در مصاحبه ای در مورد وقایع جنگ گفت: " خاطراتی دارم. بارها در ایستگاه شاهد جابجایی قطارهای مملو از یهودیان بودم، چهره های این افراد را در بالای واگنها می دیدم. بوضوح پسر بچه ای را بیاد دارم که همراه با والدین خود در سکو ایستاده بود، با موهای بور و چهره ای رنگ پریده ، کتی پوشیده بود که برایش خیلی بزرگ بود، و قدم بداخل قطار گذاشت. بچه ای به تماشای بچه دیگر ایستاده بود. نمی دانم برایمان چقدر طول کشید تا بدانیم چه اتفاقی قرار بود بیافتد. بعدها فهمیدم چه بلایی سر آنها آمد. با خواندن خاطرات آن فرانک تمام وقایع برایم تکرار شد."

 وی برای بازی در فیلم خاطرات آن فرانک به کارگردانی جورج استیونس که مربوط به دوران اشغال می باشد انتخاب شد، ولی یادآوری صحنه های جنگ آنقدر برایش آزاردهنده بود که نقش را نپذیرفت.

 قد آدری 5 فوت و 7 اینچ (170 سانتیمتر) ، وزن 103 پاوند (47 کیلو) و دور کمر وی 20 اینچ (51 سانتیمتر) بود. (در سایتهای مختلف اعدادی مشابه دیگری ذکر شده است.)  گفته می شود در تمام طول زندگی، وی هیچگونه افزایش وزنی نداشته است. مطابق تمام منابع به غیر از دوران حاملگی اش، چنین اتفاقی نیفتاده است. او صاحب چهره بیش از حد لاغر بدون هیچگونه  آثار بیماری بود. علیرغم این لاغری در هیچ عکسی دارای چشمانی گود و چهره ای زشت نیست. پرنسس اروپایی با چهره ای لاغر و چشمانی درشت که در بازیهایش گاه مانند یک دختر بچه رفتار می کند، در فیلمهایش سعی می کند پایانی خوش را به تصویر کشد.

تعدادی از دوستان مطالب کوتاهی در مورد زندگی آدری مانند ازدواج و درگذشت وی نوشته اند. اجازه دهید نگاه عمیق تری به زندگی این هنرپیشه نامدار داشته باشیم. ابتدا می خواستم مطالب مربوط به فوت آدری را در انتها ارسال نمایم ولی بعد تغییر عقیده دادم. فکر کردم درست نیست داستان آدری را با مرگ وی به پایان برسانیم. این پست همراه با سه پست بعدی را به دلیل مرگ و مراسم خاکسپاری وی اختصاص دارد. قسمت عمده ترجمه از سایت ویکی پدیا انجام و با مطالب سایتهای دیگر ادغام شده است.

 در اواخر سال 1992 مدتی کوتاه  پس از بازگشت از سومالی به سوئیس، هپبورن احساس درد در ناحیه شکم و معده خود کرد. وی به دکترهای متخصص مراجعه کرد اما جوابهای بی نتیجه ای گرفت. آنها تصور می کردند وی به نوعی عفونت آمیبی مبتلا شده است، بیماریی که در آب آشامیدنی کشورهای آفریقایی رایج می باشد. بنابراین تصمیم گرفت در اکتبر همان سال طی سفری به لوس آنجلس کالیفرنیا آزمایشات کاملی از خود انجام دهد. در اول نوامبر هپبورن به همراهی خانواده خود در مرکز پزشکی سدارس سینای مورد معاینه قرار گرفت.

پزشکان با انجام لاپراسکوپی پی به سرطان معده بردند که از قسمت آپاندیس وی شروع به گسترش کرده بود، گونه ای بسیارنادر از سرطان از گروه سرطانهای موسوم به سرطان روده. (لاپراسکوپی نوعی آندوسکوپی در ناحیه شکم است که با ایجاد سوراخی در شکم دوربین فیلمبرداری را برای معاینه به داخل حفره های شکمی می فرستند.) سرطان با پیشرفت آرام در طی چند سال تبدیل به متاستاز شده بود، نه بصورت یک تومور بلکه بصورت لایه نازکی روده کوچک وی را پوشانده بود. (متاستاز به‌ معنای شیوع و سرایت سرطان از نقطعه ای از بدن به نقاط دیگر می باشد.)

 در این عمل حدود 30 سانتیمتر از روده کوچک وی برداشته شد،  بعد از جراحی تجویز دکترها به هپبورن استفاده از داروهای ضد سرطانی و شیمی درمانی بود. در روز شنبه 14 نوامبر 1992 آدری از بیمارستان مرخص شد. سخنگوی مرکز پزشکی سدارس سینای با اعلام این خبر گفت : "جراحان بر این باورند که تمام تومور را خارج کرده اند و هیچ یک از اندامهای وی در خطر قرار ندارد. آنها تمام توده بدخیم را از بین برده اند."

