« تاریخ » خب یک اسم عامه . خاصش گسترده است :تاریخ اجتماعی ، تاریخ سیاسی ، تاریخ طبیعی ، تاریخ ....شاید بقول میشل فوکو : تاریخ جنون.مطلبی از طریق واتساپ بدستم رسید نظر به اهمیت آن دنبال جای مناسبی در فروم می گشتم برای انتشار ، این تاپیک را تا حدودی نزدیک دیدم به موضوع .بهر حال اگر بیراهه آمده ام مدیران گرامی پست را هدایت کنند به جایگاه مناسبش.

چند سالی هست که سازمان ملل درباره مدیریت آب توسط حکومت ایران اخطارهای شدید میدهد ولی کو گوش شنوا. در سالهای اخیر اما زنگ خطر در داخل هم بصدا در آمد اما حکومت بجای فکر چاره و قبول مسئولیت اشتباهات احمقانه خود تقصیر را به گردن ملت انداخت و گفت مردم باید در مصرف صرفه جویی کنند !!
اما چند وقتی هست که دیگر این خزعبلات و توجیحات پاسخگوی انتقادات نیست . صدای آژیر خطر آب بشدت بگوش میرسد و دیگر لاپوشانی حکومت ممکن نیست. برخی کارشناسان شجاع و آزاده که مواجب بگیر دولت نیستند در حال بازگویی واقعیت ها هستند و دیگر ملاحظات را بکناری گذاشته و با تندترین شکل ممکن حرف ها را میزنند.
امروز دو کنفرانس مهم درباره بحران آب بود.در اولی پروفسور کردوانی پدر کویر شناسی ایران صحبت کرد، او طبق معمول بسیار صریح حرف زد و خطاب به مدیران حکومتی گفت چرا نمیفهمید دیگر آب نیست؟!؟ مرتب مرا به کنفرانس دعوت میکنند اما نمیروم چون دیگر فایده ای ندارد و کار از سمینار و کفرانس گذشته است دشتهای کشور نشست کرده و بخاطر توهم تولید همه چیز توسط خودمان در سراسر کشور کارخانه های پر مصرف صنعتی ساخته ایم که تکنولوژی ندارند و فقط آب را حرام میکنند بطور مثال سطح آب در جهرم ۵۷۰ متر، در رفسنجان ۴۵۰ متر و در شهریار ۳۰۰ متر پایین رفته است!!!!
در جلسه دوم اما حرفها بسیار شدید الحن تر بود ،محسن رنانی استاد دانشگاه علنا نظام را به خیانت متهم کرد . او در این جلسه هشدار داد تا 5 سال آینده در ایران جنگ بین استانها و شهر ها بر سر آب علنی خواهد شد ،او گفت بحران آب ایران را خواهد بلعید. امروز میدان واقعی جنگ در حوزه آب است. آمریکا و هسته ای و عربستان و یمن تهدید دراز مدت نیست ، این بحران آب است که واقعا امنیت ملی ایران را تهدید کرده است.
رنانی ادامه داد: مردم ایران فرهنگ مصرف درست آب را بلد بوده‌اند، چرا که توانسته‌اند سه هزار سال با اقلیم خشک و کم‌ آب ایران کنار بیایند اما این بحرانی که اکنون در حوزه آب پدیدار شده و گرفتار آن شده ایم، ناشی از حکمرانی غلط در این 30 سال بوده است و سیاستمداران با خطاهای فاحش ما را به بحران رسانده اند و حالا هم انگشت اتهام را به سوی جامعه دراز کرده‌اند.
رنانی گفت: جنگ پراکنده آب در ایران هم اکنون به گونه خزنده و آرام شروع شده و فقط اخبار آن منتشر نمی‌شود،در حال حاضر این جنگ به صورت پراکنده رخ می‌دهد اما تا پنج سال آینده شاهد جنگ فراگیر آب در داخل شهرها و بین مناطق و استانها خواهیم بود.
به گفته وی، این آن خطری است که امنیت ما را تهدید می‌کند و سیاستمداران چشم خود را به روی آن بسته اند.

(۱۳۹۴/۳/۲۵ عصر ۱۲:۴۳)ژیگا ورتوف نوشته شده:  

 مردم ایران فرهنگ مصرف درست آب را بلد بوده‌اند، چرا که توانسته‌اند سه هزار سال با اقلیم خشک و کم‌ آب ایران کنار بیایند اما این بحرانی که اکنون در حوزه آب پدیدار شده و گرفتار آن شده ایم، ناشی از حکمرانی غلط در این 30 سال بوده است

با تشکر از ژیگای عزیز که مبحث مهمی را طرح نمودند

1- هروقت قبض آب و گاز  را می بینم قصه ی غصه هایم زیاد میشود. قبض آب ماهیانه : 3500 تومان و گاز ماهیانه 70000 تومان. یعنی ارزش گاز 10 تا 20 برابر آب ! کشوری که روی منابع گاز خوابیده است و آنرا از زیادی منابع صادر هم میکند ، از طرفی بود و نبود گاز به اهمیت بود و نبود آب نیست ، کشوری که آبش ارزش اورانیوم را دارد ، متوسط ارزش آب مصرفی خانوارهایش ماهی 3500 تومان یا چیزی در همین حد! حتما تریلی های سبزرنگ آب با گنجایش 26000 لیتر را دیده اید. اگر به قبض آب توجه کنید بطور مثال داریم : آب مصرفی 20 هزار لیتر و پول قبض : 3700 تومان.یعنی یک تریلی آب به قیمت 4000 تومان! واقعا مفت نیست؟ بنظر شما ماشین شستن با چنین آب مفتی کیف ندارد؟ آب کشیدن دوبار و سه بار ظرف و بدن و لباس بهنگام شستشو  و پاشیدن جلو درب خانه و مغازه و پر کردن وان حمام با 2 متر مکعب آب ... کیف ندارد؟!

