گفتگویی متفاوت درباره این روزهای دوبله

چنگیز جلیلوند: دوبله دیگر رونق گذشته را ندارد...

فعالیت هنری‌اش را با تئاتر آغاز کرد، مدتی در ایران نبود و پس از سال ها بازگشت و کار دوبله را از سال 1377 از سر گرفت.
چنگیز جلیلوند که به واسطه توانایی‌اش در عرصه بازیگری سال ها در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی حضوری جدی داشته جزو معدود گویندگانی است که توانایی تیپ سازی با صدا را دارد و می‌تواند از استعداد و توانایی‌اش در نمایش کاراکترها و تیپ‌های مختلف تنها با عنصر صدا سود ببرد.گوینده بازیگرانی چون پل نیومن، مارلون براندو، ریچارد برتن، بروس ویلیس، ادهریس، دهر مندرا، سیلوستر استالونه و... روی بازی هنرپیشگان داخلی نیز بارها صحبت کرده است. حتماً مخاطبان فیلم‌های ایرانی صدای او را روی بازی محمدعلی فردین و همینطور بهروز وثوقی در فیلم «کندو» و ناصر ملک مطیعی، ایرج قادری، محمدعلی فردین و... به خاطر دارند.
چنگیز جلیلوند
بازیگر سریال‌های «یلدا»، «نوشدارو»، «عبور از پائیز» و... که سینما را با «قلاده‌های طلا» تجربه کرده است در گفت و گوی مفصل از حال و روز این روزهای دوبله می‌گوید.

آقای جلیلوند چه خبر؟ این روزها چگونه می‌گذرد؟والله من که خیلی فعالیت دوبلاژ ندارم!
چرا؟چون فیلم خوب نیست. یکسری فیلم در استودیو قرن 21 می‌روم و کار می‌کنم، چند تا فیلم از مجموعه‌ هابیت‌ها صحبت کردم، «هابیت 1» و «هابیت 2 و 3» هم صحبت کردم. یک فیلم جدید هم با نام «X Men» (مردان X) و یکی- دو فیلم دیگر هم کار کردم. کلاً فیلم خوب ولی نیست. فیلم‌های قدیمی می‌آید برای دوبله، تلویزیون هم که فیلم ندارد. اخیراً «کوسه خطرناک» یا «کوسه آهنین» را آوردند که فیلم بدی نیست یک اثر تخیلی است، الان این را دوبله می‌کنم و چند فیلم خارجی قدیمی برای اینکه سرگرم بشویم تا فیلم‌های بهتر بیاید، مثل فیلم‌های «دسیکا»، «نان و عشق و فانتزی»، «نان و عشق و حسادت» و... مشغول هستیم. (می‌خندد).

چرا اوضاع فیلم‌های ورودی برای دوبله خیلی مساعد نیست؟ببنید هر بیزنسی نیازمند جنس است. یک سوپرمارکت وقتی رونق دارد که همه چیز در آن باشد، فقط نیایند بگویند برنج و چای و روغن داریم، باید جنس سوپرمارکت جور باشد. اگر اینگونه نباشد از آن حالت سوپرمارکتی در می‌آید، دیگر افت می‌کند و مشتری‌اش را از دست می‌دهد و در نتیجه ورشکست می‌شود. «out off business» می‌شود. دوبله هم الان «out off business» است! (می‌خندد) تا فیلم خارجی صاحب درست و حسابی نداشته باشد اوضاع دوبله همین است. خب سینمای ما در این شرایط رونقی ندارد. من به عنوان یک تهیه‌کننده فیلمی را می‌خرم و تصمیم دارم آن را در سینمایی اکران کنم. کو سینمای اکران کننده برای من؟! خب من می‌گویم فیلم را دوبله می‌کنم و روانه رسانه‌های خانگی می‌کنم چه می‌شود؟ فردای آن روز CDها رایت شده و در همه جا فروخته می‌شود، تا وقتی مارکت اینگونه باشد دوبله نمی‌تواند بیزنس موفق داشته باشد. دوبله دیگر رونق گذشته را ندارد و تا وقتی اینگونه است گوینده‌ها هم حال و حوصله دوبله کردن را ندارند. چون برای آنها هیچ اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد. نه تشویقی، نه پول خوبی، نه بازی خوبی، نه دعوت مجددی!! این حرفه یک حرفه بخور و نمیر است.
یکسری از دوستان شما که معتقدند نان بخور و نمیری هم نیست!واقعاً نیست! نمی‌خواهیم به کسی توهین کنیم ولی یک کارگر زحمتکش ساده ساختمانی بیشتر از یک گوینده دستمزد می‌گیرد!

باز کنید مبلغ این دستمزد را؟شما فکر کنید فاجعه!
یعنی چقدر؟شما حساب کنید یک گوینده نرمال حالا نمی‌گوییم خیلی بالا بالایی، یک گوینده معمولی که با این حرفه وارد زندگی شده، ازدواج کرده، فرزند دار شده، اجاره خانه می‌دهد و... نمی‌تواند از پس هزینه‌های زندگی‌اش بر بیاید. آن قدر دستمزدها ضعیف است. خب اینها حال و احوال این را هم ندارند که پس از کار دوبله بروند روی یک ماشین کار مسافرکشی انجام بدهند. در شأن این افرادی که در تلویزیون یا برای استودیوها فیلم دوبله می‌کنند نیست که بروند روی ماشین خودشان کار کنند! (من نمی‌خواهم به کسی توهین شود هر کسی کار خودش را دارد و قابل احترام است) این آدم نمی‌تواند پس از تا دیروقت مسافر بردن شب برود خانه بخوابد و صبح سرحال بلند شود و برود استودیو و مشغول دوبله شود و کار یک آرتیست خوب را انجام دهد، خب نمی‌شود! دوبله یک امر تخصصی است و باید افراد متخصص در آن مشغول باشند. من حاضر نیستم هرگز راجع به دوبله با همکاران شما و رسانه‌های دیگر حرف بزنم...
چرا؟چون چیزی ندارم بگویم!
این همه گفتنی؟!مگر حرف زدن تاثیری دارد!

خب بی تاثیر هم نخواهد بود؟خیلی حرف بزنیم می‌گویند مگر شما را کسی برای این کار دعوت کرده، خب بروید سراغ یک شغل دیگر! (می‌خندد)
چطور مگر می‌شود امروز برود سراغ یک شغل دیگر پس از سال‌ها زحمت کشیدن!آقا درد دل زیاد است! یک نفر دلسوز پیدا نمی‌شود این جنازه را از چاه بالا بکشد! شما فریاد می‌زنید بابا من زنده‌ام من فقط یک طناب می‌خواهم بگیرم بیایم بالا! هیچکس حاضر نیست این طناب را پایین بیندازد!
از یک سو هم باید ببینیم سینمای خارجی هم امروز در کشور ما مخاطب خودش را دارد؟سینما نیست که مخاطب داشته باشد یا نداشته باشد! شما باید نمایشی ارائه دهید که مخاطب داشته باشد اگر ارائه نشود چه مخاطبی؟! وقتی سینمای نمایش دهنده نداریم کسی حال و حوصله دوبله خوب را هم ندارد! نتیجه می‌شود اینکه ما زحمت می‌کشیم یکسری فیلم دوبله می‌شود یک تعدادی می‌خرند و می‌برند در خانه‌های‌شان و در یک جعبه‌های 60×50 (تلویزیون) می‌گذارند و تماشا می‌کنند و لذتی نمی‌برند! معلوم است که لذت بخش نیست چون فیلم سینما را باید روی پرده سینما دید، باید سیستم خوب تصویر و صدا وجود داشته باشد، فیلم دیدن کنار جمعیت هم خودش لذتبخش است. شما بهترین فیلم را ببرید در خانه تنهایی ببینید لذت نمی‌برید ولی همان فیلم اگر در سالن سینما با حضور 30-40 نفر 100 نفر به نمایش در می‌آید آن زمان لذتبخش است. امروز شما اگر سراغ بهترین آرتیست‌های دنیا را بگیرید کسی را نمی‌شناسد، اصلاً اسامی را نمی‌دانند. ولی آن زمان به یکباره در مدرسه اعلام می‌شد که امروز فیلم پل نیومن اکران می‌شود همه با اشتیاق می‌رفتند چون آنها می‌دانستند پل نیومن یعنی چه؟! یعنی کی؟! یعنی کدام بازیگر!؟ آن زمان همه بچه‌های مدرسه ما، بازیگران، کارگردانان، هنرمندان و حتی سازندگان موسیقی را می‌شناختند اما در این زمان اسامی آرتیست‌های مشهور بیگانه است! نمی‌شود راجع به این مسائل حرف زد مگر در یک سمینار، با حضور چند چهره خبره، تا بشود کلیت کار را آسیب شناسی کرد.

