مزاحم      L'emmerdeur

کارگردان : ادوارد مولینارو

فیلمنامه : فرانسیس وبر

فیلمبردار : رائول کوتارد

موزیک : ژاک برل – فرانسوا روبر

بازیگران : لینو ونتورا – ژاک برل – کارولین سلیه – ژان پیر داراس – آنجلا کاردایل – میشل گامینو

محصول 1973 ایتالیا و فرانسه – رنگی – 85 دقیقه

سرنوشت یک تروریست (ونتورا) و یک فروشنده لباس (برل) در هتلی در مون پلیه به هم گره می خورد ...

فیلم از جهاتی یک کمدی اتاق خواب به سیاق دهه مردانه 70 است (هرچند این جمله به خودی خود ستیز معنایی دارد) .  سوئیت های مجاور و تو در توی هتل,  زمینه ساز آشنایی دو شخصیت اصلی می شود ; یکی عبوس ولی انرژیک,  و آن دیگری پریشان احوال و ناامید. از ارزش های فیلم این است که با وجود برخورداری از فضایی پوچ انگارانه, به ورطه لودگی و دلقک بازی فرو نمی افتد. وجه غالب فیلم شخصیت پردازی است  که بی تاثیر از آثار بیلی وایلدر نیست . مزاحم را می توان بدلی هجوگونه و حتی پیش گویانه برای فیلم هایی جدی با موضوع ترور دانست . آثاری چون ناگهان (لوئیس آلن – 1954) ,  روز شغال (زینه مان – 1973) و ای مثل ایکار (ورنوی – 1979) . تاکید روی تقدیر ناگزیر و محتوم در سراسر فیلم تداوم می یابد . سکانس ابتدای فیلم که در آن فردی کاملا اتفاقی به جای فردی دیگر به قتل می رسد,  با روح مهربان اثر در تضاد است . کارگردان فیلم (مولینارو) خود در صحنه ای کوتاه در نقش یک کافه چی ظاهر می شود . شاید طنز فیلم را بتوان در یک جمله اینگونه توصیف کرد : همه عوامل زمینی و آسمانی به صورت کاملا تصادفی و در عین حال هماهنگ به کار می افتند تا فردی سمج نتواند وظیفه اش را به خوبی انجام دهد .