2- هروقت می بینم کارگری از کارگران زحمتکش شهرداری شلنگ ضخیم آب را از صبح تا ظهر یا از ظهر تا شب بدست می گیرد و چمن ها آبیاری میکند انگار که به قلب من دشنه فرو میشود ! کشوری که با بحران آب روبروست چمن طبیعی میخواهد چکار؟ آیا نمیشد در چنین کشوری بیابانی، چمن مصنوعی (اقلا کنار بلوارها و خیابانها که صرفا برای زیبائی است) نصب کرد؟ درختهای کنار پیاده روها حتی جای آب ندارد و سنگ فرش کنارش با سطح پیاده رو در یک سزح و حتی چاله آب ندارد و خود درخت بینوا (که تنفس ما بسته به عملکرد آنست) باید در طول سال با اتکا به ریشه هایش آب را از اعماق زمین دریافت کند  اما چمن مظلوم باید هر روز صبح آبی گوارا را نوش جان نماید که خاصیتش عمدتا به درد نشیمن گاه و نواختن چشم میخورد.

3- چند روز پیش با یکی از دوستان برای آبیاری باغ میوه انگورش به روستا رفتیم. گفتم کمکی کرده باشم. فاصله منبع تقسیم آب تا باغ آنها یک دو کیلومتر بود و فشار آب هم شاید یک لیتر در ثانیه و شاید کمتر . آب را از باز کردیم و رفتیم و درباغ که منتظر آب ماندیم. فکر میکنید چند ساعت بعد این آب به باغ رسید؟ طاقتم طاق شد و برگشتم به منزل چون از ساعت 9 صبح تا 4 بعداز ظهر از آب خبری نشد! و بعد که تماس گرفتم گفتند سر ساعت5  بعد از ظهر این آب با آن فشار کم به باغ رسیده و آبیاری شروع شده است! از اتلاق وقت یک انسان بگذرید و به آبی فکر کنید که 2000 متر جوی خاکی را باید خیس کند تا بتواند در آن جاری شود . 2000 متری که خیس شدن و نشدنش توفیر نمیکند چون نه درختی کنار آنست و نه حتی علفی. کجای دنیا در قرن اتم ، کشاورزان و باغدارانش از جوی خاکی استفاده میکنند؟ وزارت جهاد کشاورزی با آنهمه دبدبه و کبکبه و کارمند و رئیس و معاون و هزینه های سرسام آور و بودجه های آنچنانی اش چه وظیفه ای دارد؟ سازمان عریض و طویلی که از ادغام دو سازمان جهاد و کشاورزی بوجود آمد در این بحران آب چه غلطی میکند که وزیرش هیچوقت استیضاح هم نمیشود. سازمانی که نتواند با لوله یا سیمان برای کشاورزان مظلوم این خاک حتی جوی آبی درست کند و از اتلاف بخش بزرگی از آبهای زیرزمینی و روی زمینی بکاهد ، بود نبودش به قبای چه کسی بر میخورد؟ وضعیت مصرف آب ما در بخش کشاورزی چنین فلاکتی دارد

مصرف آب برای جامعه شهری صرفا 6 درصد از مصرف کل آب را تشکیل میدهد درحالیکه بخش کشاورزی و صنعتی بیش از 90 درصد مصرف آب را تشکیل میدهند. هرگاه صحبت از کمبود آب به میان می آید بوغ و کرناست که  :  مردم عزیز در خوردن و استفاده از آب "صرفه جوئی" کنید! صرفه جوئی به کنار ، در نظر بگیرید کل مردم شهری ایران حتی یک قطره آب هم مصرف نکنند، بنظر شما چه میزان از کل آب در جیب ما می ماند؟ فقط 6 درصد. هیاهوی بسیار برای هیچ .  بقول ژیگای عزیز آیا نگهداشت و صرفه جوئی در آب، تمام و کمال وظیفه ملت است؟! صرفه جویی صرفا 1 درصد از کل آب ایران را میتواند تحت تاثیر قرار دهد آنوقت مسئولین مربوطه شانه از وظایف خود در قبال 99 درصد باقیمانده خالی و آن 1 درصد را پیراهن عثمان میکنند تا خود را مبرا نشان دهند.

4-  نیروگاه های برق متعددی در ایران پس از انقلاب به بهره برداری رسید که با سوختهای فسیلی گرم و با آب خنک میشوند. کنار هر کدام از این نیروگاه ها 100 تا 500 چاه عمیق ایجاد میگردد تا با موتورهای قدرتمند، منبع خنک سازی آنها از آب! فراهم گردد. هرگاه از کنار چنین نیروگاههائی عبور کنید حتما بخار غلیظ سفیدرنگی را خواهید دید که از دهانه بخش خنک کننده به آسمانها پرگشوده است . کشوری که با بحران آب روبروست آیا باید نیروگاه آبی برق بسازد؟! آنهم وسط بیابان و نه کنار دریا و در خروجیهای سدها؟! چنین نیروگاه هایی آبی که در طول میلیونها سال در اعماق زمین ذخیره شده اند را به سطح زمین انتقال و بعضا باعث نشست زمینهای اطراف ، خشک شدن سایر چاه ها ، از بین رفتن کشاورزی تا شعاع 20 کیلومتری و نارضایتی کشاورزان میگردد. حتی کشورهای دارای منابع غنی زیرزمینی آب از چنین پروژه هائی دوری میکنند چه رسد به کشورهای بیابانی...  و این وسط ما کجای این شعور هستیم بواقع نمیدانم.

