صحبتی شد بین من و یکی از دوستان درخصوص نام کشور ما. بد نیست گره از انچه ته ذهنم گیر کرده (بر وزن چیزی ته گلویم مانده!) را اینجا باز کنیم تا دوستان دیگر هم بخوانند و بدانند که ماوقع چه بود...

سال 1313 در یکی از جلسات مجلس شورای ملی نام کشور عزیز ما که قرنها فارس (پارس) صدایش میکردند و اجنبی جماعت بدان پرشیا (پرسین) می گفت ، نام ایران بخود گرفت.

این نام از کجا آمده بود و لزوما چه نيازی به تعویضش بود؟ من به شما میگویم با به قدرت رسیدن رضاشاه دولت انگلیس چنین طرحی را برانداخت و این قصه حکایتی نبود که بدست طراحان ملی ما مطرح شده باشد. دولت انگلیس که از 200 سال قبل طرح تفکیک ایران را در سر داشت ابتدا منطقه افغانستان را با هزار طرح و حیل از ایران جدا کرد و نامش را ابتدا آریا نامید و سپس آنرا به افغانستان تغییر داد ، پیش از آن عراق را با وساطت عثمانی ها از ایران جدا کرده بود و اين اواخر بحرین را از اين کشور کهن قیچی کرد و پیش از همه ی اینها مناطق امیر نشین امارات و عمان و کل حاشیه جنوبی خلیج فارس را از ما ستاند و به سوسمارخورهای بدوی سپرد... بریتانیای کبیر که بقول مش قاسم (در دائی جان ناپلئون) : "همیشه کار کار اوناس" با روی کار آمدن رضاخان ایده جدیدی را در اولین جلسات مجلس شورای ملی بر سر زبان نمایندگان انداخت که بموازات پیشرفت این کشور با رشد اقتصاد جهانی باید نامی جدید بر آن اطلاق کرد که در شانش باشد! آنها با کمک برخی از ادیبان وطنی نام ایران را بر سر زبانها انداختند با این بهانه که این کلمه اولا در ابیاتی از شاهنامه فردوسی که نماد ریشه های اجداد ماست ذکر گردیده (چو ایران نباشد تن من مباد ...) و ثانیا کلمه ایران برگرفته از کلمه آریانا و یک ریشه کهن از پارسی باستان برای مردمان این سرزمین است بخوبی موید تاریخ نیاکان ما و کشور ماست. علاقمندان به این طرح حتی اشعار و مدارک دیگری از شاعران و نویسندگان قدیمی ما رو کردند و حجت آوردند که باید چنین طرحی به تصویب برسد...

تغییر نام پارس به ایران در همان سال به تویب رسید. 10 سال پیش از آن نام عراق را انگلیسها برای کشوری که از ایران جدا کرده بودند و تازه به استقلال رسیده بود انتخاب کرده بودند اما در اعراب انگلیسی و جهانی آنرا ARAQ می نامیدند. همزمان با تصویب نام ایران (IRAN) برای ما انگلیسیها طرح تکمیلی خوار کردن این نام را به اجرا گذاشتند و به جامعه بین الملل اعلام کردند که نام عراق که در اعراب جهانی ARAQ بود بخاطر دوستی و مودت این دو کشور باید به شکل IRAQ (ایراک) نامیده شود. برخی از سیاستمداران کهنه کار ما از این حیله که ترفندی عجیب بود انگشت به دهان ماندند که کشوری با بیش از 7 هزار سال سابقه نامی دارد که تنها در یک حرف با کشوری دیگر (که خود زمانی بخشی از آن بود) تفاوت نام دارد ( انتهای این نون است و آن یکی حرف ک) ! انگلیسیها بیکار ننشستند و با مکاتبات متعدد خود در جوامع جهانی با تایید خود ایران! اعلا کردند که زین پس به هیچ عنوان نامی از پرشیا برده نشود و کلمه ایران در کلیه مکاتبات و مراودات جایگزین کلمه یا کلمات مشابه گردد. همه ما میدانیم که برخی کشورهای کهن نامهایی قدیمی دارند و بعضا همگان از هر دو نام جدید و قدیم آنها در روابط بین الملل همزمان استفاده میکنند (مانند مصر و ایجپت یا هند و ایندیا و یا انگلستان و انگلو ساکسون و کینگ دام ، یا ژرمن و آلمان و ...). این اصرار دولت انگلیس در تثبیت این نام هنوز هم جای سوال دارد. اما اینکه چرا دولت انگلیس رسما اعلام کرد منبعد نامی از پارس و پرشیا در مکاتبات یا مسابقات ورزشی و علمی یا هر محفلی دیگر برده نشود دلیل داشت که بعضا خود بی خبریم

کشوری که زمانی از مدیترانه تا سند و از سیبری تا آفریقا وسعتش بود و پارس و پرشیا نامیده میشد و مساحتی بیش از 10 میلیون کیلومتر مربع داشت وقتی ایران نامیده شد که اندکی بیش از 5/1 میلیون کیلومتر مربع از آن باقی نمانده بود. همه ی آنچه از دست رفته توطئه انگلیس و دوستانش طی قرنهای اخیر بود و هرگز آنها دوست نداشتند چنین ملتی زمانی چشم باز کند و ببیند پارس قدیم کجا و پارس فعلی کجا. بنابرین نام این پارس نباید دیگر پارس می بود تا با هویتی جدید کشوری جدید باشد که شد! تمامی همسایگان ما ازین نامگذاری سالهاست که اظهار شعف میکنند چرا که هرگز دوست ندارند کسی جائی بنویسد آنها زمانی متعلق به فارس بودند. کلمه ای که صرفا به حافظه تاریخ سپرده شده بود محکوم به فناست از هر زاویه که نگریسته شود ...

به شخصه به دولت فعلی و به همه مردم کشور عزیزم پیشنهاد میکنم نام قبلی و قدیمی و کهن را احیا کنند و آنرا بر سر زبانها اندازند و کلمه ای چون ایران را که گاه ملل دیگر با ایراک اشتباه میگیرند را به بوته فراموشی سپارند. اگر چنین شود خواهید دید که عکس العمل دولتی چون انگلیس یا کشورهای مجاور چگونه خواهد بود.

به دوستانی که در فیسبوک یا جوامع مشابه فعالیت دارند پیشنهاد میکنم با معرفی این صفحه این پیشنهاد را در سطحی گسترده و جهانی مطرح نمایند

(نوزدهم آذر ماه 1392)