...و پیشنهاد شما چیست؟هیچ راه حلی وجود ندارد. تا سینمای خوب و استاندارد وجود نداشته باشد که مردم بروند و بنشینند فیلم خوب ببینند، اوضاع و احوال به همین منوال است. کم کم فیلم‌ها را هم با زیرنویس می‌بینند و دیگر دوبله کنار می‌رود! الان ما هر فیلمی دوبله می‌کنیم پس فردا CD و DVD آن در کوچه و خیابان پیدا می‌شود با زیرنویس...
بدون سانسور!؟(می‌خندد) بله بدون سانسور!
پس چرا با این همه معضل و دغدغه و مشکل و شرایط نامناسب در دوبله کماکان این همه عشق وجود دارد برای ورود به حوزه دوبله؟چون کار دوبله فوق العاده شیرین است، جذاب است و یک کار خسته کننده نیست! وقتی شما دوبلور می‌شوی و در کارت به یک مرحله از شکوفایی می‌رسی، هر روز با یک شخصیت روبرو می‌شوی، هر روز با یک کاراکتر روبرو می‌شوی، دیگر یک مدیر رستوران نیستی، دیگر مدیر یک کارخانه نیستی، دیگر یک پزشک نیستی، کارت ثابت باشد. تو در این حرفه با یکسری کاراکتر متفاوت مواجه هستی! من یک جا روی (بروس ویلیس) حرف می‌زنم که هفت تیرکش است ولی فردا جای همان بازیگر صحبت می‌کنم که یک وکیل است و قرار است از یک عده دفاع کند! گویش او فرق می‌کند، لحن او فرق می‌کند! در این حرفه ما هر روز با یک اتفاق ویژه مواجهیم پس خسته کننده نیست. به همین دلیل است که مردم عاشق این حرفه هستند.
با این اوصاف ما در این عرصه مکرراً شاهد حضور گروه‌های مختلف زیرزمینی و فعالان غیرقانونی هستیم...بله همین طور است.
راهکاری برای سر و سامان دادن به این ماجرا وجود ندارد؟نه راهکاری نیست و روز به روز هم شرایط بدتر می‌شود. متاسفانه کاری نمی‌شود کرد و هر روز علاقه‌مندان آن هم بیشتر می‌شود. دوبله یک کار هنری مخصوص است و با کار هنری روی صحنه و بازیگری سینما متفاوت است. دوبلور همان کار را در حجاب انجام می‌دهد. در واقع گوینده همان کار را در یک استودیو که تماشاگر ندارد انجام می‌دهد، در مکانی که بیننده وجود ندارد، دوربین وجود ندارد، پشت صحنه‌ای وجود ندارد و... 10 نفر نشسته‌اند و یک فیلم را به راحتی دوبله می‌کنند و هر کدام هم تلاش می‌کنند کارشان را از دیگری بهتر انجام دهند. ما در دوبله شاهد رقابت هستیم اما آنجا دیگر رقابتی نیست و هر کس می‌آید از روی کاغذ می‌خواند و می‌رود.
...و البته ظهور دیجیتال در دوبله...بله الان دیجیتال آمده و هر کس می‌آید جای خودش حرف می‌زند و می‌رود. اصلاً در دوبله دیگر بده بستان وجود ندارد که کار گرم و جذاب از آب در بیاید و این خب لطمه وارد می‌کند.
در واقع اعتقاد دارید تکنولوژی به کار دوبله لطمه زننده بوده است؟بله، اصلاً معضلی است. من با تئاتری برای شما مثال می‌زنم، در نمایش مثلاً «هارون الرشید» ما به جای دورخوانی و تمرین بیاییم اینگونه عمل کنیم که هارون الرشید بیاید نقش خودش را تنها بگوید و برود، وزیرش بیاید تنها نقش بگوید و برود، ارباب الرجوع بیاید جمله‌اش را بگوید و برود... (می‌خندد) مگر در این شرایط ممکن است؟!
تبادل حسی وجود ندارد؟اصلاً هیچ حسی وجود ندارد فقط دورخوانی است. در صورتی که در این حرفه بچه‌های بسیار با استعداد، بسیار هوشمند و بسیار کاربلدی وجود دارند که اگر فرصت داشته باشند و اگر شرایط مهیا باشد قیامت می‌کنند. ما امروز می‌توانیم شاهد پیشرفت دوبله در کنار سینما، تلویزیون، تئاتر و... باشیم ولی متاسفانه زمینه برای دوبله وجود ندارد.
باز خوب است که شما شرایط بازی و حضور جلوی دوربین را دارید. خیلی از همکاران‌تان تنها محل فعالیت‌شان دوبله است و...بله خب این دوستان بازیگر که نیستند کارشان دوبله است و عاشق حرفه خودشان هستند. من هم از اول عاشق تئاتر بودم، اگر می‌بینید امروز عِرقی به سینما و بازی دارم به خاطر علاقه و عشقم به تئاتر است. اگر تئاتر بتواند مرا تحمل کند و موقعیت مرا جور کند شک نکنید وقت و فکر و ذکرم را می‌گذارم برای کار صحنه، ولی خب نه درآمدی هست، نه شرایط مساعدی، اگر یک نمایش روی صحنه جا بیفتد سریع می‌گویند نمایش را عوض کنید گروه دیگری می‌خواهد بیاید. یک تئاتر خوب اگر یک سال روی صحنه بماند اصلاً بازیگر یک موجود دیگر می‌شود، بازیگر در غالب نقش می‌رود و سال‌ها با آن کاراکتر زندگی می‌کند.

اتفاقی که برای نمایش‌های معتبر در همه جای دنیا رخ می‌دهد...بله دقیقاً... چه بگویم همین است که هست!
چنگیز جلیلوند برای ورود جوان‌ترها و تازه کارها به عرصه دوبله چه می‌گوید؟ علاقه‌مندان بسیاری هستند که دوست دارند کنار دست شما کار یاد بگیرند و وارد حرفه دوبله شوند...من که از خدا می‌خواهم. این سوال برای من وجود دارد که من اگر بروم جای مرا چه کسی می‌گیرد؟!
مگر ما توانسته‌ایم جای این همه چهره درخشان دوبله را پر کنیم؟جای منوچهر اسماعیلی، آقای عرفانی، آقای والی‌زاده و خیلی‌های دیگر را چه کسی پر می‌کند؟ اینها با یک عشق و علاقه‌ای آمدند و شدند اسطوره این کار، الان دیگر عشق و علاقه‌ای وجود ندارد که کسی بشود اسطوره، دیگر در دوبله اسطوره سازی وجود ندارد.
خیلی از جوان‌ترها هم می‌آیند، صدای با سابقه‌ها و گویندگان گذشته یا صداهای ماندگار را تقلید یا کپی می‌کنند...بله، عاشق این کار هستند و دوست دارند شبیه آقای اسماعیلی حرف بزنند، شبیه آقای طهماسب صحبت کنند و...
از دنیای بازیگری چه خبر؟ پیشنهادی برای کار جدید نداشتید؟چرا پیشنهاد زیاد داشتم ولی نه احتیاج دارم و نه علاقه دارم هر کاری را انجام بدهم. مگر یک فیلم خوب باشد، یک نقش خوب و قوی که بروم و کار کنم. الان هم که اصلاً پولی نیست که کسی فیلمی بسازد! (می‌خندد) امیدوارم شرایط مساعد شود هم برای فیلمسازی و هم برای کار دوبله، هنرمندان شریف و کاربلدی در این عرصه کار می‌کنند. ای کاش شرایط مهیا شود تا این عزیزان در شرایط بهتری کار کنند.

منبع:  بانی فیلم

 ژاله های ماندگار

یادی میکنیم از پیشکسوتان هنر دوبله زنده یاد ژاله کاظمی و خانم ژاله علو که برایشان سلامتی و طول عمر آرزومندیم

ژاله کاظمی                                                             ژاله علو

Yadegari

Zhaleh Kazemi

 کار گویندگی مرا وادار کرده است بیشتر بدانم ژاله کاظمی

Zhaleh Olov

*** خسرو خسروشاهی: برخی کارگردان‌ها در بازگویی مشکلات دوبله محافظه‌کار شدند ***

وزارت ارشاد باید جلوی دوبله‌ی زیرزمینی را بگیرد. در غیر این‌صورت در سینما روزبه‌روز شاهد روزافزون کار دوبله‌ی غیرحرفه‌ای خواهیم بود.
خسرو خسروشاهی، دوبلور آثار سینمایی در خصوص مشکل دوبله در سینما گفت: سال‌های سال است برخی افراد مانع اکران فیلم‌های خارجی خوب و به‌روز دنیا می‌شوند و البته برای این کارشان توجیه و دلایلی دارند. برخی می‌گویند که با ورود فیلم‌های خارجی و نمایش آ‌ن‌ها در سینما، جوان‌ها به‌سمت فرهنگ غربی گرایش پیدا می‌کنند. اما در جواب باید گفت زمانی‌که فیلم کنترل شده با ضوابط خاص بر پرده‌ی بزرگ و کیفیتی خوب نمایش داده شود، به‌طور قطع نتیجه‌ی مثبتی خواهد داشت.
وی افزود: زمانی‌که فیلم‌های خوب خارجی طبق قوانین ما برای عموم نمایش داده شود، هم برای رونق سینما و هم برای مخاطب سودمند خواهد بود و بهتر از این است که هر فیلمی را با قیمتی نازل و قاچاقی بخریم.

وی ادامه داد: به‌هرحال شنیدم که قرار است چند سینما را برای دوبله‌ی فیلم‌های خارجی اختصاص دهند که می‌تواند برای نسل جوانی که پتانسیل فراوانی دارند، مفید واقع شود. از ما که گذشت و در این میان نقشی نداریم و کار‌ه‌ای نیستیم.
خسروشاهی عنوان کرد: البته من با دوبله‌های ارزان و زیرزمینی کاملا مخالف هستم و آن‌را قبول ندارم که متاسفانه این موضوع در حال ریشه دواندن است و وزارت ارشاد باید جواب دهد و جلوی این قضیه را بگیرد. در غیر این‌صورت کار دوبله در سینما روزبه‌روز بدتر می‌شود و شاهد روزافزون کار دوبله غیرحرفه‌ای و ارزان خواهیم بود.
این دوبلور ادامه داد: زمانی کار دوبله در سینما مجددا به حالت شکوفایی برگردد که طبق ضوابط، افرادی حرفه‌ای فیلم‌های خوب و روز دنیا را بخرند و با دل‌سوزی به خاطر هزینه و وقتی که می‌گذارند آن‌ها را دوبله و به مخاطبان ارائه دهند. در غیر این‌صورت کسی که پول ندارد و دلش برای سینما و هنر دوبله نمی‌سوزد فیلم‌ها را به‌صورت قاچاقی وارد و دوبله می‌کند و همه‌چیز را در دست می‌گیرد.
خسروشاهی عنوان کرد: ما کار خودمان را کردیم و همه‌چیز را پشت‌سر گذاشتیم. اما دلم برای جوان‌های مستعدی می‌سوزد که با امید پا به عرصه‌ی دوبله گذاشتند و به آن‌ها برای بروز هنرشان میدان داده نمی‌شود. افرادی که اگر در معرض امتحان قرار بگیرند و از پتانسیل‌شان استفاده شود خواهید دید با دوبله کردن فیلم‌ها و پخش آن در سینما‌های کشور مخاطبان فراوانی را به‌سمت سالن‌ها خواهند کشاند.
 این دوبلور بیان کرد: زمانی‌که در سینماها شاهد فیلم‌های ایرانی و خارجی باشیم و مردم حق انتخاب داشته باشند کم‌تر اتفاق می افتد سراغ شبکه‌های ماهواره‌ای بروند. متاسفانه ذائقه‌ی مردم آن‌قدر پایین آمده که فیلم‌های خارجی را در شبکه‌های خارجی می‌بینند و این موضوع برای سینمای ما شرم‌آور است. سینمایی که از هر جهت پتانسیل در آن وجود دارد.
خسروشاهی بیان کرد: متاسفانه برخی از کارگردان‌های ما در جهت بازگو کردن مشکل هنر دوبله و وارد کردن فیلم‌های خارجی محافظه‌کار شده‌اند. به این افراد باید گفت از کارگردان‌هایی مانند کیمیایی، مهرجویی و... یاد بگیرید که در هر مجلس و مراسم و جلسه‌ای در جهت حمایت ورود فیلم‌های خوب خارجی صحبت می‌کنند.

