پیرو صحبتهای دوستان من به چند غلط املائی که اشاره میکنم که گاهی برخی از همراهان به آنها توجهی ندارند

1- سپاسگزار به همین شکل صحیح است. نه سپاسگذار. (بطورکلی کلمه ای در مفهوم گذاشتن واقعی باشد با حرف (ذ) و اگر در مفهوم ادا کردن و بجا آوردن باشد با (ز) نوشته میشود. مانند نمازگزار ... کلمه سیاستگذار را به همین شکل مینویسند چون در مفهوم قرار دادن و اتخاذ سیاست بکار میرود)

2- سعی کنیم وقتی گفتیم اولاً برای بیان موارد بعدی از ثانیاً ، ثالثاً ، رابعاً ... و همچنین از دوماً ، سوماً ، چهارما ً ... استفاده نکنیم. اولی را استفاده نکنیم چون عرب نیستیم و دومی را چون استفاده از تنوین عربی با کلمات فارسی کار درستی نیست. بجای اینها بگوئیم اول ، دوم ، سوم ، ... در مورد تنوین پیشتر هم گفتم که چه اشکالی دارد بجای تنوین از ن استفاده کنیم؟ در دروس سطح ابتدائی فعلی و حتی نهضت سوادآموزی در جاهائی بر این استفاده تاکید میگردد. بجای مثلاً چه اشکالی دارد بنویسیم مثلن یا بجای کاملاً بنویسیم کاملن... تا آنجا که امکان دارد قواعد عربی را باید شکست. به هرشکلی که باشد. جائی گفتم که متاسفانه برخی از روزنامه ها و مجلات بجای اینکه با زدن تک تک شاخ و برگهای عربی در زبان فارسی همت گمارند ناخواسته به عرب تر کردن ما دامن میزنند. چنانکه دیده اید بن هور را "بن حور" می نویسند و مقاله منتشر میکنند و افتخار هم میکنند که کشف جدیدی کرده اند... در عربی 4 حرف (ز) داریم (ز ، ذ ، ظ ، ض) اگر دست من بود بجای همه اینها فقط از (ز) استفاده میکردم. بجای اینهمه حرف س (س ، ث ، ص) فقط از (س) استفاده میکردم. در زبان فارسی که محل خروج حرف از دهان نداریم که در شکل تلفظ غلط بیفتیم که چرا (ط) را غلیظ نگفتیم و با (ت) فرق نداشت ، چه اهمیتی دارد چگونه بگوئیم (ه). مگر زبان ما زبان قرآن است که در گفتن حرف حلقی (ح) را با (ه) اشتباه تلفظ کنیم و خدا را خوش نیاید؟ کسانی که تعداد حروف فارسی را به 32 رساندند خیانت بزرگی به رسم الخط فارسی کردند. حروف غیر تکراری (با تلفظ یکسان) از 23 حرف در زبان فارسی بیشتر نیست. البته نباید فراموش کرد تعدد حروف باعث گستردگی دایره لغات میگردد اما واقعا به چه قیمتی.

چینی ها 2300 حرف دارند. برایم جالب بود که بدانم این 2300 تک به تک چه اصواتی دارند. با یک کارشناس زبان و یک گردشگر چینی صحبت کردم. مشخص شد منظور از حروف چینی آنی نیست که ما در مفهوم تلفظ می انگاریم. آنها مثلا برای اینکه بگویند دیروز کنار یک درخت خوابیدم. برای دیروز ، برای درخت ، برای خواب یک شکل خاص از حروف را دارند که وقتی کنار هم می چینند معنی این جمله را در یک ترکیب مربعی کوتاه نشان میدهد. اسمش را هم گذاشته اند حروف!

3-سعی کنیم کلماتی که بخودی خود جمع هستند دوباره با ها جمع نبندیم. "عملیات ها" غلط است (عملیات خود جمع عمل است) ، "شعبات ها" غلط است (شعب خود جمع شعبه است) ... حتی برخی میگویند مسلمان ها هم غلط است چون مسلمان خود جمع مسلم است اما چون به مرور زمان خیلی مصطلح شده غلط بودنش به چشم نمی آید

4-از کلمات عربی استفاده کمتری شود. بجای اقلاً و اکثراً بگوئیم کم و زیاد یا کمتر و بیشتر یا چیزی شبیه به اینها. بعضی از دوستان از کلمه "لااقل" با معنی اقلاً استفاده میکنند. لا اقل یعنی کم نیست (یعنی زیاد است). چیزی که شما فکر میکنید بمعنی کم است در واقع به معنی زیاد است و هرگز کسی به این مهم توجه ندارد. تقصیر ما و شما هم نیست. مقصر کسانی هستند که چنین اصطلاح هائی را باب کردند.

5-دوستان سعی کنیم علامتهاو قواعد نگارشی را بیشتر بکار بریم . استفاده از نقطه و ویرگول و گیومه و پرانتز و علامتهای تعجب و سوال ... سعی کنیم همه منظور خود را در یک پاراگراف نگوئیم. وقتی محتوای جملات عوض میشود نوشته ها را به پاراگراف بعدی ببریم. تا چشم خواننده از انبوه کلمات تنیده خسته نشود. درست مثل پاگرد پله ها که به شما استراحتی میدهد تا به ادامه کار راغب تر شوید.