داریوش مهرجویی کارگردان نام آور و مهم سینمای ایران، کسی که پیچیده ترین مفاهیم فلسفی را با زبانی ساده در قالب ملودرام هایی هولناک که بیانگر رنج تنهایی و فلسفه فردانیت بشر است، به نمایش گذاشت.

هنرمندی که در پیوند دادن سینما و ادبیات ، در سینمای ایران سهم بزرگی دارد: گاو ( بر اساس داستان عزاداران بیل اثر غلام حسین ساعدی ) آقای هالو ( بر اساس نمایشنامه ای به همین نام از علی نصیریان ) پستچی ( براساس نمایشنامه وویتسک اثر گئورگ بوخنر ) دایره مینا (بر اساس داستان آشغالدونی اثر غلام حسین ساعدی )  هامون ( با نگاهی به رمان هرتسوک اثر سائول بلو ) سارا ( بر اساس نمایشنامه خانه عروسک اثر هنریک ایبسن ) پری ( بر اساس داستان فرانی و زویی اثر جروم . دیوید سلینجر ) لیلا ( بر اساس داستانی به همین نام از مهناز انصاریان ) درخت گلابی ( بر اساس داستانی به همین نام از گلی ترقی ) مهمان مامان ( بر اساس داستانی به همین نام از هوشنگ مرادی کرمانی )

کارگردانی که بازیگران مهمی را به سینمای ایران معرفی کرد، بازیگران کم تجربه و اغلباً جوانی که شاه نقش های پیچیده و ماندگار فیلم های او را بازی کردند: خسرو شکیبایی ، بیتا فرهی ، نیکی کریمی ، علی مصفا ، لیلا حاتمی ، گلشیفته فراهانی ، یاسمین ملک نصر و ....

و همچنین همکاری مستمر با استاد عزت الله انتظامی بعد از فیلم گاو و بازی گرفتن از او در چندین نقش مکمل ماندگار در آثار بعدی.

هنرمندی که با وجود همه بی مهری هایی که به فیلم هایش شد، همچنان فعال و سرزنده است و مسیر فیمساری اش را می پیماید: دایره مینا بعد از رفع توقیف،نمایش محدودی در کشاکش انقلاب 57 داشت، حیاط پشتی مدرسه عدل آفاق (1359) توقیف و مهجور ماند و در سال 63 با عنوان مدرسه ای که می رفتیم اکران خاموشی داشت، توقیف هفت ساله بانو ، واکنش تند منتقدین به فیلم بمانی (1380) و از همه اسفناک تر بلایی که بر سر سنتوری آوردند..... و البته رسوایی برنامه سینما ماوراء در پخش هامون با سانسورهای شدید که اعتراض وسیع "هامون بازها" را موجب شد.

گاو ( 1348 ):   من مش حسن نیستم ، من گاو مش حسنم ... مش حسن به داد گاوت برس

این فیلم مهم تاریخ سینمای ایران که به همراه آرامش در حضور دیگران ( ناصر تقوایی ) و قیصر ( مسعود کیمایی ) هر سه در سال 1348، موج نوی سینمای ایران را تشکیل دادند.

فیلم گاو همچنان دیدنی است ، به ویژه سکانس مسخ شدن مش حسن ( عزت الله انتظامی ) و یونجه خوردنش در آغل.

 سکانسی که اهالی دهکده اقدام به خارج کردن مش حسن از ده می کنند.

آقای هالو ( 1349 ):  سلام عرض میکنم مهری خانم!

سکانسی که فتح الله قهوه چی ( عزت الله انتظامی ) هویّت مهری ( فخری خوروش ) را برای هالو ( علی نصیریان ) فاش می کند و گویی دنیا بر سر آقای هالو خراب می شود و پس از درگیری نا موفق اش با آن راننده کامیون قلچماق ( عنایت بخشی ) آش و لاش به دیار خویش باز می گردد

هالو : سفر چیز خوبی است، انسان را پخته می کند.