.این دوبلور اظهار داشت: متاسفانه برخی از فیلم‌سازان ما قدرت را در دست گرفتند و با زور می‌خواهند مخاطب را به‌سمت دیدن فیلم‌های بی‌کیفیت و بدی که تولید می‌کنند بکشانند. این افراد باید بدانند رفتن به سینما و فیلم‌دیدن اجبار نیست و مخاطب حق انتخاب دارد.

خسروشاهی در بخش پایانی صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: امیدوارم هنر دوبله و فضای سینما به روزهای اوج خود برگردد و شاهد فیلم‌های خوب خارجی و ایرانی در سطح گسترده‌تر باشیم.

باشگاه خبرنگاران جوان - ۹۴/۱۱/۲۸

محض اطلاع آن عده از دوستان که از ماجراهای یکی دو سال اخیر دوبله بی اطلاعند و تصور می کنند اعتصابی صورت گرفته که عده ای افراد گمنام در کنار برخی از دوبلورهای باسابقه دوبله میکنند، باید بگویم که چنین نیست. دوران اعتصاب جدیدی در کار نیست. آقای م. ن به علت دوبلۀ قسمت های اولیه سریال حریم سلطان از سندیکا اخراج شدند. آقای امیرهوشنگ زند هم خودشان ترجیح دادند همکاران قدیمی را رها کنند و با عده ای جوان همکاری کنند. تعدادی از فیلم های قرن 21 و اخیراً سریال های بریکینگ بد و لیست سیاه را این گروه به اضافۀ یکی دو گویندۀ قدیمی دوبله کرده اند.

(۱۳۹۴/۱۲/۵ عصر ۰۸:۳۰)آمادئوس نوشته شده:  

محض اطلاع آن عده از دوستان که از ماجراهای یکی دو سال اخیر دوبله بی اطلاعند و تصور می کنند اعتصابی صورت گرفته که عده ای افراد گمنام در کنار برخی از دوبلورهای باسابقه دوبله میکنند، باید بگویم که چنین نیست. دوران اعتصاب جدیدی در کار نیست. آقای م. ن به علت دوبلۀ قسمت های اولیه سریال حریم سلطان از سندیکا اخراج شدند. آقای امیرهوشنگ زند هم خودشان ترجیح دادند همکاران قدیمی را رها کنند و با عده ای جوان همکاری کنند. تعدادی از فیلم های قرن 21 و اخیراً سریال های بریکینگ بد و لیست سیاه را این گروه به اضافۀ یکی دو گویندۀ قدیمی دوبله کرده اند.

نمی دانم چرا مدیر دوبلاژ و گوینده ای توانا چون امیر زند با آن سابقه درخشان ترجیح داد از سندیکا خارج شود و با تعدادی گوینده که بدون طی کردن مرارتهایی که نسل خود آقای زند کشیدند کار کند و بدتر اینکه از آنها دفاع هم کند. این دانش آموخته رشته سینما که به روایت برخی از کسانی که با او کار کرده اند احاطه ای ویژه ودر خورتحسین بر سینمای کلاسیک دارد و از کودکی نیز وارد این حرفه  شده است دوستان و همکاران پنجاه ساله اش را در حالی ترک گفته که به ناچار بازهم برای دوبله دوسریال اخیرش دست به دامان آنها شده است.چون نتوانسته برای صداهایی چون ناصرطهماسب و سعید مظفری جایگزین پیدا کند!

خود امیر زند به خوبی می داند که این قهرش با انجمن گویندگان بزودی به پایان خواهد رسید . اما نمی دانم جوانانی که با دنیایی از امید و آرزو توسط آقای زند آن هم بصورت غیر قانونی وارد این حرفه شده اند _که برخی ازآنها بسیارهم مدعی هستند و من با یکی از آنها با نام د.ب در سایتش مجادله کلامی داشتم و متاسفانه دریافتم که برای این جماعت ارزشهای اخلاقی و احترام به پیشکسوتان محلی از اعراب ندارد_ ایشان چه پاسخی در برابر روزهای از دست رفته عمرشان به آنها خواهد داد؟در حالیکه گویندگان با استعداد و معتبر نسل طلایی و جدید با کم کاری و حتی بیکاری مواجه هستند این جوانان چه حرفی برای گفتن خواهد داشت و به چه دلخوشی ادامه خواهند داد؟ وضعیت نامطلوب دوبله در شبکه خانگی باعث شده که دستمزدها بشدت نامناسب و کیفیت دوبله هم به طبع آن سقوط نماید.

لیست سیاه و برکینگ بد هم به پایان خواهد رسید ،بعد از آن چه می شود ،کسی نمی داند...

(۱۳۹۴/۱۲/۶ عصر ۰۱:۰۷)زاپاتا نوشته شده:  

 ایشان چه پاسخی در برابر روزهای از دست رفته عمرشان به آنها خواهد داد؟...

چه جوابی؟

همان جوابی که جناب مدقالچی  10 سال پیش به جوانانی که اطرافش را گرفته بودند و استاد استاد می کردند، داد!!!

العاقل یکفیه بالاشاره!

اخیرا یک موسسه ویدئویی تازه تاسیس بنام پارسی فیلم در شبکه ویدئویی شروع به فعالیت نموده است که فیلمهای وب سایت تاینی موویز را در قالب دی وی دی عرضه می کند . متاسفانه بسته بندی محصولات این موسسه بسیار ابتدایی و تاسف آور است . موسسه مذکور حتی به خود زحمت طراحی یک روی جلد مناسب هم نمی دهد و دقیقا با کپی پوستر ارژینال و اضافه کردن نام بازیگران به فارسی ،به فرهنگ ما خدمت فراوان می کند!

اخیرا سایت تاینی موویز فیلم چشمان اژدها با بازی ژان کلود وندام را با دوبله ای بسیار بد ارائه کرده است . این سایت در شبکه های اجتماعی طرفداران و سینه چاکان بسیاری دارد و احتمالا برخی از آنها از این نوشتار عصبانی خواهند شد که ما عادت داریم .مدیر دوبلاژ این فیلم که احتمالا باید از گویندگان ورودی دهه 80 باشد برای نقش ژان کلود از آقای بیژن علیمحمدی استفاده کرده است . در این که علیمحمدی از گویندگان مکمل گوی مستعد و توانای دوبله است شکی نیست . اما آیا صدای آرام و پر احساس ایشان که کمی شباهت به صدای استاد اسماعیلی دارد مناسب فیزیک و نوع بازی اکشن ژان کلود هست یا خیر؟

من نمی دانم مدیر دوبلاژ این فیلم بر اساس چه دیدگاه و استنباطی از صدای آقای علیمحمدی برای دوبله این نقش استفاده کرده است ؟ شاید توجیه سایت معزز تاینی موویز این باشد که یک اکشن درجه B قابلیت این حرفها را ندارد و می توان از هر گوینده ای استفاده کرد و هر دوبله ای که باشد بهتر از زیرنویس های اعصاب خردکن است. اما دوستان متولی این سایت حتما می دانند که وندام یک بازیگر جهانی است و در ایران همیشه گویندگان بزرگی مانند منوچهروالی زاده ،سعید مظفری ، بهرام زند و... بجای او صحبت کرده اند و به علت همین انتخاب های خوب گذشتگان ،ذائقه تماشاگر  بسوی صداهای خوب و درجه یک سوق داده شده است . پس چه دلیلی دارد که مدیر دوبلاژ و سفارش دهنده کار از صدایی نامناسب استفاده کنند که حتی نمی تواند ذره ای از آن بازی پرجنب و جوش بازیگر را در صدایش منعکس کند ؟جالب اینکه در همین فیلم از صدای ژرژ پطرسی برای نقش مکمل استفاده شده است . اگر مدیریت فیلم را ایشان بر عهده داشته که تاسف بنده دو چندان می شود ... و یک دلیل دیگر هم می ماند که آن ارزان تمام شدن کار است که متاسفانه این طرز تفکر ارزان تر تمام کردن و کارهای بزن و برویی همیشه وجود داشته است .

بنظر من باید یک صفر بزرگ روبروی عملکرد وب سایت تاینی موویز ، مدیر دوبلاژ و گویندگان این فیلم گذاشت...

(۱۳۹۵/۱/۵ عصر ۰۶:۴۲)زاپاتا نوشته شده:  

ا

اخیرا سایت تاینی موویز فیلم چشمان اژدها با بازی ژان کلود وندام را با دوبله ای بسیار بد ارائه کرده است . این سایت در شبکه های اجتماعی طرفداران و سینه چاکان بسیاری دارد و احتمالا برخی از آنها از این نوشتار عصبانی خواهند شد که ما عادت داریم . ...

بنظر من باید یک صفر بزرگ روبروی عملکرد وب سایت تاینی موویز ، مدیر دوبلاژ و گویندگان این فیلم گذاشت...

با احترام، عارضم که این دوبله، دوبله سایت تاینی موویز نیست! متعلق به یکی از موسسات خصوصی ویدیویی است! سایتهای دیگر از قبیل ایران فیلم هم  چشمان اژدها را با همین دوبله ارائه کرده اند.

فیلمهای دوبله تاینی موویز با عبارت "دوبله اختصاصی" ارائه می شوند و اتفاق دوبله های بدی هم نیستند. از قبیل هشت منفور تارانتینو،CREED،مریخی،اینتراستلار،شبح،هتل بوداپست و...که من اخیرا دیدم دوبله های قابل قبولی داشتند و از دوبله های صداوسیما با آن امکانات و بودجه بهترند حداقل این که سانسور کمتری دارند!

