سوگنامه هفت !

در روایات آمده است که در قرون ماضیه برنامه ای بود سینماتوگرافی , مر او را هفت نامیدندی و این برنامه را مجری ای بود جیرانی نام که سری طاس داشت و پیرو مطلب فردوسی پوریسم بودی. هر بار کسان را به برنامه دعوت کردی و به جان هم انداختی و خود هی خندیدی و پیامک خواندی. و هفت را منتقدی بود رک و بی رحم که او مسعود نامیدندی و جماعت کارگردان از دست او همه بنالیدند نالیدنی . پنبه فیلم ها را در طرف العینی  زدی و تهیه کننده را به خاک سیاه نشانیدندی. و میان جیرانی و فراستی دوستی و الفتی از قدیم بود و هر یک دیگری را فریدون و مسعود خطاب کردی عاشقانه . از قضا روزی نوبت به یکی از مرشدان فریدون رسید مر او را مهرجویی نامیدندی و او مهر می جویید و تحمل نامهربانی نداشت. مر فریدون , مسعود را گفت تو اینبار به برنامه نیا که مرا با داریوش انس و الفتی از قدیم هست و من ترسم که او را برنجانی. مسعود را از این داستان کدورتی بس عظیم پدید آمد. از قضا , دشمنان و کرکس صفتان تلویزیونی که اندر کمین فریدون و هفت اش همی بودند موقعیت مناسب یافتی و از کمینگاه برون شدی و این موضوع را پیراهن عثمان کردی و بر فرق اش کوفتی و ناکار کردی. فریدون را غمی عظیم فرود آمد. گفت من به جانب ساخت سریال شوم و دیگر هفت را با من کاری نیست و شد آنچه شد و نباید می شد و اینگونه بود که هفت به ملکوت رفت .

کافه کلاسیک