ورود جنایتکاران به عرصه سیاست

1910_1920

در شیکاگو " جیم کولوسیمو" به پتانسیل " جانی توریو " پی برد و هر دو به اتفاق یکدیگر شروع به تثبیت موقعیت خود در اتحادیه های باج بگیران شیکاگو کردند . پلیس فدرال ، سعی در جلوگیری پیشرفت این دو نفر کرد و به همین دلیل یک فاحشه قدیمی شیکاگو را پیدا کردند که حاضر به دادن شهادت علیه " کولوسیمو " و " توریو " شد. او را در " بریجپورت کانکتیاک " پنهان کردند اما قبل از اینکه بتواند شهادت دهد ، جنازه او را در حالی که گلویش را پاره کرده بودند یافتند . افراد "توریو" در نیویورک متهم به این کار شدند ولی پلیس نتوانست آنها را به پای میز محاکمه بکشاند ، گرچه ارتباط بین گانگستر های نیویورک و شیکاگو به وضوح آشکار بود . "رابرت مریم (Rabert Merriam)" عضو انجمن شهر اینطور گزارش می دهد : " شیکاگو در نوع خود بی نظیر است ، این شهرفاسد ترین شهر در تمام ایالات متحده آمریکا ست". البته کوشش های فراوانی برای سرکوبی تبه کاری و جنایت در شیکاگو صورت گرفت . در سال 1911 شهردار " هریسون (Mayor Harrison)" فرمان بستن چندین فاحشه خانه را داد . " جان ویمن (John Wayman)" دادستان ایالتی هم دستور تشکیل هیئتی برای تحقیق در این باره را داد و در پی آن فرمانی مبنی بر بستن منطقه بدنام شیکاگو انتشار یافت . صاحبان و گردانندگان این فاحشه خانه ها هم فورا فاحشه ها را به خیابان ها فرستادند و آنها با لباس ها و سر و وضع عجیب و غریب هم در خیابان ها می گشتند و از دیگران تقاضای جا می کردند. در نتیجه مقامات ایالتی با مشکل لاینحل فاحشگان بی خانه و مکان روبرو شدند و به دنبال این وضع باز فاحشه خانه ها کار خود را آغاز کردند .

سیسیلیایی ها و ایتالیایی های تابع قانون برای درهم ریختن بساط " بلک هند ز" در شیکاگو اقداماتی انجام دادند . در سال 1907 گروهی به نام " وایت هند " تشکیل شد که هم خود را وقف اعمال پسندیده و کمک به قربانیان گروه " بلک هند " نمودند. در سال های اول قرن بیستم ، تعداد زیادی از گانگستر ها که بعد ها شهرت پیدا کردند فعالیت خود را در شیکاگو آغاز کردند . " مونته تنس (Monte Tennes)" شرط بند و باجگیر میدان های مسابقه ، "جوی د آندره آ ((Joey  D Anderea " باجگیر ، " ایزی بوچالسکی (Izzy Buchalsky)" باجگیر ، " سانی جیم کوسمانو (Sunny Jim Cosmano)" رئیس گروه " بلک هند ز " و " دایون ابانیون (Dion O bannion)" که یکی از قدرتمند ترین گروه های شیکاگو را اداره می کرد و قتل او در سال 1924 جنگ آبجو را آغاز کرد.