خبرگزاری مهر در اواخر اسفندماه گفتگویی خواندنی با استاد خسروخسروشاهی انجام داده است . علی رغم اینکه شنیده بودیم ایشان کم حوصله شده اند و با خبرنگاران ارتباط خوبی ندارند، اما این گفت وگو بسیار زیبا و با نشاط است و البته با چاشنی گله های استاد از وضعیت کنونی دوبله. تاکنون دو قسمت این مصاحبه در سایت مهر منتشر شده است و احتمالا قسمت بعدی هم بزودی منتشر خواهد شد...

خسروخسروشاهی در گفتگویی از دستمزد کم دوبلورها و ممیزی سلیقه ای و بدون منطق فیلم‌های غربی که نتیجه معکوس می‌دهد و اهمیت کار دوبله که این روزها جدی گرفته نمی‌شود، صحبت کرد.

(۱۳۹۵/۱/۱۲ عصر ۰۱:۲۲)زاپاتا نوشته شده:  

خبرگزاری مهر در اواخر اسفندماه گفتگویی خواندنی با استاد خسروخسروشاهی انجام داده است . علی رغم اینکه شنیده بودیم ایشان کم حوصله شده اند و با خبرنگاران ارتباط خوبی ندارند، اما این گفت وگو بسیار زیبا و با نشاط است و البته با چاشنی گله های استاد از وضعیت کنونی دوبله. تاکنون دو قسمت این مصاحبه در سایت مهر منتشر شده است و احتمالا قسمت بعدی هم بزودی منتشر خواهد شد...

سه سال و تمامی کتاب ها.........استاد سه سال حق نشستن در اطاق ضبط را نداشتند در اوایل؟؟؟ و تمامی کتاب های منتشر شده در مورد ریچارد سوم در ایران را مطالعه کرده اند؟

فیلم‌های خوبی برای نوروز دوبله نشد

منوچهر والی‌زاده با بیان اینکه امسال فیلم‌های سینمایی خوبی برای ایام نوروز خریداری و دوبله نشدند، از عملکرد حوزه‌ی دوبله در نوروز امسال انتقاد کرد.

این دوبلور و گوینده به خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا گفت: ما هر سال شب عید و تقریبا از اوایل بهمن‌ ماه تا اواخر اسفند حتی وقت سرخاراندن هم نداشتیم، اما امسال تعداد زیادی کار خوب برای دوبله نیامد. دلایلش را نمی‌دانم اما من شخصا به عنوان یک گوینده که سال‌هاست در حوزه‌ی دوبله فعالیت دارم، امسال فقط در چندین فیلم صحبت کردم که به نظرم فیلم‌هایی که دوبله شدند چندان تعریفی نداشتند. در کل امسال در دوبله خبری نبود.

این گوینده پیشکسوت همچنین درباره‌ی سریال‌های نوروزی امسال نظرش را اینگونه بیان کرد: کارهای نوروزی را هر روز دنبال نمی‌کردم؛ چراکه سفر بودم و خیلی تایم نداشتم اما بیشتر فوتبال تماشا می‌کردم و در کنارش برنامه «خندوانه» شبکه نسیم را هم تماشامی‌کردم. «خندوانه»‌ی رامبد جوان را از میان برنامه‌های نوروزی خیلی دوست داشتم؛ چراکه خودم هم به این برنامه دعوت شده بودم. به نظرم برنامه رامبد جوان روز به روز جذاب‌تر و متنوع‌تر می‌شود.

 والی‌زاده همچنین درباره برنامه «دورهمی» مهران مدیری گفت: این برنامه را هم گاهی تماشا می‌کردم. ما بالاخره نفهمیدیم «دورهمی» یک تئاتر است یا یک دورهمی است. اگر بخواهم درباره کلیت این برنامه صحبت کنم جا دارد بگویم مگر می‌شود برنامه مهران مدیری را ندید؛ چراکه برنامه‌های او همیشه دیدنی است و جنبه سرگرمی دارد اما به شخصه متوجه نشدم بالاخره این برنامه تئاتر است یا یک مجموعه برنامه.

وی در ادامه سریال «بیمار استاندارد» سعید آقاخانی را سریال جدید و نویی عنوان کرد و توضیح داد: این مجموعه هم که در آن بابک حمیدیان به ایفای نقش پرداخت، بد نبود و به نظرم سریال جدید و نویی بود. من شخصا سعید آقاخانی را خیلی دوست دارم و آرزو می‌کنم آنقدر در کارهایش موفق باشد که بتواند کارهای بهتری بسازد. «بیمار استاندارد» بازیگران خوبی را دور هم جمع کرده بود.

منوچهر والی‌زاده در پایان گفت‌وگوی خود با ایسنا از پخش برنامه جدیدی با عنوان «جادوی صدا» از شبکه سه سیما خبر داد و گفت: «جادوی صدا» همانطور که پیشتر اعلام کردم، ظرف چند روز آینده از شبکه سه سیما به روی آنتن می‌رود. این برنامه تقریبا در حد برنامه «آقای گزارشگر» است. «جادوی صدا» که مدت‌ها پیش ضبط شد درباره فن گویندگی و بیان است که به نوعی از گویندگان جدید توسط پیشکسوتان دوبله تست گرفته شده و من به همراه آقایان منوچهر اسماعیلی، محمود قنبری، چنگیز جلیلوند، مینو غزنوی، فریبا رمضان‌پور و چندین همکار دیگر از گویندگان تست گرفتیم و داوری کردیم. «جادوی صدا» در 28 قسمت آماده پخش شده است که به‌زودی از تلویزیون پخش خواهد شد.

منبع خبر: ایسنا 

شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۵

مسابقه جادوی صدا

دوشنبه شب ها ، از 23 فروردین ساعت 20:45 از شبکه سوم سیما

به جای تهیۀ مسابقۀ بی خاصیت و بی هدفِ « جادوی صدا»- مسابقه ای که به اعتقاد من بیشتر بهانه ای است برای معرفی چندبارۀ اهالی دوبله تا استعدادیابی- بهتر بود یک مهمانی ترتیب می دادند و دوبلورها دور هم می نشستند و ضمن غذا خوردن و تعریف از دستپخت آشپز، برای هم در نوشابه باز می کردند. گنجاندن آیتمی مانند تشخیص صدای فلان دوبلور هم یکی از آن کارهای عبث حضرات است. دانستن این که فلان دوبلور در فلان فیلم به جای فلان هنرپیشه صحبت کرده است، چه دردی از هنرجو دوا می کند؟ آیا فرد با دانستن این موضوع دوبلور خوبی می شود؟ دوبلورها خودشان معتقدند که تقلید در این فن/هنر جایی ندارد و کمکی به هنرجو نمی کند. اما همین ارجاع های مکرر به پیشینیان، فرد تازه کار را ترغیب به الگوبرداری از اسلاف خود می کند و این خاطره بازی ها چه بسا نوعی تشویقِ تلویحی برای انجام این کار باشد. یقین دارم که اگر فردی با صدای اسماعیلی و قابلیت های او در این مسابقه شرکت می کرد، حتی برای مسابقه نهایی هم انتخاب نمی شد.

قصدم یافتن معایب بی شمار این برنامه نیست. آن بحثی جداست. نیتم اشاره به رویۀ خنده داری است که دوبلورها پیش گرفته اند. هر روز بیشتر به این موضوع ایمان می آورم که این استادان، محفلی دورهمی و خانوادگی می خواسته اند و قصد دارند بعد از خودشان چیزی به اسم دوبله وجود نداشته باشد و هر چه باشد همان یاد و خاطرۀ گویندگی های ایشان باشد.

داشتن صدای خوب و شناخت دوبلورها دو مقوله ی جدا از هم هستند. می شود صدای خوبی داشت اما دوبلورهای معروفی همچون ایرج ناظریان را هم نشناخت. برعکس آن هم صادق است. یعنی لزومی ندارد کسی که تمام دوبلورها را می شناسد حتما صدای خوبی هم داشته باشد.

هرچند انتظار می رود کسی که به دوبله علاقه دارد و به طور جدی و حرفه ای قصد ورود به حرفه-هنر دوبله را دارد ،حداقل شناخت پایه ای از تاریخچه دوبله و دوبلورها داشته باشد. وگرنه میشود موضوع همان برنامه دید در شب و فورد کاپولا و ...

در مجموع قسمت اول برنامه جادوی صدا خسته کننده نبود و تماشاچی علاقمند به دوبله مثل من را تا پایان همراه خود کشاند. هنوز قسمت دوم را دانلود نکرده ام و ندیده ام. امیدوارم این قسمت و بقیه قسمتها هم خوب باشند.

حنجره‌ام زمان دوبله خونریزی کرد!!!

خسرو خسروشاهی دوبلور پیشکسوت در گفتگویی از خون ریزی حنجره اش زمان دوبله یک فیلم، علاقه اش به تماشای فیلم ها و خواندن کتاب در سن ۷۵ سالگی، انتقاد از فیلم و سریال‌های کره‌ای و... سخن گفت.

خبرگزاری مهر-گروه هنر- عطیه موذن و صادق وفایی: صبح ها ساعت ۷ وقتی همسایه روبرویی در منزلش را باز و بسته می کند و سر کار می رود خسروشاهی تازه به رختخواب می رود؛ این برایش یک نشانی شده است که تا صبح کتاب خوانده یا فیلم دیده است. او قصد ندارد وقت زیادی برای خوابیدن بگذارد زیرا فکر می کند بعدا زمان زیادی برای خواب خواهد داشت.

خسروشاهی شاید از معدود دوبلورهایی باشد که وارد کاری جز حرفه خود نشد، او علی رغم پیشنهادهایی که در حوزه بازیگری و گویندگی داشت اما نخواست آنها را امتحان کند و وقتی از او می پرسم نخواسته است در زندگی ریسک کند پاسخ می دهد که همه زندگی او ریسک بوده است.

ریسک؛ همه زندگی مردی است که گزاف نیست اگر گفته شود خیلی‌ها دوست دارند حتی به شوخی صدایش را تکرار و تقلید کنند و البته نمی دانند دوبلوری که به جای شخصیت هایی چون آلن دلون، آل پاچینو و آمیتاب باچان سخن گفته است بهای رل گفتنش را با خونی داده که از حنجره هایش بیرون آمده است.

