فیلم موزیکال ژانری از فیلم است که در ان بخشهایی از فیلم با استفاده از ترانه و اهنگ پیش میرود ، بیشتر برای معرفی شخصیتها و بیا ن حس وحالشان که می تواند با حرکات موزون هم همراه باشد.این نوع فیلمها دو دسته اند موزیکال امریکایی و موزیکال مبتنی بر پایه سبک.

شاید فیلمهای دسته اول اشناترباشند با بانوی زیبای من و ادری هیپورن دوست داشتنی اش و اشکها و لبخند ها و مری پاپینز با جولی اندروز پر جنب و جوشش.

به هر حال این که اول بار با وجود ازادی کامل و دست باز در دنیای اهنگ و موسیقی ،برخی فیلمها را به ساز و اواز مجهز کردند برای من جالب است این که غالب این نوع فیلمها فضایی شاد و مفرح دارند. هر چند که گاهی تحمل قسمتهای اهنگین برای ادم دنیای امروز ونه ادم  دوران طلایی فیلم موزیکال ( دهه چهل ) کمی سخت است. خصوصا در فیلم دوبله شده چرا که فکر میکنم ترانه های فیلم به لحاظ شنیداری در زبان اصلی جذاب تر است.

می گویند موزیکالهای استنلی دانن بسیار محبوب بوده است ومعروف ترینشان اواز در باران میباشد.هفت عروس برای هفت برادر هم که از نامش پیدا است چه حال و هوایی دارد.

اما ویلون زنی روی بام ،فیلمی که نشان می دهد موزیکالها فقط برای شادی و شنگولی نیامده اند و می توان در پس این ساز واواز ها خیلی چیزهارا به خورد تماشاگر داد. جدای از تقابل قدیم و جدید که به خوبی به ان پرداخته است این فیلم شدیدا یهودی پسند است ودنیای پشت ترانه هایش بسیار ژرف.ترانه هایی که (در دوبله) اپرای سهمگین نامیدمشان و با سونات های بتهوون مقایسه شان کردم!!!

در ایران حسن کچل اولین فیلم موزیکال رنگی است که در سال 1349 به کارگردانی علی حاتمی ساخته شده است.موسیقی ان تصنیف و ضربی و بیشتر بدون ملودی است و تاکید ان روی ریتم میباشد که اجرای ان با تنبک استاد زنده یاد امیر بیداریان است.از خوانندگان ان عهدیه بدیعی است که صدای ان را با چهره کتایون و در نقش چهل گیس می شنویم.

در دنیای امروز هم هر از گاهی موزیکالها ساخته می شوند وبه غیر از انها یی که کار کودک اند در مابقی عنصر حرکات موزون برجسته تر است.

خب فیلم های موزیکال انواع مختلفی دارند اما اگر منظور موزیکال خالص باشد باید بدون تعارف و ژست بگم که به نظر من نه فیلم های هالیوودی و نه فیلم های هیچ کشوری ،  به اندازه فیلم های هندی ، در موزیکال  استاد نمی باشند ! تعجب نکنید ؛ آری همین سینمای معروف به سطحی نگری بالیوود رو میگم. از بین 500 فیلمی که در سال می سازن ، تقریبا نصفش سکانس موزیکال داره و از بین اینها حداقل انگشت شماری در حد موزیکال های حرفه ای و زیبا هستند. کلا ملت هند ، رقص و آواز جزو فرهنگشون هست و چون فرهنگ هند و ایران شبیه به هم هست بهتر می تونیم با موزیکال های اونا ارتباط برقرار کنیم. شخصا با موزیکال های هالیوود ( حتی کلاسیک ها ) زیاد ارتباط برقرار نمی کنم. یعنی زور نمی زنم تا به زور به دلم بشینه . فکر می کنم این وظیفه فیلم هست که باید زور بزنه که به دل من بشینه نه من ( تئوری جدید من ! ) . مثلا بانوی زیبای من رو مثال می زنم . با اینکه از لحاظ هنری و سینمایی فیلمی زیبا است اما صحنه ها موزیکال و آواز  اون ( چه دوبله و چه زبان اصلی ) اصلا برای من جذاب نیست. شاید تا حدودی آواز در باران رو بیشتر می پسندم  ( به خاطر هنر نمایشی بازیگران و حرکات موزون زیبایشان ) . البته شاید تعریف من از موزیکال با تعریف رسمی متفاوت باشه . نمی دونم .

به نکته خوبی اشاره کردید. مدتهاست که فیلم هندی ندیده ام.برای همین موقع نوشتن مطلبم،یاد هندی ها نبودم .در موزیکال بودن فیلم هاشان که حرفی نیست ولی این که در دسته بندی اصلی این فیلمها قرار می گیرند یانه نمیدانم. من که تا حالا ترجمه یا دوبله ای از ساز و اواز هاشان ندیدم و فکر هم نمیکنم مطالبشان بدرد بخور باشد.

واقعیت این است که من هم قسمتهای اهنگین این فیلمها را بادور تند دیده ام حتی بانوی زیبای من را با تمام علاقه ای که به ادری هیپورن دارم.ترانه های ویلون زنی روی بام برای من وحشتناک وسر درد اور بود. اما خود فیلم ها را دوست دارم.

دوبله ایران در دهه  های آغازین  در اوج بعد از ایتالیا مقام دوم را داشت

 با  اولین دوبله  فیلم موزیکال در ایران "آوای موسیقی"  (اشکها و لبخندها)ساخته رابرت وایز 1965 که   در استودیو دماوند با ترجمه فیروز فلاحتی  و برگردان آوازهای فیلم توسط تورج نگهبان ترانه سرای مشهور   به مدیریت علی کسمایی  انجام  شد  دوبله ایران به مقام اول صعود کرد و دوبله ایتالیا را پشت سر گذاشت.

اشکها و لبخندها  در استودیو دماوند دوبله شد ولی چون اتاق گویندگان در این استودیو  کوچک بود آواز خوانندگان در در استودیو وزارت فرهنگ و هنر آن زمان ضبط شد  و امور فنی صداگذاری فیلم در آلمان انجام شد   دوبله فیلم و  نتیجه کار چنان با استقبال مواجه شد که آوازهای فیلم بصورت صفحه موسیقی وارد بازار شد

در این فیلم

جولی اندروز : ژاله کاظمی / آواز  سودابه صفاییه

کریستوفر پلامر : ابوالحسن تهامی  / آواز  همایون معزی مقدم  ، رشید وطن دوست

خوانندگان دیگری هم  مانند نازیلا زند کریمی شرکت داشتند که یک سال بعد از دوبله اشکها و لبخندها  در فیلم "بانوی زیبای من" (جورج کیوکر ) بجای ادری هپبورن آواز خواند باین دلیل که سودابه صفاییه "خواننده آوازهای جولیاندروز" بعنوان تشویق از وزارت فرهنگ و هنر یک بورس دوساله تحصیل موسیقی در اتریش دریافت کرد و زمان دوبله "بانوی زیبای من" در وین  مشغول تحصیل بود

