پیشاپیش از همه دوستداران سم پکین پا، به خاطر این پست و احتمالا پست بعدی معذرت می خوام...

---

فیلم گریز ( The GetAway ) سال 1972

حوالی دقیقه 30 فیلم، صحنه سرقت از بانک رو می بینیم. جدا از تدوین خاص سم پکین پا و پلان های یک ثانیه ای خاص خودش که سعی در نشان دادن موازی تمام شخصیت های درگیر در ماجرا را دارد، اتفاقات خنده دار دیگری نیز در این سکانس می افتد.

به عنوان مثال زنی که وارد بانک شده (حالا اینکه چرا در بانک رو قفل نکردن زیاد مهم نیست) شروع به جیغ زدن می کند ولی قبل از اینکه سارقان جلو دهانش را بگیرند خود بخود ساکت می شود. انگار با دهن باز  یه دفعه میوت شده باشد.

ولی چیزی که به خاطرش این پست رو گذاشتم، صحنه ای است که نگهبان بعد از یک تلاش ناموفق مصنوعی، به سمت تفنگش خیز بر می دارد. سارقی که مواظب اوست، فریاد می زند نه! و تفنگ را به سمت او نشانه می گیرد. بعد از اینکه طی یک پلان یک ثانیه ای بقیه سارقان را می بینیم، دوباره همان سارق را نشان می دهد که هنوز به سمت نگهبان نشانه نرفته است. که اگر کل ماجرا را دنبال هم بگذاریم مثل این است که بعد از احساس خطر ابتدا تفنگ را به سمت نگهبان نشانه بروی، بعد تفنگ را به سمت دوستان خود و سپس دوباره به سمت نگهبان نشانه گیری کنی!

بعد از چند شلیک به نگهبان، بدون هیچ دلیلی نقاب خود را بر می دارد و در کمال تعجب بقیه سارقان نیز با وجود اینکه هنوز در بانک هستند نقاب خود را بر می دارند تا مردم چهره آن ها را خوب ببینند.

و اتفاق بعد از آن که جالب تر است اینکه در صحنه بعد سارقی که نگهبان را کشت را درون ماشین می بینیم که روی صندلی کنار راننده نشسته است. راننده خیلی ریلکس، به اون می گوید که فرمان را نگه دارد. بعد با آرامش خاصی عرق خود را پاک می کند و سپس تفنگ خود را لای پاهای دوستش گذاشته و شلیک می کند. (دوباره معلوم نیست چرا فرمان را به دوستش داد، چون احتمال خیلی زیادی دارد که بعد از تیر خوردن ناخودآگاه فرمان را به سمت خودش بکشد!)

بعد از چند شلیک دوستش را از ماشین بیرون انداخته و مطابق سایر فیلم های سم پکین پا بعد از مردن چند بچه بالای سر فرد تیر خورده ظاهر می شوند تا مثلا معصومیت کودکان را در تقابل با قساوت بزرگترها نشان دهد.

فایل ویدئویی صحنه تیر اندازی را می توانید از اینجا ببینید:

http://s3.picofile.com/file/8204020576/Getaway.mp4.html

---------------------------

پی نوشت: البته اگه اینجوری به قضیه نگاه کنید که کارگردان سم پکین پاست خیلی مشکلی در این اتفاقات نمی بینید! بنده مدتی به جای فیلم کمدی، آثار ایشون رو پیگیری می کردم و ماشاا... صحنه های اینجوری به وفور در کارهاشون پیدا میشه...