 چند روز بعد وی دچار انسداد روده شد و داروها نمی توانستند درد را تسکین دهند. در اول دسامبر برای بار دوم تحت عمل جراحی قرار گرفت. یک ساعت بعد جراح به این نتیجه رسید که سرطان آنقدر پیشرفته است که امکان برداشتن آن بطور کامل میسر نیست و غیر قابل عمل می باشد.

 خانواده وی پس از آنکه خود را با شرایط بیماری آدری وفق دادند تصمیم گرفتند وی را برای آخرین جشن کریسمس به سوئیس برگردانند. از آنجایی که هپبورن هنوز در دوران نقاهت پس از عمل بسر می برد، قادرنبود با هواپیمای تجاری سفر نماید. با کمک کنت هوبرت جیوانی (1)، خانم راشل لمبرت بانی ملون (2) هواپیمای جت خصوصی گلف استریم خود را پر از گل برای بردن آدری از لوس انجلس به ژنو فرستاد.  در عصر روز 20 ژانویه 1993، هپبورن در خانه خود در تولوچناز سوئیس  بر اثر سرطان آپاندیس در خواب چشم از جهان فرو بست. بعد از مرگش گریگوری پک جلوی دوربین رفت و با چشمان اشکبار شعر مورد علاقه آدری با نام "عشق بی پایان" را از رابیندرانات تاگور خواند.

 مراسم تدفین در روز 24 ژانویه 1993 در کلیسای روستای تولوچناز برگزار شد. اجرای مراسم به عهده ماریوس ادینبور بود، همان مرد مذهبی که هپبورن و فرر را به عقد یکدیگر درآورد و پسرش شون را در 1960 غسل تعمید داد، همچنین پرنس صدرالدین آقاخان کمیسرعالی پناهندگان سازمان ملل متحد و نماینده یونیسف  در ستایش هپبورن جملاتی را ایراد کرد. در مراسم تدفین خانواده ها و دوستان زیادی شرکت کردند که شمار آنها به 120 نفر بالغ می گردد، همچون پسران آدری، معشوقه وی رابرت ولدرز، برادرناتنی وی یان کوارلس ون یوفورد، شوهران قبلی وی آندرا دوتی و مل فرر، هوبرت جیوانی، مدیران اجرایی یونیسف و بازیگرانی مانند آلن دلون و راجر مور. از سوی گریگوری پک، الیزابت تایلور و خاندان سلطنتی آلمان گلهایی برای مراسم فرستاده شد. در همان روز هپبورن در گورستان  کوچک تولوچناز واقع در بالای تپه ای مشرف به روستا، بخاک سپرده شد. قبر آدری در کنار دیوار پشتی قرار داشته و از ورودی گورستان کاملا قابل تشخیص است.

(1) طراح مد و اشراف زاده فرانسوی که موسس خانه جیوانی در سال 1952 می باشد. عمده شهرت وی بدلیل طراحی حرفه ای کمدهای لباس آدری هپبورن و سفارش لباس از شخصیت های مشهوری مانند فرح پهلوی، ژاکلین کندی، اینگرید برگمن، گرتا کاربو و  لورن باکال می باشد.

 (2) بشر دوست، مجموعه دار هنری، طراح باغ و فضای سبز کاخ سفید آمریکا

شون فرر، لوکا دوتی و رابرت ولدرز در حال حمل تابوت آدری هپبورن

 راجر مور در ورود به کلیسا

قبر آدری مجاور دیوار پشتی گورستان

دوستان کافه می توانند فیلم کوتاه مراسم خاکسپاری هپبورن را از اینجا دانلود نمایند. اولین سایت فیلثرمی باشد. در این مراسم مل فرر با همسر پنجم روسی خود بنام الیزابت سوخوتین معروف به لیزا شرکت داشت. وقتی خبرنگاران خواستند با فرر مصاحبه نمایند، وی که از شدت هیجان بخود می لرزید گفت: "امروز نمی توانم صحبت کنم."  وی بعدها گفت بهترین دوران زندگی اش در کنار آدری سپری شده است.

itnsource.com/en/searchresults

http://www.4shared.com/video/Hj_HDSd3/Au...neral.html

ورودی گورستان تولوچناز

مل فرر با همسر خود پس از خروج از نمازخانه گورستان

در مراسم تدفین آدری هپبورن، پسر بزرگ وی شون فرر، گفت:

"مادرم بیش از همه به یک چیز اعتقاد داشت. او ایمان داشت که عشق شفا دهنده و التیام بخش بوده و می تواند به هر چیزی در انتها چهره ای زیبا و شاداب ببخشد. و همینطور هم شد."

