ب) دوران جوانی و شروع فعالیت در عرصه هنری

در سال 1944 ، موقعی که جنگ خانمانسوز در اوج خود بود ، در یکی از روزهای آن سال ستاره بخت نورما جین شروع به درخشیدن کرد . عکاسی ارتشی به نام دیوید کانوور از کارخانه ای که نورما جین در آن کار میکرد بازدید کرد و از چهره نورما خوشش آمد . از او عکس هایی گرفت و همراه با یک مقاله به مجله فرستاد . چاپ این مقاله سبب جلب نظرها به سمت نورما جین شد و با توصیه دیوید کانوور او با یک آژانس مدل سازی قرارداد بست. در اندک زمانی نورما جین در زمره مدل های موفق کتاب آبی آژانس به شمار آمد و تصاویر روی جلد ده ها مجله چاپ شد. در همین ایام شوهرش جیم دوگرتی که در جبهه اقیانوس آرام بسر می برد ، عکسی از دختری جذاب روی جلد یک مجله می بیند و در می یابد او همان همسرش نورما جین است. جیمز به همسرش نامه نوشت و از او خواست این کار را رها کند. اما نورما جین به افق های بالاتری از آنچه شوهرش قصد داشت برایش فراهم کند می اندیشید. او که تازه راه خود را یافته بود مخالفت می کند و ... سرانجام این ازدواج پس از 4 سال در سال 1946 به پایان خود میرسد.

  نمونه عکسی که دیوید کانوور گرفت

گفتیم که تصاویر نورماجین بر جلد مجلات مختلف می نشیند. همین تصاویر توجه بن لیون یکی از مدیران اجرایی کمپانی فاکس قرن بیستم را به خود جلب می کند و یک "تست صحنه" برای او ترتیب می دهد. پس از انجام تست ، لیون که تحت تاثیر نورما جین قرار گرفته در موردش می نویسد : براستی که او جین هارلویی دیگر است . با او قراردادی شش ماهه میبندند به مبلغ 125 دلار در هفته .

زندگی تازه با نامی تازه و رنگ مویی جدید همراه می شود. نام جدید ، مریلین مونرو است (مونرو نام خانوادگی مادرش بود و مریلین نیز از نام یک ستاره مشهور دهه 20 برادوی –مری لین میلر- گرفته شد) و رنگ موی جدید بلوند . نام جدید تا پایان عمرش با او ماند اما رنگ مویش را بعدها به پلاتینی –مشخصه منحصر به فردش- تغییر داد.

تغییر از نورما جین به مریلین 

ج) دوران حضور بر پرده سینما

در فیلم های زیادی ظاهر شد. گرچه در اواخر دهه 40 در چند فیلم ایفای نقش کرد ، اما کاراکتر سینمایی او در دهه 50 با فیلم جنگل آسفالت  به کارگردانی جان هیوستن به اوج رسید. نقش کوچک او در این درام جنایی موجب معطوف شدن نگاه ها به سمت او شد و در چند سکانس معدودی که بازی کرد تاثیر خود را گذاشت.

سایت های معتبر سینمایی مثل IMDB شروع کار مریلین مونرو را در سال 1948 با فیلم Shocking Miss Pilgrim می دانند که او در نقش کوتاهی به عنوان اپراتور تلفن در آن ظاهر شد. در همین سال در فیلم اسکوداهی اسکوداهو ساخته هیوهربرت نیز در نقش بتی در سکانس کوتاهی ظاهر گشت . به هر حال این دو فیلم به عنوان فیلم های واقعی او به شمار نمی آیند.

اسکوداهی! اسکوداهو! 

بعد از این دو فیلم ، در فیلم بانوان گروه کُر ، نقش نسبتا مطرحی را بر عهده گرفت. فیلمی یک ساعته از دسته فیلم های B-Movie که در آن ستاره ای بااستعداد متولد شد و با خواندن دو ترانه در آن قریحه خوانندگی خود را نیز عیان کرد. صدای ملوس و اندام شکیل و زیبایش – با وجود اینکه در مورد توانائیهای بازیگری او شبهاتی مطرح بود – در اندک مدتی از او یک ستاره ساخت. گرچه در ابتدا به نظر نمی رسید بازیگری توانا باشد اما بعدها با بردن جوایز معتبر سینمایی ثابت کرد غیر از زیبایی چهره و اندام ، چیزهای دیگری هم در چنته دارد! هر چند فیلم هایش به یک اندازه ارزش گذاری نمی شوند. بعضی ها قابل چشم پوشی بودند. برخی متوسط بودند و چندین فیلم نیز قابل بحث.

