سلام و عرض ارادت

بنده بااجازه آقای برت گوردون میخواهم این سوژه راکمی بگسترانم و به فراخور نام آواتارم به معرفی شخصیت در «ادبیات» کلاسیک اشاره کوچکی بکنم وبویژه در ادبیات پارسی که شخصیتهایی بی همتا درداستانهای تاریخی وافسانه ای به نثر وبه نظم به تصویر کشانده وجای صدافسوس که فیلمنامه نویسان توانمند ما این قهرمانان را ازدل داستانهای کهن سرزمین مادری بیرون نمیکشندتا بزرگترین سناریوهای حماسی،تراژیک،طنز،عاشقانه و...را بجای فیلمنامه های بیشترآبدوغ خیاری کنونی بنگارند.فقط به چندنام ابرقهرمان و قهرمان اشاره میکنم-رستم،حسنک وزیر،ملانصرالدین،فرهاد کوه کن و...

و اینک پیر چنگی شاهکار تمثیلی مولوی-

داستان بیان فرجام پندآموز چنگ نواز چیره دست وخوش صدایی درروزگارخلافت عمربن خطاب درمدینه میباشدکه باساز وآوازش مجلس آرا بوده وتوگویی همچون اسرافیل بانوای شورآفرینش مردگان را بیدار میکرد.اما باگذر زمان وکهولت سن توان طرب افزاییش روبه نقصان نهادواوکه تنهامنبع درآمدش مطربی بود آنک بیکاروسرگردان آواره گورستان یثرب شد ومیان جماعت مردگان بانوای چنگ وآوای حزینش فقط برای خدا میزدو ازخداطلب"مزد ابریشم"مینمودوآنقدرنواخت تا پنجه هایش رنجه گردیدوبیهوش شد.

خدای متعال که شاهدشوروحال چنگی پیر  بود درخوابی برای عمر خلیفه مقتدر نوای غیبی با اشارات رمزآلود فرستاد که بنده نیازمندش راهفتصد دینارعطاکرده بگوید مزدآنست که برای خدانواختی.

عمر چون از خواب برخاست راهی گورستان شدو متعجب که فرد مورد عنایت پروردگار همان پیرچنگی است!پس با ادب تمام بر بالین پیر خفته نشست ناگهان عطسه کرد و پیر چنگی از خواب گران بیدار شد و با خود گفت : خدایا سرانجام محتسبی بر سر پیر چنگی فرستادی !

عمر اورا تکریم نمودوخواست ازجانب حق تعالی مزد دست ومقرری چنگی رابدهد.پیرچنگی به خودآمدوشوری ازشرم ندامت وجودش رادرربود و جان ناقابلش را درراه جانان به یکباره داد وزندگی جاودان بازستاند.

حکایت مولوی دوشخصیت محوری اصلی پیرچنگی و فرعی عمربن خطاب دارد.تقابل این دو شخصیت جذابیت داستان رادوچندان میکند.پیر چنگی نماد سالک غافلی است که عاقبت ازگمراهی نجات یافته وبه راه راست میگرود. عمر که اقتداروسخت گیریهایش دراجرای احکام زبانزد است نماد محتسبی است که بنوعی متنبه شده و بجای اجرای احکام شرع ومجازات مطرب اورابه دستورخدا پاداش میدهد...

پیر چنگی اولین مبحثی بود که زمانی استاد ادبیاتم مرحوم دکتر ایرج وامقی مادانشجویان ادبیات گریز را وادار به خواندن وبحث وتفسیرآن کرد-این مطلب وآواتارم ادای دین ناچیزی به زحمات ایشان درراه اعتلای ادب وفرهنگ پارسی است.روحش شاد