دوستان کافه به زیبایی به استقبال بهار و سال جدید رفتند...

سال 1394 با تمام خوبیها و یا ناخوبیها(معادل همان بدیها اما کمی خفیف تر!) ،خوشیها و ناخوشیها ،بودن ها و نبودنها و مهربانی ها و نامهربانی ها به پایان رسید.

در سال 94 دوستان گرامی ام در کافه بازهم از دل مشغولیهای خود نوشتند و با زیبایی تمام دانسته ها و حرفهایشان را با یکدیگر به اشتراک گذاشتند . از همه جا گفته شد ،از جادوی صدا تا هنرهای هفت گانه ...

در سال 94 یک صدای آشنا و قدیمی را از دست دادیم ،زنده یاد ولی الله مومنی ... هنرمندی بی ادعا و دوست داشتنی ،صاحب صدایی که اگرچه نقشهای کوتاه می گفت اما صدایش در هرفیلمی هویت داشت و شناسنامه دار بود...

راستش من خیلی با شبکه های اجتماعی دمخور نبودم و یا شاید هم این شبکه های مجازی به من روی خوش نشان نمی دادند،اما از میانه سال 94 بالاخره خودم را قانع کردم که آن گوشی نوکیای 1100 را به بایگانی کمدم بسپارم و با اصرار دوستانم کمی به روزتر شوم ! من اواخر سال 85 دو دستگاه از این مدل گوشی را خریداری کردم که یکی در سال 90 طی حادثه ای مرحوم شد و دیگری را تا بحال حفظ کردم ، از بس که این گوشیها محکم و غیر قابل تخریبند!اما بهرحال برای حفظ شئونات شخصی تسلیم شدم !

تازه فهمیدم اگر به روز هم باشی خیلی ایرادی نداره ، اما با حفظ جوانب احتیاطی و اعتیادی !خلاصه، عضویت در شبکه ای مانند تلگرام و در جریان اخبار هنری و بویژه دوبله قرارگرفتن لطف و شیرنی خاص خودش رو داره ، دوستان حتما کلیپ تبریک عیدانه دوبلورها را در کانال انجمن دوبله ایران دیده اند که واقعا دیدنی و خاطره انگیز است . یا پیج دوبله در اینستاگرام که گاهی می توانی چندثانیه ای از صداهای ماندگار را بشنوی و در جریان اخبار روز دوبله قرار بگیری و یا عکسهای دیدنی دوبلورها را ببینی. بهرحال باید قبول کرد که زمانه رو به تغییر است . اما یکی از مهمترین و به زعم بنده جالب ترین ارمغان این شبکه ها ارتباط مستقیم با آدمهایی است که برایت یک عمر خاطرات خوب و شیرین بوده اند . اگرچه صفحات مربوط به مثلا گویندگان یا هنرپیشگان قدیمی را معمولا بستگان نزدیک و یا گاهی هواداران منتسب به آنها می چرخانند اما در هرصورت بکر و پرفایده است.

هنگامی که هزاران کیلومتر آنطرفتر می توانی با شهاب عسکری احوالپرسی کنی و جویای احوال این صداپیشه دوست داشتنی شوی و او هم با گرمی پذیرای سلامت شود و یا با تورج مهرزادیان عزیز برای عاقبت دوبله همکلام شوی و حرفهایی را بشنوی که قانعت کند که دوبله هنوز نفس می کشد و یا با تورج ماهرو درباره پدرش صحبت کنی و بگویی که چقدر صدای زنده یاد صادق ماهرو رو دوست داری و او هم بگوید چقدر خوشحالم که پدرم این همه طرفدار دارد و این سرآغاز یک دوستی باشد ، از آن لحظات دوست داشتنی است . درنوردیدن مرزها با یک کلیک !

بهرحال باید جوری با این فضاها کنار آمد و جنبه های خوبش را دستچین کرد .

اما تمام این حرفها را گفتم تا برسم به اینجا که بگویم هنوز هیچ جا برای بنده به اندازه کافه و اعضایش ،دوست داشتنی نبوده است . اگر صدها شبکه جور و واجور هم بیاید ،اما کافه مزه ای دیگر دارد . یک مزه مطبوع با آدمهای مطبوع...

ادب ، متانت ، یک رنگی و صداقت بسیاری از دوستان کافه مثال زدنی است . این وجوه خوب بر خلاف برخی از جاهای دیگر نه تنها در عیان ،بلکه در خفا هم وجود دارد و آدم احساس خوشایندی از این بی ریایی ها پیدا می کند...بگذریم ،امیدوارم سال 95 برای دوستان خوبم در کافه ،سالی خوب و آنگونه باشد که می خواهید و امور بر وفق مرادتان باشد.

واین هم یک بهارانه از استاد فریدون مشیری:

بوی باران بوی سبزه بوی خاک
شاخه های شسته باران خورده پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگهای سبز بید
عطر نرگس ،رقص باد
نغمه شوق پرستو های شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار
خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب
ای دل من گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی نوشی ز جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکویی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ

پیروزباشید...