5- فکر میکنید برای ساخت یک ساختمان 5 طبقه چقدر آب مصرف میشود؟ برای خیساندن سیمان و گچ و گل گچ و سنگ و ... آمار دقیقی ندارم اما کاری که اقلا یکسال بطول می انجامد و بنیانش آبی است که مدتها بعد بخار میشود و چیزی از آن در ساختمان نمی ماند و از ابتدا تا انتهای کار نیاز به آب است یه ضرب و تقسیم به شما نشان خواهد داد به چه حجم عظیمی از آب نیاز است.  و بعد  هر روز چند ساختمان با ارتفاعهای مختلف را می بینید که به مثل قارچ از زمین میرویند؟ سازندگان این بناها پیشتر با قرض گرفتن آب از همسایه (آنهم با یک شلنگ جانانه) از همان آب 3500 تومانی مصرفی مردم! استفاده میکردند. بعدها ملزم به حفر چاه شدند و بعدها از طریق تانکر آب خریدند و ... در هر سه حالت آب مصرفی آنها در مقایسه با مصالح ساختمان پشیزی بیش نیست. کدام مسوول تاکنون به فکرش رسیده است که به چنین پروژه هائی آب را گران بفروشد چراکه منافع ساخت و فروش آنها کم نیست؟ کدام مسوول ما تاکنون حساب کرده است که مثلا باید آب مصرفی ساخت یک ساختمان Y طبقه با مساحت Z ، عدد X باید باشد و اگر بیش از آن مصرف شود جرمی رخ داده است و سازنده باید در دادگاه پاسخگو باشد؟ برای  کوچکترین بدیهیات ذهنی خود جدول درست کرده دیگران را مقید به اجرای آنها میکنیم اما برای آب (این نعمت بزرگ الهی و بعد از حیات ، بزرگترین نعمت الهی) چه فکری کرده ایم و کدام جدول را طراحی کرده ایم؟ آنهم در کشوری که 30 سال است شاهد گسترش شهرها و ساخت و سازهای بی حد و حصر هستیم.

6- اینروزها هرکس عشقش بکشد یک چاه (در باغ یا مزرعه یا حیاط منزل و کارگاه خود) حفر ، یک موتور برق و یک کفکش آب را ابتیاع و از آب استحصالی خود لذت می برد! اینروزها فقط برای چاه عمیق باید مجوز گرفت! (بماند که حتی نیمی از چاه های عمیق ایران هنوز مجوز ندارد). آیا چاه معمولی مجوز نمیخواهد؟ آیا آب چاه 10 و 20 و 30 متری آب نیست؟ سرتاسر خاک ایران همچون زخمهای آبله پر از این چاه هاست که کسی به صاحبانش بالای چشمت ابروست نمیگوید. چاه هائی که هر روزه منابع زیر این خاک کظلوم را از آب تهی میکنند.

من با ذهن ناقص خود 6مورد از موارد هدر رفت آب را آنچنان که دیده ام برشمردم . درحالیکه میشود 50 نمونه کوچک و بزرگ دیگر هم همینجا شمارش کرد .اگر یک کارشناس امر بخواهد نمونه بیاورد میتواند 500 مورد را ذکر کند و اگر جمع کل کارشناسیهای اقصی نقاط کشور را جمع کنیم با هزاران نمونه که از نظر همه ما مواردی بی اهمیت تلقی میگردند سروکار خواهیم داشت... و سوال اساسی اینکه :

کجای کاریم؟

روستاهای ما در بخش مرکزی و شرقی ایران به خاطر کم آبی شاهد کوچ ساکنانش به شهرها و تخریب آنها هستند و این فلاکت ،آرام آرام که چه عرض کنم ، بلکه عن قریب ، به روستاهای جنوب ، غرب و شمال کشیده خواهد شد. سدها در حال خشک شدن است. آبهای زیرزمینی بطور متوسط 20 تا 50 متر پائین تر رفته اند... بارشهای برف و باران به حداقل ممکن در طی هزاران سال اخیر رسیده اند. زمستانهای ایران در سال 1370 تمام شد! زمستانهائی که با هر بارش ، نیم متر برف روی زمین می نشاند. برفها روی هم متراکم میشد و برف و یخ کوچه ها تا یک ماه پس از عید میماند. اینروزها حتی کوه های 3000 متری ما هم تا عید برف ندارد چه رسد به کوچه ها. دامنه کوه ها و تپه ها چشمه های جوشان بود. حتی وسط تابستان. چاه ها در 2متری به آب میرسیدند و ... اینروزها حتی طبیعت هم با ما قهر است . اینروزها  وقتی بارشهای آمریکا و اروپا را از اخبار میشنوم داغ دلم تازه میشود. اگر ما مسلمانیم و آنها کافر ، چرا خدا با آنها آشتی ست و با ما قهر؟! جائی که ما به خود رحم نمیکنیم انتظار ترحم الهی زهی خیال باطل است.