 وی سپس شعر مورد علاقه مادرش را  از سم لونسون برای حضار خواند. سم یک فکاهی نویس، نویسنده، خبرنگار، معلم و مجری تلویزیونی آمریکایی بود که این شعر مشهور را برای نوه خود نوشت که بعدها اشتباها سرودن آن به آدری هپبورن نسبت داده شد. گفته می شود آدری این شعر را در آخرین کریسمس سال 1992 برای بچه های خود شون و لوکا و رابرت ولدرز خواند، شاید این بهترین دلیلی باشد که هنوز این شعر با آدری بیاد آورده می شود.

نهایت سعی در ترجمه شده است، دوستانی که می توانند ترجمه بهتری ارائه دهند، لطفا همکاری نمایند.

For attractive lips, speak words of kindness
For lovely eyes, seek out the good in people
For a slim figure, share your food with the hungry

For beautiful hair, let a child run his/her fingers through it once a day

For poise, walk with the knowledge that you never walk alone
People, even more than things, have to be restored, renewed, revived, reclaimed, and redeemed; never throw out anyone
Remember, if you ever need a helping hand, you will find one at the end of each of your arms
As you grow older, you will discover that you have two hands; one for helping yourself, and the other for helping others

برای داشتن لبانی جذاب، با مهربانی صحبت کنید.

برای  داشتن چشمانی زیبا، خوبی را در مردم بجویید.

برای تناسب اندام، غذای خود را با نیازمندان تقسیم کنید.

برای داشتن موهای زیبا، اجازه دهید کودکی روزی یک بار انگشتان خود را میان آنها حرکت دهد.

برای توازن، با دانش قدم بردارید که تنها نخواهید ماند.

بیش از هر چیزی، مردم باید احیا، تقویت، تجدید و بخشیده شوند، هرگز کسی را نرانید.

 بدانید هر زمان احتیاج به یاوری داشتید، آن را در انتهای هر یک از بازوانتان پیدا خواهید کرد.

با گذشت زمان خواهید دانست که دو دست دارید، یکی برای کمک به خود و دیگری برای یاری

رساندن به دیگران.

با درود به همه شما عزیزام و سروران

هنوز هم میتوان با دیدن فیلم های آدری مانند صبحانه در تیفانی با اون آهنگ قشنگ  moon river ، نشست و اشک ریخت.

دوران عشق های کودکانه

یادش بخیر

در مراسم تدفین آدری چندین خبرنگار و فیلمبردار شرکت داشتند، به همین دلیل برایم قابل قبول نیست که فیلم خاکسپاری این هنرپیشه بزرگ منحصر به همان فیلم کوتاه یک دقیقه ای باشد که در پست شماره 27 به اشتراک گذاشتم. سایتها و تالارهای گفتگوی زیادی وجود دارند که تمام موضوعات آنها در رابطه با این بازیگر بزرگ می باشد. با عضویت در این سایتها سوالاتی را که برایم مهم بود مطرح کردم مانند درخواست فیلم کاملتری از مراسم، وصیت نامه آدری، لباس عروسی وی و چند سوال دیگر که تاکنون جوابی دریافت نشده است. چندی پیش یکی از این اعضا سایتی را معرفی کرد که در آن عکسهای دیگری از مراسم وجود داشت. فکر می کنم مطالب خود سایت بزبان کره ای بود ولی هر عضو می توانست موضوعات خود را به زبانهای دیگر نیز بنویسد. عکسها و مطلب زیر از آن سایت برداشته شده است.

در این مراسم پرنس صدر الدین آقا خان پس از تشریح خدمات آدری  برای کودکان بی خانمان و قحطی زده در کشورهای درگیر جنگ گفت: "آدری می گفت که جاهای خطر ناک را دوست دارد. او یک بازیگر واقعی بود. او با لبخند، با دستانش و با قلب مهربان خود به همه جا رسید. او نمونه کامل اهداف سازمان ملل بود و همچنان به ما الهام خواهد داد. ممنون آدری و روحت شاد." مراسم با اجرای سرود کودکان کلیسا به پایان رسید.

آلن دلون در خروج از کلیسا

آلن دلون و راجر مور همراه با همسرش پس از خروج از کلیسا

آخرین وداع آلن دلون، مل فرر و راجر مور با آدری

با درود

 میکسی از فیلم صبحانه در تیفانی با بازی آدری و آهنگ زیبای MOOM RIVER

امیدوارم از دیدنش لذت ببرین.http://s3.picofile.com/file/7412558167/m...2.flv.html

سایت ویکی پدیا مطالب جالبی در باره زندگی آدری در موضوعات مختلف نوشته است که تمام آن توسط اینجانب ترجمه شده است. اما مطالب در هر موضوعی کامل نیست و برای تکمیل باید با مطالب سایتهای دیگر ادغام گردند، ترجمه هم وقت زیادی می گیرد.