خودش البته اینها را با طنز می گوید؛ زمانی که برای دوبله یکی فیلم ایرانی حنجره اش خونریزی کرد و بعد با لهجه شمالی از دکتری می‌گوید که خطاب به او و کارگردان گفته است «یک مشت دیوانه هستید که دور هم جمع شده اید.»

خسرو خسروشاهی در این گفتگو از سریال های سطح پایین ترکی و مضمون های انحرافی آنها سخن گفت و از علاقه خود به فیلم دیدن و کتاب خواندن صحبت کرد که باعث می شود انسان همچنان زنده بماند.

این دوبلور پیشکسوت که امسال ۷۵ ساله می‌شود از موبایل استفاده نمی کند و معتقد است که نیازی هم ندارد چراکه ارتباط چندانی با بیرون و یا همکاران ندارد. قسمت پایانی گفتگوی تفصیلی ما با این دوبلور پیشکسوت را از نظر می‌گذرانید.

*اکنون یکی از دلسردی‌های هم‌نسلان شما این است که فیلم‌های کلاسیک گذشته دیگر وجود ندارد و چون آثار خوبی ساخته نمی شوند، دوبله ها هم ماندگار نیستند.

ـ وجود دارد ولی همکاران دیگر حوصله ندارند و کسی حاضر نیست دو بار بیشتر دیالوگ خود را تمرین کند و خسته می شود. اگر من به عنوان دوبلور حوصله کار نداشته باشم، مدیر دوبلاژ من نمی‌تواند کاری کند. تا یکی دو سال پیش که من برای تلویزیون کار می‌کردم، فیلمی را که قرار بود دوبله کنیم ابتدا تکثیر می‌کردم و به نقش‌های اصلی می‌دادم تا آن را ببیند و بعد قرار می‌گذاشتیم و درباره آن صحبت می‌کردیم، اما هر کسی چنین کاری را انجام نمی دهد.

*گله‌ای هم معمولاً از طرف دوبلورها وجود دارد که تلویزیون بیشتر فیلم‌ها و سریال‌های چینی و کره‌ای را دوبله می‌کند.

ـ بله متاسفانه. زمانی در تلویزیون فیلم‌های بسیار خوبی دوبله می شد اما در این چند سال اخیر اطلاعی ندارم چه شده است که دیگر آثار خوب حریداری نمی شوند. شاید آنها که سابق بر این فیلم و سریال می‌خریدند اخراج شده‌اند! ما در تلویزیون فیلم‌هایی مثل «جی اف کی»، «پارک ژوراسیک»، «مخمصه» و «پدر خوانده» ‌ها را دوبله کردیم. الان تمام فیلم‌ها کره‌ای است که در آنها عده ای شمشیر به دست و در حال مبارزه هستند. این فیلم‌ها بی‌خاصیت هستند و حرفی برای مخاطب ندارند.

زمانی دختر خانمی به من گفت دوست دارد به کره مهاجرت کند و من فهمیدم با دیدن این سریال‌ها به شخصیت‌های فیلم‌های کره‌ای علاقه‌مند شده است.

*گاهی هم بیان می‌شود این سریال‌ها خاستگاهی شرقی دارند.

ـ کشور کره چند سال تاریخ دارد و چند قهرمان در تاریخش داشته است؟ موسیقی، سبک زندگی و... در کره چه ویژگی دارد که ما باید دنباله‌رو آنها باشیم؟

مهرجویی یک بار به من گفت باید برای گرفتن مجوز ساخت یک فیلمنامه در تلویزیون کفش آهنی داشت و آنقدر که برای ساخت سریالی (سمفونی مردگان عباس معروفی) به تلویزیون رفت و آمد داشته، خسته شده است. او گفت تا پای ساخت رفته اما در نهایت پذیرفته نشده است.

*به نظر شما کمبود بودجه چقدر در خرید و ساخت آثار خوب نقش دارد؟

- اگر تلویزیون پول نداشت که برای سریالی مثل «کیمیا» انقدر هزینه نمی‌شد. سریالی که من تنها چند قسمت از آن را دیدم و به نظرم فاجعه بود. این سریال می‌توانست ۱۰ قسمت باشد.

*پس سریال‌های تلویزیونی را هم می‌بینید؟

ـ بله من هم سریال‌های تلویزیون را می‌بینم و هم سعی می‌کنم همه روزنامه‌ها را بخوانم. البته این را بگویم که تاکنون هیچ یک از سریال های ترکی شبکه های ماهواره ای را ندیده ام. آنقدر فیلم های خوب می بینم که اصلا دلم نمی آید سریال های سطحی ترکی را ببینم.

فکر می کنم اکنون ذائقه‌ها تغییر کرده است. یک بار من و آقای حسین عرفانی در استودیو بودیم و بعد او گفت اگر همین الان داخل یک کوچه برویم و زنگ در خانه ها را بزنیم همه در حال دیدن سریال ترکی هستند. واقعیت این است که من فکر نمی‌کنم زندگی ترک‌ها آنقدر بی‌در و پیکر باشد که یک زن با داشتن همسر، معشوقه‌ هم داشته باشد یا یک مرد چند زن را با هم داشته باشد. این داستان ها فقط از یک ذهن معیوب درمی آید.

مجله‌ای بررسی کرده بود که ترک‌ها بزرگترین صادرکننده سریال در جهان هستند و در بعضی از کشورها هیچ گونه نتوانسته اند از توزیع این سریال ها جلوگیری کنند. به طور مثال در نقاطی از جهان مثل مصر و پاکستان این سریال‌ها را تکفیر کرده‌اند.

*بعد از ۷۴ سال چه چیزی برای شما اهمیت دارد که همچنان مسائل و جریان‌ها را دنبال می‌کنید؟

ـ این ویژگی‌ آدم زنده است. چندی پیش کتابی خریدم که درباره فروغ بود و من دو ساعته و در نیمه شب آن را خواندم. صدایش را هم در دکلمه ها گوش می کنم و بسیار دوست دارم. من شب‌ها زودتر از ۵ یا ۶ صبح نمی‌خوابم گاهی ساعت ۷ که همسایه روبه‌رو سر کار می‌رود و در منزلش را باز و بسته می‌کند، من تازه به اتاق خواب می‌روم و این برای من نشانی شده بود. در این بازه زمانی فیلم و سریال می‌بینم و کتاب و مجله می‌خوانم. بالاخره شما باید بدانید که در کشورتان چه خبر است.

*اخیراً چه کارهای خوبی اعم از فیلم یا سریال از تلویزیون دیده‌اید که بخواهید از آنها بگویید؟

ـ کار خوبی ندیده‌ام.

*چرا همکاری خود شما با تلویزیون کمتر شده است؟

ـ همکاری دارم اما مثل قدیم نیست. پیش از نوروز همکاران من در تدارک برنامه‌ای بودند که درباره دوبله بود و تنها کسی که در آن شرکت نکرد من بودم چون تمایل چندانی به حضور در چنین برنامه هایی ندارم.

از طرف تلویزیون تماس‌های زیادی با من گرفته می‌شود که برای دوبله و یا همکاری بروم اما تمایلی ندارم. وقتی می‌بینم جوانانی برای دوبله می‌آیند با ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان کار می‌کنند، آتش به جانم می‌افتد. من نمی‌توانم به این شکل کار کنم. من همچنان ماشین مدل ۸۲ سوار می‌شوم چون به خاطر پول کار نمی کنم و اگر قرار بود دنبال پول و ثروت بروم، وضعم بهتر از این بود.

از طرف دیگر دوست ندارم عروسک خیمه‌شب‌بازی باشم یا با احساسات جوانان بازی کنم، آنها را بیاورم و امتحانشان کنم. تلویزیون ما شبکه «من و تو» نیست که بخواهیم مسابقه‌های گویندگی و... برگزار کنیم.

*شما در حوزه های دیگر مثل گویندگی که همکارانتان ورود کرده اند کمتر فعالیت دارید. چرا؟

ـ چندی پیش شخصی با من تماس گرفت و بیان کرد که می‌خواهد شعرهای سهراب را دکلمه کند و یکی از آهنگسازان مطرح نیز ساخت موسیقی این اثر را برعهده داشت اما این تهیه‌کننده شخص حرفه‌ای نبود و من هم علی رغم اصرار فراوان قبول نکردم دکلمه کار را بر عهده بگیرم.

*وضعیت دوبلورها در این سال ها چه تغییری کرده است؟

- وضعیت در این سال ها بدتر شده است. احمدی نژاد برای صنف هنرمندان کارهای خوبی برای بیمه انجام داد که تا مبلغ ۴۰ تا ۵۰ میلیون پول بیماری ها را می داد. اکنون در بیمه ما عمل قلب و بسیاری از مواردی که لازم است وجود ندارد. حسین فرحبخش تعریف می کرد که شبی ساعت ۲ و نیم بامداد نزد احمدی نژاد رفته بود و گفته بود که اوضاع هنرمندان خوب نیست. احمدی نژاد هم همانجا نام شخصی را می برد و می گوید شمارش کند که چند نفر به پول نیاز دارند تا مبلغی به حسابشان ریخته شود. احمدی نژاد ۴۰۰ هزار تومان نقد و حدود ۲۰۰ هزار تومان هم به عنوان کالا برای هنرمندان قرار داد.

*فکر می‌کنید صدای خاص شما در همه این سال‌ها باعث شد به جایگاهی که دارید، برسید یا تکنیک‌هایی که در این سال‌ها آموختید؟

ـ در اجتماع چندان صدای من شناخته شده نیست‌ و اگر بیرون بروم، کمتر مرا می‌شناسند.

*خاطره‌ای نقل شده بود که شما تصادف می‌کنید و خانمی شاکی می‌شود که چرا با آن لحن و صدای خاص که با آن معروف شده‌اید در آن لحظه سخن گفته‌اید.

ـ بله این یک شوخی بود که دوستان منتقدم از جمله هوشنگ گلمکانی در مجله فیلم ساختند و صحت ندارد. آنها به من گفتند چنین اتفاقی برایت رخ داده است و من پرسیدم چطور که بیان کردند که خودشان ساخته‌اند.