دایره مینا ( 1353 ):   زین دایره مینا خونین جگرم ای دل

سکانس آشنایی علی ( سعید کنگرانی ) با زهرا ( فروزان )

  

علی در فضای شلوغ  بیمارستان در یکی از اتاق ها پرستاری به نام زهرا را از پشت در شیشه ای مشبک نگاه می کند. زهرا را که متوجه حضور علی شده،با لوندی ترانه زمزمه می کند: یه روز شادی یه روز غم ، یه روز زیاد و یه روز کم، خدای ما کریمه .... 

سکانس ملاقات علی با سامری دلال خون ( عزت الله انتظامی ) برای قاچاق خون آلوده معتادان و حاشیه نشینان شهر. 

 

سکانس آخر و گذر بی تفاوت علی از مرگ پدر اش ( اسماعیل محمدی ).و کتک خوردنش از آقا اسماعیل ( علی نصیریان ).

اجاره نشین ها ( 1365 ):

یک فیلم کمدی به معنی واقعی کلمه با کلی شخصیت های دوست داشتنی. فیلمی که زمان قدرت عبور از آن را ندارد و بعد از گذشت این همه سال هنوز جذاب و دیدنی است. 

سکانسی که عباس آقا سوپر گوشت ( عزت الله انتظامی ) با کلنگ به جان قندی ( اکبر عبدی ) می افتد و قندی خود را پشت سر مادر عباس آقا ( نادره ) پنهان می کند؛ و بعد از پیدا کردن چنین سپر بلای عزیزی، شروع می کند به رجز خوانی برای عباس آقا.

سکانس ضیافت آشتی کنان همسایه ها به همراه اُس مهدی ( فردوس کاویانی ) و کارگران ساختمان.

و خیلی دیگر از سکانس های محشر این فیلم خاطره انگیز. 

هامون ( 1368 ):  منم آری منم که از اینگونه تلخ می گریم / که اینک زایش من از پس دردی چهل ساله

امان از دست این هامون و وسوسه هایش!. مگر می شود سکانس ویژهای از این فیلم کالت انتخاب کرد. سکانس های جذاب و ماندگاری که به صورت فلاش بک در فلاش بک از ذهن آشفته حمید هامون ( بهترین شخصیت تاریخ سینمای ایران برای همیشه ) روایت می شود و از تماشای چندباره فیلم مانند خواندن چندباره بوف کورِ صادق هدایت ، هر بار چیز جدیدی را کشف می کنیم و هرگز از آن سیر نمی شویم. 

سکانس فحش دادن حمید ( خسرو شکیبایی ) مقابل آینه .

سکانس کتابفروشی

مهشید : راستی کتابات رو آوردم. این "دمیان" معرکه بود. "کودکی و نوجوانی" تولستوی رو واست اُوردم بخونی.

حمید هامون : "فرانی و زویی" این یه چیزیه پر از درد و راز و رمز و عشق ...حالا اگه می خوایی مُخ اِت به کار بی اُفته اینو بخون.

مهشید: ... " آسیا در برابر غرب"

هامون: و حالا اگه می خوای یه خورده بسوزی اینو بخون.

مهشید : آخ... "ابراهیم در آتش"

حمید هامون : مرا تو بی سببی نیستی / به را ستی صلت کدام قصیده ای  ای غزل؟

سکانس تلخ و تکان دهنده وادع هامون با مادربزرگ ( آنیک شفرازیان )

هامون : ببینم نماز واینا می خونن ؟

ننه حجت : واله من که چیزی ندیدم. همش میگن چرا همیشه شبه؟ چرا روز نمیشه؟ یه دفه برگشتن به من گفتن خدا چی چیه؟ بهشت و جهنم چی چیه؟ کجا هست ؟

هامون : حا لا می فهمی  مادر که چه قدر گول خوردی ؟ توهم مثل منی دیگه به هیچی ایمون نداری

مادربزرگ : آی آی آی قلبت شکسته. تنها موندی. دیگه غمخوار نداری؟

سکانس مطب عجیب و غریب دکتر سماواتی ( جلال مقدم ) .