جناب منصور به موارد فوق اضافه کنید تاسیس صنایع و کارخانجات پر آبخواه در مناطق مرکزی و حاشیه کویر ایران ونه در جنوب یا شمال در کناره دریا!

در حالی که در جنوب ایران مردم به علت بیکاری و عدم اشتغال مناسب در فقر وفاقه به سر برده و با مشاغل کاذبی همچون چتربازی- قاچاق- روزگار به سر می برند در کویر ایران به دلایل سیاسی و رانتهای مختلف و اعمال نفوذ کارگزاران سیاسی انواع و اقسام صنایع پر مصرف آبی راه  اندازی شده یا در شرف راه اندازی اند...گذشته از ذوب اهن اصفهان که شاهکار رژیم سابق است کارخانه جاتی چون فولاد مبارکه، مس کرمان ،فولاد آلیاژی یزد، گندله سازی اردکان، فولاد ارفع، پتروشیمی های ابرکوه و میبد و... و....نمونه های بسیار جذابی از مدیریت کلان مملکت در این 30 سال است!

حدیث کشاورزی و آبیاری غرقابی اش به شیوه 4000 سال پیش که خود داستانی دیگر است پر آب چشم!

ضمن تشکر از دوستانی که این بحث را گسترش داده اند .یادآوری نکاتی را ضروری می بینم :
1 - تعرفه آب مصرفی با ارائه پیشنهاد دولت به مجلس طی لایحه قانون بودجه و با اعمال نظرات مجلس در آن و نهایتن شورای اقتصاد نهایی می شود و به مرحله اجرا در می آید.جدول زیر که هم در سایت وزارت امور اقتصادی و دارایی و هم برخی از سایت های حکومتی انتشار پیدا کرده نرخ آب بهای مصرفی شهروندان را نشان می دهد.

در واقع :هزینه 26000 لیتر آب یک رقم سرسام آوری می شود.

در این سایت شرکت آب و فاضلاب تهران هم تمام شهروندان می توانند با دادن اطلاعات آب مصرفی خود مبلغ قابل پرداخت آن را بدست آورند.
دولت در این خصوص با کسی شوخی ندارد.به طوری که برخی شرکت های خصوصی اعلام کرده بودند همین آب را حاضرند با بیست درصد ارزان تر بدست مردم برساند ، ظاهرن از کنار این پیشنهاد بی تفاوت گذشتند.آب برای همه مفت نیست در محاسبات پلکانی شان برای مشترکین پرمصرف سر به فلک می زند.

2 - آبی که در پارک ها استفاده می شود با آب شرب تصفیه شده فرق دارد . دو کیفیت متفاوت به لحاظ دو نوع استحصال و دستیابی متفاوت.در پارک ها حتمن دقت کرده اید با نصب هشدار هایی مردم را از نوشیدن برخی آب ها بر حذر می دارند.این آب ها از چاه هایی استخراج می شوند که دارای آلودگی شدیدند و فاقد ارزش نوشیدن . از همین آب برای آب دهی چمن ها و درختان استفاده می شود . مثلن اگر در پارک لاله تهران دقت کرده باشید جویبار های آب های زلالی را می بیینید که زمزمه گر می گذرند.این نوع آب در تهران از نظر کمبود مشکلی ندارد. در جنوب تهران با چند متر گود برداری به آب می رسید. چند سال پیش در منطقه گمرک امیریه شاهد ساخت و سازی بودم که سازنده برای ادامه کار مجبور شده بود دو تا پمپ تخلیه آب در محل گود برداری مستقر کند تا شبانه روز آب محل را تخلیه کنند.شهرداری هم برای آب رسانی به درختان کنار خیابان ها از همین آب استفاده می کند.   برای دریاچه احداثی در غرب تهران هم به همین ترتیب.

ادامه ...

3 - می گویند ناسا پیش بینی کرده منطقه خاورمیانه در سی تا 50 سال آینده گرفتار خشک سالی خواهد بود.بطوری که نه اهورای داریوش اول در کتیبه جنوبی تخت جمشید و نه دعای باران مسلمان شیعه در شیراز کاری نمی تواند بکند.شاید روزی برسد که آبی نخواهد بود آن را گل بکنی یا ول بکنی .عمق فاجعه را هنوز بسیاری درک نکرده اند.فاجعه بسیار عمیق تر از آن چه که در سومالی ، اتیوپی  کنیا و جیبوتی و..خواهد بود . مهاجرت های دسته جمعی ، جا به جایی وسیع جمعیت ، تشدید فقر ، گرسنگی ، حیوانی شدن روابط انسانها . خالی از سکنه شدن تعداد زیادی از استان ها...
شاید می شد از عمق این فاجعه کاست اگر حاکمیت هوشمندانه عمل می کرد . اگر نگاه به بیرون مرزهای جغرافیایی را بداخل بر می گرداندند.اگر مردم را نامحرم نمی دانستند و مشکلات را مطرح می کردند و راه حل ها را ارائه می دادند.
چندی پیش خبری منتشر شد . از بندرعباس تا چاه بهار مجاری فراوانی وجود دارد که در عمق ، آب های شیرین را به آب های شور خلیج فارس می ریزد.کشف این جریان مربوط به حداقل بیست سال پیش است .هیچ کس نخواسته و یا نتوانسته اند کاری برای استفاده از این آب ها انجام دهند.
طرحی ارائه شده از یک پژوهشگر ایرانی در نیویورک که با حفر کانالی زیر زمینی از خلیج فارس  و پمپاژ آب در دو نقطه می توان بخش بزرگی از خاک کشور را دریا کرد.وی با یک ویدئوی حدودن نیم ساعته مراحل کار را تشریح کرده . اگر این طرح خیالبافی نیست و قابلیت اجرا دارد یک لحظه هم نباید درنگ کرد . این پژوهشگر را باید به کشور دعوت کرد و از دانشش استفاده کرد.
امثال چنین امکاناتی در کشور ممکن است بتعداد زیاد وجود داشته باشد.ولی مرد عمل نداریم .دلسوز نداریم .اینجا به جای فکر کردن به مشکلات مملکت ، نیرویشان را گذاشته اند برای پیدا کردن راه های اختلاس و فرار از کشور.