تنها یک بار به یکی از فروشگاه محصولات فرهنگی رفتم، آنجا خانم و آقای میانسالی حضور داشتند که در حال انتخاب فیلم برای نوه های خود بودند. زمانی که از فروشنده سوالی پرسیدم، آن خانم به من اشاره کرد و به همسرش گفت این همان است که می‌گوید «امنِ»، آنها زبان آذری حرف می‌زدند و من هم با اینکه متوجه می‌شدم اما حرفی نزدم. همسرش هم به او پاسخ می‌داد «یوخ» یعنی که خیر این شخص او نیست. آنها از فروشگاه خارج شدند ولی باز برگشتند و بعد همسر آن خانم از من پرسید آقا شما همان هستید که همسر من می‌گوید و من هم تایید کردم آن وقت همسرش به او گفت « تو آنقدر بی‌حواس هستی که هنوز وقتی پسرمان از خارج زنگ می‌زدند می‌پرسی شما؟» و این تنها زمانی بود که یک نفر مرا شناخت.

*روزی چند ساعت فیلم و سریال می بینید؟

- معمولا سعی می کنم یک سریال را حداقل یک قسمتش را تمام کنم و بعد استراحت می کنم. درباره فیلم ها به جزئیات و حواشی از جمله لانگ شات و دیگر نکات فنی هم توجه دارم.

*این همه فیلم دیدن انگیزه بسیاری می خواهد.

ـ بله دوستانی دارم که برای من فیلم می آورند. حدود ۲ تا ۳ سال پیش هم در انبار چند گونی فیلم را که همه وی اچ اس بود، دور ریختم. فیلم هایی که برای دوبله برایم فرستاده بودند و یا عده ای از دوستان داده بودند.

*قرار بود در فیلمی از پیمان قاسمخانی بازی کنید، چرا به نتیجه نرسید؟

- بله اگر ساخته می‌شد بسیار جالب بود اما من از زیر بار آن فرار کردم. قصد این بود که من در این فیلم زندگی خود را با نام خسروشاهی بازی کنم و سفری هم به فرانسه داشته باشم، آلن دلون هم حضور داشته باشد اما نشد و با خود فکر کردم بازی در این سن و سال کار من نیست.

*شما در انتخاب فیلم ها و نقش و حتی پیشنهادهایی برای کارهایی مثل بازیگری و گویندگی به شکل گزیده عمل می کنید یا چندان علاقه ای به ریسک ندارید؟

- کل زندگی ما ریسک است. دیالوگ و رل گفتن ها و کاری که داریم ریسک است. در حین کار ممکن است از حنجره شما خون بریزد به گونه ای که وقتی به پزشک مراجعه می کنید، می پرسد اسید خورده اید و باید بگویید داد زده ام. می پرسد حرفه شما چیست؟ بعد می گوید اگر یکی از تارهای صوتی ات پاره شود چه خواهی کرد؟ مگر چقدر درآمد دارید که اینگونه از خود کار می کشید؟

*این اتفاق در دوبله چه فیلمی رخ داد؟

- فیلم «عروسی خوبان» ساخته محسن مخملباف. او صبح همان روز که دچار خون ریزی شدم مرا به بیمارستان برد و دکتر آنجا به من گفت یک مشت دیوانه دور هم جمع شده اید.

اینها ریسک است که شما با زندگی خود دارید. ممکن است کمتر فریاد بزنید و کسی هم اعتراضی نکند اما خود شما رضایتی ندارید.

*اتفاقا من فکر می کردم شخصیت جانبازی که موجی می شد و شما جای او سخن می گفتید صدایی آرام تر دارد و نمی دانستم که حنجره شما در این فیلم دچار خون ریزی شده است.

- چرا وقتی او را به اتاق عمل می برند و یا موجی می شود فریادهای بلندی می زند.

*تعطیلات برای شما با ایام دیگر چه تفاوتی دارد؟

- هیچ فرقی ندارد، همان زندگی خود را دارم. کتاب می خوانم، فیلم می بینم.

*آخرین فیلمی که دیدید چه بوده است؟

- چندی پیش فیلم «بازگشته» را دیدم. به نظرم باید صحنه هولناک این فیلم را که خرس به دی کاپریو حمله می کند یک بار بدون صدا دید، آن وقت می فهمید که این صحنه هیچ حسی و هیچ ترسی ندارد و تازه شما متوجه عیب ها می شوید. فکر می کنید خرس با او بازی می کند و به یک شوخی تبدیل می شود.

*فکر می کنم آرشیو بزرگی از فیلم داشته باشید.

- البته من فیلم های بسیاری داشتم که دیگران آنها را از من گرفته اند و دیگر نیاوردند. زمانی در دفتر محمد صالح علا بودم که دیدم فیلم «سرپیکو» روی میز اوست. پرسیدم این فیلم را از کجا آورده ای و او پاسخ داد که از مسعود کیمیایی گرفته است و دیگر هم نمی خواهد به او بازگرداند. به او گفتم این فیلم من است و تعریف کرد که کیمیایی به او توضیح داده است فیلم امانت است اما او آن را گرفته و دیگر هم نمی خواهد به او پس بدهد.

*و دیگر فیلم را نگرفتید؟

- خیر! بر باد رفت. همانطور که گفتم فیلم های زیادی داشتم، همه را از من می گرفتند. بابک بیات به منزل من می آمد و هر بار ۷ تا ۸ فیلم می گرفت. از او می پرسیدم چطور این همه فیلم را می بینید که می گفت همه فیلم ها را خودش نمی بیند و چند تا را هم برای شاملو می برد. این ماجرا مربوط به زمانی می شد که پای شاملو را قطع کرده بودند.

*چرا شما موبایل ندارید؟

- فکر می کنم لازم نیست، هیچ گاه نداشته ام و حتی بلد نیستم با آن کار کنم. یک روز با دوستان صحبت شد جلال مقامی گفت سه ماه است موبایلش زنگ نخورده است. تلفنی که چندان زنگ نمی خورد داشتنش فایده ای ندارد.

*این خاصیت این سنین است که ممکن است ارتباط آدم با جهان پیرامون کمتر شود؟

- ارتباط من با پیرامون کم نشده است من با فرزندانم که خارج از ایران هستند و خواهرم هفته ای چند بار صحبت می کنم. قبل از نوروز هم با همسایه رفتیم و نهالی برای درختکاری خریدیم اما با همکاران ارتباطی ندارم. از روزنامه ها بیشتر می فهمم که همکارانم در حال چه کاری هستند.

تا زمانی که کار بود ارتباط داشتیم. نمی دانم یک کارمند بانک یا دیگر مشاغل هم به همین شکل است و اگر بعد از ۳۰ سال مثلا بازنشسته شوند ارتباط ها قطع می شود؟ اکنون تنها با یک یا دو نفر بیشتر ارتباط دارم و از باقی همکاران اطلاعی ندارم.

منبع خبر:

خبرگزاری مهر- گروه هنر- عطیه موذن و صادق وفایی

دوبلور پیشکسوت: به دلیل بیماری کمتر فرصت کار پیدا می‌کنم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پرویز بهرام در دیدار با سید عباس عظیمی مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت اظهار داشت: مدتی بود که می خواستم به بهانه سال جدید برای ملاقات با دوستان و همکاران موسسه به اینجا بیایم و دیداری تازه کنم، اما متاسفانه بیماری و مشکلات همراهش مانع از این موضوع می شد. خدا را شکر امروز بهترم و بسیار خوشحالم که پس از گذران یک دوره بیماری می توانم در این جا حضور داشته باشم.

پیشکسوت دوبله که همه مجموعه به یاد ماندنی «صدای ابریشم» و بسیاری اثر فاخر دیگر همچون فیلم «اتللو» که در آن به جای «سرگئی بوندارچک» سخن گفته را با صدای وی به خاطر می آورند، درباره آخرین فعالیت های خود گفت: به تازگی یعنی حدود 2 ماه قبل فیلمی را به سفارش شبکه مستند دوبله کردم ولی به علت درگیری که با بیماری‌ام داشته ام کمتر فرصت کار دست داده است، البته ناگفته نباشد که مدتی هست که همچون گذشته ها، کار زیادی وجود ندارد، گویی کساد شده است.

وی در ادامه با یادآوری خاطره سفر دسته جمعی هنرمندان پیشکسوت به کیش به مناسبت سومین سالگرد تاسیس این موسسه افزود: با اینکه کمی دیر است اما سال جدید را به همه تبریک می گویم، امیدوارم سال 95 سالی پر برکت و خوب برای سپیدمویان هنر کشور باشد، در این چند سال اخیر یکی از بهترین خاطرات من و همسرم همین سفر گروهی به کیش بود، که نشانگر توجه ویژه مسولین وزارت ارشاد به ویژه دوستانم در «موسسه هنرمندان پیشکسوت» به روحیه و نیاز های معنوی هنرمندان است، من امیدوارم که این موسسه در آینده مورد توجه و حمایت های بیشتر مادی و معنوی مسولین قرار بگیرد و در این سال جدید باز هم تجربه آن سفر به یادماندنی به نقطه ای دیگر از کشورمان تکرار شود.

بهرام که از پایه گذاران دوبله از بدو تاسیس تلویزیون به حساب می آید در پایان سخنانش، تصریح کرد: پیش از انقلاب که رسیدگی به امور هنرمندان به ویژه هنرمندان با سابقه از سوی حکومت آن زمان در حد صفر بود، اما پس از انقلاب وضع کمی بهبود یافت و به شکل موردی و جداگانه اگر هنرمندی خاص با مشکلی مواجه می گشت، مورد پشتیبانی قرار می گرفت، اما باز هم من در تمام چندین دهه تجربه کاری خود نه در ایران و نه در خارج از ایران شاهد تشکیلاتی متمرکز برای رسیدگی به امور کهن سالان هنر نبوده ام،برای همین است که تاکید دارم اقدامات این موسسه جای تقدیر و حمایت بیش از پیش دارد.

پرویز بهرام متولد 1312در شهر بابل بازیگر تئاتر و صداپیشه برجسته ایران است. او دانش‌آموخته‌ی کارشناسی حقوق قضایی است و سالها وکیل رسمی دادگستری بوده است. او از پایه گذاران دوبله است و این کار را از سال 1328 با دوبله‌ی فیلم ایتالیایی «هنرپیشه» شروع‌کرد.

او در گویندگی و مدیریت دوبلاژ فیلم های مستند نیز بسیار زبردست است و فیلم مستند «جاده ابریشم» با صدای او ماندگار شده است.