 تا آماده شدن مطالب بعدی در باره زندگی آدری، علاقه مندان تصاویر گذرنامه های ایشان را ببینند. دوستان باید توجه نمایند که وقت زیادی برای پیدا کردن این عکسها صرف شد، عکسهای با کیفیت فقط در چند سایت حدود دو سال پیش توسط شون فرر پسر بزرگ  آدری در معرض نمایش گذاشته شد.

 اولین گذرنامه آدری  که در تاریخ 23 ماه می سال 1936 صادر شده است. اطفال انگلیسی معمولا تا رسیدن به سن مشخصی به عنوان همراه در گذرنامه والیدن قرار می گرفتند. رنگ مو: قهوه ای، رنگ چشم: قهوه ای، علامت مشخصه: ندارد. – چقدر در این عکس زیباست.

 کارت شناسایی ملی آدری در سال 1944 که در دوران اشغال هلند توسط آلمان صادر شده بود و مطابق قانون داشتن آن برای  همه افراد بالای 14 سال اجباری بود.

گذرنامه انگلیسی آدری در طول سالهای 51-1946

گذرنامه انگلیسی آدری در طول سالهای 65-1955

گذرنامه انگلیسی آدری در طول سالهای 74-1964

گذرنامه انگلیسی آدری در طول سالهای 84-1974

گذرنامه انگلیسی آدری در طول سالهای 92-1982

گذرنامه سازمان ملل متحد آدری – سال 1988

نابغه سینما استنلی کوبریک در سال 1968 طی نامه ای به آدری پیشنهاد می دهد که در فیلمی حماسی بر مبنای زندگی ناپلئون بناپارت نقش ژوزفین بو هارنه (همسر ناپلئون) را به عهده بگیرد. کوبریک به آدری اطمینان می دهد که می تواند با بازی او بزرگترین فیلم خود را بسازد. آدری در پاسخ چنین می نویسد.

 آقای کوبریک عزیز،                                                                        یکشنبه هفدهم نوامبر 1968

با تشکر از نامه محبت آمیز شما، از تمایلتان مبنی بر همکاری اینجانب با شما خوشحال و شادمانم.

فعلا تا مدتی نمی خواهم کاری انجام دهم بنا براین در حال حاضر نمی توانم خود را درگیر یا مشغول هیچ پروژه ای نمایم.

امیدوارم موضوع را درک نمائید و در آینده بازهم به من بیاندیشید.

 با سپاس دوباره

بهترین آرزوها

آدری هپبورن

همانطور که از بالای اولین عکس مشخص است،  آدری جواب نامه را از خانه خود در تولو چناز نوشت. کوبریک دوباره در سال 1971 برای راضی کردن آدری تلاش کرد اما نتیجه ای نگرفت. وی برای نقش ناپلئون، دیوید همینگز را درنظر داشت اما این فیلم هرگز ساخته نشد و از آن به عنوان رویای دست نیافتنی کوبریک نام برده می شود.

منبع:

http://blood.syncweekly.com/index.php/20...never-made

این هم چند عکس از آدری زیبا.همیشه از اینکه برای بازی در صبحانه در تیفانی اسکار نگرفت افسوس میخورم.

تقدیم به آدری کافه کلاسیک

زادروزت مبارک

سازمان ملل متحد تنها سازمانی در جهان می باشد که بی آنکه شامل کشور یا منطقه ای خاص باشد اجازه چاپ تمبرهای پستی را دارد. همچنین تنها مرجع پستی می باشد که تمبرها را با سه واحد پولی متفاوت چاپ می کند، دلار آمریکا، فرانک سوئیس و یورو.

بیشتر تمبرهای سازمان ملل برگرفته از آثار هنری می باشند که جوایز طراحی بین المللی به آنها تعلق گرفته است. این تمبرها توسط هنرمندانی از سراسر جهان طراحی می شوند، و در کشورهای مختلف با بهترین دستگاهها به چاپ می رسند. این سازمان دارای مراکزی در نیویورک، ژنو و وین می باشد.

در 13 فوریه 2013 هر سه شعبه سازمان ملل به مناسبت روز جهانی رادیو دو قطعه تمبر چاپ کردند. شعبه نیویورک برای یکی از دو تمبر خود از تصویر آدری هپبورن استفاده کرده است که مربوط به سخنرانی آدری از رادیو این سازمان می باشد .

طراحي زيبا از

Ileana Hunter