اصولا هر وقت صحبت از زیبایی های ریاضی میشه از جلوه های ریاضی در طبیعت میگن...

اینکه گل کلم مثل فراکتاله و فلان صدف مثل مارپیچ فیبوناچیه و نسبت طلایی توش رعایت شده و...

.

.

که البته هیچ وقت به دل شخص بنده ننشسته...

دیروز وسط جنگل به معنی واقعی کلمه توی گل گیر کرده بودم(!) که چشمم افتاد به یک برگ عجیب!

متاسفانه توی اون شرایط نتونستم عکس خوبی ازش بگیرم ولی طرح روش من رو یاد همین رفیق خودمون انداخت... مجموعه مندلبروت...

.

.

اما بعدش سرچ کردم و اسم گیاه هم پیدا شد. Cyclamen که گویا ما بهش می گیم نگون سار یا پنجه مریم...

البته ممکنه خیلی هم شبیه نباشه. ولی خب اگه به فایل GIF بالا دقت کنید نسبتا شبیه مراحل ماقبل آخر هست.

.

.

توی پست شماره 4 همین تاپیک راجع به اینکه آیا ما ریاضیات رو کشف می کنیم یا اختراع، چیزایی نوشته ام...

وجود چیزایی شبیه به این آدم رو به این فکر میندازه که خب وقتی ما این چیزا رو توی طبیعت می بینیم احتمالا داریم ریاضیات رو کشف می کنیم!

ولی خب مخالفین این نظریه هم استدلال های خودشون رو دارند...

مثلا در جواب اینکه «چطور اعداد فیبوناچی در میوه ها ظاهر میشن» میشه گفت: «اونی که متن رو نوشته اینو میگه... شما خودت برو دونه های یک میوه کاج رو بشمر ببین یکی از اعداد سری فیبوناچی هست یا نه»

یا در جواب اینکه «چطور نسبت طلایی این همه جا ظاهر شده» میشه گفت: «به هر حال این همه شکل توی دنیا هست... میشه رفت اونایی که نسبت طول به عرضشون حدود 1.6 هست رو لیست کرد و گفت ببینید چقدر عجیبه که این عدد همه جا ظاهر میشه!»

یا در جواب همین برگی که خودم گذاشتم میشه گفت: «من بخاطر علاقه زیادی که به این چیزا دارم این شکل رو روی برگ دیدم... استدلالی مشابه تصویر امام که میگن روی ماه دیدند...»

و از این جور حرفا...

---------------------

بالاخره جدای اینکه کدوم نظریه درسته کدوم غلط، یا اینکه اساسا درست و غلط معنی داره اینجا، دیدن این برگ توی اون شرایط، بسیار جالب و عجیب بود برام.