سپاس از دوستان که بحث خوبی درباره آب آغاز کرده اند.

بسیاری از موارد گفته شده درست است اما , از دیدگاه من این یک چرخه طبیعی تاریخی ست و چندان ربطی به رفتار مردم یا حکومت ندارد. البته ممکن است برخی ناپرهیزی ها اثرات آن را تشدید کرده باشد اما نکات دیگری هم هست که اینهاست:

1- تغییرات اقلیمی در ایران سابقه تاریخی دارد. در گذشته منطقه سیستان ( شهر سوخته و اطراف ) سرسبز بوده و مانند امروز بیابانی نبوده است. پس مشخص است که ایران آرام آرام به سوی خشکسالی رفته است.

2- ایران به سبب داشتن کوههای بسیار و به طبع آن برفگیر بودن بیشتر آنها , دارای رودهای باارزشی است. بیشتر مناطق کوهستانی و کوهپایه ای ما مشکل چندانی از نظر آب ندارد. مشکل اصلی شهرهای مرکزی و بیابانی هستند که در موقعیت کنونی در بد جایی قرار گرفته اند.

3- اصرار به رساندن آب به شهرهای کویری و مرکزی و به طبع آن افزایش جمعیت آنها. در برخی مواقع این کار با زدن از سهم مناطق دیگر انجام شده که باعث نارضایتی و بوجود آوردن مشکلات دیگری شده است.

4- فرهنگ بد مصرف آب که از دوران ارزانی آب و فراوانی آن باقی مانده است. مانند پولداری  که الان فقیر شده اما هنوز گشاده دستی و لوطی منشی اش ادامه دارد و به فکر آینده نیست.

برخی طرح ها مانند انتقال آب خلیج فارس به مرکز ایران یا برداشتن کوه البرز ناشدنی است و فقط پول های مملکت را بر باد می دهد. راه چاره سازگاری با طبیعت است نه جنگ با آن. چطور ؟

- اصلاح شدید فرهنگ مصرف است در سطح ملی.

- کنترل جمعیت مخصوصا در مناطق مرکزی و کویری ایران

- استفاده از انرژی خدادادی گاز برای شیرین کردن آب دریا و انتقال به مناطق نزدیک.

- نگهداری و حفظ بهتر سفره های آب زیرمینی با به کارگیری روش های جدید آبیاری و پرهیز از  کاشت محصولاتی که آب زیاد مصرف می کنند. فراموش نکنیم که 95 درصد از آب کشور در بخش کشاورزی مصرف می شود پس مهمترین  و کلیدی ترین بخش اینجاست.

با تشکر از سروان رنوی عزیز ، به نظرم رسید ویدئوی انتقال آب خلیج فارس به کوبرلوت و کویر نمک ...اطلاعات بیشتری در اختیار دوستان بگذاره . بعد از فشرده کردن فایل . آن را در آدرس زیر آپلود کردم.به گمان من این طرح اگر قابلیت اجرا داشته باشد. حرکتی خواهد بود به عظمت کاری که معمر قذافی در لیبی انجام داد.

http://s6.picofile.com/file/8194303950/%...http://s6.picofile.com/file/8194303950/%D8%A2%D9%91%D8%A

با تشکر از مطالب خوب و زیبای دوستان..

 یکی از رفقای بنده توی کارواش کار می کنه و بهم می گفت چنان آب توی این کارواش ها مصرف و حروم میشه که باهاش   می توان آفریقا رو سر سبز کرد!!!

و چاه های عمیق حفر کرده اند و چنان صاحب کارواش بی رحمانه به خاطر سود دهی بالا آب رو حروم می کنن!

 متاسفانه مثل خیلی از چیزهای دیگه که توی این مملکت شاهدش هستیم نظارتی صورت نمی گیره..

(۱۳۹۴/۳/۳۰ صبح ۱۱:۳۶)زبل خان نوشته شده:  

... چنان آب توی این کارواش ها مصرف و حروم میشه که باهاش   می توان آفریقا رو سر سبز کرد!!!

فکر نمی کنم.

کارواش ها چاه مستقل دارند که آب رو از یک چاه بالا می کشه. بعد یک چاه دوم دارند که در فاصله ای از چاه اول هست و مازاد آب شستشو به اون چاه می ریزه. یعنی  چرخه آب در این کار نسبتا خوب رعایت میشه , فقط قسمتی که تبخیر میشه از دست می ره. کلا مصرف آب در کارواش به دلیل اینکه آب با فشار بالاست و با هوا هم ترکیب میشه نسبت به شستشوی خانگی خیلی کمتر است.

