نقد زیبای دزیره عزیز درباره ماجرای آنتونیونی این تداعی را در ذهنم آورد که چقدر درباره الی فرهادی محصول 1387 به تم این داستان نزدیک است من ماجرا را هنوز ندیده ام (که البته ان شاالله در آینده ای نزدیک با خواندن مطلب دزیره مشتاقانه آن را خواهم دید) برای همین در قیاس این دو، نظر شخصیم را فعلا نمی نویسم و تنها استناد می کنم به مختصری از دو نقد:

یکی که استفن هولدن منتقد نشریه نیویورک تایمز در آوریل 2015 آن را در سایت این روزنامه مشهور منتشر نمود و من بخشی از آن راترجمه و تقدیم می کنم:

Review: In ‘About Elly,’ a Middle Class Enjoying Itself Is Engulfed in Change

درباره الی : وقتی تفریح یک خانواده متوسط  دگرگون می شود

اگر سیر نابودگر فیلم  فیلمساز ایرانی اصغر فرهادی درباره الی، آشنا به نظر می رسد به این خاطر است که داستان درباره ناپدید شدن یک زن جوان در سفر تعطیلات آخر هفته به یک تفریحگاه ساحلی است، چیزی شبیه آنچه در اثر کلاسیک مایکل آنجلو آنتونیونی ماجرا “L’Avventura” می بینیم. در هردوی این فیلمها شاهد جستجویی تنش زا و بیهوده هستیم.

گرچه در ماجرا موضوع جستجو بزودی از دور خارج می شود،اما در فیلم درباره الی تنش همچنان پایدار می ماند و انگشت اتهام هرکسی را مقصر نشان می دهد. وقتی حریم شهرت و آبروی افراد درخطر ریخته شدن است دروغهای زیادی بافته می شوند. مسافران که سه زوج متاهل هستند که  فرزندانشان را هم همراه آورده اند، وقتی با احتمال اینکه الی ممکن است غرق شده باشد، حتی به عمد- مواجه می شوند رفاقت بینشان تبدیل به کینه و دشمنی شده و ترس و احساس گناه سرتاسر وجودشان را بطور فزاینده ای فرا می گیرد.

آقای فرهادی که با فیلم درخشان و پیچیده یک جدایی پس از فیلم درباره الی- به شهرت جهانی رسید، از بیان این داستان می خواهد به اهداف دیگری برسد.  فیلم آنتونیونی از کسالت متافیزیکال قشر اشرافی و مرفه ایتالیا در دوران رونق پس از جنگ در این کشور می گوید ولی درباره الی  تقابل پیچیده بین سنتهای سختگیرانه اسلامی و مدرن گرایی طبقه مرفه متوسط  را به تصویر می کشد.

از سویی دیگر فیلم آقای فرهادی داستان جورکردن دونفر و خواستگاری ای است که به شکست سختی منجر می شود. در یک سفر ازپیش برنامه ریزی شده سپیده (گلشیفته فراهانی) ، الی (ترانه علیدوستی) معلم جذاب مهدکودک دخترش را تحت فشار می گذارد تا با آنها برای گریزی سه روزه راهی سواحل خزر شود. اما هدف اصلی معرفی الی به احمد خوش قیافه (شهاب حسینی) است که مقیم آلمان است و بتازگی پس از یک ازدواج کوتاه مدت با زنی آلمانی زندگیش ازهم پاشیده شده است ولی به قول خود احمد:

"پایانی تلخ بهتر از تلخی بی پایان است..."

اما بخوانیم در سایت روجر ایبرت از قول منتقد سایت گادفری چشایر بازهم در آوریل 2015 در همین رابطه چه نوشته شده است:

... همین صحنه ناپدید شدن رمزآلود الی در ساحل مواج که تمام بقیه فیلم را تحت الشعاع قرار می دهد، ما را به مقایسه ای مهم و حیاتی با فیلم ماجرا ی آنتونیونی رهنمون می شود. هرچند صحنه ای که بلافاصله پیش ازناپدید شدن الی است و او در ساحل چندلحظه ایی نمایان است ، ناخودآگاه ذهن مرا به یک فیلم دیگر نیز می کشاند: - آرواره ها (استیون اسپیلبرگ)... والدین پشت ویلا در حال بازی والیبال هستند و دو بچه کنارساحل با جیغ خود خبر از وقوع احتمالی خطر برای کودک سوم را می دهند. والدین شتابان کودک را در خانه نیافته و دیوانه وار خود را به امواج خروشان خزر می زنند. من نمی توانم خاتمه این سکانس را بدون این تصور که اسپیلبرگ باید خط سیر الکتریسیته وار فرهادی را در توالی صحنه های این سکانس از فیلمش تحسین کند، به نظر آورم...

بنابراین چه پارامترهایی در یک فیلم ایرانی ما را به گستره فیلمهای ماجرا و آرواره ها می برد؟ احتمالا در درجه اول باید جسارتی را که اصغر فرهادی برای نگارشی چنین بی پروا در حیطه داستان نویسی ایرانی بکار برده است دخیل بدانیم... راه فرهادی با فضایی چندلایه، پویاتر و آگاهانه فراخ است و همچنین استعداد و ذوق سرشار بکار رفته در فیلم از لحاظ فنی کافیست تا با فیلم درباره الی فرهادی فیلمهای بزرگی چون آرواره ها و ماجرا برایمان تداعی شود.