 منبع : مجله فیلم شماره  145  

به عقيده بنده ژانر موزيكال يكي از اصيلترين وقديميترين ژانرهايي ميباشد كه عمري تقريبي به درازاي تاريخ سينما دارد.از همين ابتدا بگويم  هيچ مقايسه اي را بين باليوود و هاليوود در ژانر موزيكال قائل نيستم.موزيكالهاي هاليوود ريشه عميقي در تئاتر برادوي كه يكي از اصيلترين و فاخرترين و الهام بخش ترين منابع هنرهاي نمايشي ميباشد دارد و حتي در برخي موارد از تئاتر كلاسيك شبه جزيره بريتانيا بهره بسيار زيادي گرفته.در كارهاي موزيكال هاليوود چه در اثار كلاسيك ان نظير  sign in the rain يا my fair lady و حتي اثار جديدتر ان نظير شيكاگو و مولن روز هنر پيشه هاي حرفه اي  نقشهاي بسيار زيبا و حرفه اي را اجرا ميكنند كه كاملا متمايز با ديگر اثار انهاست و اين با بازي كليشه اي هنرپيشه هاي هندي بسيار متفاوت است.به عقيده بنده هنگام مقايسه يك موزيكال هاليوودي با يك موزيكال هندي بخوبي ميتوان دريافت كه روح كار و فلسفه جاري در اين دو فيلم از زمين تا اسمان فرق ميكند.فلسفه و فرهنگ مردم هند بسيار بالاتر از خواندن و رقصيدن  انگونه كه باليوود مطرح ميكند ميباشد.دوستاني كه در فلسفه هند مطالعه كرده باشند ميدانند كه رقص در فرهنگ هندوها مفهوم بسيار والا و ارزشمندي داراست و كاري كه باليوود در حال حاضر انجام ميدهد جز الوده كردن و سخيف كردن ان به قصد تجارت نيست.

اما انچه در هاليوود در قالب ژانر موزيكال عرضه ميگردد شايد پشتوانه و غناي فلسفه و فرهنگ هند را نداشته باشد ولي همان سنتهاي برادوي و زيباييهاي هنر هاي اجرايي جاري در ان را بخوبي پاس داشته و به بهترين شكل ممكن ارائه مينمايد.

به نظر من تعریف فیلم موزیکال ، درست مانند فیلم نوآر ، یک تعریف نسبی است. همانطور که برخی فیلم ها را نه می توان نوآر نامید و نه می توان خارج از دایره نوآر قرار داد ، برخی فیلم ها را هم به دلیل وجود سکانس های آواز یا رقص نمی توان در رده موزیکال ها قرار داد و بالعکس . شخصا فیلم هایی را که تمام موزیکال نیستند بر تمام موزیکال ها ترجیح می دهم به خصوص اینکه امروزه دیگر زمان فیلم های سینمایی بزرگ موزیکال گذشته است . دیگر کسی به سینما نمی رود که فیلم ریتمیک ببیند و برقصد. کنسرت ها و شوهای تلویزیونی-ماهواره ای دارند این وظیفه را به نحو احسن انجام می دهند. البته استفاده درست از سکانس های آواز و رقص در فیلم ، موضوع دیگری است. اگر این صحنه های در خدمت داستان فیلم و برآمده از روح شخصیت های آن باشند می توانند بر جذابیت اثر بیفزایند. به طور مثال فیلم شعله را به یاد بیاورید که با اینکه یک فیلم موزیکال نیست اما چندین سکانس اینچنینی دارد و سکانس های موزیکال آن کاملا در خدمت داستان و شخصیت هاست. ( فکر می کنم که شعله حداقل 5 سکانس طولانی رقص و آواز دارد که یکی از به یادماندنی ترین سکانس های آن ،  رقص اجباری بـَسنتی در مخفیگاه جبار سینگ است )

در برخی فیلم های مطرح ایرانی قبل از انقلاب هم ( نه اکثر آنها ) سکانس های کافه - رقص و آوازها جزئی جدانشدنی از فیلم هستند ( سلطان قلب ها ، چرخ فلک و ... ) . این سکانس ها هنوز بعد از دهها سال جز خاطره فراموش نشدنی نسل قدیم هستند که نشاندهنده عمق گیرایی و جذابیت آنهاست.

بابا لنگ دراز       محصول1955    امریکا                              

فیلمی که بر اساس رمان معروف جین وبستر و به کارگردانی جین نگولسکو ساخته شده.یک موزیکال رمانتیک به معنا واقعی هالیوودی و پر از رقص و اواز.

فیلم با رقصهای مشهور فرد استر که چیزی بالاتر از ورجه وورجه است اغاز میشود. فرد استری که انتظار داریم هر کسی باشد الا جرویس پندلتون.او بیشتر برای نقش پدر بزرگ جرویس مناسب است!!

لسلی کارون زیبا در نقش جودی ابوت که در ایجا ژولی اندرا نامیده میشود!دوست داشتنی ظاهر شده.خصوصابا صدای کسی که در دوبله به زیبایی با لهجه فرانسوی جای او صحبت میکند.

کسی که رمان بابالنگ دراز را خوانده باشد این فیلم را مطبوع نخواهد یافت، اما همانند اکثر موزیکال ها فیلمی شاد و مفرح است.

این فیلم اولین برگردان سینمایی رمان جین وبستر نبوده است.  در سال 1919 فیلم صامت بابالنگ دراز به کارگردانی مارشال نیلان وبا بازی مری پیکفورد به نقش جودی ابوت ، ساخته شده. همین طور در سال1931 فیلم دیگری با کارگردانی الفرد سانتال و بازی جانت گاینور به نقش جودی ابوت ساخته شده و ظاهرا یکی هم بعدتر با بازی شرلی تمپل.                                    

فیلم جادوگر شهر از    The Wizard of Oz

یکی از ماندگارترین موزیکالهای تاریخ سینما فیلم زیبای جادوگر شهر از محصول 1939 است. انجمن فیلم آمریکا در سال 2008 این فیلم را به عنوان برترین فیلم فانتزی در تاریخ فیلمسازی آمریکا برگزید. در فیلم جادوگر شهر از که کارگردانی آن را ویکتور فلمینگ بر عهده داشت و توسط شرکت مترو گلدوین مه یر تولید شد، جودی گارلند در نقش دوروتی در به یاد ماندنی ترین نقش خود ظاهر شد. این فیلم که پرهزینه ترین فیلم شرکت مترو تا آن زمان بود با وجود شکست در اکران اولیه، در اکرانهای بعدی با موفقیت روبرو شد.

ترانه های زیبای فیلم جادوگر شهر از که بسیاری از مخاطبان آن کم سن و سال بودند مخصوصا ترانه over the rainbow و Ding Dong Witch is Dead  از مشهورترین ترانه های تاریخ سینمای هالیوود هستند.

این فیلم از اولین فیلم های رنگی تاریخ سینما بود و پس زمینه شاد و رنگارنگ آن برای مخاطب امروزی نیز چشم نواز است.