نکته: بهتر است بحث به مسائل کلان تر و مهم تر از این چیزهای جزئی کشانده شود.

دوستان و اساتید محترم تاریخ سلام

بحثهای بسیار جالبی از تاریخ باستان و اساطیر شروع شده و به بحث آب وصرفه جویی در آن رسیده است .بسیار استفاده کردم.

اگر دوستان اجازه بدهند به عنوان زنگ تفریح گاهی چند عکس قدیمی از کشورمان به عنوان تفنن در این قسمت می گذارم.

حمل و نقل در ابتدای راه

سنندج در دوره قاجار

احمد شاه قاجار و جرج ششم پادشاه انگلستان-1919 لندن

ضمن عرض تشکّر از همۀ بزرگوارانی که به مبحث کمبود آب پرداختند، من هم چند نکته ای اضافه می کنم.

پایین رفتن سطح آبهای زیرزمینی در مناطق مرکزی ایران، علاوه بر کاهش بارش و استفادۀ زیاد از این منابع، ناشی دستکاری های عمده ای است که در قرن اخیر در طبیعت این مناطق صورت گرفته است.

در ذیل به چند مورد از دستکاری های عمده، اشاره می کنم:

1. از بین بردن پوشش گیاهی باغ ها و مناطق جنگلی و زمین های کشاورزی
2. سدسازی و خشک کردن بخش عمدۀ بستر رودخانه ها و دریاچه ها و باتلاق ها
3. ترویج شهرنشینی و تمرکز امکانات در چند شهر بزرگ

1. برای نفوذ آب به زمین و ذخیره در آن، گستردگی سطح مواجه با آب جاری و تخلخل لایه های سطحی خاک اهمیت ویژه ای دارد. واضح است که پوشش گیاهی از عوامل عمدۀ ایجاد تخلخل در لایه های سطحی است و هرچه ریشه های گیاهان گسترده تر و عمیق تر باشد، بیشتر به ایجاد تخلخل خاک کمک می کند. افزون بر این، وجود سایۀ ناشی از پوشش گیاهی بخصوص درختان مانع گرم شدن زیاد خاک و تبخیر رطوبت آن است.

2. سدها از بزرگترین سازه های ساختۀ انسان هستند که تا مدتی پیش، در ایران جذابیت زیادی برای تأسیس و افتتاح داشتند. سد به لحاظ عملکرد بر انواع مختلفی است که مشهورترین آنها سدهای مخزنی و پس از آن انحرافی، سیل بند و رسوب گیر یا باطله(نمونۀ مشهور آن در ایران، سد سرچشمۀ کرمان است که برای جلوگیری از پخش ضایعات مجتمع مس سرچشمه در طبیعت احداث گردیده است) هستند.

در ایران سدسازی سابقۀ طولانی دارد، امّا فاصلۀ زمانی بسیار زیادی بین زمان احداث آخرین سد سنّتی و اولین سد مدرن بوده است و این بدان معنی است که سدسازی رواج نداشته بلکه گاهی ضرورتاً سد احداث می شده است.

بحث ما بیشتر شامل سد مخزنی است. سدهای مخزنی معمولاً از انواع دیگر بسیار بزرگتر و مشهورترند. گرچه استفادۀ عمدۀ این نوع سد در ابتدای پیدایش در کشورهای غربی، تأمین برق بوده است امّا در ایران کم کم به راهکاری برای ذخیره آب شرب بدل گردیده است. این نوع نگرش به ذخیرۀ آب مشکلات متعددی را بخصوص در کویر مرکزی ایران ایجاد کرده است.

سدها به علت سنگینی فوق العاده لزوماً بر بستر سنگی بنا می گردند و از طرفی برای جلوگیری حتّی المقدور از کاهش ارتفاع آب پشت سد، این بستر سنگی نفوذناپذیر نیز هست. پرواضح است که این سدها معمولاً در مناطق کوهستانی و غالباً در بالادست رودخانه و نزدیک به سرچشمۀ آن ساخته می شوند، لذا گاهی حدود صدها فرسنگ از پایین دست بستر رودخانه خشک می شود. چنانچه دیده اید، بستر رودخانه ها شن و ماسه است و نفوذپذیری زیادی نسبت به آب دارد، بطوریکه گاهی تا حاشیۀ چند صد متری از ساحل رودخانه، سطح آب زیر زمینی در حدود سطح آب داخل رودخانه است. لذا آشکار است که خشک کردن رودخانه ها تأثیر بسزایی بر کاهش سطح آبگیر سفره های آب زیرزمینی و تبع آن کاهش سطح آب زیرزمینی دارد.

از طرفی سدها سازه هایی دائمی نیستند و عمر مفیدی معمولاً 20 تا 50 ساله و گاهی تا صد ساله دارند. کاهش بازدهی سد ناشی از نشت تدریجی آب از تکیه گاه های جانبی آن و پر شدن بخش عمدۀ مخزن سد از رسوب است. با این توضیح می بینیم که سدهای اصلی تهران اصولاً خارج از رده هستند و متأسفانه برعکس لایروبی کانال ها و اسکله ها و بنادر که علی رغم هزینۀ سنگین، بسیار متداول و به صرفه است، لایروبی مخزن سدها تقریباً ناشدنی است(به علت صعب العبور بودن محل قرار گیری سدها).