هامون : من مرتب شلنک تخته می ندازم ولی به هیچ جا نمی رسم. دارم فرو میرم...  ما آویخته ها به کجای این شب تیره بیاویزیم قبای ژنده و کپک زده خودمونو.

مهشید : فکر می کردم هر کاری از زیر قلموی من میاد بیرون یه واقعه مهم تاریخیه.ولی حالا هیچی معنا نداره جلوی این همه مُرده ،.....از هامون خوشم اومد از خل بازی هاش از شوق و ذوق بچه گونش از کنجکاوی هاش از حرفاش از معلوماتش .باعث شد من پوست بندازم. خیلی چیزارو فهمیدم.

دکتر سماواتی : این خاصیت مردای ایرونیه ، یک عمر زور گفتن و زور شنفتن. عادت کردن.

سکانس بگومگوی حمید و مهشید ( بیتا فرهی ) در خانه جدیدشان در میان آن همه ریخت و پاش وسایل، کتاب های هامون و بوم های نقاشی مهشید.

مهشید : نه نه، من دیگه شر و ورهای تورو گوش نمی کنم. در باب وصل و یگانگی و استحاله در دیگری و با معبود یکی شدن و این مزخرفات . تو عملا نشون دادی یه آدم دیگه ای هستی. حرف و عملت 180 درجه باهم فرق داره یه ذره به فکر منو این بچه ات نیستی. سرتو کردی تو اون کتابهای لعنتی می خوایی همه خفه خون بگیرن.

حمید هامون : اگه اونی باشم که تو می خوای پس دیگه من من نیستم. یعنی من خودم نیستم.

مهشید : من من من اه...

حمید هامون : تو واقعا خودتی؟ تو آدم دو سال پیشی؟ تو یعنی اصلا عوض نشدی؟

مهشید : نه عوض نشدم . تو رو دیگه دوست ندارم.

حمید هامون : یعنی همه اون زمزمه ها ، زندگیا ، عشق ها ، همه دروغ بود؟

سکانس اقدام به قتل مهشید

هامون : یک دو سه چهار، دور بزن هفت هشت نه، دور بزن حالا در رو واز کن چراغ رو روشن کن حالابیا دم پنجره، بیا بیا ........ لاکردار، اگه بدونی هنوز چه قدر دوستت دارم

سکانس معروف سیلی خوردن مهشید از حمید.

سکانس اداره و کابوس هامون که در آن تقوی ( امرالله صابری ) را در هیئت یک سامورایی می بیند.

تقوی (رئیس اداره): دست از این بدویت تاریخی کپک زده ات بردار بدبخت! ببین کره کجا داره میره؟ اندونزی کجا داره میره؟ تایوان کجا داره میره؟

حمید هامون : کجا داره میره؟ آخه به کجا رسیده؟ عین یه مشت سوسک و مورچه دارن تو مرداب تکنیک دست و پا می زنن واسه راحت لم دادن... معنویت چی شد بدبخت؟ به سر عشق چی اومد؟

سکانس معروف دادگاه

هامون : ترسو،ترسو، احمق، جراتش رو نداری، مگه دیگه چی مونده؟بزن برو...بذار مهشید عصبانی شه بذار دبیری عصبانی شه بذار دشمنات عصبانی شن.

هامون : این زن سهم منه ، حق منه ، عشق منه ، من طلاق نمی دم. 

 سکانسی که مهشید با تفرعن فرزندش علی را از حمید جدا می کند در حالی که هامون می خواهد دوچرخه پسرش را تعمیر کند.

 

سکانس های تقلای هامون برای یافتن مرید اش علی عابدینی در اوج نیاز و آشفتگی.

