[-]
جعبه پيام
» <دون دیه‌گو دلاوگا> پاینده باشید "رابرت" گرامی. سپاس از لطف و پُست‌های ارزشمندتان
» <لوک مک گرگور> متشکرم دوست گرامی. منهم همیشه از خواندن مطالب جذاب و دلنشین تان کمال لذت را برده ام.
» <رابرت> بررسی جالب تأثیر فیلم "پاندورا و هلندی سرگردان" بر انیمیشن "عمو اسکروچ و هلندی سرگردان" https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...6#pid45456
» <رابرت> سپاس از دون دیه‌گو دلاوگا و لوک مک گرگور عزیز به خاطر مطالب تحقیقی، تحلیلی و زیبای اخیرشان
» <دون دیه‌گو دلاوگا> "بچه‌های کوه تاراک" : https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...3#pid45453
» <مارک واتنی> ممنونم رابرت جوردن عزیز
» <رابرت جوردن> سپاس از مارک واتنی و بتمن
» <مارک واتنی> رابرت عزیز و گرامی ... این بزرگواری و حسن نیت شماست. دوستان بسیاری هم در کافه، قبلا کارتون و سریال های زیادی رو قرار داده اند که جا داره ازشون تشکر کنم.
» <مارک واتنی> دانلود کارتون جذاب " فردی مورچه سیاه " دوبله فارسی و کامل : https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...7#pid45437
» <Kathy Day> جناب اﻟﻜﺘﺮﻭﭘﻴﺎﻧﻴﺴﺖ از شما بسیار ممنونم...
Refresh پيام :


ارسال پاسخ 
 
رتبه موضوع
  • 5 رای - 4.6 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
دو راهی دیروز و فردا... مسعود کیمیایی
نویسنده پیام
راتسو ریــزو آفلاین
پیانیست کافـه
***

ارسال ها: 107
تاریخ ثبت نام: ۱۳۸۹/۸/۲۶
اعتبار: 26


تشکرها : 977
( 1565 تشکر در 39 ارسال )
شماره ارسال: #16
RE: دو راهی دیروز و فردا... مسعود کیمیایی

(۱۳۸۹/۱۱/۲۰ صبح ۰۸:۴۷)منصور نوشته شده:  

میدانید چرا سینمای ما سینمایی جهانی نیست؟

سئوال بسیار خوبی است اما حیف که سالهاست است در حد سئوال باقی مانده و ظاهرا بی جواب مانده یا اینکه آن کسانی جوابی دارند زیاد مایل به جواب دادن نیستند. اصلا یک سئوال کلی تر. چرا فرهنگ ما  فرهنگی جهانی نیست؟

مگر ما مدعی یک فرهنگ چندین هزار ساله نیستیم؟ مگر ما بسیاری از اتفاقات فرهنگی سالیان دور و نزدیک جهان را مدیون و مرهون زحمات ایرانیان در گذشته نمی دانیم؟

چگونه کشوری مثل آمریکا با قدمتی چند صد ساله برای خود فرهنگ ساخت و آن را به تمام جهان صادر کرد؟ چگونه حتی سران طالبان هم مشتاق دیدن تایتانیک بودند ( بنده هم شدیدا در مورد این فیلم با شما و جناب کاووسی هم عقیده ام). مگر ژانر وسترن جزیی از فرهنگ آمریکایی نبود؟ چگونه ژانر وسترن و وسترنرها تمامی مرزهای جهان زیرپا گذاشتند که حتی در دورافتاده ترین کشورها جان وین ، گری کوپر و ... ( که ما هم عاشقانه سالها با آنها زندگی کرده ایم ) ناشناخته نیستند تا جایی که ژانری که مخصوص آمریکایی ها بود در ایتالیا و اسپانیا هم ادامه حیات پیدا کرد. چگونه آن را به دنیا شناساندند. اصلا قصد مقایسه فیلم های کیمیایی با فیلم های وسترن بزرگ تاریخ سینما یا دیگر فیلم ها را ندارم چون بی ربط می نماید، اما شاید اشکال در جای دیگری است. کیمیایی به کنار، تقریبا هیچ کدام از فیلم سازان ما که داعیه جهانی شدن داشتند و یا دارند در این زمینه موفق نبودند.

در ضمن سینمای ما در میان بقیه کشورهایی که سینمای فعالی دارند فقیرترین سینما در زمینه ژانر است، حالا به هر دلیلی اعم از سیاسی، جغرافیایی و اقلیمی و یا فرهنگی. ما ژانرهای مخصوص خودمان را داریم و همچنان بر آنها پافشاری می کنیم که با این وضعیت جهانی شدن دور از انتظار می نماید.


تکرار می کرد: نمی شود کاری اش کرد... نمی شود کاری اش کرد...
خیلی خنده ام گرفت، انگار چیزی هست که بشود کاری اش کرد
. زندگی در پیش رو - رومن گاری
۱۳۸۹/۱۱/۲۰ عصر ۰۴:۵۲
یافتن تمامی ارسال های این کاربر نقل قول این ارسال در پاسخ
تشکر شده توسط : رزا, اسکورپان شیردل, دن ویتو کورلئونه, سروان رنو, بهزاد ستوده, بانو, الیشا, ژان والژان, فورست, آقای همساده, بانو الیزا
ارسال پاسخ 


پیام در این موضوع
RE: دو راهی دیروز و فردا... مسعود کیمیایی - راتسو ریــزو - ۱۳۸۹/۱۱/۲۰ عصر ۰۴:۵۲