(۱۳۹۳/۶/۳ عصر ۱۱:۰۳)الیزا دولیتل نوشته شده:  

موضوع این منو خیلی ناراحت کرد. چون من حدودا تا 6 یا 7 پیش ویولن میزدم. بعدش که پدر بزرگ و مادر بزرگم با فاصله ی کمتر از 40 روز فوت کردن، من تصمیم گرفتم که تا40 هرکدومشون ویولن نزنم. ........................................................................................................تابستون منم بدون ویلن گذشت....

خانم الیزای گرامی ( این اولین باریست که از پس حضورتان درکافه شما شخص مستقیم مورد خطاب بنده هستید ) .

برادر من سالهاست که ویولن مینوازه ( حدود 15 سال ) و از همان روزهای اول که ( حسابی فالش میزد و من تو اون یکی اتاق که یا فیلم میدیدم یا کتاب میخوندم اعصابم خورد میشد ) تا امروزه که عضو ( ارکستر فلارمونیک موکریان ) است و کلی برا خودش اعتبار و ابهت داره ؛ تحت هیچ شرایطی از نواختن و مشق و تمرین فاصله نگرفته و در سخت ترین شرایطش برای اینکه سازش به انگشتانش بی وفا نباشه اون رو زمین نگذاشته ( اگه بگم چه کاری میکرد و الان کجاست و از چه شرایط و گذر زمانی ای عبور کرد شاخ درمیاوری ) .

سازت رو زمین نگذار و همین قدر که تاکنون آموخته ای را دوباره و صدباره تمرین کن ، در آینده اگر فرصتش پیش آمد بیشتر و به سوی مراحل بعدی بهتر قدم بردار.