با سلام خدمت شما سروران عزیز

جنیفر جونز                               jennifer jones

نام اصلی: فیلیس لی ایسلی

زمینه فعالیت: بازیگر

ملیت: آمریکایی

تولد:۲ مارس ۱۹۱۹
اوکلاهما

مرگ: ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹ (۹۰ سال)
ملیبو، کالیفرنیا

سال های فعالیت: ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۴

همسرها:رابرت واکر(از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵)،دیوید سلزنیک(از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۵)،نورتون سیمون(از ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۳)

سالهای نخست زندگی

جنیفر جونز، که نام اصلیش فیلیس ایسلی بود، در سال ۱۹۱۹ در تولسا، از شهرهای ایالت اوکلاهما بدنیا آمد. والدین وی هر دو از هنرپیشه‌های وودویل بودند.مادر او فلورا مای (با نام اصلی سوبر) و پدرش فیلیپ راس ایسلی بود. پدر و مادر او در ایالت‌های غرب میانه امریکا، یک تور مخصوص جهت نمایش‌های دوره‌ای به راه انداخته بودند که خود صاحبان و اداره کنندگان و بازیگران آن بودند و نمایش‌های مختلف را در یک چادر اجرا می‌کردند. جنیفر جونز نخستین بار در چادر یکی از همین نمایش‌های دوره‌ای به روی صحنه آمد.در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۷، جونز وارد کالج مونت کازینو جونیور، واقع در تولسا شد و سپس در دانشگاه نورث وسترن تحصیلات خویش را ادامه داد، اینجا همان جایی بود که وی در آن به عضویت یکی از معروفترین انجمن‌های أخوّت در ایالات متحده، یعنی انجمن خواهری کاپا آلفا تتا درآمد. وی سپس و در سال ۱۹۳۸ به آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا (آکادمی هنرهای نمایشی امریکا)، در شهر نیویورک رفت و در آنجا نیز آموزش‌های خویش را ادامه داد. در همین آکادمی، وی با یکی از دانشجویان همکار خویش، یعنی رابرت واکر ملاقات کرد و کار آن دو به عشق انجامید. این زوج در ۲ ژانویهٔ ۱۹۳۹، با یکدیگر ازدواج کردند.آنها سپس به تولسا بازگشتند تا در یک برنامه رادیویی ۱۳ هفته‌ای که توسط پدر جنیفر تنظیم می‌شد، شرکت کنند. همین موضوع سبب شد که آن دو، راه خویش به سمت هالیوود را پیدا کنند. ایسلی (جنیفر)، برای نخستین بار در سال ۱۹۳۹ در دو نقش کوچک ظاهر شد که اولی ایفای نقش در یک فیلم وسترن با شرکت جان وین  با عنوان مرزبانان جدید، و دیگری نقشی کوچک در سریالی با شرکت دیک تریسی تحت عنوان گروه مردان(جی من) بود. در این دو فیلم، او با نام فیلیس ایسلی شناخته شد. با این حال، وی نتوانست از پس یک تست بازیگری که توسط کمپانی پارامونت انجام می‌شد، با موفقیت برآید و به همین خاطر تصمیم به بازگشت به شهر نیویورک گرفت.

فعالیت‌های بعدی

در حالی که همسر ایسلی، یعنی رابرت واکر مشغول انجام فعالیتهایی مداوم در برنامه‌های رادیویی بود، ایسلی بدنبال شغلی مناسب در عرصهٔ بازیگری می‌گشت و در همین زمان، درعین حال به صورت پاره وقت، بعنوان مدل در یک کارخانهٔ ساخت کلاه زنانه که به آژانس پاورتی (قدرت) وابسته بود، مشغول به کار شد.

