فرازی از شعر "آنگاه پس از تندر"

... بنشین!

شظرنج!

آنگاه فوجی فیل و برج و اسب می‌بینم

تازان به سویم تند چون سیلاب

من به خیالم می‌پرم از خواب

مسکین دلم لرزان چو برگ از باد

یا آتشی پاشیده بر آن آب

خاموشی مرگش پر از فریاد

آنگه تسلی می‌دهم خود را که این خواب و خیالی بود

اما

اگر بیارامم

با انتظار نوشخند صبحِ فردایی

این کودک گریان ز هول سهمگین کابوس

تسکین نمی‌یابد به هیچ آغوش و لالایی

از بارها یک‌بار

شب بود و تاریکیش

یا روشنایی روز، یا کی؟ خوب یادم نیست

اما گمانم روشنی‌های فراوانی

در خانه‌ی همسایه می‌دیدم ...

➖ شعر آنگاه پس از تندر از دفتر شعری از این اوستا با نگاهی به فیلم مُهر هفتم ساخته‌ی اینگمار برگمان 1957 و وقایع تاریخی کنفرانس تهران 1943 سروده شد.

➖ توضیح مهم: گرچه تاریخ سرودن شعر یعنی بهمن‌ماه ۱۳۳۹ چهار سال بعد از ساخت فیلم یعنی سال ۱۳۳٥ است لیکن قبل از اکران فیلم در ایران بود و همین موضوع احتمالا باعث ایجاد شبهاتی برای عده‌ای مبنی بر الهام شاعر از فیلم خواهد شد لذا لازم به توضیح است مستند به گفتگوی بنده با جناب آقای دکتر مزدک اخوان‌ثالث، شاعر یک نسخه از فیلم را قبل از اکران عمومی در کارگاه فیلم‌سازی گلستان مشاهده کرده بودند. گرچه گویا بعدا خود شاعر توضیحاتی ارائه نموده و بنده نیز ابیاتی از شعر انتخاب کردم که منطبق با دیالوگ‌های فیلم باشد.