انجمن فیلم آمریکا ترانه over the rainbow (بر فراز رنگین کمان) در این فیلم رابه عنوان بهترین ترانه در تاریخ صدساله هالییود انتخاب کرد و همچنین نقل قولهایی از این فیلم در ردیف به یاد ماندنی ترین نقل قولهای تاریخ هالییود قرار گرفته اند.

فیلم که بر اساس رمان "جادوگر شگفت انگیز از" نوشته فرانک بوئم  ساخته شده داستان دخترکی به نام دوروتی است که پس از گردبادی به همراه خانه اش در سرزمین شگفت انگیز از فرود می آید و برای بازگشت نزد خانواده اش با ماجراهایی روبه رو می شود...

فیلم از دو بخش سیاه و سفید و رنگی تشکیل شده است. بخش سیاه و سفید مربوط به زمانی است که دوروتی با خانواده اش در کانزاس زندگی میکند و همچنین زمانی که در انتهای فیلم دوباره به آنجا باز میگردد.

ولی به محض اینکه دوروتی وارد سرزمین افسانه ای از میشود، فیلم رنگی میشود.

این فیلم از نظر کیفیت گریم و جلوه های ویژه نیز قابل توجه است و در زمان خودش شاهکاری محسوب میشد.

ستاره ای متولد می شود  محصول 1954 امریکا   کارگردان:جرج کیوکر

استر بلاجت (جودی گارلند) خواننده ای معمولی با صدایی فوق العاده است.او طی اتفاقی با نورمن مین ( جیمز میسن) ، هنر پیشه هالیوودی که بعلت دائم الخمر بودن، محبوبیتش رو به افول است، اشنا میشود.نورمن راه ورود استر را به دنیای سینما باز میکند.ان دو به هم علاقمند و سپس ازدواج می کنند.معروفیت استر بر معروفیت نورمن ، پیشی می گیرد و با اخراج نورمن از استودیوی فیلمسازی ، زندگی شان به قهقرا رفته و ماجراهای جانگدازی شکل میگیرد.....

یک موزیکال خاص که با داشتن رقص و اواز بار غم واندوه زیادی را به دوش میکشد.

جودی گارلند در صحنه هایی که با داشتن مشکلات و غم فراوان ،باید برای فیلم برداری اواز بخواند،فوق العاده توانمند ظاهر شده و بیننده را تحت تاثیر قرار میدهد.

این فیلم که الهام گرفته از از فیلم قیمت هالیوود چند است؟به کارگردانی جرج کیوکر می باشد،سه بار بازسازی شده. در سال های 1937و1954 و1976 .در خبرها امده که کلینت ایستوود هم قصد باز سازی مجدد ان را با بازی راسل کرو و بیانسه یا انا هاتاوی دارد!  

جودی گارلند برای بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار شد اما ان را به رقیب سرسختش گریس کلی برای فیلم the country girl واگذار کرد.

موزیکال دیگری با بازی جودی گارلند

مرا در سنت لوییس ملاقات کن    Meet Me in St. Louis

فیلم مرا در سنت لوییس ملاقات کن محصول 1944 در ردیف به یادماندنی ترین موزیکال های دوران کلاسیک به شمار می آید. این تکنی کالر که اولین موفقیت بزرگ کارگردانش وینسنت مینه لی بود و در آن علاوه بر جودی گارلند، تام دریک، مارگارت اوبراین، لوسیل برمر، مری استور، لیون ایمز و هری داونپورت به ایفای نقش پرداختند، محصول شرکت مترو و سرشار از حس نوستالژی برای مردم آمریکاست.

داستان فیلم در مورد خانواده ای است که در سالهای آغازین قرن بیستم در شهر سنت لوییس زندگی می کنند، شهری که در آستانه برگزاری فستیوالی باشکوه است.  رویدادهای فیلم مربوط به چهار فصل از زندگی این خانواده می باشد. جودی گارلند در نقش استر اسمیت یکی از دختران خانواده، عشقی کودکانه و معصومانه به پسر همسایه (تام دریک) دارد و گره فیلم زمانی شکل می گیرد که پدر خانواده به دلایل کاری تصمیم می گیرد  که به همراه خانواده به نیویورک مهاجرت کند....

عوامل زیادی در ماندگار شدن این موزیکال نقش آفرین بوده اند. فیلم از نظر بازیگری قوی است و از توانایی بازیگرانش حداکثر استفاده را کرده است. از استعداد جودی گارلند در آوازخوانی گرفته تا هنرنمایی بازیگر خردسال فیلم مارگارت اوبراین (که پس از جودی گارلند بالاترین دستمزد را دریافت کرد) و نیز رفتار طنزآلود هری داونپورت در نقش پدربزرگ خانواده.

ترانه های زیبای فیلم که به خوبی درون طرح اصلی داستان جا افتاده اند، نقش موثری در محبوبیت فیلم داشته اند. نغمه تراموا* ، مرا در سنت لوییس ملاقات کن**  و کریسمس خوبی داشته باش*** را می توان در ردیف به یادماندنی ترین ترانه های فیلم برشمرد.

یکی دیگر از عوامل موفقیت فیلم، شرایط زمانی ساخت آن می باشد. زمانی که هنوز آتش جنگ جهانی روشن بود، فیلمی سراسر شاد که بزرگترین مشکل شخصیت هایش مهاجرت به شهری دیگر یا نیافتن زوجی مناسب برای رقص بود، با استقبال مواجه شد. با توجه به عدم مهاجرت خانواده اسمیت به نیویورک و در نهایت ماندنشان در سنت لوییس، فیلم برای بیننده آمریکایی زمان جنگ جهانی بسیار امیدوار کننده بود و این پیام را به مخاطبانش می داد که هیچ چیز برای ملت آمریکا تغییر نخواهد کرد و همه چیز دوباره به خوبی گذشته خواهد بود.

این نکته که وقایع فیلم بر خلاف روال متداول در آن زمان، در یک زندگی عادی شهرستانی که در آن خانواده نقش محوری دارد می گذرد و مفهوم لذت بردن از زیبایی های ساده زندگی و جدا نشدن از ریشه ها که در دل فیلم نهفته است، نیز در محبوبیت فیلم موثر بوده است.

*The Trolley Song

**Meet Me in St. Louis

*** Have Yourself a Merry Little Christmas

با سلام خدمت عشّاق سینما... من تا به حال زیاد به این تاپیک سر نزده بودم و به نظرم افرادی هستند که بیشتر از من در این زمینه حرفی برای گفتن دارن،امّا حیف دیدم اسمی از این فیلم موزیکال و خاطره انگیز که در ایران هم خیلی مشهوره برده نشه:

سنگام(راج کاپور،1964)

بازیگران:راج کاپور،ویجا یانتیمالا،راجندرا کومار،ایفتخار،راج مهرا،نانا پالسیکار،لالیتا پاوار،آچالا ساچدف ...

داستان این فیلم مطرح سینمای هند که خود راج کاپور یکی از نقشهای اصلی آن را بازی میکند،در مورد یک چرخه ی عشقی جالب بین سه نفر است که از دوران بچّگی با هم دوست بوده اند!

