(۱۳۹۳/۶/۱۶ صبح ۰۸:۱۷)نانگیولا نوشته شده:  

سلام،

من با این گفته "ایشون به جرأت میگم بزرگترین آهنگساز هنر موسیقی کلاسیک ایران بودند و هستند" کاملا موافقم.

وقتی که سایت صدای کودکی فعال بود فردی این فطعه از پیانوی سولو مرتضی حنانه رو به اشتراک گذاشت.

http://s5.picofile.com/file/8139333518/M...o.mp3.html

بسیار قطعه خاصی هست که هر هنردوست و عاشق موسیقی رو به فکر فرو می برد.

اگر اشتباه نکنم در یکی از قطعاتی که واسه فیلم هزار دستان ساخته شده است یک گرایش موسیقی جز ایتالیایی می توان شنید که بسیار شنیدنی هست.

کاش می شد دسترسی داشت به دیگر قطعات ساخته شده توسط این هنر مند بزرگ.

خیلیها معتقدند که ایشون اولین کسی هست که در ایران اقدام به ساخت موسیقی فیلم کرده است.

ممنون از نانگیولای عزیز برای این توضیح تکمیلی بسیار خوب. حقیقتاً امثال مرتضی حنانه در موسیقی ما انگشت‌شمار بودند و آثار زیبا و ماندگاری که خلق کردند، برای همیشه در حافظهٔ موسیقایی ایران و جهان باقی خواهد ماند.

در خصوص لقب "نخستین آهنگساز فیلم" این توضیح ضروری است که او جزو اولین‌هاست اما قبل از حنانه هم دیگران کار  موسیقی فیلم کرده‌اند. مثل مجید محسنی. نکته‌ای در خصوص آهنگسازی فیلم حنانه بسیار محسوس است.

او از ابتدا تا به آخر برای فیلم‌های مهمل و کم ارزش موسوم به فیلمفارسی موسیقی نوشت. به همین دلیل هم اصولاً اصل کار ارزشی نداشت که موسیقی‌اش اهمیتی پیدا کند. در این میانه چند استثنا وجود دارد. آهنگسازی برای فیلم‌های جلال مقدم که کارگردان باسواد و متفاوتی بود و موسیقی برای فیلم‌های اولیه کسانی که بعدها فیلم‌سازان متفاوتی شدند مثل مهرجویی و حاتمی. سالها بعد همکاری او با حاتمی در سریال هزاردستان تکرار شد.

بنابراین موسیقی حنانه برای فیلم اهمیتی پیدا نکرد تا نوبت به فیلم فرار از تلهٔ جلال مقدم رسید. در این زمان نزدیک به ۲۰ سال ازنخستین  تجربه کار با سینما را از سر گذرانده بود و در این مدت سه اتفاق تاثیرگذار برای حنانه رخ داده بود.

رفتن به ایتالیا و تحصیلات اساسی، تحقیقات عمیق در موسیقی، آشنایی با موسیقی مدرن اروپا و برخورد با موسیقی و سایر تجربه‌های آوانگارد موسیقایی.

همکاری برای دوبلهٔ فیلم در ایتالیا به اتفاق زنده‌یاد حسین سرشار و لاجرم مواجه شدن با فیلمسازی روز دنیا و برخورد با مقولهٔ موسیقی فیلم به صورتی که در دنیای پیشرفته رخ می‌داد.

و در آخر وجود رقبای تازه نفس و مبتکری مثل اسفندیار منفردزاده که دو سال قبل از او، جایزه سپاس بهترین موسیقی فیلم را برای فیلم قیصر گرفته بود. منفردزاده با زیرکی و ابتکاری جالب، از ضرب زورخانه در موسیقی این فیلم استفاده کرده بود.

پس از ایتالیا حنانه به موسیقی مدرن و آتونال گرایش داشت و پسند ذهنی‌اش کاملاً مدرن و انقلابی شده بود. اما تقریباً هیچ استقبالی از آثاری که بر این اساس نوشت نشد و او اتفاقاً بر اساس همین تجارب شکست خورده (یعنی کلنجار با فواصل نامطبوع در هارمونی) پایه‌های تئوری هارمونی زوج را ریخت که بسیار ایدهٔ بدیع و جالبی از آب در آمد و آثارش بر این اساس  هم محبوب و زیبا هستند و هم بسیار با ارزش.

اما حنانه هرقدر در آهنگسازی مدرن شده بود در زمینه موسیقی فیلم به جریان مألوف تن داده بود. صداهای جدیدی مثل منفردزاده موجب شد که حنانه هم، چنین جسارتی را در تجربه‌های سینمایی وارد کند و نتیجه، موسیقی فیلم فرار از تله شد. او در این تجربه‌های جدید برای اولین بار از صدای سوت در اثرش استفاده کرد و بخش‌های سوت را علیرضا خورشیدفر نوازندهٔ توانای کنترباس به عهده گرفت.

اینجا بود که نوای زیبا و جذاب جدیدی توسط عامه شنیده شد. حنانه در ادامه چند اثر بسیار زیبا برای خوانندگانی هم چون بانو مرضیه نوشت که سعی خواهم کرد بررسی آن را در وبلاگم به انجام برسانم و سپس خبرتان خواهم کرد. خدایا کمی وقت عطا کن