از نکات بسیار مهم دیگر در مورد سدها تنظیم آب پشت سد است که برای آن برنامۀ زمانبندی بر اساس آمار و اطلاعات بلند مدت و کوتاه مدت تهیه می شود و بر طبق آن گاهی دریچه ها باز می شود تا اضافه بار سد خارج شده و مخزن برای تحمل سیلاب احتمالی جای کافی داشته باشد. .

ما هر ساله شاهدیم که در زمستان ها حتی اگر بارش زیادی هم داشته باشیم در تابستان کاسۀ چه کنم در دست مسئولان مربوطه است. این مشکل چندین علت دارد که به اختصار بیان می کنم:

• عدم تطابق برنامۀ زمان بندی با حجم مخزن در دسترس، به این معنی که پر شدگی حجم مخزن سد با رسوب لحاظ نمی شود و در هنگام رخ دادن سیلاب زمستانی و بهاره، مسئولان از بیم شکست، دریچه ها را بدون محاسبه باز کرده و حجم زیادی از آب هدر می رود.
• برای تهیه برنامۀ صحیح به اطلاعات صحیح نیاز است حال آنکه اطلاعات ایستگاه های دور افتاده اما مهم توسط افراد ناآگاه جمع آوری می شود و گاهی اطلاعات چند ماه آینده هم موجود است!!!!!
• عدم لحاظ آبی که از سد نشت می کند نیز بخصوص در سدهای قدیمی تر مزید بر علت است.

3. گسترش شهرنشینی و تمرکز امکانات در شهر های بزرگ ریشه ای چند صد ساله دارد. علاقه مندان به تاریخ با نیم نگاهی به گذشتۀ ایران مشاهده می کنند که پس از اسلام شهرهای بزرگ و آبادان در سرتاسر ایران بزرگ پراکنده بود که از دلایل عمدۀ آن وجود حکومت های خرد محلّی بود. پس از حملۀ مغول و شیوۀ حکومتداری مغولی که مبتنی بر جمع آوری صنعتگران و عالمان در پایتخت و افزایش قدرت حکومت مرکزی بود، کم کم شهرهای دورافتاده از مرکز از توسعه بازماندند. این شیوه در دورۀ تیموری با تمرکز بر سمرقند و در دورۀ صفوی با تمرکز بر قزوین و سپس اصفهان و در دورۀ افشار با تمرکز بر مشهد و در دورۀ زند و قاجار به ترتیب با تمرکز بر شیراز و تهران ادامه یافت. البته لازم به ذکر است در کنار این شهرها چند شهر انگشت شمار دیگر هم بخصوص در دورۀ صفوی رونق داشتند اما در قیاس با ادوار قبل از مغول  که مثلاً در خوارزم حدود 10 شهر هم ارز از لحاظ توسعه داشتیم(سمرقند، بخارا، مرو، خیوه، گورگنج، خجند، چاچ یا تاشکند، فاریاب و ...)، تعداد بلاد توسعه یافته کاهش چشمگیری یافت.

این روال در دورۀ پهلوی و بعد از انقلاب نیز در شکلی گسترده تر ادامه یافت و موجب تمرکز شدید امکانات و جمعیت در 4-5 شهر بزرگ و بویژه تهران شد، که این امر خود به هم خوردن تعادل جمعیت و ضرورت آبرسانی به تهران به ازای ویرانی آبادی های اطراف، من جمله آخرین نمونۀ آن دشت قزوین و طالقان، را در پی داشت.

سلام خدمت همه دوستان عزیزم

چند عکس وتصویر قدیمی  از ایران

اولین اتوبوس ایران در اواخر عهد قاجار

آرایش سبیل ناصر الدین شاه

                                    مدرسه ای در زمان قاجار

کاهش سطح آبهای زیرزمینی(500 متر در دشت رفسنجان)و نشست زمین ودر نتیجه: تخریب تاسیسات آبیاری

سلام خدمت همه دوستان عزیز

پرچم های ایران از ابتدا تا امروز

جمهوری اسلامی

دوران پهلوی

دوره ناصرالدین شاه

دوره محمد شاه

دوره قاجار

دوران زندیه

نادر شاه افشار

شاه اسماعیل

پرچم شاه طهماسب

دوران صفویه

دوره تیموریان

دوره سلجوقیان

غزنویان

سرخ جامگان(پیروان بابک خرمدین)

سیاه جامگان(پیروان ابومسلم خراسانی)

ساسانیان(درفش کاویانی دوره اساطیری)

اشکانیان

دیگر درفشهای هخامنشی

کوروش هخامنشی

هخامنشیان

دوره اساطیری

منبع:http://jahannews.com/vdcaamn6w49nym1.k5k4.html

 بحث  جنگ چالدران  از جعبه پیام ( محل نامناسب ) به تاپیک مناسب آن ( اینجا ) منتقل شد.

" اگر می خواین ما رو بدبخت کنید خب بگین , وگرنه چرا جلو آب رو بستین ؟! " 

 ( سریال روزی روزگاری - آنجا که قشون دولتی برای یافتن دزد تفنگ , آب قنات را به گرو بسته اند ! )

پیرو بحث دوستان , امروز داشتم در مورد تاریخ خشکسالی در خاورمیانه و فلات ایران تحقیق می کردم.

