به یاد واروژان

کدوم خزون خوش آواز تورو صدا کرد ای عاشق     که پر کشیدی بی پروا به جستجوی شقایق

کنار ما باش که محزون به انتظار بهاریم                 کنار ما باش که باهم خورشیدو بیرون بیاریم

معمولا نوشتن در مورد آدمهای بزرگ و نامدار کار بسیار سختی است مخصوصا اگر آن شخص هنرمندی باشد که به واسطه خلق آثار جاودانه اش بخشی از تاریخ موسیقی یک کشور را به خود اختصاص داده باشد.

26 شهریور سال 1356 روزی بود که موسیقی پاپ ایران یکی از ارکان و اسطوره هایش را برای همیشه از دست داد. شخصی که به خاطر عشق به هنرش و تعصبی که به آن داشت با وجود ناراحتی قلبی و فشار شدید کاری هرگز نخواست تا تعهدش را نسبت به محمدعلی فردین که در حال ساخت فیلم بر فراز آسمان ها بود را  زیر پا گذاشته و کار را نیمه تمام رها کند. اما افسوس که اجل به او مهلت نداد و واروژان بزرگ در هنگام ضبط موسیقی فیلم سکته کرد و 10 روز بعد در بیمارستان جم تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد و فردای آن روز در قبرستان ارامنه تهران به خاک سپرده شد.

شاید ترانه زیبای بر فراز آسمانها با صدای جاودانه ابی به نوعی با سرنوشت واروژان هم کلام بود که می گوید:

بروم شادان به فلک ... دور از غم‌ها ... دور از همه کس

واروژان با نام اصلی واروژ هاخباندیان از اولین کسانی بود که پس از گذراندن تحصیلات موسیقی در امریکا در سال 1343 به ایران بازگشت و پس از گذشت چند سال با جان گرفتن موسیقی پاپ در ایران تبدیل به فردی بی رقیب در این حیطه شد که با ملودی های جادویی و تنظیم های افسانه ایش آثاری جاودان را خلق کرد.

واروژان در اوج دروان طلایی موسیقی پاپ ایران با بزرگترین خوانندگان ایرانی نظیر داریوش، گوگوش، ابی، عارف، ویگن، ستار، لیلا فروهر و ... همکاری کرد که منجر به خلق برترین آثار تاریخ موسیقی پاپ ایران شد که در این میان سهم گوگوش از سایرین بیشتر بود.

واروژان در مقام آهنگساز برای گوگوش ترانه هایی نظیر پل، ماه پیشونی، همسفر، بانوی من، شب شیشه ای، باور کن، خوابم یا بیدارم و بسیاری دیگر را ساخت که بی شک این کارها در زمره بهترین آثار گوگوش به شمار می آیند.

ترانه های شب زده، پوست شیر و کندوی ابی، بوی خوب گندم، برادرجان داریوش، شام آخر ستار، هفته خاکستری فرهاد و بدرود ویگن برخی از مهمترین و خاطره انگیز ترین آثاری است که واروژان خلق کرد.

ضمن اینکه تنظیم بسیاری از آهنگ های ساخته شده توسط بزرگانی نظیر حسن شماعی زاده، سیاوش قمیشی، بابک بیات، بابک افشار و ... توسط واروژان انجام شده است.

واروژان در سال 1347 برای اولین بار با نوشتن موسیقی برای فیلم جهنم سفید ساخته ساموئل خاچیکیان رسما وارد دنیای سینما شد و پس از آن در بیش از 25 فیلم سینمایی نظیر ممل آمریکایی، کندو، همسفر، ماه عسل و ... به عنوان آهنگساز فعالیت کرد.

گاهی اوقات برای کوتاه بودن عمر برخی از انسان های بزرگ و نابغه باید حسرت خورد. خصوصا هنرمندانی که با هنرشان گنجینه عظیم و گرانبها را برای سایرین به ارمغان می گذارند و واروژان یکی از آن هنرمندانی است که در عمر کوتاه 40 ساله اش آثاری خلق کرد که با گذشت بیش از 50 سال همچنان به عنوان برترین، بیاد ماندنی ترین و جاودانه ترین آثار موسیقی پاپ ایران می باشند.

زنده‌یاد بابک بیات درباره ی فوت واروژان گفته بود: وقتی که مُرد، طبق رسوم ارامنه باید او را با بهترین لباسی که داشت، دفن می‌کردند. وقتی در تابوت را باز کردند، واروژان را در کت و شلوار تیره‌ای دیدم که تنها لباسی بود که داشت و آن را می‌پوشید... آرامش واروژان در آن لحظه آن قدر تکان ‌دهنده بود که همین لحظه هم بغض گلوی مرا می‌فشرد. با دیدن جسم بی‌ جان واروژان در تابوت، دگرگون شدم و حالم به هم خورد... مرگش را باور نداشتم و تا یک سال بعد در خانه‌اش می‌رفتم؛ جلوی پنجره‌اش می‌ایستادم و به خانه زل می‌زدم و هر لحظه منتظر بودم که بیرون بیاید و بگوید: بابک بیات همیشه سر ساعت می‌آید...

روحش شاد و یادش گرامی

با سپاس فراوان از اسکورپان شیردل به سبب یادآوری سالروز در گذشت واروژان