از کتاب سینما تک پاریس تا کانون فیلم تهران

رودررو با فرخ غفاری - پرویز جاهد - دو مصاحبه

- با نوشته‎های سینمایی آقای کاووسی چقدر موافق بودید؟
- کاووسی دوست عزیز من است . ما دوست بودیم جز یک دورۀ احمقانه که باز بی‎خودی با من قهر کرد.اولین کسی بود که دیپلم گرفت از یک مدرسۀ خیلی خوب . با دیپلم گرفتن از یک مدرسه هم در هیچ جای دنیا ، جز در ایران ، آدم دکتر نمی شود . اگر در ایران به کسی که سینما را در این حد خوانده دکتری بدهند من آن طرف را با هفت تیر می زنم می کشمش.دکتر یعنی چه آقا.ننگ بر دکتری این جوری . دکتر کسی است که واقعن کار جدیدی از خودش ارائه بدهد. آخر ، هوشنگ جان ، تو که رفیق منی ، ما که با تو هزار کار کردیم در پاریس از یللی تللی تا غذایی که درست میکردیم ، از پولی که به هم قرض می دادیم . این چی بود؟آمدم ایران ، دو هفته بعدش هوشنگ کاووسی آمد به دیدن من گفت فرخ ، این جا مملکتی است که آدم فقط و فقط باید این جوری نگاه کند. خودت را بگیر و چی کار کن و فلان کن و بعد کار به جایی رسید که شد دکتر سینما! با من قهر است . چندین سال است . یک روز مرا دید و گفت که نه ، من و تو برادریم . گفتم ما همیشه برادر بودیم . زارزار گریه می کرد مثل بچه ها و بقیۀ شب را نشستیم و دست به موهای کاووسی کشیدم.