او مدیریت دوبلاژ فیلم ها و سریال های داستانی بسیاری را نیز برعهده داشته است از جمله فیلم مطرح «مهر هفتم» اثر «اینگمار برگمان» که در سال 1341 در استودیو گلستان توسط او دوبله شد و همینطور سریال دیدنی و به یاد ماندنی «شعبده باز».

از جمله سریال های تلویزیونی که او در آنها گویندگی کرده و جلوه خاصی به آنها بخشیده سریال مارکوپولو، کرس، بازرس، فراری و بسیاری سریال دیگر است.

حال نکته قابل ذکر با یادآوری تنها بخش کوچکی از فعالیت های هنری این پیشکسوت این است که وی با اینکه از قدیمی ترین های حال حاضر تلویزیون و از پایه گذاران دوبله ایران به حساب می آید حتی از حقوق بازنشستگی صدا و سیما برخوردار نیست و هم اکنون با حداقل حقوق مرتبط با بیمه هنرمندان گذران زندگی می کند، که با توجه به هزینه های سرسام آور در زمینه های پزشکی درمانی و پیگیری مسائل این چنینی که در سنین بالا هم سختی اش چند برابر می شود، این موضوع می تواند برای مسولین مربوط جای تامل فراوان داشته باشد، هر چند که استاد بهرام در پاسخ به این سوال که چگونه با این حقوق اندک زندگی میکنید ، فقط لبخند میزند و میگوید این نیز بگذرد!

https://www.instagram.com/p/BFCYxQHmeyt/...https://www.instagram.com/p/BFCYxQHmeyt/?taken-

ظاهرا چندروز قبل آقای شروین قطعه ای گوینده گرامی و فرزند استاد از دست رفته آقای امیر قطعه ای در مراسم رونمایی از مستند آقای جلال مقامی در گفتگویی با دوستان انجمن سینما کلاسیک ،دلخوری خود را از کافه کلاسیک ابراز داشته اند و نقد دوستان در کافه را توهین تلقی کرده اند و خوشبختانه دوستان حاضر در آن مراسم هم از نقدهای کافه کلاسیک اعلام برائت نموده اند! بنده آن نقد مورد نظر جناب قطعه ای را مجددا خواندم و اتفاقا نه تنها شائبه توهین در آن نیست بلکه بسیار منصفانه نگاشته شده است . سعه صدر یک هنرمند که در خلق آثار هنری حضور دارد یک شرط اصلی و اساسی است که متاسفانه در اینجا و از سوی ایشان مورد بی توجهی وبی مهری قرار گرفته است.

این که آن دوست عزیز در کافه کلاسیک نوشته اند فرزندان گویندگان هرگز نتوانسته اند مانند والدین خود باشند و در حرفه دوبلاژ بدرخشند یک واقعیت محض است . قطعا خود شروین عزیز هرگز نمی تواند مدعی باشد که توانسته جایگزین پدر باشد . ایشان در میان نسل جدید گوینده ای خوب و مدیردوبلاژی تواناست و حداقل در میان فرزندان دیگر گویندگان پیشکسوت ،کارشان مورد توجه است ،اما نبایستی واقعیتها را نادیده گرفت .اینکه هر نقدی را توهین تلقی کنیم کاری بسیار عبث و ویرانگر است . من از خود ایشان سوال می کنم که بعنوان یک منتقد منصف و واقع بین نظر دهند که در میان هم نسلان خود که فرزند گویندگان دوران طلایی هستند کدامیک توانسته اند به آن قابلیتهای پدران خود دست یابند؟نه ایشان و نه سایر گویندگان دوبله نبایستی این توقع را داشته باشند که فقط با صدایشان خاطره بازی کرد و از نقد کارهایشان دوری نمود.

نقدکردن یک اثر هنری باعث پویایی و حرکت روبه جلوی آن گونه هنری می شود . وقتی یک استاد تمام عیار دوبله مانند آقای حسین عرفانی که هنوز در کارهایش سعی می کند استانداردهای حداقلی این حرفه را رعایت کند ،در برنامه دورهمی با صراحت می گوید که حال دوبله خوب نیست ، پس باید بگوییم استاد به دوبله اهانت کرده است !!! قطعا وقتی ایشان می گوید حال دوبله خوب نیست ،یعنی مجموعه ای از عناصر باعث آن هستند ، پس حالا انجمن گویندگان باید ایشان را بابت این حرف توبیخ کند؟!

جناب شروین قطعه ای عزیز ،علی رغم تمام علاقه ای که به صدایتان دارم ، به صراحت می گویم هیچیک از فرزندان گویندگان قدیمی فیلم نتوانسته اند جای پای پدران هنرمند خود بگذارند و شما اگر دلیلی دارید که این نظر بنده را نقض می کند بیان فرمایید . این حرف بنده ،نه توهین است و نه نقد غیرمنصفانه ...

گویا دوستانی که کودک درونشان هنوز به سان دوران مدرسه و ایام خودشیرینی های قدیم فعال است، اشاره ای به حرفهای بنده داشته اند. نیازی به پاسخگویی و دفاع از خودم نمی بینم.

----------------------------------------------------------------------------------------

اما چون این مبحث دربارۀ اخبار دوبله است، یک خبر برای دوستداران دوبله: تا دو سه هفتۀ دیگر دوبلۀ «عزیز میلیون دلاری» که به مدیریت آقای خسروشاهی و گویندگی آقایان مظفری، عرفانی و خانم اعظمی انجام شده بود، در اختیار عموم قرار خواهد گرفت.

دوبلور باسابقه تلویزیون و سینما می‌گوید به دلیل مشکلی که برای تارهای صوتی‌اش پیش آمده دیگر نمی‌خواهد کار دوبله انجام دهد و بهتر است خاطرات روزهای دور در ذهن مخاطبانش باقی بماند.

خبرگزاری مهر - گروه هنر: جلال مقامی پیشکسوت عرصه دوبله، اجرا و بازیگری را به واسطه آثار ماندگاری که از خود به جای گذاشته می شناسیم. هنرمندی که به قول خودش در کنار هنرپیشگان صاحب نام، کارش بازیگری نبود و بازی بازی می کرد. در اجرا هم مثل همه مجریان دهه شصت و هفتاد این هنر را چیزی جدا از نمایش فردی می دانست و برای آن چارچوب هایی قائل بود. برای دیدار با این هنرمند پیشکسوت به مهرشهر کرج رفتیم تا با وی گفتگویی درباره سابقه هنری‌ و خاطراتش داشته باشیم. مقامی تقریبا دو سال پیش به دلیل مشکلی که برای حنجره اش پیش آمد از دنیای صداپیشگی فاصله گرفت اما بخش قابل توجهی از وقتش را صرف فیلم دیدن می کند و از سینمای ایران خیلی فاصله نگرفته است.

این هنرمند پیشکسوت که صدایش بارها بر صورت بازیگرانی چون رابرت ردفورد، عمرشریف، مایکل کین، داستین هافمن و ... نشسته است این روزها کلامش طنین خاصی دارد که تا حدی از آنچه سال‌ها شنیده ایم دور است. به اعتقاد من این صدای خش دار می تواند جای کاراکترهای دیگری بنشیند اما خودش موافق نیست و می گوید مردم جلال مقامی را با همان صدا می شناسند و به ما می گوید که ببخشید تحت تاثیر مسایل پیش آمده صدای من هنوز تحت اختیار خودم نیست. وی معتقد است اگر دوبله امروزه مثل سابق تاثیرگذاری لازم را ندارد به خاطر دوری از فضای درام و نزدیک شدن به فیلم های بزن و بکُش است و دوبلورهای جوان گناهی ندارند که نمی‌توانند آثار ماندگاری خلق کنند.

با ما در بخش نخست این گفتگو همراه می‌شوید:

* تجربه دوری مستمر از فضای دوبله چطور است؟

- هم خوبی هایی دارد هم بدی هایی که وقتی به هر دو فکر می کنم می بینم شاید بد هم نباشد. به هرحال دلتنگی همچنان هست اما در شرایط امروز دوبله نکردن خیلی معنی از دست دادن فرصت ها را نمی دهد.

* جوانان علاقه مند زیادی این روزها دغدغه صداپیشگی دارند اما چرا مثل نسل گذشته در کارشان پرقدرت ظاهر نمی شوند؟

- به اعتقاد من دوبله افت کرده و این گناهش گردن گوینده های جوان که تازه روی کار آمدند نیست. چون درام های قوی تولید نمی شود و دوبلور در آثار کمدی یا اکشن امروزه نمی تواند هنر خود را بروز دهد. فیلم های امروزی حتی فرم بازیگری را هم تغییر داده و همه نقش ها فقط یا بالا پایین پریدن است یا موضوعات سطحی.

* سینمای جهان چطور؟

- اول سینمای جهان بود که دوبله را رسمیت داد. قدیم مردم به خاطر دیدن یک فیلم خاص وقت می گذاشتند تا اثر محبوب شان را روی پرده عریض سینما ببینند و دو ساعت در سالن همه توجه شان به فیلم بود. ساخته های آن زمان از بزرگترین آثار ادبی دنیا اقتباس شده بود. «بینوایان»، «جنگ و صلح»، «برباد رفته» و ... آثاری از نویسندگان بزرگ بودند که قلم شان به شدت قوی و تاثیرگذار بود. با فیلمی مثل «جنایت و مکافات» داستایوفسکی نمی شد شوخی کرد و جای شخصیت ها همینطوری حرف زد. باید انقدر به آنها توجه می کردیم تا بتوانیم حس و حال را از دیالوگ و بازیگر بگیریم و به خودش تحویل دهیم.

الان فیلم ها از قاب تلویزیون در حالی پخش می شود که بچه در حال بازی کردن و پدر هم در حال رسیدن به امور دیگر است و تلویزیون فقط روشن مانده تا هر از چندگاهی اعضای خانواده سرشان را بلند کنند و نگاهی بیندازند. به همین خاطر کسی خیلی به دوبله ها هم توجه ندارد من اعتقادم بر این است جوانان دوبله در حدی که فیلم های امروز اجازه می دهد کارشان مطلوب است ولی اگر دنبال آن دوبله های ماندگار می گردید دیگر امکانش نیست.

* شاید به خاطر تولید و تعداد بالای فیلم ها باشد.

