درود؛

با سپاس از جناب شیندلر به دلیل ایجاد این جستار مفید؛

فیلم "داستان عامه پسند" یا "داستان درپیتی" از آن دسته فیلم هایی برای بنده بود که ابتدا نتوانستم لقب شاهکار روی آن بگذارم و به عنوان یک فیلم خوب از کنارش گذشتم ... اما بعدها و با مرور سکانس های مختلف فیلم و کشف جزئیات پنهان، ارزش فیلم نزد من بسیار بیشتر و بیشتر شد، تا جایی که به همه ی دوستان این فیلم را برای تماشا پیشنهاد می کردم ...

همانگونه که جناب شیندلر فرمودند، حادثه هایی که در این فیلم به وقوع می پیوندند به هیچ وجه برنامه ریزی شده و دقیق نیستند و مسائل پیش پا افتاده ای موجب بروز دردسری بزرگ می شوند ...

یکی از دلایل علاقه ی بنده به این فیلم دیالوگ های بسیار زیبا و متنوع در طول این فیلم بود، دیالوگ هایی که در عین سادگی و گاه محاوره ای بودن، معنا و مفهوم عمیقی در پی داشت مانند دو سکانسی که در آن جولز از کتاب مقدس نوشته هایی می خواند و حتی برخی کلمه های آن را تغییر می دهد. در سکانس ابتدایی فرد را به قتل می رساند اما در سکانس پایانی فرد مقابل را می بخشد ...

نمی دانم بار چندم بود که این فیلم را با یکی از صمیمی ترین دوستانم تماشا می کردم، او اولین بار بود که این فیلم را می دید و با توجه به تعریف و تمجیدهای مکرر من از این فیلم، مشتاق دیدنش شد. سکانس های ابتدایی فیلم گذشت و رسیدیم به سکانسی که وینسنت و میا مشغول صحبت در یک بار بودند، پس از دقایقی که صحبت هایی بین این دو رد و بدل شد، ناگهان سکوت کردند و سپس میا با چهره ای متعجب و یا شاید ناراحت گفت :"از این نفرت نداری؟"

وینسنت :" از چی؟"

میا:"سکوت ناخوشایند، چرا احساس می کنیم لازم هست که چرت و پرت بگیم تا خوشایند بشه؟"

وینسنت:"نمی دونم، سوال خوبی هست"

میا:"وقتی که می فهمی یک فرد خاص رو پیدا کردی، باید برای یک دقیقه هم که شده، خفه شی و از سکوت خوشایند لذت ببری"

هنگامی که میا این جمله آخری را گفت، دوستم فیلم را نگه داشت، برگشت به من نگاه کرد و گفت :"وقتی یک نفر خاص رو پیدا می کنی، باید خفه شی و از سکوت خوشایند لذت ببری" .... این جمله مورد توجهش قرار گرفته بود، در حالی که من قبلاً که تنهایی این فیلم را تماشا کرده بودم، اینگونه برایم جالب به نظر نرسیده بود ...

این دیالوگ بسیار زیبا از آن به بعد در ذهن من ماندگار شد و هر بار که آن را مرور می کنم و یا به یک دوست خاص اظهار می دارم، یاد این فیلم و داستان های درپیتی آن می افتم ...