رادا(ویجا یانتیمالا) دختر اشرافی سرهنگی بازنشسته عاشق دوست دوران بچگیش گوپال(راجندرا کومار)است که به تازگی از تحصیل در لندن برگشته!ابتدا خود گوپال کاملاً از این عشق بی خبر است.در این میان سوندار خل و چل و الکی خوش(راج کاپور) نیز به شدّت به رادا علاقه مند است و از رابطه او با گوپال هم  که وی را به عنوان بهترین رفیق خود از ته قلبش دوست میدارد،بی خبر است و جالب اینکه گوپال از علاقه سوندار باخبر است و سعی میکند خانواده رادا را برای ازدواج با او راضی کند که آنها موافقت نمیکنند زیرا خود گوپال تحصیلکرده را به سوندار بی سواد ترجیح میدهند!

رادا که به نظر می آید از سوندار متنفّر است(!)،به او جواب منفی داده و علّت آن را الّاف و بیکار بودن وی تلقی میکند که به همین علّت سوندار وارد ارتش نیروی هوایی شده تا به معشوقه اش ثابت کند با عرضه و جنم است.بعد از مدّتی خبر کشته شدن او در یک عملیات به گوش دوستان و نزدیکانش میرسد که خاطر همگی را از جمله گوپال و رادا به شدّت متأثّر کرده و پس از سوگواری برای او و فراموش شدن این قضیه به ندرت علاقه آن دو به هم شدّت گرفته و با یکدیگر نامزد میشوند و قرار میشود در آینده ای نزدیک نیز ازدواج کنند. که ناگهان بعد از مدّتی دوباره خبر زنده بودن سوندار میرسد!!همه خوشحال و پر هیجان از بازگشت او استقبال کرده امّا رادا و گوپال که از این اتّفاق کمی جا خورده اند مجبورند بر خلاف میلشان عمل کرده و به خواسته سوندار که خواستن رادا ست تن دهند و به ازدواج یکدیگر درآیند که باقی داستان تقریباً تلخ و غم انگیز است...!

موسیقی و آوازهای آن در طی خطّ داستانی غالباً شاد و مفرّح است که توسّط بازیگران نقشهای اصلی از جمله خود کاپور خوانده میشود و حاوی ابراز علاقه ها و عشق های افلاطونی آنها به یکدیگر است!

************

پی نوشت:به زودی سعی میکنم گزارش دوبله و دوبلورهای این فیلم رو هم جست و جو کرده و در اختیار عزیزان قرار دهم.

مانا باشید...

با سلام

باتشکراز  هری لایم عزیز

مری پاپینز Mary Poppins

کارگردان: رابرت استیونسون

تهیه‌کننده: کمپانی والت دیسنی

نویسنده: فیلمنامه بیل والش و دان دگردی

کتاب: پی. ال. ترورس

بازیگران: جولی اندروز - دیک ون دایک - کارن داتویس - میتو گاربر - دیوید تاملینسون - گلاینیس جانز

هرمیون بدلی

موسیقی: اروین کاستن

ترانه ها: ریچارد ام شرمن و رابرت بی شرمن

فیلم برداری: ادوارد کلمن

تدوین: کاتن واربرتون

توزیع کننده: والت دیزنی استودیوز موشن پیکچرز

تاریخ انتشار: 27 اوت 1964

مدت زمان: ۱۳۹ دقیقه

یک فیلم موزیکال محصول سال ۱۹۶۴ کمپانی والت دیسنی است. به کارگردانی رابرت استیونسون و تهیه کنندگی والت دیسنی و با شرکت جولی اندروز و دیک ون دایک.

مری پاپینز یکی از مشهورترین فیلم‌های کودکان تاریخ سینماست. نقش آفرینی جولی اندروز در نقش مری پاپینز در سال ۱۹۶۴ اسکار بهترین بازیگر زن نقش اصلی را برای وی به ارمغان آورد و همچنین با این ایفای نقش، وی به انتخاب مجله پرومیر جزو یکصد شخصیت برتر تاریخ سینما قرار گرفت.

داستان فیلم

آقای بنکس به دنبال پرستار جدیدی برای فرزندانش، جین و مایکل، می‌گردد و یک آگهی می‌نویسد که در آن مشخصات یک پرستار جدی قید شده است. جین و مایکل نیز آگهی پرستار رویایی خودشان را که باید فردی مهربان و دوستدار بازی با آنها باشد را می‌نویسند اما پدرشان آگهی آنها را پاره کرده و در شومینه می‌اندازد. تکه‌های کاغذ از فراز دودکش به پرواز درآمده و به دست مری پاپینز که در روی ابرها زندگی می‌کند می‌رسد. مری پاپینز به خانه آقای بنکس می‌رود و پرستاری بچه‌ها را می‌پذیرد. آقای بنکس به شدت درگیر کار است و دیگر وقتی برای فرزندانش ندارد. خانم بنکس هم برای احقاق حقوق زنان تلاش می‌کند. در این میان بچه‌ها با مری پاپینز و دودکش‌پاکن همه‌فن‌حریفی به‌نام برت، دوران خوش و پرماجرایی را می‌گذارنند، شعر می‌خوانند و به دنیای نقاشی‌ها سفر می‌کنند.

بازیگران:

جولی اندروز در نقش مری پاپینز

دیک ون دایک در نقش برت، لوله پاکنی همه فن‌حریف

دیوید تاملنسون در نقش آقای بنکس

گلاینیس جانز در نقش خانم بنکس

کارن داتویس در نقش جین بنکس، دختر خانوادهٔ بنکس

میتو گابر در نقش مایکل بنکس، پسر خانوادهٔ بنکس

*با سپاس از شما و توجهتان، پست از تالار اطلاعات سایر فیلمها به این تالار منتقل گردید.

     gigi                                                  

محصول 1958 امریکا   ،  کارگردان:وینسنت مینه لی

بازیگران: لسلی کارون - موریس شوالیه - لوئیس جردن

نویسنده:الن جی لرنر  براساس داستان کوتاهی از کولته

   هانری لاشایل (موریس شوالیه) مرد ثروتمند و جاافتاده ای که راوی داستان فیلم است از حال و هوای زندگی در پاریس سال 1900 می گوید .پاریسی که گویا بهشت برین است.فیلم چون اغلب موزیکال های عاشقانه ان سالها فضایی بینهایت روشن و مثبت و شاد دارد.

تنها گاستون (لوئیس جردن)برادر زاده ی شکم سیر هانری لاشایل است که در جهان خسته خود،همه چیز راتکراری و عبث میبیند و برای فرار از ان به خانه ی مادام الوارز پیر و چای بابونه و نوه ی بازیگوشش ژی ژی (لسلی کارون)

پناه میبرد.

مادام الوارز، زنی از طبقه ی پایین تر است و قصد دارد از نوه اش زنی محفلی بسازد و در این راه از خواهرش که خود در گذشته دستی بر اتش داشته خواسته که به ژی ژی فنون دلبری را بیاموزد.