- این ارتباطی به تعدد فیلم ها ندارد. انگار برای کسی دست می زنند که کارش را زودتر تمام کند. امروز از همکارانم می شنوم که تعداد فیلم ها نسبت به دهه گذشته برای شب عید کمتر شده ولی روال سریع به سرانجام رساندن، تغییری نکرده است. آن موقع ماه اسفند که می شد یکباره هرچه فیلم قرار بود در نوروز پخش شود به ما می دادند و در واحد دوبلاژ دوبله می شد و ما حتی در تایم شب هم می ماندیم. طبیعی است که از خستگی بچه ها و شب بیداری ها دوبله خوبی در نمی آمد. از این اتاق به آن اتاق رفتن ها زیاد بود و گاهی به ضرورت گوینده ای در این اتاق دیالوگش را می گفت و می رفت در اتاق بغلی برای یک فیلم دیگر حرف می زد ولی در زمانی که ما را برای فیلم «دکتر ژیواگو» صدا می کردند تا این کار تمام نمی شد من هم سعی می کردم همان ژیواگو باشم و خودم را در آن کاراکتر نگه دارم. این فقط شامل حال من نبود تمام همکارانم همینطور بودند.

 مردم هم در سینما تمام توجه شان به فیلمی بود که برایش از خانه بیرون آمده و وقت گذاشته بودند. آنها در سکوت فقط به فیلم نگاه می کردند. امروز مردم به اکشن های فیلم دقت دارند و صدا مثل سابق مورد توجه قرار نمی گیرد ضمن اینکه داستان های قدیم قوی‌تر و با بازیگرانی قدرتمندتر بودند. امروزه بازیگران کره ای و کلمبیایی مگر چه حرفی برای گفتن دارند؟ بازیگرانی که قدیم بازی می کردند زبان بدن داشتند و با صورت شان بازی داشتند اما امروز جز اینکه همدیگر را بزنند یا با هم دعوا کنند کار دیگری بلد نیستند یا شاید هم از آنها نمی خواهند. دیالوگ هایی هم که رد و بدل می شود خیلی مفاهیم عمیقی ندارد که توسط یک صدای خاص به دل بنشیند بنابراین گوینده های جوان خیلی تقصیری ندارند.

* شرایط ورود به حوزه صداپیشگی را چطور می بینید؟

- زمانی که من می خواستم در عرصه دوبلاژ ورود کنم باید از چند مرحله می گذشتم تا این صدا را بپذیرند و چون فیلم ها و بازیگران قوی بودند مجبور بودیم تمرین زیاد داشته باشیم تا حس بازیگر را درک کنیم. مدیر دوبلاژها هم قضیه را جدی تر می گرفتند و کمی کوتاهی باعث تکرارهای مکرر و تذکر شنیدن بود. از طرفی فرصت کافی می دادند برای اینکه بالاخره مسیر را پیدا کنیم اما الان دوبله باید حتما یک روزه تمام شود.

دوران ما صداها با دقت بیشتری مورد ارزیابی بود و از بین ۵۰ نفر علاقه مند یکی انتخاب می شد به نام جلیلوند و بین صد نفر دیگر یکی می شد منوچهر اسماعیلی، خسروشاهی، والی زاده... . همه انتخاب کنندگان استادانی چون مرحوم علی کسمایی، سعید شرافت، عطالله کاملی، احمد رسول زاده و هوشنگ لطیفی بودند که صدا انتخاب می کردند. الان آنها که در این پست هستند غالبا از حرفه دوبلاژ هیچ آگاهی ندارند. تا چند سال پیش وقتی تلویزیون چند نفر را انتخاب می کرد می رفتم کارشان را ببینم اما برخی واقعا صدای مناسب دوبلاژ را ندارد.

* این صدای مناسب چه ویژگی هایی دارد؟

- نه اینکه صدا فقط زیبا باشد صدا باید درام داشته باشد و بتواند بازی کند. کسی که در نمایش رادیویی فعالیت دارد یا گوینده خبر است هر دو صدای خوبی دارند اما کاربرد صدای شان متفاوت است. گوینده احتیاجی ندارد در صدایش احساس به خرج دهد اما دوبلور تمام وجودش در صدایش خلاصه می شود. زمان دوبله بسیاری اوقات خودمان گریه مان می گرفت بس که تحت تاثیر نقش قرار می گرفتیم. بارها کار را به همین خاطر تعطیل کردیم و روی پرده خودمان را می دیدیم که بازی می کنیم نه بازیگرانی که جای شان حرف می زدیم.

* صدای شما اگر چه طنین متفاوت تری از آنچه پیشتر شنیده ایم دارد اما همچنان گوش نواز است و به دل می نشیند چرا تمایلی به صداپیشگی با این صوت را ندارید؟

- شاید این صدا هم بتواند جای کاراکتر بنشیند اما برای نوازنده «تار» اگر یک سیم کوک نباشد صدای مطلوب در نمی آید؛ حتی اگر نوازنده استاد پیشکسوت باشد چون تار اشکال دارد. من هم تار صوتی ام اشکال دارد و خودم هم می دانم ریتمم کمی کند شده است و بازیگر اگر جایی با فریاد و گریه حرف بزند احساس می کنم ممکن است نتوانم به سرعت سابق خودم را با واکنش هایش همراه کنم. بنابراین نمی خواهم آبروی چند ساله ام را به خاطر ۴ فیلم اضافه تر بر باد دهم.

بعد هم فیلم های امروزی برای ما جذابیتی ندارد که جای شان حرف بزنیم مگر یک فیلم که خیلی باب طبع باشد. چنگیز جلیلوند و منوچهراسماعیلی و منوچهر والی زاد مرتب کار می کنند اما چرا هیچ کس سراغ فیلم های امروزشان را نمی گیرد. همه دنبال آثار گذشته شان هستند. خاطراتی که سینمای آن زمان به جا گذاشته در ذهن نسل ها حک شده است تا به شما جوانانی رسیده که شاید آغاز فعالیت ما هنوز به دنیا هم نیامده بودید. من و هم نسلانم اگر امروز با همین صداها می خواستیم وارد کار دوبلاژ شویم آن شهرت را پیدا نمی کردیم چون شرایط خیلی تغییر کرده است.

* با این حساب از نظر شما سینمای گذشته حرف های زیادی برای گفتن داشت. دقیقا چه زمانی را برای این سینما قائل هستید؟

- سینمای جهان در دهه های ۳۰ تا ۵۰ آثار ماندگار زیادی ثبت کرد. امروز هالیوود با کمک تکنولوژی به فیلم های اکشن، تخیلی و فضاهای عجیب و غریب پناه برده و اغلب آثاری که اسکار می گیرند فیلم هایی هستند که در بخش جلوه های ویژه قوی ظاهر شده اند و درام در سایه قرار دارد. دیگر مثل سابق از ادبیات غنی برای ساخت آثار تاثیرگذار استفاده نمی شود. از طرفی ماهواره و شبکه نمایش خانگی همه چیز را دم دستی کرده است. فیلم خوب هم اگر باشد کسی به خاطرش تا سینما نمی رود، صبر می کند با کمترین هزینه و بهترین کیفیت در خانه خودش ببیند.

* سینمای خودمان را چطور می بینید؟

- به نظر من در زمینه کارهای هنری سینمای ایران خیلی پیشرفت کرده است. فیلم های فارسی قبل از انقلاب همه شان سینما نبودند و تعداد مشخصی کار قابل دفاع وجود داشت. در حال حاضر فیلم های خارجی در سینماهای ایران اکران نمی شوند و به جز چند سانس گم و مجهول همه سالن ها به فیلم های ایرانی اختصاص دارد. در این بین فیلمسازان مجبورند که برای دیده شدن فیلم شان تلاش کنند.

* برای فیلم های پیش از انقلاب چه تعریفی می توان داشت؟

- سینمای قبل از انقلاب با آنکه شاید از اصالت سینما فاصله داشت اما بزرگترین کمک را به پایداری این هنر در ایران کرد. به همین خاطر من احترام زیادی به جناب فردین قائلم چون معتقدم وجود او باعث شد که مردم سینما را بشناسند و تهیه کننده راغب باشد فیلم بسازد. آن موقع فیلم ها فروشی نداشتند تهیه کننده هم مساله اش تجارت بود و دغدغه هنر نداشت. وقتی «گنج قارون» اکران شد چنان فروشی کرد که همه تهیه کنندگان هجوم آوردند به ساخت فیلم. من در جشنواره فیلم کودک سال گذشته به کارگردانی گفتم اگر فردین و امثال او نبودند سینمای ایران تعطیل می شد.

آنها باعث شدند سینما شکل بگیرد تا بعدها کیمیایی بیاید و «قیصر» بسازد و مهرجویی «گاو» را کلید بزند و همه آنها که هنر را می شناختند در این عرصه دغدغه های شان را به نمایش بگذارند. تعداد فیلم های قابل اعتنا کم بود اما اگر همین تجاری ها ساخته نمی شدند فیلم های خوب هیچوقت شرایط تولید و استقبال مردمی را نداشتند.

* و پس از انقلاب؟

- پس از انقلاب اوایل کارگردان های خوب فیلم نساختند اما کم کم شرایط جامه را درک کردند و فیلم های ارزشمندی از ایشان دیدیم. «اجاره نشین ها»، «مهمان مامان»، «بانو»، «هامون» و حالا هم این جوانان که به راستی و درستی نبوغ عجیب و غریبی دارند. جوانانا ما پر از استعداد و کنجکاوی هستند. امروزه فیلم‌ها به راحتی اکران نمی شوند و فروش هم نمی کنند اما می بینیم که در همین شرایط آثار این جوانان چه فروشی را رقم زده و مردم را دوباره به سینما آورده است.

* در جریان فیلم های جشنواره فجر سال گذشته هستید؟

- بله. اغلب آثار را دیدم و از بعضی شان لذت بردم. من معتقدم در کارهای هنری، سینمای اول انقلاب به استثنای جوانانی چون ابراهیم حاتمی کیا و امثال او فیلم ها خوب نبودند اما کم کم جوانان دوره های بعد آمدند و امسال هم که فیلم «ابد و یک روز» بسیار خوشحالم کرد و از اینکه جوان ۲۵ ساله آن را ساخته است خرسند شدم.