حمید هامون : ای علی عابدینی، ای بچه محل صمیمی، استاد من، آقای من چرا باز غیبت زد؟......وقتی پیدات شد و برگشتی خونه مونس ات تنهایی بود و انتظار. آخ که چه زجری تو کشیدی علی جون. تو همون تنهای هات بود که رسیدی به لائوتسه، به بودات، به علی و حلاجت، به حافظت.

سکانسی که مهشید خانه را به شوی لباس تبدیل کرده

مهشید : اُملیه؟ دهاتیه؟ حیف این همه زحمت که برای این آدمای بدسلیقه کشیدم.

سکانس گفتگوی هامون با پسرخاله اش دکتر فره وشی در بین بیماران نامتعادل.

دکتر فره وشی خطاب به حمید: اینا با این یارو عظیمی بساز بنداز، رابطه غیر افلاطونی دارن الاغ ! کی میخوای بفهمی؟ مادره این مرتیکه عظیمی رو واسه شوهر آینده مهشید کاندید کرده.

هامون: کی؟؟؟ مهشیدِ من؟؟!!

بیمار  : "آزمودم عقل دور اندیش را / بعد از این دیوانه سازم خویش را" آقای دکتر!.

هامون بعد از ای گفتگو به هم می ریزد، به دیوار تکه داده و می گرید. نوایی به گوش می رسد:

پروردمت به ناز تا بنشینمت به پای / آخر چرا به خاک سیه می نشانیم؟

این شاخ گل کز پی خورشید می دوانیم / این بود دست رنج من و باغبانیم؟

سکانس زیبای آموزش نماز به حمید کودک توسط مادرش.

مادر : لم یلد

حمید : بله ؟

مادر : لم یلد ... آدم  سر نماز صحبت نمی کنه ... لم یلد

حمید : یم یلد

سکانس دعوای حمید و مهشید در پشت بام خانه.

سکانس ملاقات هامون با علی عابدینی در کاشان.

هامون : "ذن و فن نگهداشت موتورسیکلت"، این همونیه که دچار مساله کیفیته و میگه از طریق پرداختن به موتورسیکلت میشه به عروج عرفانی رسید؟

علی عابدینی : بخون واسه مزاجت خوبه.

علی عابدینی : ایمان ، یونانی ها بهش می گن جنون الهی.

سکانس خون گرفتن هامون برای نشان دادن عملکرد آن دستگاه جدید، به دکتر سروش ( فتحعلی اویسی ) و بیهوش شدنش.

سکانس گفتگوی حمید با خانم سلیمانی / مادر مهشید ( توران مهرزاد )

حمید هامون : من می خواستم بدونم چرا ابراهیم پدر ایمانه؟ می خواستم به عشق ابراهیم به اسماعیل پی  ببرم. می خواستم ببینم آیا واقعا ابراهیم از فرط عشق و ایمان خواسته اسماعیل رو بکشه؟ پسرشو،بزرگترین عزیزش رو؟ عشقشو..... آدم باید مثل ابراهیم باشه. آدم باید بتونه عزیزترین کس اش رو از بین ببره تا شاید دومرتبه بتونه اون رو بدست بیاره...

خانم سلیمانی : مهشید گول سواد و معلوماتت رو خورده بود.هی براش فلسفه بافی می کردی. خیال می کرد با بزرگترین مغز زمانه ازدواج می کنه...چه قدر بنویسم؟ می دونم خیلی بهش احتیاج داری.

هامون : چی رو می خوای بخری ؟

خانم سلیمانی : آزادی مهشید رو ...

هامون : یا حیثیت منو؟ نه طلاقش نمی دم . می خوام زجرش بدم

سکانسی که هامون بریده از دنیا، دل به دریا می زند

حمید هامون : چی می شد اگه همه چیز اون جور که من می خواستم می شد . عشق ، صلح ، صفا.