بعضی از گروه های گانگستری در شیکاگو به وسیله گانگستر های ایرلندی رهبری می شدند . "ابانیون" ایرلندی بود . دو گروه "ادانل (O donnells)" وجود داشت یکی " ادانل جنوبی " و یکی هم "ادانل غربی" . هر کدام به وسیله یک عده برادر اداره می شدند ولی هیچکدام از این دو گروه با یکدیگر خویشاوندی نداشتند و در اختلافات میان گانگستر های دیگر کمکی به هم نمی کردند. " تری دراگان (Terry Druggan)" و " فرانکی لیک (Frankie Lake) " هر دو ایرلندی بودند که در دهه 1890 یک گروه را اداره می کردند . " فرانک  و مایک راجن (Frank & Mike Ragen)" هم انجمن ورزشی و نیکو کاری " راجن " را تاسیس کردند . این انجمن به ظاهر اهداف انسانی را مد نظر داشت اما در واقع دست کمی از گروه های گانگستری دیگر نداشت . یک لهستانی به نام " جو سالتیس (Joe Saltis) " و یک آدم کش به نام " فرانک مک ارلین (Frank Mc Erlane) " گروه " سالتیس _ مک ارلین " را اداره می کرد و در قسمت غربی هم " مایک هایتلر (Mike Heitler)" گروهش را سازمان می داد.این گانگستر ها از هر نوع ضعف بشری استفاده می کردند : فحشا ، قمار ، مواد مخدر و با این کار ها آنچنان سودی نصیبشان می شد که با آن می توانستند به کار های دیگر که آن نیز از ضعف انسانی ناشی می شد دست بزنند و به پلیس و سایر ماموران دولتی رشوه بدهند تا از اعمال خلاف قانون آنها چشم پوشی کنند. هر نوع مقاومتی هم با خشونت روبرو می شد . بزودی الگویی مد شد . عملیات مختلف در مناطق مختلف به گروه های مشخص تعلق گرفت و در هر منطقه رئیس دسته مواظب بود که ببیند پول به اندازه کافی از فاحشگان او ، قمار خانه ها و مسابقات به دست می آید تا رشوه ها را سر وقت به شخص مورد نظر برساند. در شیکاگو قانون " برای فروش است " بود. همکاری در رده های بالاتر از طریق نظارت و کنترل روسای گانگستر ها به صندوق های رای، عملی می شد . در اینجا می توان از " هینکی دینک کنا (Hinky Dink Kenna)" عضو جامعه دمکراتیک نام برد که با حمایت باند " جیم کولوسیمو " بارها و بارها  عضو انجمن شهر شد. " کولوسیمو " در کارهای زیادی دخالت داشت و همیشه کاندیداهای او باید انتخاب می شدند. وی یکبار از ترس قانون به رفتگران خیابان پناه برد و بلافاصله آنها را در یک سندیکا سازماندهی کرد . به این ترتیب رای آنها را همیشه در اختیار داشت .

در مورد دیگر مامور پلیسی بود که همیشه یک لیست از محل های غیر قانونی منطقه خودش بهمراه داشت. در این لیست اماکن فوق به دقت درجه بندی شده و شامل مناطقی که نباید به آنجا شبیخون زد ، بود ! . در این لیست همچنین مبالغ دقیقی که می باید از این اماکن رشوه گرفته می شد و راه هایی که می باید در مواقع ضروری موجب گم کردن راه اصلی شود از جمله اسامی افسران مسئول منطقه ، ذکر شده بود . با این وضع ، تعداد کمی از گانگستر ها به دام قانون می افتادند، حتی در مورد جنایاتی که غالبا مشهور به ارتکاب انها بودند. اگر هم یک مامور پلیس با غیرت می توانست یکی از این گانگستر ها را گیر بیاندازد ، قضات و وکلای فاسد و رشوه بگیر به ندرت وی را محکوم می کردند. تازه وقتی گانگستری محکوم می شد ، هنوز قسمتی از محکومیتش را نگذراندخ بود که به بهانه ای آزادش می کردند. ( حتی تشکیلات " وایت هند " مشکلات را آنقدر زیاد دید که در سال 1913 منحل شد )

دکتر " ژوزف دامیانی (Joseph Damiani)" رئیس تشکیلات " وایت هند " گفت که اعضا دیگر حاضر به دادن پول بیشتر برای مبارزه با گروه " بلک هند ز" نیستند و آنها به خاطر سخت گیری های دستگاه دادگستری دلسرد شده اند . طبق بیانیه ای که توسط انجمن " وایت هند" در سال 1911 منتشر شد عوامل دیگری نیز در دشوار کردن امر دستگیری جنایت کاران دخیل بودند.

بسیاری از خانواده های سیسیلیایی ها و ایتالیایی ها روحیه انزوا طلبی خود را که یادگاری از کشور قدیمی شان بود ، هنوز حفظ کرده بودند. در یکی از آدمکشی های شیکاگو هویت قاتل و مقتول برای پلیس آشکار شد : او و قربانی اش هردو ایتالیایی بودند. جستجوی پیگیر برای یافتن قاتل ادامه یافت و بالاخره او را در حال خارج شدن از خانه برادر مقتول دیدند و دستگیر کردند. در بازجویی از برادر مقتول روشن شد که از آن زمان ، خانه او پناهگاه قاتل برادرش بوده است آن هم به دلیل اینکه قاتل در موقع حادثه زخمی شده بود . آنها هم می خواستند آنقدر از او پرستاری کنند تا حالش کاملا خوب شود ، آنگاه از او انتقام برادرش را بگیرند!.