اولین نقش اصلی او در فیلم  Don't Bother to Knock بود که در 1952 روی صحنه رفت. در این زمان او دیگر به چهره ای معروف تبدیل شده بود  در همین ایام بود که با ستاره بازنشسته بیسبال – جو دی ماجیو – روابط عاشقانه ای بهم زد.

مریلین مونرو و جو دی ماجیو 

در سال 1952 اتفاق مهم دیگری هم افتاد و آن هم انتشار عکس های برهنه مریلین مونرو بود. دو عکس که توسط عکاسی بنام تام کلی برداشته شده بود و بر روی تقویم های سال 1949 منتشر شده بود سبب شد مطبوعات برای شناسایی مدل ناشناسی که در این تصاویر دیده میشد به تکاپو بیفتند و بعد از مدتی به این نتیجه رسیدند که این عکس ها شباهت زیادی با مریلین دارد. همچنان که صحت و سقم این مسئله مورد تردید بود خود مریلین به سادگی اعتراف کرد که این تصاویر متعلق به اوست و دلیلش را نیز بدست آوردن پول اجاره منزل خود بیان کرد! مصاحبه او و صداقت او در بیان علت کارش ، موجب شد که اثر بد این کار تا حدودی پوشانده شود. هرچند این موضوع به عنوان لکه تیره ای در پرونده او ثبت شد. 

 یکی از نمونه عکسهای گرفته شده توسط تام کلی

در سال 1953 در فیلم نیاگارا به بازی پرداخت. در این فیلم در نقش زن جوان متاهلی ظاهر شد که باید به کمک معشوقش شوهرش را به قتل برساند. در همین سال او با دیگر اَبَر ستاره هالیوود یعنی جین راسل در فیلم آقایان موطلایی ها را ترجیح می دهند همبازی شد و ترانه مشهور خودش "الماسها بهترین دوست یک دختر هستند" را اجرا کرد. فیلم مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت و کاراکتر زن زیباروی سبک مغز و پولدوست برای مونرو تثبیت شد. این کاراکتر در فیلم های دیگرش هم تکرار شد. مانند چگونه میشود با یک میلیونر ازدواج کرد (1953) که در این فیلم در کنار بتی گریبل و لورن باکال ظاهر شد .  همچنین در سال 1954 در کمدی دیگری به همین سبک به نام  There's No Business Like Show Business  با اتل مرمان همبازی شد. فیلم دیگرش در این سال رودخانه بدون بازگشت بود.

 با رابرت میچام در رودخانه بی بازگشت

در سال 1954 واقعه دیگری نیز اتفاق افتاد و آن ازدواج با جو دی ماجیو بود. این ازدواج نیز به اندازه ازدواج اول ناموفق بود و پس از 9 ماه به طلاق انجامید. جو فردی پایبند به سنت ها و ارزش ها بود و از این که مریلین اندامش را به رخ همه می کشد در عذاب بود و او را درک نمی کرد. موقعی که زن و شوهر برای ماه عسل در ژاپن به سر می بردند ، از مریلین برای اجرای برنامه در حضور سربازان آمریکایی حاضر در کره دعوت به عمل می آید. او با خوشحالی می پذیرد و و بعدها از آن به عنوان یکی از بهترین اوقات عمر خود یاد می کند.

در کره - 1954 

در سال 1955 درفیلم خارش هفت ساله و باز هم در نقش دختری زیبا اما ساده و کم عقل ظاهر می شود. واقعه قابل اعتنا در این فیلم برداشت سکانس معروف کنار دریچه مترو است. در حالیکه مردم زیادی جمع شده اند ، بادی که از دریچه مترو به دامان پیراهن مریلین میوزد پیراهنش را تا به سرش بالا می آورد و یکی از معروفترین سکانس های فیلم های مریلین رقم می خورد. گفته می شود یکی از دلایل طلاق مریلین و جو همین صحنه بود.

خارش هفت ساله

ادامه دارد . . .