خدایا خدایا برای منم یه معجزه بفرست. مثل ابراهیم . شاید یه معجزه کوچیک بیشتر نباشه ، یه چرخش ، یه جهش ، یه این طرفی ، یه اون طرفی....

و همه سکانس ها، پلان ها و نما های دیگر این اثر جاویدان.

بانو ( 1370 ):  آفتاب آمد دلیل آفتاب

فیلمی که سرآغاز محوریت زن در سینمای مهرجویی است و به علت تعابیر شبه سیاسی که از آن کردند توقیف شد و نمایشش هفت سال بعد میسر شد. و بسیار با فیلم ویریدیانا ی لوئس بونوئل قیاسش کردند.

سکانسی که بانو ( بیتا فرهی ) بهد از فهمیدن خیانت محمود ( خسرو شکیبایی ) غمزده در آستانه در ایستاده و آهسته می گرید. برف سنگینی می بارد و نشان از سنگینی غم تنهایی مریم بانو است. 

  

سکانسی که شیرین ( سیما تیرانداز ) برای قدردانی از بانوی سیاه پوش ، شالی سپید هدیه می دهد و بانو خاطرات کودکی اش را به یاد می آورد.

سکانسی که قربان سالار ( عزت الله انتظامی ) ضیافتی به پا کرده و بانو خوشحال از اینکه دیگر تنها نیست، ولی نمی داند طعمه قربان سالار شده و چه سرنوشتی در راه دارد.

سکانسی که قربان سالار و هاجر ( گوهر خیراندیش ) و سایرین به حریم شخصی بانو هجوم می آورند و آشکارا به موقعییت بانو حسد می ورزند و بانو بعد از دیدن این همه بی مهری در عضای خوبی، به قهر منزوی شده و موضعی منفعلانه در برابر غارت اشیای قیمتی خانه اش،بر می گزیند. و در دل بحران به وجود آمده به جست و جوی معرفت و عرفان ( از نوع فلسفه یونگ ) با نوعی خود ویرانگری ،می پردازد.

سکانس آخر که محمود اقدام به نوسازی خانه می کند ولی بانو خانه را ترک می کند و می رود تا شاید در مشهد معتکف شود و به آن آرامش آرمانی اش برسد.

داریوش مهرجویی در باره فیلم گفته است: " فیلم در واقع برمبنای سلوک یا فرآیند فردانیت شکل گرفته که شکل مدرن سلوک و مقامات عرفانی شرق است؛ گذر از مراحل برزخی که در آن برایرسیدن به فردانیت یا تفرد ناب وجودی باید رنج بسیار برد و پوست انداخت و این پوست انداختن کار ساده ای نیست و همه کس هم از عهده اش بر نمی آید..." ( مجله ادبیات و سینما - شماره 24 )

سارا ( 1371 ):  یعنی یه جوری تو دلم می گفتم حالا معجزه می شه...

آن سکانس معروف که سارا ( نیکی کریمی ) در شب مهمانی از عمق پستوی آشپزخانه ، آنقدر پیش به جلو می آید که چهره اش کل کادر را در بر می گیرد و در پایان این نما می توانیم قلتیدن قطره اشکی روی گونه اش را ببینیم. قطره اشکی که حاکی از همه رنجی است که سارا برده است.

سکانس پایانی و عصیان سارا وقتی که حسام ( امین تارخ ) را ترک می کند فقط کودکش و لوازم لباس عروس دوزی را با خود می برد. و چهره سارا خبر از مستقل شدن او را می دهد و اینکه دیگر عروسک خانگی حسام نیست.

سکانس غافلگیر کننده بانک، وقتی که گشتاسپ ( خسرو شکیبایی ) بالاخره راضی می شود نامه ای را که برای حسام نوشته را پس بگیرد ولی با مخالفت سیما ( یاسمین ملک نصر ) مواجه می شود.

