بانو درود و دو صد درود بر نگاه ارزشمند و زیبای شما و پوزش از بیان آن چه گفته آمد که قصد، جسارت نبود، ... .

شاه نامه اثری ارزشمند و پرسود است.

سال هاست در زمینه ی جنبه های پیچیده ی جامعه شناسی شاه نامه، پژوهش می کنم و از این که، این کتاب اساطیری، چقدر با گوهر و ژنتیک ایرانی آمیخته است، شگفت زده ام.

گویی، دانایانی بوده اند که گوهر ایرانی را می شناخته اند و برایش، برای زندگی به شیوه ایرانی  "خدای نامه" را نگاشته اند تا سخت و سست زندگی ایرانی را نشان بدهند و راه کارها و رهنمودها را، ... .

من شاه نامه را دستورالعمل ایرانی بودن می دانم.

با وجود همه ی دگرگونی هایی که به خصوص در زمان ساسانیان در این نوشته ی باستانی رخ داده، هنوز راهنمای خوبی است.

یک نکته ی ارزشمند درباره ی کی خسرو و فرار مغزها!

رودابه و کی خسرو، هر دو یک مشکل دارند.

هر دو فرزندان دژخیم اند.

رودابه از نسل ضحاک که دودمان ایران را بر باد داد،

کی خسرو از نسل کی کاووس و افراسیاب

اما، در اندیشه ی سیمرغ، اصل و نسب را برای ارجمند بودن، در برابر توان مند بودن، جایگاهی نیست.

با وجود گله هایی که در مورد هر دو به چشم می خورد، هر دو، نه به خاطر جد و آباء که به خاطر خودشان و توانایی و ارزشمندی خودشان پذیرفته شدند و هر دو شایسته ترین کار بایسته را به انجام رساندند.

یکی فرزندی همانند رستم را به دنیا آورد و به نیکی تربیت کرد، خردمند و توانا که در شاه نامه تا رستم هست، نگرانی نیست.

دیگری، سرزمینی را به رستگاری و خوشبختی رساند.

اگر هر کدام به بهانه های واهی، پذیرفته نمی شدند، شاه نامه،  دیگر اینگونه نبود.

چه بسا، کسی به خاطر پدر، عمو، برادرزاده، ...، پس زده می شود و به ناچار کوچ می کند به سرزمینی که اصل و نسب در آن اصل نیست و رودابه و کی خسروِ دیگران می شود.

از این نکته ها در شاه نامه فراوان است و باید،؛ امروز به گونه ای دیگر به این اثر ارزشمند باستانی نگریسته شود.

**********

دوباره سپاس از این که این گفتگوی شیرین را سبب شدید!