بین سالهای 1910 تا 1914 ، کمیسیون رسیدگی به جنایت در شیکاگو و برآورد کرد که 5000 فاحشه  در 1020 فاحشه خانه در این شهر مشغول به کار هستند . در سال 1912 ، موجی از اصلاحات باعث بسته شدن محله بدنام شیکاگو شد. " جیم کولوسیمو " و " جانی توریو " به " سیسرو (Cicero)" از حومه های اطراف شیکاگو رفتند و اولین فاحشه خانه را در آنجا باز کردند . به آنها زیاد سخت نگذشت چون از 1020 فاحشه خانه ای که بسته شد 712 تا از آنها بعد از دو ماه دوباره باز شدند . بسیاری از روسای گروه های گانگستری مواظب خانه های مجاور فاحشه خانه ها و قمار خانه های خود بودند به این معنا که اغلب آنها مواجه با همسایگان شاکی بودند و لذا مایل بودند در صورت بروز یک دردسر آنها در خانه مانده و نه چیزی ببیند و نه چیزی بفهمد. "جانی توریو " افراد خود را به خانه های منطقه خود می فرستاد و این دیگر به آنها مربوط بود که ببینند چه کمکی در رفع مشکلات و دشواری های خانوادگی آنها می توانند انجام دهند. در موقع پیش آمدن درگیری مالی ، گروه کمک مالی خود را از شخص مورد نظر دریغ نمی کرد. در موقع در گیری با پلیس  گروه با نفوذی که داشت ، مشکل را رفع می کرد . جای تعجب نیست که رئیس محلی از احترام زیادی برخوردار بود و اغلب برای کمک نزد او می آمدند . اگر انجام چنین کمکی به مقاصد گروه خدمت می کرد ف کمک بلافاصله داده می شد.

در عین حال مخالفین بی رحمانه نابود می شدند. در سال 1910 ، تنها " بلک هند ز " 25 نفر را در شیکاگو به قتل رساند و در سال 1912 مجموعا 31 نفر . در سال 1914 ، پلیس شیکاگو شروع به سخت گیری در محله بدنام کرد و خواستار رشوه بیشتر همراه با تهدیدات مبنی بر دستگیری و یا حتی تعطیل کردن ، شد. " توریو" در پاسخ تهدید به خشونت کرد و به دنبال " راکسی وانیلی (Roxie Vanilli)" از اوباشان نیویورک و " مک فیتز پاتریک (Mac Fitz Patrick)" آدمکش شیکاگویی فرستاد. در درگیری که با پلیس پیش آمد، یک پلیس کشته و سه نفر دیگر زخمی شدند . خود " وانیلی " هم در این درگیری زخمی شد ، " کولوسیمو " به اتفاق بعضی از افرادش دستگیر شدند ولی مدتی بعد به دلیل فقدان مدرک آزاد گردیدند. یکی از افراد " کولوسیمو " به نام " دوفی (Duffy)" ، یک خبر چین پلیس را به نام " ایساک هنگو (Isaac Hengow)" کشت . " دوفی " به وسیله پلیس دستگیر شد و به جرم قتل محکوم گردید . تعداد زیادی شاهد عینی شهادت دادند که "هنگو" در حال قدم زدن در پیاده رو بوده و متوجه نزدیک شدن " دوفی " نشده بود . یکی از شهود شهادت داد که او حتی موقعی که " دوفی" با خونسردی شلیک کرده فرصت بالا بردن دستش را هم نداشته است. اما " دوفی" تقاضای فرجام کرد و با دفاع از خود ، در دادگاه دوم تبرئه شد.

