Max and the Junkmen

ماکس و آهن پاره فروش ها / ماکس و آدم های جدلی

کارگردان : کلود سوته

بازیگران : میشل پیکولی . رومی اشنایدر

فرانسه - 1971

ماکس ( پیکولی ) پلیسی است به دنبال به دام انداختن عده ای تبهکار. سردسته تبهکاران با زنی به نام لیلی ( اشنایدر ) دوست است . لیلی برخی اوقات برای درآمد بیشتر در خانه ای بدنام کار میکند. ماکس به سراغ لیلی رفته و با او طرح دوستی ریخته و مشتری ثابت او می شود. ماکس خود را بانکدار جا می زند و به دروغ زمان تحویل پول در بانک را به لیلی لو می دهد. لیلی ماجرا را برای دوستان خلافکارش تعریف می کند. گروه به بانک دستبرد می زنند غافل از اینکه پلیس ها در بانک انتظار آنها را می کشند. گروه دستگیر می شوند ولی برخلاف وعده رئیس پلیس به ماکس مبنی بر بخشش لیلی، کمیسر پلیس می خواهد لیلی را بازداشت کند. ماکس با کمیسر درگیر می شود و او را با تیر می زند. پس از چندی ماکس را در جلوی چشمان لیلی به بازداشتگاه می برند.

قبل از هر چیز سلام به همه دوستان قدیمی و جدیدم در کافه کلاسیک که برای مدتی طولاتی از خوندن مطالب خسته کننده بنده راحت بودند، این دوری دلایل زیادی داشت که مهمترینش مشکل بسیار بزرگ کاری بود که برای من پیش اومده بود که خدا رو شکر مدتی است برطرف شده.

اما سینمای کلود سوته یک گنجینه است که شاید کمتر کسی اون طوری که لایق بوده به اون پرداخته. آدم های نازنین فیلم های کلود سوته نازنین ، گویی دوست داشتنی ترین آدم های روی زمین هستند. آدم هایی که عاشق شدن، غصه خوردن، خندیدن و در کل زندگی کردن اون با تمام وجود قابل درکه. از سزار و رزالی تا ونسان ، فرانسوا ، پل در ( ونسان، فرانسوا ، پل و دیگران ) تا نلی ( نلی و آقای آرنو ) تا دیگر شخصیتهای دوست داشتنی اش در همه خطرها را طبقه بندی کن یا چیزهای زندگی یا یک قلب در زمستان ، مادو و گارسون و ... با همه آن ها می توان زندگی و همذات پنداری کرد. ماکس و آهن پاره فروش ها یک عاشقانه غم انگیز و گیرا است. فیلمی که تا دقایقی بعد از تمام شدن هنوز باور آنچه دیده اید برای شما سخت است و توان بلند شدن از جلوی صفحه تلویزیون را از شما می گیرد. بعد از این همه وقت که دوباره سر و کله ام پیدا شده سعی کردم با یک پیشنهاد خوب اینجا باشم: تماشای آثار کلود سوته با بازیگران درجه یک اش. میشل پیکولی سرد ، رومی اشنایدر با جادوی چهره سحرانگیزش در این فیلم و فیلم چیزهای زندگی یا در کنار ایو مونتان در سزار و رزالی یا به تنهایی در بسیاری دیگر از آثار سوته یا دیگر ستارگان سینمای فرانسه.

در این چند خط سعی کردم بگویم سینمای کلود سوته یک سینمای دوست داشتنی به معنای واقعی کلمه است. سینمایی که در هیاهوی موج نو فرانسه کمتر دیده شد. سینمایی که احساسات واقعی در آن حرف اول را می زند.

از همین امشب شروع کنید تا در لذت حضور در این دنیای شگفت انگیز با هم سهیم باشیم.