پری ( 1373 ):  روح اسد آنقدر بزرگ شده بود که دیگه جسم اش کفاف نمی داد

فیلمی که موافقان و مخالفان زیادی داشت و بحث زیادی نیز بر سرآن شد. شاید هر یک از ما هم در دوره خاصی از زندگیمان دچار دغدغه های عرفانی و بحران های فلسفی شده ایم و مثل پری سرگشته چیزی بودیم که هر چه می جستیم بیشتر دچار نیاز می شدیم. ولی هستند سالکان مدرنی چون داداشی که در عین پیچیدگی منطق ساده خود را دارند و می توانند در صحنه زندگی، بازیگر معبود باشند. 

سکانس رستوران و مراقبه های پری ( نیکی کریمی ) در موقیت های عزلّت نشین اش و ترکیدن بغض اش در دستشویی .

نیروی کشش رو به بالای پری در مسجد شیخ لطف الله اصفهان: یک شکر تو از هزار نتوان کرد

سکانسی که پری پریشان و به هم ریخته از دانشکده به خانه می آید و از وحشت دیدن چهره اش در آینه، شوکه می شود. چهره ای که زاییده درون طغیان گر و روان سردرگم اوست.

سکانس مراوده داداشی با مادرش اعظم ( توران مهرزاد ) و به ستوه آمدن مادر از خل و چل بازی های فرزندان ایدئال گرای محض اش.

سکانس نامه نوشتن صفا ( خسرو شکیبایی ) برای داداشی ( علی مصفا )

سکانسی که داداشی در اتاق اسد ، تلفنی با پری صحبت می کند در حالی که صدای صفا را برای خواهرش تقلید می کند.

سکانس تکان دهنده خودسوزی اسد ( خسرو شکیبایی ) بعد از حرف زدندش با ابر و درخت و رود خانه.

سکانس برگرداندن پری به زندگی توسط داداشی : "به خاطر کوزه به سرها"

لیلا ( 1375 ):   ای نامت از دل و جان در همه جا به هر زبان جاری است/ عطر پاک نفست سبز و رها از آسمان جاری است/ نور یادت همه شب در دل ما چو کهکشان جاری است

 

فیلمی زیبا و به یاد ماندنی و پر از رمز و راز با وجود داستان آشنا و تکراری نازایی زن و هنر مهرجویی درخلق یک شخصیت مهم زنانه در سینمای ایران.

سکانس شعله زرد پزان بیست و هشت صفر ابتدا و انتهای فیلم.

سکانس مطب دکتر بعد از معلوم شدن نتیجه آزمایش و چرخش دوربین محمود کلاری به دور سر لیلا حاتمی.

سکانس گلایه کردن لیلا ( لیلا حاتمی ) از خدای خویش در راز و نیاز شبانه اش .

سکانسی که لیلا تنها در خانه تنهاست و سروکله مادر رضا ( جمیله شیخی ) پیدا می شود و با تقاضای غلط اش، لیلا را وادار می کند که در وادی دشوار آزمون صبر و تحمل با روزه سکوت و پورسه خود ویرانگری، پا گذارد.

مادر رضا: لیلا جون اگه موافق باشی من واسه رضا زن بگیرم؟!

سکانس فال قهوه گرفتن لیلا و رضا ( علی مصفا ).

سکانسی که مادر و خواهران رضا با سر و صدا در حال تدارک مراسم خواستگاری رفتن برای رضا هستند و لیلا می فهمد که این بار قضیه جدی است و رضا رفیق نیمه راه اوست، لیلا مظلومانه در گوشه از آن فضای بیگانه می ایستد و بعد از رفتن همه ،تسبیحی را به رضا یادگاری می دهد.

سکانسی که رضا با نو عروس اش ( شقایق فراهانی ) از پله ها بالا می آیند و لیلا محبوس در اتاقی تاریک صدای خش خش لباس عروس را می شنود و دیگر طاقت نمی آورد جز ترک خانه و بازگشت به خانه پر مهر پدری اش. خانه ای که صدای ساز و نوای شعر از آن به گوش می رسد.

