من عبارت توهین آمیزی ننوشتم. اما شما حرفهایی می زنید که اساساً غیرمنطقی است. مگر میشود مترجمی اشتباه کند، اما اشتباه او با تعبیر و تفسیر شما بشود کار عالمانه و عامدانه ای برای جلب توجه؟

فکر میکنم شما بودید که دربارۀ مطلب من اظهار نظر کردید.

بنده هم علاقه ای ندارم با شما وارد بحث شوم، چون اساس کار ترجمه را نمی دانید. نه فقط شما، بلکه استادان محترمی نیز که به شما این مطالب را می آموزند و شما به آنها پایان نامه تحویل می دهید، به کُنه موضوع پی نبرده اند. دلیل چنین ادعایی این است که سالانه هزاران نفر با مدرک مترجمی از دانشگاه ها فارغ التحصیل میشوند اما یک درصد از آنها مترجم نمی شوند. در ضمن، شما در تمام این مملکت ده استاد رشتۀ مترجمی سراغ ندارید که  خودشان مترجم و یا مترجمهای خوب و سرشناس و خوشنامی باشند.

خودتان را با خواندن چهار تا نظریۀ ترجمه فریب ندهید.(بماند که این کتابهایی که گفتید نظریۀ ترجمه نیستند) نظریه های ترجمه برای آنهایی است که قابلیت ترجمه دارند و میخواهند روش صحیحی را دنبال کنند. نمی گویم این مطالعات مطلقاً بی فایده و پوچ است، ولی برای شما نتیجه ای نداشته است جز اینکه حرفهای نه چندان معقولی بزنید و مجبورم کنید پاسخ دهم.

این الفاظ (فراروایت، خوانش، ..) برای پاس کردن پایان نامه خوب است، همین و بس. یک سئوال ساده از شما میکنم. من معنی کلمۀ خوانش را نمی فهمم. به من توضیح دهید خوانش یعنی چه؟ همان خواندن؟ یا روخوانی؟ یا تعبیر و تفسیر؟

سئوالی دیگر: رمان پست مدرن چه ربطی به ترجمه دارد؟

بی پرده حرفم را می زنم. بنده نیز سابقۀ تحصیل در همان جهلکده هایی را که شما دانشگاه ( در اصل  دانشکاه=کاهندۀ دانش) مینامید، داشته ام و می دانم آنجا چه خبر است. از نظر من، استادان محترم دانشگاه ها اغلب صلاحیت ندارند دربارۀ ترجمه نظر بدهند. حضرات فکر میکنند که اگر از ژارگُنjargon شِبه علمیِ عوام فریبانۀ خود استفاده کنند شنونده مرعوب و مقهور می شود. شاید شما هم چنین تصوری داشته باشید.