هنگامیکه وی اطلاع یافت که یک تست بازیگری برای یافتن ستاره‌ای تازه جهت ایفای نقش اصلی یک فیلم (کلودیا که نقش اصلی آن عاقبت توسط رُز فرانکن ایفا گردید)، در حال انجام است، خودش را به دفتر فیلمسازی دیوید سلزنیک در نیویورک رسانید و برای ایفای این نقش اعلام آمادگی کرد. امّا پس از پایان این تست بازیگری وی به گریه افتاد!، چراکه تصور می‌کرد در ارائهٔ هنر خویش، بسیار بد عمل کرده‌است. با این حال، خود دیوید.او.سلزنیک برحسب اتفاق صدای وی را در موقع ارائهٔ تست بازیگری شنید و همین شنیدن اجرای او، سلزنیک را به اندازه کافی تحت تاثیر قرار داد که سبب شود وی از منشی اش بخواهد که با ایسلی تماس حاصل کند و او را دوباره فرابخواند. بدین ترتیب پس از انجام مصاحبه، میان آنها یک قرارداد ۷ ساله به امضا رسید.بدین ترتیب وی در سال ۱۹۴۱ بوسیلهٔ دیوید سلزنیک کشف شد و در یک نمایشنامه در نیویورک به روی صحنه رفت.از آن پس ایسلی به دقت برای تبدیل شدن به یک ستاره سینما، مورد توجه قرار گرفت و صاحب نام تازه‌ای شد: جنیفر جونز. در سال ۱۹۴۳، کارگردانی به نام هنری کینگ برای انتخاب هنرپیشه‌ای که در نقش برنادت سوبیرو در فیلم آوای برنادت (۱۹۴۳)، ایفای نقش کند، یک آزمون به انجام رسانید. در این آزمون جنیفر جونز توانست کارگردان مذکور را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و از میان صدها نفر داوطلب که آرزومند ایفای این نقش بودند، برای این نقش برگزیده شود.بدین ترتیب جنیفر جونز در سال ۱۹۴۴، و در بیست و پنجمین سالروز تولد خود موفق شد که برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر زن برای بازی درخشان خود در نقش برنادت سوبیرو گردد. در همان سال، اینگرید برگمن، که از دوستان جنیفر جونز بود نیز، نامزد دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازیش در نقش  ماریا در فیلم: ناقوس مرگ چه کسی را می نوازند؟ [که در تهران با عنوان: زنگ ها برای که به صدا در می آید؟، نمایش داده شد]، گردیده بود. به همین دلیل جونز وقتی برای دریافت جایزه اش رفت، از برگمن عذرخواهی نمود، امّا برگمن جواب داد: «نه جنیفر! برنادت تو، خیلی بهتر از ماریای من بود!». البته یک سال بعد، جونز اسکار بهترین بازیگری نقش اول زن را، به خاطر ایفای نقشی که اینگرید برگمن در فیلم چراغ گاز کرده بود، به برگمن واگذار نمود.

از جملهٔ دیگر فیلم‌های قابل توجه جنیفر جونز می‌توان به این موارد اشاره کرد:

از وقتی تو رفتی (۱۹۴۴)، نامه‌های عاشقانه (۱۹۴۵)، کلانی براون (۱۹۴۶)، پرتره جنی [تصویر جنی](۱۹۴۸)، مادام بوواری (۱۹۴۹)، کاری (۱۹۵۲) روبی جنتری [در ایران با عنوان: جدال در مرداب](باز هم در ۱۹۵۲)، بی احتیاطی همسر آمریکایی (۱۹۵۳)، شیطان را بران! (۱۹۵۳)، عشق چیز باشکوهی است [در ایران با عنوان: تپّه وداع] (۱۹۵۵)، صبح بخیر دوشیزه داو (همچنین در ۱۹۵۵)، مردی در جامه فلانل یا پشمی خاکستری [در تهران با نام: مرد خاکستری پوش] (۱۹۵۶) با بازی گریگوری پک در نقش مقابل جنیفر جونز، و وداع با اسلحه (۱۹۵۷).

مرگ:جونز در سالهای پایانی عمرش از بازنشستگی آرام خود در جنوب کالیفرنیا و در کنار پسرش لذت می‌برد. او در هیچ مصاحبه‌ای شرکت نمی‌کرد و به ندرت در انظار عمومی ظاهر می‌شد. سرانجام او در روز پنجشنبه ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹، و در سن ۹۰ سالگی بر اثر علل طبیعی در خانه اش واقع در مالیبو کالیفرنیا درگذشت.

فیلم‌شناسی:

آهنگ برنادت(۱۹۴۳)برندهٔ جایزه اسکار بخاطر ایفای این نقش، برنده جایزه گلدن گلاب

از وقتی تو رفتی(۱۹۴۴)نامزد دریافت جایزه اسکار

نامه‌های عاشقانه(۱۹۴۵)نامزد دریافت جایزه اسکار

جدال در آفتاب(۱۹۴۶)نامزد دریافت جایزه اسکار

جدال در آفتاب(۱۹۴۶)تصویر جنی(۱۹۴۸)مادام بوواری(۱۹۴۹)کاری(۱۹۵۲)روبی جنتری(۱۹۵۲)شیطان را بران(۱۹۵۳)ایستگاه آخر قطار(۱۹۵۳)عشق چیز باشکوهی است(۱۹۵۵)نامزد دریافت اسکار

ستاره‌ای در پیاده‌روی شهرت هالیوود به نام جنیفر جونز، شماره ۶۴۲۹ بلوار هالیوود.