درخت گلابی ( 1377 ):    اگه یه روز سواری/ اومد ز سبزه زاری/ خسته و پیر و داغون/ یه عاشق پپشیمون/ با چشم تر هاج و واج/ نگاه می کرد به امواج/ بهش بگین کاکل زری/ دیر اومدی مرد پری

سکانسی که میم ( گلشیفته فراهانی ) و بقیه فامیل در آن بعداز ظهر تابستان با ملحفه های سفید به خواب رفته اند و محمود آرام در کنار میم دراز کشیده و او را عاشقانه می نگرد. و بوی کفش های کتانی میم را حس می کند.

 سکانسی میم  با آن عاشق کشی های ظالمانه ولی شیرین اش ، بی خبر باغ را ترک می کند و محمود با دوچرخه کل باغ را به دنبال ماشین میم ، رکاب میزند تا این موجود اثیری را از دست ندهد. 

 آن سکانس معروف وداع میم با محمود ، وقتی که میم اشک های محمود را که خود را زیر ملحفه پنهان کرده، با انگشتانش پاک می کند. گویا مهرجویی این صحنه را به خاطر علاقه به فیلم دکتر ژيواگو و به تاثیر از صحنه وداع یوری و لارا در دل برف و بوران، خلق کرده است.

مهمان مامان ( 1382 ): امروز که گذشت، فردا چه کنیم...

 

سکانسی که عفت ( گلاب آدینه ) در تلاش و تکاپوی آبروداری از مهمانان و در فکر فراهم کردن ضیافت مهمانی است،و آقا یدالله ( حسن پورشیرازی ) از فقر و تنگدستی با مهمانان درد و دل می کند.

سکانس های صحبت کردن مش مریم ( فریده سپاه منصور ) با مرغ و خروس هایش، موتورسواری اش و همچنین قشقرقی که در بیمارستان به راه می اندازد.

 

سکانسی که یوسف ( پارسا پیروزفر ) برای کمک به خانواده عفت ، غرور اش را زیر پا می گذارد و به خانه عیانی پدری اش سر می زند. 

سنتوری ( 1385 ):  مجنون ام و دلزده از لیلی ها ، دلم خیلی گرفته از خیلی ها  

 

 سکانس عقدکنان علی ( بهرام رادان ) و هانیه ( گلشیفته فراهانی ) در چادر مسافرتی.

 

سکانسی علی بلورچی از پدرش ( مسعود رایگان ) می خواهد تا مواد را در رگ هایش تضریغ کند. 

سکانسی که علی سنتوری برای معتادان بی سرپناه سنتور می نوازد و صدای محزون محسن چاوشی

 رفیق من ، سنگ صبور غم هام  /  به دیدنم بیا که خیلی تنهام 

 هیچکی نمی فهمه چه حالی دارم  /  چه دنیای رو به زوالی دارم 

 مجنون ام و دلزده از لیلی ها  /  خیلی دلم گرفته از خیلی ها 

نمونده از جوونی هام نشونی  /  پیر شدم ، پیر تو ای جوونی 

 تنهای بی سنگ صبور  /  خونه سرد و سوت و کور                                                                

توی شب هات ستاره نیست  /  موندی و راه چاره نیست  

اگه هیچ کس کسی نیومد، سری به تنهایت نزد  /  اما تو کوه درد باش، طاقت بیار و مرد باش  

اگه بیایی همون جوری که بودی  /  کم میارن حسود ها از حسودی  

صدای سازم پُر شده  /  هرکی شنیده از خودش بی خوده

 اما خودم پُر شدم از گلایه  /  هیچی ازم نمونده جزء یه سایه 

 سایه ای که خالی از عشق و اُمید  /  همیشه محتاج به نور خورشید