جدای از موارد کلی که تا به حال در ارسال های فوق ذکر شد، چند نکتۀ موردی هم به ذهنم رسید که گرچه دوستان می دانند، امّا از آنجا که غلط مصطلح شده، شاید برای بازدیدکنندگان خارج از کافه مفید باشد:

• گزاردن و گذاشتن: گزاردن به معنی به جا آوردن و گذاشتن به معنی قرار دادن، نهادن است اما از آنجا که اسم فاعل آنها به صورت مرخّم (حذف _َنده) در انتهای واژه های زیادی قرار می گیرند و تلفّظ یکسانی هم دارند، موجب ایجاد دو خطای فاحش هم از لحاظ املایی و هم از لحاظ معنایی می شوند. از سوی دیگر باعث شده، برخی افراد فعل مجعول و بی معنی گذاردن را نیز در معنی گذاشتن به کار ببرند. از نمونه های فاحش این اشتباه بارگزاری (شکل صحیح: بارگذاری)، سپاسگذار (شکل صحیح: سپاسگزار)، خدمتگذار (شکل صحیح: خدمتگزار)

• توفان و طوفان: البته این مورد را قبلاً در جستاری دیگر گفته ام. متأسفانه این دو واژه علی رغم معنای متفاوت گاهی در جای یکدیگر در نوشتارها به کار می روند. توفان واژه ای کاملاً فارسی و از مصدر توفیدن یا توپیدن است (از این مصدر، اسم فاعل توفنده و واژۀ توپ به گوش آشناست) امّا طوفان واژه ای عربی و بر وزن فَعلان و از ریشۀ طوف (دور زدن، چرخیدن) است. لذا اگر بخواهیم این دو واژه را معنی کنیم، توفان و طوفان به ترتیب معادل تندباد و گردباد هستند.
• به طور متفرقه به ترکیب ها و عبارت هایی مانند کج دار و مریز یا علی ایّ حال توجه بفرمائید که بعضاً اشتباهاً به صورت کج دار و مریض یا علی ایهال نوشته می شود. آگاهی از معانی این عبارت ها می تواند کمکی برای پیشگیری از اشتباه باشد. کج دار و مریز یعنی با احتیاط رفتار کردن و مراقبت از جوانب یک امر (چنانچه در حمل ظرف حاوی مایعات انجام می شود و احتیاط می کنیم که با کج شدن ظرف، مایع از آن بیرون نریزد) و علی ایّ حال همان به هر حال است.