ژی ژی که گویی کودنی شیرین است وبین او و گاستون علاقه ای خواهر و برادر وار وجود دارد، به مدد سیاست مادربزرگ و خاله،یک شبه، باتغییر لباس وارایش،به بانویی فریبا و دلربا مبدل میگرددو داد گاستون فراری از چنین زنان عشوه گر را در می اورد.چرا که او همان ژِی ژی شیطان و بازیگوش را میخواهد..

(گاستون به ژی ژی:با این یقه مثل زرافه گواتر دار شدی!)

این فیلم 9 جایزه اسکار را از ان خود کرده است.رکوردی که بعد از ان فقط با        بن هور ، تایتانیک ، و ارباب حلقه ها شکسته شد.  فیلم پانزده قطعه اهنگین دارد.موزیک های فردریک لوو بر ترانه های ان خود نمایی میکند.ترانه ی((خدا را شکر به خاطر دختران کوچک)) که موریس شوالیه شیرین زبان اجرا میکند و ترانه ی (( بسیار خسته کننده است!))، دوست داشتنی و شنیدنی از کار درامده.

سیسیل بیتن نیز با طراحی لباس های خارق العاده ،به جذابیت فیلم کمک نموده است.

از اشکالات فیلم تغییر ناگهانی ژی ژی از نظرظاهرکه نمی تواند با سن وسال وی هم خوانی منطقی داشته باشدوسرانجام عاشق شدن گاستون را میتوان برشمرد که بسیار مصنوعی و اجباری به نظر میرسد!

پوستر فیلم که جایزه اسکار نیز برده است. از ساده ترین پوستر فیلمهایی است که تا کنون طراحی شده.

میگویندپس از درخشش این فیلم در اسکار تامدتها اپراتور کمپانیMGM این گونه پاسخ تلفن ها را می داده است: سلام ، این جا کمپانی M-GIGI-M

شبی در اپرا(A NIGHT AT THE OPERA)

بله!! شبی در اپرا یکی از بهترین های برادران مارکس دوست داشتنی یک کمدی موزیکال کلاسیک ماندگار...

شبی در اپرا محصول سال 1935 اولین همکاری مترو گلدن مایر و برادران مارکس و همچنین نخستین فیلم مارکس ها بدون زیپو مارکس است.کیتی کارلیسل و آلن جونز هم از دیگر بازیگران این فیلم هستند.سم وود نیز این فیلم را کارگردانی کرده است.

شبی در اپرا پر است از لحظه های کمیک،اواز های اپرایی،ساز و موسیقی،و طبق سبک و سیاق سه برادر(بذله گویی و طنز زبانی گروچو و چیکو،شلوغ کاری و اداهای هارپو)البته این نکته قابل ذکر است که تعدادی از شوخی های بدنی(فیزیکی)این فیلم از راحت صحبت کن(1932 _باستر کیتون)ایده گرفته شده. شبی در اپرا در دو لیست انجمن فیلم امریکا:100 سال...100فیلم(2007) و 100سال...100کمدی(2000) به ترتیب در رتبه های85 و12 قرار گرفته است.

 خلاصه داستان این فیلم از این قرار است که: و برادران مارکس به رزا (کیتی کارلیسل) و ریکاردو (الن جونز)(دو خواننده خوش قلب و دوست داشتنی اپرا) کمک میکنند که در دنیای اپرا و عشقشان موفق شوند که در این میان درگیر ماجراهای عجیب و بانمکی میشوند.وهمچنین باید از شر دشمنانشان: لاسپاری (خواننده ای مغرور که بدنبال  شهرت و رزا است)و گاتلیب خلاص شوند.

شبی در اپرا نقطه ای عطفی در کارنامه ی برادران مارکس میباشد انها با این کمدی_موزیکال تا حدی از کارهای قبلی خود برای پارامونت فاصله گرفتند که زیاد متکی به داستانی سفت محکم نبود و جوک ها و مزاح های پراکنده داشت.اما شبی در اپرا کمدی حساب شده ای بود.ایروینگ تالبرگ تهیه کننده، اصرار بر چارچوب داستانی قوی داشت و اعتقاد داشت کاراکتر برادران مارکس باید بیشتر سمپاتیک شود.

شبی در اپرا پر است از دیالوگ و صحنه های بامزه که شاید در هیچ فیلم دیگری نمونه اش را پیدا نکنید و بعد از تماشایش احساس شادی و نشاط  فوق العاده ای میکنید سکانس های موزیکالش هم به هیچ وجه خسته کننده نیست و به طور خلاصه یک کمدی موزیکال کلاسیک تمام عیاره...

                                                                        سلطان و من

                                                  پوستر تبلیغاتی اولین اجرای صحنه ای سلطان و من

تئاتر موزیکال سلطان و من پنجمین ساخته ریچارد راجرز و اسکار همراشتاین به حساب می‌ آید. این کار براساس رمانی به نام آنا و سلطان سیام نوشتۀ مارگارت لاندون (سال 1944) مربوط به خاطرات آنا لنوون تنظیم شده است. آنا لنوون به عنوان مربی فرزندان حاکم سیام به نام مونگ کوت، در اوایل 1860 مشغول به کار شده بود. این کتاب به تجربیات و سرگذشت این زن می پردازد که  به عنوان یک معلم مدرسه، برای مدرن سازی کشور سیام، از انگلستان عازم این کشور شده بود. رابطۀ سلطان و آنا که همواره با کشمکش و درگیری و تضادهای گوناگون همراه است و در انتها به عشق و علاقه ای متقابل (که البته سرانجامی نیز ندارد) ختم می شود.

                        مونگ کوت سلطان سیام و ولیعهدش پرنس چالالونگ کورن در سال 1861 با یونیفرم نیروی دریایی

در 1950، فانی هالتزمن که برای بانو گرترود لارنس(یکی از بازیگران تئاتر زن برادوی ) کار می کرد، متوجه شد که کتاب آنا و سلطان می تواند سوژه ای مناسب برای ایجاد یک اثر ارزشمند شود، به راجرز و همراشتاین پیشنهاد کار بر روی کتاب داد که با بی میلی این دو نفر مواجه شد. اما در نهایت پذیرفتند که نمایشنامه ای موزیکال برمبنای کتاب بنویسند. ابتدا رکس هریسون به عنوان نقش سلطان انتخاب شد که پیش از این در فیلمی براساس همین کتاب- که در سال 1946 ساخته شده بود -نقش سلطان را ایفا کرده بود اما به دلیل در دسترس نبودن او، بازیگر روسی - آمریکایی آن زمان هالیوود، یعنی یول براینر برای این نقش انتخاب شد.

نمایشنامۀ موزیکال اثر موفقی بود، جایزۀ تونی را برای بهترین موزیکال کسب کرد و خانم گرترود لارنس نیز بهترین بازیگر زن شد و بهترین بازیگر مرد هم به براینر رسید. خانم لارنس یک سال و نیم بعد از شکل گیری گروه درگذشت و به همین دلیل نقش آنا در خلال سه سال اجرا در برادوی (1246 اجرا)، مرتبا توسط بازیگران زن مختلفی بازی شد. سرانجام در سال 1956 فیلمی سینمایی از این تئاتر  ساخته شد. از آن زمان تا سال 2000، سلطان و من بارها توسط گروه های مختلفی در قالب نمایش اجرا شده است ، از جمله، براینر در سال1980 و یکبار دیگر قبل از مرگ در  1985 در برادوی برای این اثر به روی صحنه رفت.

