بالاخره دیشب فیلم زیبای خارش هفت ساله رو دیدم.

بعد از مدتها دیدن فیلمی از بیلی وایلدر خیلی لذت بخش بود.شاید اگر این فیلم رو در تابستون می دیدم لذتش مضاعف میشد چون در حالی که مرلین مونرو با دیدن کولر غرق لذت میشد من کنار بخاری پهلو گرفته بودم.با دیدن سکانس معروف و جنجالی فیلم که  اصلا هم سکانس مهمی به شمار نمیومد خیلی متعجب شدم و فکر میکنم این هم سر و صدا و حاشیه فقط به خاطر فروش فیلم بوده.

تعجب میکنم تا حالا چطور این فیلم معروف رو ندیده بودم.البته فیلمهای معروف زیادی هستند که هنوز موفق بدیدنشون نشدم.مثل فیلم پدر خوانده که دو بار سفارش دادم و هر دو بار اشتباهی پشت صحنه پدر خوانده رو تحویل گرفتم.داشتم فکر میکردم با وجود ندیدن این فیلمها شاید اگر سروان رنوی مهربان موقع ثبت نام کمی بیشتر به من سخت میگرفتند پرونده ام به شورای نگهبان کافه میرفت و رد صلاحیت میشدم و برای ورود به کافه مجبور به دادن رشوه میشدم.