به یاد فرهاد مهراد...

عالیجناب فرهاد عزیز: باز هم (جمعه) ی دلگیری میهمان شهر و مردمان دل مرده ی آن شده است.شهری که بعد از ظهرهای جمعه ای آن بوی مرگ می دهد.با این اوضاع چرا نباید به یاد شما و ترانه ی ماندگار چند وجهی تان بیفتیم؟وقتی که (از ابر سیاه خون می چکه)و در جمعه ای چنین غمگین (خون جای بارون می چکه)...

راستی استاد ارجمند : چند سال از آشنایی با جنابعالی می گذرد؟ سال 74 بود.نه؟چه فرق می کند.مگر چیزی برای ما تغییر کرده ؟ مگر (روزا با همدیگه فرق) کرده اند.مگر (بوی کهنگی) شان تغییر کرده؟ یک سال باید برای ما می گذشت تا بفهمیم که اولین قدم را اشتباهی برداشتیم.تقاص انتخاب رشته ای غلط که ذره ای با جسم و روحمان سازگاری ندارد را بد جور پرداختیم.خیلی بد. من و شما هر دو (مرد تنها)ییم. در همه حال. در زمان کنسرتهای معدود شما-همین اندک تماشاگر شما از شما موسیقی ضربی می خواستند.کاملا به شما حق می دهم وقتی که مخاطبتان در هنگام اجرای ترانه ی (شبانه 2) با صدای پیانو ی شما ضرب گرفته بودند دلگیر شده باشید.به راستی این افراد چرا ما و شما را به حال خود نمی گذارند؟ وقتی که اعتقاد دارند صدای شما صدایی نخراشیده است که روی آهنگی که (تمام غمهای دنیا را برایشان می آورد) سوار شده است. هیچ کس با شما یار نبود.چرا همین چند کار اندک پس از انقلاب شما را فقط باید صدای پیانو و گیتار خودتان همراهی کند (بجز یکی از ترانه های آلبوم برف :زردها بیهوده قرمز نشدند...).چرا با اینکه کوچ نکردید اینقدر در حق شما (و یکی دو نفر دیگر) اجحاف شد؟مگر کارهای شما از جنس کارهای دیگران بود؟کوچه بازاری خوانده بودید؟ خوش رقصی کرده بودید؟ اگر با جنس ترانه هایتان مخالف بودند چرا یکی دو سال قبل از رفتنتان همگی از کانالی به جز خود شما پخش شدند؟چرا الان که همسرتان بارها از صدا و سیما خواسته است که آهنگ هایتان را پخش نکند به این خواسته ی بر حق محل نمی گذارند؟ شاید اینها از مرده پرستی ما نشات می گیرد: هنرمند را دق مرگ می کنیم و بعد در رثایش و برای (موسیقی متعهدش) نوحه سرایی می کنیم.(کار ندارم که همه جا استثنا هم داریم :نمونه ی بارزش زنده یاد ایرج قادری ... بماند...)

از آشنایی ام با شما می گفتم : اولین بار بود که ما (رضا موتوری) را زیارت کرده بودیم.قبل از این فیلم ما بواسطه ی (سلطان) مرید سازنده اش شده بودیم و دنبال تمام ساخته های ایشان به هر دری می زدیم.کشف کردیم که بعضی نامها متناوبا در کارهای قبل از انقلاب ایشان تکرار می شود : بهروز وثوقی-فرامرز قریبیان-نعمت حقیقی و ... اسفندیار منفرد زاده.با دیدن چند فیلم که موسیقی آنها را منفرد زاده ساخته بود عاشق کارهای ایشان شدم.کاشف به عمل آمد که مثلث (شهیار قنبری – اسفندیار منفرد زاده و فرهاد) یکی از عالی ترین درجات موسیقی پاپ این مملکت را پدید آورده.به دنبال کاستهای شما همه جا را زیر و رو می کردیم.به هر کسی رو میزدیم تا به هزاران مصیبت بخشی ازکارهایتان را می یافتیم.دردسرتان ندهم.چه کردید با این تازه جوان به بن بست رسیده.شدید همدم و مرهم تنهایی او...

با هر کدام از کارهایتان دورانی را سپری کردیم : (مرد تنها)- (آینه)-(جمعه ی غمگین) و (هفته ی خاکستری) بیشتر با تنهایی ما جور بود.ترانه ی (سقف) را وقتی با تمام وجود حس کردم که دریافتم بواسطه ی اختلاف های شدید خانوادگی و طبقاتی اولین عشق زندگیم را از دست داده ام. وقتی که کمی به اصطلاح! مترقی شدیم با ترانه های (شبانه 1)-(شبانه 2)- (وحدت) و (آوار) شما دمساز شدیم.وقتی هم که به شدت احساسات نوستالژیک و وطن پرستانه مان به جوش آمد عاشق (کودکانه) و (تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم) شما شدیم.همیشه همدم بودید. همیشه رفیق...

برای من همیشه شما بهترین بوده و هستید.

درود بر شما و هنر متعهدتان...

ارادتمند شما

.......................

پی نوشت : این دلنوشته (اگر دارای ارزشی باشد) تقدیم می شود به تمام علاقه مندان زنده یاد فرهاد مهراد خاصه دوست ارجمندمان savezva   ی عزیز که قبلا در تاپیک ماندگارها زندگینامه ی فرهاد را برای دوستان به اشتراک گذاشته اند و مدتهاست که جای خالی ایشان هم مثل خیلی بزرگان دیگر در کافه احساس می شود....

با تقدیم احترام : حمید هامون

یا حق...