سلطان و من   The King and I

کارگردان: والتر لانگ

فیلمنامه: ارنست لمن (بر اساس نمایش موزیکالی نوشته شده توسط اسکار همراشتاین و ریچارد راجرز)

فیلمبردار: لئون شامروی 

آهنگساز: آلفرد نیومن

بازیگران: یول براینر، دبورا کار، ریتا مورنو، مارتین بنسون

محصول 1956 آمریکا (کمپانی فاکس قرن بیستم) 133دقیقه 

فیلم با ورود خانم آنا -یک بیوه زن انگلیسی- به همراه پسر خردسالش با کشتی به سواحل سیام آغاز می شود. از دقایق نخست فیلم فضای موزیکال اثر شروع می شود. فرزند خانم معلم از دیدن سربازان نیمه برهنه سیام می ترسد و مادرش او را با شعر و سوت زدن آرام می کند. از ابتدا و با نوع برخورد خانم آنا با فرستادگان سلطان، شخصیتی مقتدر از او ترسیم می شود.

زن وارد دربار سلطان شده و در زمان ورودش داستان دوم در دل روایت اصلی شکل می گیرد. همزمان با ورود معلم، دختری را می بینیم که از برمه به عنوان هدیه برای سلطان آورده شده است. دخترک در راه از برمه تا سیام عاشق شخصی شده که قرار است او را به سلطان هدیه کند. این زوج عاشق می دانند که در برابر قدرت سلطان شانسی برای به هم رسیدن ندارند و فقط با نگاه با هم وداع می کنند و همزمان با ورود خانم معلم، این دختر جوان نیز به حرمسرای سلطان وارد می شود.

خانم معلم حاضر نیست در خود قصر ساکن شود، اغلب درگیری های نخست او و سلطان حول خانه جدید  و محل اقامت خانم آنا می گردد. سلطان مرتبا در حال گذاشتن شرطی جدید برای خانم آنا است تا هدیۀ نهایی اش به معلم، یک خانه شود. فرزندان متعدد سلطان و زنان بسیار او موجب شگفت زدگی معلم می شوند. فرزندان سلطان باهوش و مهربان هستند و تصویر ارئه شده از ولیعهد شخصی باشعور و فهمیده است. فرزندانی که کاملا مستعد برای پذیرش فرهنگ جدید و ورود به دنیای متمدن خارج هستند(ویژگی هایی متفاوت با پدرشان). بچه ها ابتدا هیچ ذهنیتی در خصوص کشورهای دیگر و حتی ابعاد کشورشان در مقایسه با کل جهان ندارند. نقشه ای که بر دیوار کلاس درس قرار گرفته  فقط یک کشور عظیم به نام سیام را دارد و یک مستعمرۀ بسیار کوچک به نام برمه. خانم آنا در قدم اول نقشه جهان را نشان می دهد و با نشان دادن نقطه ای به نام سیام در دل این جهان بزرگ سعی می کند غرور کودکان را شکسته و دنیای واقعی و واقعیت را به آنها نشان دهد.

از همین صحنه‌ها بخش‌های موزیکال فیلم آغاز می شود و بچه ها و معلم دسته جمعی می خوانند و می رقصند.  سلطان هم می داند که علیرغم مخالفت‌هایش حق با خانم آنا و سخنان منطقی اوست.

در کنار داستان اصلی و رابطه معلم با سلطان و فرزندانش داستان دوم،-دختر عاشق پیشه- نیز روایت می شود که با کمک خانم آنا با معشوقش ملاقات می کند. 

در همین میان یک تیم از انگلستان برای بازدید از سیام عازم این کشور می شوند. سلطان در نهایت غرور با ترفندهایی خانم آنا را وادار می کند تا در آماده سازی دربار در کمتر از یک هفته کمک کند و همه چیز از آداب نشستن و برخاستن تا لباس و نحوۀ سرو غذا مطابق مد روز تغییر داده شود. لباس بانوان درباری از لباس سنتی به شکل زنان انگلیسی عوض می شود و بهترین شرایط برای برگزاری مهمانی ایجاد می شود، چرا که سلطان مایل نیست کشورش بدوی و غیر متمدن معرفی شود. 

در دل این مهمانی باشکوه، با توجه به آموزش های معلم و آشنا کردن زنان دربار از جمله دختر جوان با ادبیات غرب، نمایشنامه ای ترکیبی اجرا می شود(برداشتی از کلبه عمو تومو به سبک نمایش های آهنگین شرقی) .تم اصلی این تئاتر ظلم ستیزی و مبارزه با ارباب زورگوست، در اینجا به نوعی به شیوه حکومت سلطان و استبداد او مورد انتقاد قرار می گیرد). سلطان با سعۀ صدر تا انتهای نمایش می نشیند. پس از مهمانی مشخص می شود دختر جوان با معشوقش از قصر فرار کرده اند.

سلطان و خانم آنا که از کل مراسم راضی اند، به نوعی همدلی  می رسند و رابطه و نگاهی احترام آمیز به هم پیدا می کنند و شادمانه با هم می رقصند، البته همه چیز در حد متعارف است و قرار نیست این رابطه به جایی ختم شود. 

دختر جوان دستگیر شده و به قصر بازگردانده می شود. سلطان قصد دارد اورا شلاق بزند که با دخالت خانم آنا صرفنظر می کند اما باعث شکسته شدن غرور سلطان و تردید او در شیوه مدیریت و برخوردش با دیگران می شود، بعد از این اتفاق سلطان دچار آشفتگی روحی می شود). خانم آنا نیز مایوس از سلطان و روشهایش در حال ترک قصر است. بانوی اول دربار از او می خواهد فقط یکبار دیگر به ملاقات سلطان برود. در این دیدار آخر، همۀ فرزندان سلطان به دور معلم حلقه می زنند و از او خواهش می کنند نرود. سلطان هم می گوید که در حال مرگ است و از این به بعد ولیعهد جوان حاکم خواهد بود. در سکانس نهایی فیلم در حالیکه ولیعهد در حال تمرین حکومت با شیوه ای جدید است، حکومتی که تعظیم و تبعیض و نوع حکومت مداری گذشته را نمی پذیرد، سلطان نفس آخر را کشیده و جان می سپارد. خانم آنا که کنار بستر سلطان حضور دارد شروع به گریه کردن می کند...

