(۱۳۹۴/۵/۱۷ عصر ۱۲:۲۹)منصور نوشته شده:  

اشتباه همه فیزیکدانان قدیم و معاصر ما در طرح این ادعا اینست که فکر میکنند زمان درست مثل سه بردار طول و عرض و ارتفاع ، یک بردار دیگر کنار این سه بردار است درست به مرکزیت آن سه بردار. درحالیکه چنین تصوری یک تصور مسخره بیش نیست.زمان از جنس مکان نیست که بتوان آنرا کنار این گذاشت. حتی شباهت هم ندارد. زمان مفهومی است که میدانیم جایگاه یک جسم را در فضا (در کنار ان سه مختصه) کامل میکند.

در مورد اینکه زمان از جنس مکان هست یا نیست صحبت بسیار است. البته عموما عقیده بر این است که واقعا تفاوت دارد ولی صحبت این است که این هم جنس نبودن زیاد هم چیز واضحی نیست...

درواقع این عقیده توجیه فیزیکی دارد و دلیلش این نیست که ما حسی که به زمان داریم با احساسی که به مکان داریم متفاوت است.

دلیل فیزیکی آن به این برمی گردد که مکان سه بعدی ما یک فضای اقلیدسی تشکیل می دهد ولی فضا-زمان اصطلاحا یک فضای چهاربعدی مینکوفسکی است پس جنس این بعد چهارمی که اضافه کرده ایم با بقیه فرق دارد.

یک مثال خوب این است که شما یک میله را در فضای سه بعدی در نظر بگیرید. چون طول این میله ثابت است و ربطی به نحوه قرار گیری آن در فضا ندارد فرمول فاصله اقلیدسی برای آن همواره یک عدد ثابت خواهد بود. فرمول فاصله اقلیدسی را همه برای محاسبه طول پاره خط دیده ایم. اگه رادیکالش رو بذاریم کنار این فرمول است:

تا قبل از نظریه نسبیت به نظر می آمد که این عدد به عنوان طول میله یک ثابت است. (یا به اصطلاح دوستان حوزوی یک ویژگی ذاتی میله است.)

ولی بعد از نظریه نسبت این مفهوم مطرح شد که در سرعت های بالا طول جسم کم می شود پس این عددی که به عنوان طول میله می شناختیم دیگر ثابت نیست و در نتیجه یک ویژگی عرضی است.

اما در نظریه نسبیت یک ثابت دیگر داریم که علاوه بر مختصات میله، زمانی که میله حس می کند نیز در آن دخیل است.

که این عدد دیگر ربطی به سرعت جسم ندارد و در سرعت های بالا با کوتاه شدن طول جسم ، زمانی که جسم احساس می کند نیز کم می شود که این دو با هم ساده می شود و این عدد ثابت می ماند.

از آنجایی که همه ابعاد مکان با علامت مثبت در فرمول ظاهر شده است ولی زمان با علامت منفی پس احتمالا جنس این مفاهیم با هم فرق دارد. (ولی باز هم احتمالا. چون باز ممکن است این درک ما از زمان نتیجه محدودیت دید ما باشد و این فرمولی که بدست آمده است نتیجه مشاهدات ما...)

=================================

یک تعبیر بامزه که در مورد تفاوت فضا و زمان به کار می رود این است که:

درست است که فضایی که در آن زندگی می کنیم سه بعدی است ولی این سه بعد مجزا از هم نیستند و این گونه نیست که یک بعد برای طول داشته باشیم، یک بعد برای عرض و یک بعد برای ارتفاع ، چون این نام گذاری ها بسته به انتخاب دستگاه مختصات ماست.

در واقع فضای سه بعدی مثل یک پارج است که حاوی 3 لیوان آب است و شما نمی توانید بگویید کدام قسمت از این آب مربوط به لیوان اول است، کدام قسمت لیوان دوم و کدام قسمت لیوان سوم.

ولی  فضا زمان مثل یک پارچ است که شامل سه لیوان آب و یک لیوان روغن است. لیوان روغن مشخص است ولی سه لیوان آب قابل تمایز نیستند...

(۱۳۹۴/۵/۱۷ عصر ۱۲:۲۹)منصور نوشته شده:  

او گفت حرکتها و جابجایی های معمولی نمیتواند زمان را دگرگون کند . حتی کوچکترین تاثیری روی زمان ندارد.

البته این حرف درست نیست، چون کمترین سرعت ها هم روی زمان تاثیر می گذارد ولی تاثیر آن کم است. در واقع اگر شما با یک سرعت معمولی چند متر بر ثانیه هم حرکت کنید زمان برای شما کوتاه تر می شود ولی این تغییر در حد 10 به توان منفی 15 ثانیه در هر ثانیه است که البته کم است...

جالب تر اینکه اگه شما فقط یک متر از سطح زمین بالاتر بروید، کمی گرانش زمین روی شما کم می شود. حتی این میزان کم شدن گرانش هم روی زمانی که شما حس می کنید تاثیر دارد و تاثیرش تقریبا برابر با همان 10 به توان منفی 15 است.

(۱۳۹۴/۵/۱۷ عصر ۱۲:۲۹)منصور نوشته شده:  

اشتباه هاوکینگ و حتی انیشتین اینست که حداکثر سرعت ممکن در جهان را سرعت نور میدانند و حتی حاضر نیستند به سرعتهای بالاتر با ضریبی از آن فکرکنند که بتواند ضریب کُند سپری شدن زمان را همزمان با افزایش آن ضریب افزایش دهد.

دقت کنید که هیچ کس هیچ ادعایی ندارد که قوانین فیزیک دقیقا چیزی است که دنیا از آن تبعیت می کند.

بلکه این قوانین تقریبی از رفتار دنیاست. مکانیک نیوتونی که قرن ها بر فیزیک مسلط بود اشتباه است ولی هنوز هم از آن ها استفاده می کنیم چون کار ما را راه می اندازند.

قوانین نسبیت هم یک تقریبی هستند که کار ما را راه می اندازند هر چند در فرمول های نسبیت نمی توان سرعتی بالاتر از سرعت نور قرار داد (چون زیر رادیکال منفی می شود...) ولی تقریب های خوبی هستند. این را مدت هاست همه قبول دارند، چون واقعا چیزهایی وجود دارد که سرعتشان بیشتر از سرعت نور است و لازم نیست مثال ذهنی دویدن کودک در سفینه را بیان کنیم...