اشعار و متون ادبی زیبا

جعبه پيام
» <BATMAN> به نظرتون دانه انجیر معا بد میتونه برنده اسکار شه؟ فیلمو چند ما پیش دیدم ، به نظرم واقعیتو به تصویر کشیده، اما بعیده اسکار بگیره، چون رقبای جدی داره » <BATMAN> چه جالب! ولی اشتباه کرد باید زنده میموند و از کسلر انتقام میگرفت » <سروان رنو> راینهارت به نوعی خودکشی کرد. خسته شده بود. عمدا علیه خودش اعتراف کرد ... https://cafeclassic5.ir/showthread.php?tid=189&page=6 » <BATMAN> سرگرد راینهارت خیلی مظلومانه کشته شد اونم درست تو شرایطی که میتونست نجات پیدا کنه ولی بدشانسی آورد ، از طرفی فرمانده کسلر حسابی ازش کینه به دل داشت و آخر زهرشو ریخت! » <شارینگهام> من سرگرد برانت و سرگرد راینهارت رو دوست داشتم که هر دو ی آن ها کشته شدند! » <سروان رنو> ارتش سری رو میشه بارها و بارها دید و خسته نشد. از بس شخصیت هاش عالی هستند. » <شارینگهام> بتمن عزیز ، تجدید خاطره ی خوبی بود. » <BATMAN> / https://uupload.ir/view/secret_aemy_ywx9.mp4/ » <BATMAN> با تشکر از زرد ابری عزیز/ یه لحظه حسابی غافلگیر شدم، چون خیال کردم کارتون یونیکو با دوبله قدیمی قرار گرفته! البته تماشای دوبله جدید هم قطعا لذت بخشه » <سروان رنو> دیوید لینچ بزرگ هم رفت . زمانی منتقدان درباره اش می گفتند نابغه ای که از فرط نبوغ دیوانه شده است !

پيام :

رتبه موضوع

11 رای - 3.64 میانگین
1
2
3
4
5

حالت موضوع بندی \| حالت خطی اشعار و متون ادبی زیبا
نویسنده	پیام

پیرمرد آفلاین

دوست قدیمی

ارسال ها: 259
تاریخ ثبت نام: ۱۳۹۳/۶/۶
اعتبار: 55

تشکرها : 6566
( 4772 تشکر در 183 ارسال )

شماره ارسال: #613

RE: اشعار و متون ادبی زیبا

در روزگار قدیم که وسیله ای برای ضبط گوشه های موسیقی نبود و ایرانیان نیز با نت نویسی آشنایی نداشتند، برای آموزش ردیف به هنرآموزان هر گوشه را با چند بیت شعر اجرا می کردند که هنرآموز بعداً بتواند با یادآوری این ابیات، گوشه را نیز به یاد آورد. هنوز هم این روش توسط اساتید به کار گرفته می شود.

بعضی از این ابیات چنان در قالب آن گوشه خوش می نشیند، که گویا شاعر در هنگام سرودن این بیت آن را در همین گوشه نیز اجرا می کرده است. یکی از مشهورترین چنین بیتهایی، این بیت است: "ندانمت به حقیقت که در جهان به چه مانی/جهان و هرچه در او هست، صورتند و تو باقی" که مبین و نماد گوشۀ کرشمه در مایۀ شور است.

از نمونه های دیگر آن سه بیت اول غزل زیر است که برای گوشۀ چهارپاره یا چهارباغ در مایۀ ابوعطا انتخاب شده است و سرودۀ سیّد احمد حسینی مشهور به هاتف اصفهانی، شاعر قرن دوازدهم هجری قمری است.

چه شود به چهرهٔ زرد من نظری برای خدا کنی

تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و ملک جهان تو را

ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم

همه جا کشی می لاله گون، ز ایاغ مدعیان دون

تو کمان کشیده و در کمین، که زنی به تیرم و من غمین

تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران

که اگر کنی همه درد من به یکی نظاره دوا کنی

ز ره کرم چه زیان تو را که نظر به حال گدا کنی

همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی

شکنی پیالهٔ ما که خون به دل شکستهٔ ما کنی

همهٔ غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی

قدمی نرفته ز کوی وی، نظر از چه سوی قفا کنی