ساختار موریکال فیلم در جذب مخاطب و خسته نکردن او نقش مهمی دارد(با توجه به زمان طولانی فیلم). شخصیت سلطان و بازی خیره کنندۀ براینر(که او را برنده اسکار نقش اول مرد کرد) از این فرد چهره ای مقبول به نمایش می گذارد. سلطان مردی مقتدر است که قلب معصوم یک کودک را دارد. خانم آنا(با بازی دبورا کار) نیز شخصیتی قدرتمند است ولی او نیز مهربانانه سلطان و فرزندانش و کشور سیام را دوست دارد. از ابتدا تناقضی بین شخصیت مقتدر و خودرای سلطان و خانم آنا -که با اقتدار  و منطق جلوی برخی خواسته های سلطان می ایستد-  به وجود می آید، کنش دراماتیک اصلی فیلم کشمکش‌ ها بین سلطان و خانم آنا و تضاد در باورها و روش‌ هایشان است.

در این فیلم مارنی نیکسون به جای دبورا کار آواز خوانده است.

فیلم در مراسم اسکار جوایز متعددی کسب کرد:

1 - اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول: یول براینر

2- بهترین دکوراسیون و طراحی صحنه : لیل ویلر، جان دکو ایر، والتر ام. اسکات، پاول اس. فاکس  

3- طراحی لباس:  ایرنه شریف

4- موسیقی و اجرای موزیکال:  آلفرد نیومن و کن داربی

5- ضبط صدا : کارل فالکنر (واحد ضبط صدای استودیوی فاکس قرن بیستم)

و چند مورد نامزدی برای:

- تهیه کننده: چارلز براکت

- بازیگر زن نقش اول: دبورا کار

- بهترین کارگردان: والتر لانگ

- بهترین فیلمبرداری: لئون شامروی

a song is born (نغمه ای متولد میشود)

کارگردان :هاوارد هاکس (1948)    تهیه کننده:ساموئل گلدوین

بازیگران: دنی کی ، ویرجیانا مایو

فیلمنامه:بیلی وایلدر و توماس مونرو

    پروفسور فریزبی(دنی کی) همراه هفت موسیقی دان دیگر در حال ساختن دائره المعارف موسیقی و تحقیق و پژوهش برای ان و ساختن البوم های کاملی از موسیقی در بنیادی به نام تاتن هستند.انها چندین سال است که وقت خود را صرف این کار کرده اندو کل هزینه ی پروژه را مرحوم تاتن تقبل نموده که اکنون دختر وی پیگیر امور است.

فیلم با مراجعه دختر نه چندان زیبا و دلربای تاتن به پرفسور فریزبی و اعلام اینکه از بودجه سنگین پروژه خسته شده و تمایلش به پایان بردن هر چه سریعتر ان اغاز میشود.اما فریز بی با تحت تاثیر قرار دادن احساسات زنانه وی از طریق موسیقی او را منصرف و حتی مشتاق مینماید.

فریز بی برای بررسی نوع خاصی جاز به خواننده کاباره ای به نام هانی سوانسون( ویرجینیا مایو) مراجعه میکند.هانی زیبا که معشوقه ی گانگستری تحت تعقیب است برای فرار از بازجویی پلیس به بنیاد تاتن رفته تا به بهانه همکاری انجا مخفی شود. وازاینجا به بعد ، هانی است و موزیسین هایی که به قول خودشان چندین سال است با هیچ زنی نبوده اند وبا موسیقی ازدواج کرده اندو....

یک موزیکال نچسب ، که تنها شیرینی ان بلاهت موسیقی دان های ان است.ساده و صادق و دوست داشتنی.انها اکثرا موسیقی دان واقعی هستند که در نقش خودشان بازی میکنند

نغمه ای متولد میشود باز سازی موزیکالی از فیلم اتشپاره، از همین کارگردان و تهیه کننده و با بازی گری کوپر و باربارا استنویک است.

این فیلم حاشیه هایی نیز همراه داشته. جدایی دنی کی از سیلویا فاین به خاطر هنرپیشه دیگری به نام اوا اردن. سیلویا اهنگساز مخصوص کی هم بوده و چون کی اهنگ شخص دیگری را قبول نداشته ، در این فیلم هیچ ترانه ای را اجرا نمی کند!!!

هاکس هم به این فیلم علاقه ای نداشته و فقط برای پرداختن بدهی اش کار روی ان را می پذیرد. او نظرش را درباره ی فیلم چنین مطرح کرده:دنی داشت از همسرش جدا میشد و به بهانه رفتن نزد مشاور کار را متوقف میکرد!او در این فیلم همانقدر سرگرم کننده است که یک چوب زیر بغل!

خیابان چهل و دوم  42^nd street

کارگردان: لوید بیکون

فیلمنامه: رایان جیمز، جیمز سیمور براساس رمانی نوشته برادفورد روپز

فیلمبردار: سال پولیتو

طراح رقص: بازبی برکلی

بازیگران: وارنر باکستر، بی بی دانیلز، جرج برنت، روبی کیلر، دیک پوئل

محصول 1933 آمریکا کمپانی برادران وارنر. سیاه و سفید. 89دقیقه

جولیان مارش(وارنر باکستر) کارگردانیست که یک دوارن پرافتخار  را در گذشته سپری کرده و همیشه بازیگران مرد و زنی موفقی را به جامعۀ هنری معرفی کرده است. او تلاش می کند تا از دل اجرای نمایش  "بانوی زیبا" افتخار دیگری کسب کند. آبنر دیلون (گای کیبی) سرمایه گزاری ثروتمند است که قول داده حمایت مالی این اجرا را بر عهده داشته باشد. دوروتی بروک (بی بی دانیلز) هنرپیشه اصلی نمایش "بانوی زیبا" است که دیلون نسبت به او وسواس و علاقه خاصی دارد. پت دنینگز (جورج برنت) هنرپیشه ای کمتر مقبول و ناموفق است که با دوروتی ارتباط دارد. پگی ساویر (رابی کیلر) نقش هنرپیشه ای تازه وارد را بر عهده دارد که با کمک دنینگز بر ترس و استرس خود از اجرای آواز دسته جمعی غلبه می کند. بیلی الولر(دیک پاول) یکی از هنرپیشگان اصلی داستان "بانوی زیبا" است که بسیاری از آوازهای این اثر را خودش می خواند.

در تمامی طول فیلم ترانه ای به نام بانوی زیبا(Pretty Lady) اجرا می شود. تم اصلی فیلم تلاش گروهی برای آماده سازی اجرای صحنه ای این اثر موریکال است. داستان فیلم، تمرینات گروه تا اولین شب اجرا، بر روی صحنه را در بر می گیرد.

ایدۀ نمایش در نمایش، در موزیکال های دیگری نظیر "مرا ببوس کیت" و یا "دستۀ ارکستر" و یا " پاسیفیک جنوبی" نیز بکار گرفته شده است اما بازیگران اصلی این فیلم بر خلاف فیلم های ذکر شده، در صحنه های نمایش "بانوی زیبا" می خوانند و خوانندگی گروه محدود می شود به همان نمایش در نمایششان و نه سایر قسمت های فیلم. البته عدم تناسب ترانه های اجرا شده در نمایش "بانوی زیبا" با فضای کلی فیلم از نقاط ضعف فیلم به حساب می آید.