در سال 1914 " آنتونی . د . آندره آ (Anthony D , Andrea)" ، در انتخابات برای "کمیسرای کوک کانتی (Cook County Commissioner)" شرکت کرد. او و برادرش " جوی" ( جاعل و رئیس اتحادیه کارگران فاضلاب و کارگران تونل) ایتالیایی هایی بودند که به شیکاگو مهاجرت کرده بودند. "آنتونی" وکیل و رئیس اتحادیه سیسیلیایی های شاخه شیکاگو بود . این سازمان به وسیله مهاجران سیسیلیایی و ایتالیایی و با هدف خیر تشکیل شده بود. اعضای آن شامل افراد بلند پایه ، قضات و سیاست مداران بودند. این سازمان در اکثر شهرهای بزرگ کشور شعبه داشت .در عین حال ادعا می شد که این اتحادیه برای کنترل رقابت های گروهی بین گانگستر ها و همچنین توزیع عادلانه بخش های شهری برای اخاذی و دیگر کار های غیر قانونی بین گرو های گانگستری تشکیل شده بود. " آنتونی " با مزدوران و رای های از پیش آماده اش وارد مسابقه انتخاباتی شد . اما او قبلا به چندین صورت شناخته شده بود. یک کشیش خلع لباس شده ، یک سارق بانک و یک جاعل . و به همین دلیل هم در این انتخابات شکست خورد . برادرش هم " جوی " بعد ها در یک منازعه کارگری کشته شد .شکست " تونی " در انتخابات او را دلسرد نکرد. در سال 1916 وی در انتخابات اعضای انجمن شهر به عنوان کاندیدا از حزب دمکرات شرکت کرد و این بار هم شکست خورد. این انتخابات به خشونت گرلئید و یکی از دستیاران رقیب " تونی " به هنگام رای دادن کشته شد . در سال 1921 " تونی " دوباره بخت خودش را امتحان کرد . این بار رقیب او " جان پاورز(John Powers) " بود . " پاورز " در این دوره انتخاب شد ولی انتخاب شدن او همراه با خونریزی های بیشتری در حوزه انتخابات بود. به طرف دو خانه بمب انداخته شد و 30 نفر کشته شدند. در این انتخابات یک سنت قدیمی سیسیلیایی اجرا شد و آن نوشتن نام قربانی های مقرر بر روی درخت " مرگ انسان (Dead Man's Tree)" ، درخت صنوبری که در محله ایتالیایی های شیکاگو بود . در سال 1912 ،جنایت سال ، قتل " هرمن روزنتای (Herman Rosenthai)" قمارباز و رقیب " آرنولد روتشتین " شناخته شد. " روزنتای " به وسیله دو آدمکش با نام های : " گایپ . د . بلود (Gyp The Blood)" و " لفتی لوئی (Lefty Louie)" ، دو نفری که از طرف کاراگاه " بکر( Charles Becker)" مامور از میان بردن او بودند ، کشته شد و این طور به نظر می رسید که " روزنتال " در صدد افشای رشوه هایی که از قمارخانه های مختلف " مانهاتان " می گرفته ، بوده است. مقررات جدید مهاجرتی در ایالات متحده آمریکا که بسیاری آن را غیر عادلانه خواندند ، در سال 1914 به اجرا گذاشته شد وهمین قانون باعث کاهش نسبی مهاجرت از سیسیل ، ایتالیا و دیگر کشور های سواحل جنوبی مدیترانه به ایالات متحده آمریکا شد. از آن به بعد بسیاری از اعضای مافیا می بایست قاچاقی وارد خاک آمریکا شوند . تا سالها این قانون برای دولت آمریکا مفید واقع شد چون اگر از گانگستری مدرکی به دست نمی آوردنداو را به بهانه ورود غیر قانونی به آمریکا اخراج می کردند.

یکی از رهبران " پنج نقطه " در نیویورک (بعد از اخراج " جانی توریو ") یک سیسیلیایی به نام " سالواتوره لاکی لوچیانو (Salvatore Lucky Luchiano)" بود که تا سال 1915 کارش دلالی بود . خود این روه در نیویورک به وسیله " پائولو آنتونینی واکارلی ("(Paolo Antonini Vaccarelli "Paul Kelly" که به " پل کلی " معروف بود و همدستش " جیمز بیف الیسون (James Biff Ellison)" ، اداره می شد . کارهای عمده در بروکلین زیر دست " سیرو ترانوا (Ciro Terranova)" ملقب به شاه کنگر اداره می شد . داشتن این لقب به این دلیل بود که حرفه قانونی او عمده فروشی کنگر بود که در انحصار وی نیز بود!. " ترانوا " با " ایگنازیو سایتا (Ignazio Saietta)" معروف به " جان لوپو گرگ (John Lupo Wolf) " ارتباط داشت . " لوپو " و " فرانک یل " رئیس اتحادیه ملی سیسیلیایی ها بودند و توانایی آن را داشتند که بنا به میل خود اتحادیه را از اوباش طرفدار خود پر کنند. " یل " علاوه بر این کارها ف تعداد زیادی کلوپ شبانه را که در آن بساط قمار هم دایر بود، در بروکلین اداره می کرد. در سال 1919 یکی از متصدیان بار و مامور ساکت کردن اخلال گران دارودسته " یل " " آلفونس گابریل کاپون (Alphonse Gabriel Capone) " بود . وی یکی از عمو زادگان " جانی توریو " بود . در مدت یک سال کار در آنجا " کاپون " (که به " آل کاپون" معروف بود) جوان که در آن موقع فقط 20 سال داشت و به داشتن ذات پست و بی رحم مشهور شده بود ، یک بار بخاطر اخلال دستگیر شده بود و نیز مظنون به ارتکاب دو فقره قتل هم بود ، در جرگه مافیا قرار گرفت .

اوضاع " آل" در نیویورک رو به وخامت گذاشته بود که دعوت نامه ای از طرف " جانی توریو " برای او فرستاده شد و طی آن وی به عنوان یک شخص مطمئن دعوت به همکاری جهت اداره امپراطوری " جیم کولوسیمو " شد. " آل " با اولین قطار خود را به شیکاگو رساند . قانون تحریم مشروبات الکلی در سال 1920 تصویب شد . لذا قاچاق مشروب مهمترین کار غیر قانونی گردید. این طور مقدر شد که برای معدودی از اشخاص ثروت بی حساب و برای گروه زیادی مرگ و خشونت به ارمغان آورده شد .

ادامه دارد ...