جعبه پيام

میثم

صندلی خالی (سامان استرکی - 1387)

بازیگران : رضا عطاران ، پانته آ بهرام ، فریبرز عرب نیا ، فریده فرامرزی ، گوهر خیراندیش

پخش کننده : موسسه رسانه های تصویری / قابل تهیه از فروشگاه ها

**************************

داستان: زوجی شهرستانی (عطاران ، فرامرزی) در تهران صاحب فرزندی کر و کور - و بالطبع لال - شده اند و باید تصمیم دردناک و عذاب آلودی درباره مرگ یا حیات او بگیرند ، زنی تصویر بردار (پانته آ) ناخواسته با مردی تصادف کرده و او را کشته و برای رضایت دنبال خانواده او می گردد. مردی کارگردان (عرب نیا) نیز ناخواسته قتلی مرتکب شده و با عواقب آن دست و پنجه نرم می کند .... این سه داستان به صورت در هم تنیده شده در فضایی رئال / سورئال به پیش می رود.

درباره فیلم : یک فیلم درخشان ، ساختار شکن و جسورانه از کارگردانی جوان و آتیه دار. استرکی فضا و ساختار عجیب و بازیگوشانه فیلمش را محملی برای طرح پرسش های بسیار عمیق و جسورانه فلسفی کرده است. مرگ ، زندگی ، هستی و زمان ، نقش خداوند در زندگی مخلوقات ، عدل الهی ، برداشت انسانی از عدل و ... و همه اینها بی آنکه از فیلم بیرون بزند و جلوه ای متظاهرانه داشته باشد در فیلم و روابط شخصیت ها و داستان و لحن روایت جاری است.

فیلم در ابتدا با لحن و پرداختی واقع گرا آغاز میشود و هر چه جلوتر می رویم از این واقعیات فاصله گرفته به فراواقعیت (سورئالیسم) می رسیم. گویی استرکی وقتی جوابی برای پرسش هایش درباره چگونگی کار جهان ندارد تنها راه را در فرار به سوی خیال و فاصله گرفتن از این واقعیت های دردناک و مجهول می داند که این گریز از واقعیت در لحظات انیمیشن پایانی فیلم به اوج خود می رسد.

بازی ها اغلب بسیار خوب است. اما در این میان پانته آ بهرام و رضا عطاران بازیهای خیره کننده ای ارائه می دهند . و البته دیدن فریبرز عرب نیا پس از چندین سال آن هم در نقشی موفق بسیار خوشایند است.

پی نوشت : این فیلم درخشان ، توسط مسئولین هنرستیز سینمای ایران دو سال بلاتکلیف نگه داشته شد و پس از این مدت بدون رضایت صاحبان اثر ، اینک با کیفیتی نامطلوب و تبلیغاتی منفی به شبکه نمایش خانگی وارد شده است. طراحی جلد نسخه پخش شده طوریست که القا کند با فیلمی در سطح کمدی های نازل این سالها مواجه هستیم. این روش که درباره فیلم هیچ (کاهانی) هم پیاده شد ، راه حل جدید دشمنان فرهنگ برای نابود کردن سینمای هنرمندانه ، مستقل و پرسشگر و شجاع است. راه حلی که کم کم دارد جایگزین توقیف کردن فیلمها می شود. ما اگر بتوانیم تنها با درست دیدن فیلمها و معرفی آن به دوستان و تبلیغات مثبت ، باعث دیده شدن فیلمهای ارزشمند شویم ، به آینده حرفه ای فیلمسازان مستقل ، هنر سینما و خودمان کمک کرده ایم. پس بهتر است حتما این کار را بکنیم!

حالت موضوع بندی \| حالت خطی فیلم های ارزشمند ایرانی
نویسنده	پیام

جعبه پيام
» <شارینگهام> تسلیت،تسلیت! پروانه معصومی هم به دنبال بیتا فرهی آسمانی شد. » <میاموتو موساشی> ناپلیون گریان اسکات هم لذت بخش نبود! با جسی جیمز و گلادیاتور و دو فیلم دیگرش قابل مقایسه نیست. فیلم های سریالی فرانچایز هم- آنچه فعلا دیدیم- بهتر از قبل نشده اند. » <میاموتو موساشی> مترجم و آدم کش چیزی نبودند که ندیده باشیم. و از نظر روحی دلم فیلم لانتیموس و استون می خواهد که -در انتظارش- مشغول کتابش هستم، تا قاتلین ماه کامل! » <سروان رنو> حق با میاموتو است. بزرگان هم پیر شده اند و فیلم هایشان تلخ و سنگین شده. فیلم جدید ناپلئون بیاید ببینیم چطور است ! » <سروان رنو> اوپنهایمر رو باید روی پرده بزرگ دید با صدای دالبی . من دیدم . البته به فیزیک و تاریخ هم باید علاقه داشت . » <رابرت> "آنها چگونه آن شدند؟!" در خاطرات سودا زده من http://cafeclassic5.ir/showthread.php?ti...3#pid45063 » <شارینگهام> من هم ،تعریف «اوپنهایمر» رو شنیدم ، ولی از بس طولانی و خسته کننده بود ، ولش کردم و رفتم سراغ مدرسه ی موش ها! » <میاموتو موساشی> شاید انتظاراتمان از مثلاریچی و فینچر، بیش از حد است. کمیک فیلم فینچر، مناسب جوانترها به نظر آمده بود. فیلم طولانی و سیاه و پرتنش اسکورسیزی هم، حوصله و آمادگی می خواهد. » <سروان رنو> فیلم جدید و خوب فعلا نیست ! بشینید کتاب بخونید . آنلاین یا کاغذی خوب است. » <شارینگهام> اوضاع و احوال ما هم بهتر از شما نیست؛ جومونگ و یوزارسیف بر ما غالب شدند!

پيام :