موفقیت فیلم خیابان چهل و دوم  در تثبیت و رونق دوباره ژانر موزیکال تاثیر مهمی داشت و موجب قدرت گرفتن مجدد کمپانی برداران وارنر (به عنوان تهیه کننده فیلم) شد. از دیگر دلایل محبوبیت و ماندگاری اثر، اجرای ترانه هایی نظیر "جوان و سالم" با اجرای پاول بود که سبب ایجاد امیدواری و مثبت اندیشی بیشتر در جامعۀ آنروز گار آمریکا شده بود، دورانی که به دلیل بحران اقتصادی افسردگی بین مردم شایع بود.

با وجود گذر زمان و ساخته شدن موزیکال ‌های موفق دیگر(که داستان، بازی و رقص های بهتری دارند)  خیابان چهل و دوم در قالب موزیکالی سیاه و سفید و بی بهره از جذابیت های رنگ ، با فضای شاد و تاثیرش در آن دوره تاریخی، همچنان جایگاه خود در میان آثار موزیکال کلاسیک ، به عنوان اثری برجسته، حفظ کرده است و حتی اجراهای صحنه ای آن در برادوی ادامه دارد.

بخش هایی از فیلم که در یاد می ماند سکانس های پایانی فیلم و اجرای نمایش است. طراحی رقص بازبی برکلی بعد از 80 سال از ساخت فیلم همچنان بدیع، جذاب و تماشایی است.

اوازدر باران     - singin in the rain -1952

کارگردان:جین کلی و استانلی دانن

بازیگران: جین کلی- دبی رینولدز- دانلد اکانر - جین هاگن - میلرد میشل

فیلنامه:ادولف گرین و بتی کامدن

از معروفترین ومحبوب ترین فیلمهای کلاسیک موزیکال 

    (( داستان لحظات بزرگی از تاریخ تصاویر متحرک ، وقتی که پرده ی سینما اموخت که حرف بزند و این صحبت با اواز خواندن اغاز شد.))

دن لاک وود(جین کلی) ولینا لامونت(جین هاگن) دو ستاره سینما در دوران گذر فیلمها ازصامت به ناطق هستند.و البته در سال 1927  مابه ازای واقعی داشتند. 

 در این فیلم لینا بسیار بد صدا است و با ناطق شدن فیلمها محبوبیت وی به خطر می افتدو کم کم جای خود را به کتی سلدون ( دبی رینولدز) ، دختر بازیگر گمنام و خوش صدایی که محبوب واقعی دن لاک وود  هست میدهد....

  مشهور ترین  اواز فیلم، همان singin in the rain است که جین کلی با یک چتر زیر باران می خواند.او در حین فیلمبرداری این صحنه بارانی  و خیس بیمار شده، تمام مدت ضبط صحنه ها تب داشته است.

 اگر چه  اواز در باران دبی رینولدز را معروف کرد اما هنگام ساخت این فیلم به او بسیار سخت گذشته است.او گرفتار منتقد سر سختی چون جین کلی بوده. دبی نمیتوانسته خوب برقصد وهنگامی که ازدست سخت گیری های او پشت پیانو نشسته و گریه میکرده ، فرد استر   به کمکش شتافته و به او می اموخته که چگونه پا به پای جین کلی برقصد. دبی رینولدز بعدها مطرح کرد که سخت ترین لحظات زندگی اش  تولد فرزندانش و ساخت اواز در باران ، بوده اند.او در سال 2002 در برنامه ای تلویزیونی گفت : بعد از 14 ساعت خواندن و رقصیدن برای اواز 

" good morning " در  این فیلم،وقتی کفشهای ابی ام را دراوردم انگشتان پایم خون الود بود.

 اواز در باران موزیکال در موزیکالی، سرزنده و شیرین است اما  برخی از 8 اواز موجود در این فیلم،طبق معمول ،خسته کننده است.

1-beautiful girl

2-you were meant for me

3-dreaming of you

4-you are my lucky star

5-fit as a fiddle

6-singin in the rain

7-make em laugh

8-good morning

اواز در باران ، توسط خواهران براکس در سال 1929 هم اجرا شده است

مهمانسرای تعطیلات Holiday inn 1942 موزیکالی زیبا از پارامونت است که درفهرست پنج فیلم برتر کریسمسی از دید منتقدین سایت مشهور rottentomatoesقرار دارد.فیلم توسط مارک ساندریچ تهیه و کارگردانی شده است.

جیم هاردی خواننده (بینگ کراسبی) و تد هانور رقصنده (فرد آستر) همراه لی لا دیکسون (ویرجینیا دیل)تیم سه نفره موفقی هستند اما جیم خسته از زندگی شهری تصمیم به ازدواج با لی لا و زندگی در مزرعه دارد.لی لا با وسوسه تد از همراهی جیم انصراف میدهد.جیم دلشکسته به تنهایی به کانتیکات میرود وچون کاردرمزرعه را دشوارمی یابد مزرعه را تبدیل به کلوپ شبانه ای میکند که فقط در تعطیلات مناسبتی باز است.لیندا میسون(مارجوری رینولدز) دختر گل فروشی است که اتفاقی به جیم ملحق میشود.سکانس امتحان صدا گرفتن جیم از لیندا واجرای دونفره ترانه white christmas (با صدای اصلی بینگ کراسبی و مارتا میرز)بسیار لطیف وتماشایی است.

جیم و لیندا به تدریج دلباخته هم میشوند کلوپ تعطیلات مشهور ومحبوب میشود .اما با خیانت لی لا به تد و ترک او،تد همراه مدیر برنامه اش به کانتیکات می آید و درصدد وسوسه لیندا به ترک کانتیکات و کشاندن او درقالب تیم رقص دونفره به هالیوود است و چالش آغاز میشود...

فیلم با طراحی رقص هنرمندانه توسط دنی دیر در هرمناسبت شویی دیدنی به نمایش میگذارد وبالاخص رقص فرد آستر (تد )در دو سکانس مستی او وهمرقصی اش با رینولدز(لیندا) و رقص انفرادی ترقه بسیار استادانه است.

همچنین دوازده آهنگ برای فیلم ساخته شده که شاخص آنها white christmas سروده ایروینگ برلین محبوبترین آهنگ کریسمسی کل دوران پرفروشترین آهنگ به ثبت رسیده در گینس است که دربین سه نامزدی اسکار برای فیلم ،اسکار بهترین ترانه اوریجینال فیلم را در سال 1943میرباید.

چندی پیش در مجله ای درباره موسیقی که به خواننده محبوبم فرهاد مهراد اختصاص داده شده بود مطلبی خوندم که جالب بود.نوشته شده بود در نسخه دوبله فیلم موزیکال بانوی زیبای من آهنگی با نام اگه یک جو شانس داشتیم رو فرهاد اجرا کرده است.

وقتی دوباره فیلم رو نگاه کردم از شنیدن این آهنگ خیلی لذت بردم و تعجب کردم از اینکه چطور نخستین بار که فیلم رو دیدم متوجه صدای فرهاد نشدم.از لینک زیر میتونید آهنگ رو دانلود کنید.البته شنیدن این آهنگ در حین تماشای فیلم لذت مضاعف دارد.

دانلود