اون سکانس فلش بک  که  در ابتدای فیلم از بزرگسالی توتو در رختخواب میره به دوران کودکی اش در کلیسا و سینما معرکه ست. جنبه طنز خیلی نازی داره. اون کشیشه با اینکه مثل همه روحانی های مقدس مآب عقب افتاده ، کفر آدم رو با سانسورش در میاره اما باز شخصیت دوست داشتنی داره و منفور نیست. از میانه فیلم هم کم کم جو جدید فیلم ها را قبول می کنه ( روشنفکر میشه ! )

اون شخصیت  رئیس سینما ( همون کچله ) هم آدم جالبیه. توی یه شرط بندی پولدار میشه و در یک موقعیت مناسب سینما را صاحاب میشه و میشه رئیس توتو . اولین فیلمی هم که پخش می کنه رقص و بوسه و ... ایناست ! خلاصه کودتای فرهنگی در شهر راه می اندازه !

از شخصیت نگهبان سینما ( دستیار آلفردو) هم خوشم میاد. آدم ساده و خوبیه. اون سکانسی که توتو پول  مادرش رو داده بلیط سینما خریده یادتونه ؟  آلفردو با همین طرف دستیارش فیلم جلو مادر توتو بازی می کنن تا بگن که پول توتو زیر صندلی سینما افتاده بوده و خرج نشده. کدوم سینماداری این روزها حوصله این کارها رو داره ؟

تا یادم نرفته از یه سکانس قشنگ دیگه یاد کنم. مادر توتو داره یه لباس می بافه که در می زنن. اون سراسیمه می ره   در رو باز کنه اما دوربین روی لباس می مونه و ما می بینم که نخ لباس هی کشیده میشه و رشته رشته لباس از هم جدا میشه ( احتمالا مادر توتو یادش رفته که میل بافتنی را بذاره ) خلاصه لباس کلا از هم باز میشه و هر چه ننه توتو بافته رشته میشه .