به نام خدایی که رویاننده رستنی ها از زمین ، مهر از دل ها و اندیشه از ذهن ها است

تولد برای من همیشه مفهوم زیبایی دارد تولد یعنی زندگی

وقتی آوا کوچولوی نازنین، دختر گل جناب هامون به دنیا آمد من بی اختیار در دلم گفتم انگار مادربزرگ شده ام! چه حس زیبایی بود و چه شور و حالی... اینکه کاربران از دوست و غیره من را مادر کافه و مادربزرگ کافه بخوانند برایم مایه افتخار است و خدا می داند چقدر از این القاب به خودم می بالم. من مادر و مادر بزرگ جمعی فهیم، اندیشمند، بزرگوار، دانشمند و مهربان هستم و هیچ چیز مرا خوشحال تر از این نمی کند. کاش، فقط ای کاش می توانستم ذره ای از این حس را به شما عزیزانم انتقال دهم. چون دل هر ذره را چو بشکافی آفتابیش در میان بینی...

اما در خصوص سخنان کورت گرامی فقط به یک نکته بصورت تمثیلی اشاره می کنم. بارها و بارها گفته ام من سینمایی نیستم تنها یک محقق ساده ام که به لطف حضور در محضر اساتید کافه کلاسیک دارم مقدمات کار را می آموزم. بنابراین مجبورم مثالی بزنم که با گوشت و خون و تنم عجین است و اینجاست که شما جنبه جدیدی از خانم لمپرت را خواهید شناخت

من در یک خانواده خیلی شلوغ بزرگ شدم کنار لشکری از دایی های جوانم که همه در یک رده سنی بودیم. من تنها دختر خانواده بودم لذا همیشه کنار عروسک یک اسباب بازی دیگر هم داشتم: توپ فوتبال

فوتبال را در کوچه پس کوچه های محله باصفای امیریه پابپای دایی ها و بچه های محل بازی کردم. بردم باختم کاپ گرفتم اما از همه مهمتر آن را یاد گرفتم و حالا می توانم ادعا کنم اصول این ورزش را می فهمم.

مثال را بسته تر کنم و بپردازم به تیم محبوبم پرسپولیس:

پرسپولیس در فصل قبل مهره های کلیدی بزرگی را از دست داد. سید جلال که رفت گفتیم وای دفاع سوراخ شد! ممد نوری که رفت گفتیم ای داد حالا چه کسی باید اون وسط تیم رو جمع کنه! نلسون که رفت گفتیم آخه مگه میشه به سوشا اعتماد کرد؟ اما من هوادار هرگز به خودم اجازه ندادم سیدجلال را مورد انتقاد بگیرم که چرا تیم را در این شرایط بحرانی ترک کردی یا به محمدنوری التماس کنم دوباره بازگردد. از طرفی برانکو آمد و دست به جوانگرایی زد و اول فصل رفتیم چسبیدیم به ته جدول. برای ما دورنمای جام این فصل هم شد الفاتحه مع الصلوات! ما حتی در عین ناباوری کاپیتان محبوبمون رو از دست دادیم روحش شاد. اما کم کم تیم هویت گرفت دیدیم نه بابا اعتماد به جوانهای بی ادعا هم بدچیزی نیست در تیم تحت هدایت برانکو انرژی و تاکتیک و اعتماد به نفس تزریق شد تکنیک هم که بحمدلله خود بچه های جوون و آینده دارمون سرتاپا داشتند. تیم در نیم فصل از ته جدول به رتبه چهارم صعود کرد و برانکو به لطف همین جوونهای غیرتی و فنی اش شد بهترین مربی نیم فصل. اما برای من هوادار با اینکه مایه شادیه تیم مهمه. باز هم فرق نمی کنه پرسپولیس با بازیکن هاش چه ببره چه ببازه بازهم تو قلب منه. پرسپولیس همیشه ماندنی است.

حالا حکایت کافه هم همان است فقط قالب تغییر کرده ولی محتوا یکی است. هر عزیزی که رفت به هر دلیل، براش آرزوی توفیق می کنیم . اگر برگشت مقدمش رو گرامی می داریم. پیشکسوتهای وفادارمون اساتید بزرگواری چون کاپیتان اسکای سرمایه های ما هستند شما کافیه مطالب صندلی داغ ایشون رو مطالعه کنید مثل کلاس دانشکده سینما می مونه. بتمن عزیز بی دریغ بخشی از وقت و استعداد خارق العاده اش رو صرف مطالب ارزشمندش می کنه و خود جناب کورت که دیگه واقعا دست مریزاد دارند. از این سه بزرگوار نام بردم چون در حال حاضر فعال هستند. از اینها الگو بگیریم. همین ها هستند که سرمشق جوانهای ما می شوند. منی که اصلا دوبلورها رو نمی شناختم در محضر همین اساتید کافه شاگردی کردم و حالا می تونم بگم هر صدای درخشان دوبله کلاسیک مال کدوم هنرمند بزرگواره. اساتید متعهد همه روی سر و چشم ما جا دارند.

اما از طرفی باید یاد بگیریم به جوانها بها بدیم. جوانهای غیرتی با استعداد با دانش و علاقه مند... ممکنه در یک بازه زمانی افت کنیم اما اگر پیشکسوت هامون این جوون ها رو زیر پر و بالشون بگیرند همیشه اوج پیش رویمان است. تا "رویش " هست از "ریزش" نترسیم. به هر حال من در هر شرایطی مشتری پروپاقرص کافه کلاسیکم و کافه و مشتریهاش در قلب من جا دارند.

این فکر کنم اولین پست غیر مصور من در کافه بود. چون دوست دارم خودتون از عرایضم در اذهان روشنتون نقاشی کنید. امیدوارم کسی از عرایضم نرنجیده باشه اونچه که مهمه احترام قلبیه همونجور که فوتبال رو دوست دارم و برای تیمهای رقیب پرسپولیس بویژه استقلال و حتی تیمهای کوچکتر که در حد نام این دوتیم محبوب نیستند احترام قائلم و بازیکنهای خوبشون رو دوست دارم، کافه و سایتهای دیگری که درشون فعالم و بقیه فروم ها برام محترم و باارزشند. حالا فرق نمی کنه چه تو فوتبال چه در فضای مجازی عزیزانی همش از ما نقد منفی کنند یا کُری بخونند یا خدای نکرده توهین کنند ما همه با هم هستیم که "زندگی" رو می سازیم باید قدر لحظات این نعمت باارزش رو بدونیم و زندگی جمع اضداد است و بقول مولانا؛ جمع اضداد از کمال عشق او گشته روا...

امروز رو از اول صبح با دو عشق جانبی زندگیم کافه و پرسپولیس شروع کردم و امشب اگر عمری باقی بود در خانه پدری با جشن تولد چهل و شش سالگیم ، آن را به پایان می برم. کاش می شد شما عزیزان را در خانه پدر پذیرا باشم. اما آنجا نشد همه تان در خانه دلم در قلب خانم لمپرت همیشه دعوتید فقط بگویم قلب من تنها مکانی است که رویش دارد ولی ریزش ندارد!

خدا همه تان را حفظ کند. خیلی دوستتان دارم

==============================================

چنانچه مسئولان بزرگوار کافه صلاح نمی دانند این پست در این بخش باشد با انتقال یا حذف آن هیچ مشکلی ندارم.