چیزی که آشکار است اینست که خشکسالی در طول تاریخ همواره با این جغرافیا بوده و دوره های آن تکرار شده است. ایران به دلیل احاطه شدن توسط کوه های بلند البرز و زاگرس - که باعث جلوگیری از نفوذ بادهای باران آور به داخل آن شده - دارای بیایان ها و مناطق خشک بسیاری است. قنات به درستی شاهکاری بوده که ایرانی ها برای رفع این مشکل در مناطق داخلی کشور اختراع کرده اند.

امروز به نکته جالبی برخوردم. در سریال روزی روزگاری , اپیزود دوم که مراد بیگ به روستا رفته و باغداری می کند , در سکانسی پیرمردی را می بینیم که کنار نهری خوابیده و یک کاسه سوراخ دار در یک بادیه گذاشته که حکم ساعت آبی را دارد. فلسفه آن ساعت اینست که چون آب قنات باارزش و کمیاب است , هر یک از باغداران در طول روز سهمیه زمانی مشخصی از آب کاریز ( نهر قنات ) دارند که باید رعایت کنند. آنها حساب زمان را با این ساعت آبی نگه می داشتند.

سلام خدمت همه دوستان عزیزم

 با اجازه دوستان چند عکس از سلطان صاحبقران در این قسمت تقدیم می شود.

سلفی ناصرالدین شاه با اهل و عیال!

امضای ناصرالدین شاه

کارنامه تحصیلی! ناصرالدین شاه و درباریان

در اخبار آمده بود که چند روز پیش اشرف پهلوی , درگذشت.

بدین ترتیب پرونده آخرین فرزند رضاشاه هم بسته شد !

کسی اطلاع داره که از زن های دیگر رضاخان فرزند دیگری زنده باشه ؟  

نکته ای که برای من جالب بود ( به غیر از جنبه تاریخی قضیه ) شباهت ظاهری اشرف با لورن باکال ( در برخی عکس هایش ) بود. علاوه بر این هر دو در این اواخر قصد داشتند در یک نبرد تنگاتنگ با حضرت عزرائیل رکورد یکدیگر را در سن بین 90 تا 100 سالگی بزنند که باکال کم آورد و در سن 90 سالگی بالاخره بر اثر غم و غصه مرگ شوهر - همفری بوگارت - دق کرد ! ( البته با 60 سال تاخیر ! )  و اشرف توانست با 96 سال سن پیروز میدان شود.

البته در سریال معمای شاه که این روزها در حال پخش است , نقش اشرف شباهت زیادی به دوران جوانی او ندارد . اما شخصیت محکم تر او نسبت به محمدرضا واضح است. در خاطرات کسانی که با او معاشرت داشته اند به خلق و خوی مردانه او اشاره شده و اینکه عاشق تنوع و هیجان بوده و حتی در مقطع سال های 1320 تا 1329 در اصل او شاه ایران بود. بسیاری از رجال و سیاستمداران در این بازه زمانی توسط اشرف گزینش می شدند. بعد از 1332 که پایه های قدرت محمدرضا شاه قویتر شد , نقش سیاسی اشرف کمرنگ شد و او بیشتر به فعالیت های اجتماعی و فرهنگی و حتی اقتصادی متمایل شد. او با هوش بالای خود انقلاب را پیش بینی کرد و چند ماه قبل از وقوع آن از ایران خارج شد و همه اسباب و اثاثیه خود را نیز با خود برد چون احتمالا می دانست که دیگر برنخواهد گشت !

همانطور که می دانید اشرف و محمدرضا , دوقلو بودند و از زن دوم رضاشاه - تاج الملوک - به دنیا آمده اند. تاج الملوک زن اصلی رضاشاه , دختر یکی از فرماندهان رضاخان در دوران خدمت او در دیویزیون قزاق بود. این خانواده ذاتا از اهالی قفقاز بودند و پدر تاج الملوک به سبب جرات و زرنگی رضاخان , دختر خود را به عقد او درآورد. در خاطرات تاج الملوک خواندم که نوشته بود: من در جوانی دختر قوی جثه ای بودم اما وقتی محمدرضا را به دنیا آوردم بچه بسیار نحیف و ریز اندامی بود. رضا به محض اینکه بچه را دید رو به من کرد و گفت عجب ! فیل موش زایید !!

(۱۳۹۴/۱۰/۲۰ عصر ۱۱:۲۷)سروان رنو نوشته شده:  

کسی اطلاع داره که از زن های دیگر رضاخان فرزند دیگری زنده باشه ؟  

گویا شاهپور غلامرضا هنوز زنده است

(۱۳۹۴/۱۰/۲۰ عصر ۱۱:۲۷)سروان رنو نوشته شده:  

بعد از 1332 که پایه های قدرت محمدرضا شاه قویتر شد , نقش سیاسی اشرف کمرنگ شد و او بیشتر به فعالیت های اجتماعی و فرهنگی و حتی اقتصادی متمایل شد.

در مقاله جالبی که مسعود به.نود به مناسبت مرگ اشرف نوشته اشاره کرده که اشرف بعد از اینکه میبینه مصدق خیلی قدرت گرفته و پایه های حکومت شاه لرزان شده با دشمن قدیمی خود یعنی قوام دست به یکی میکنه تا مصدق را سرنگون کنند. توصیه میکنم مقاله به.نود رو تو صفحه شخصیش تو فیضبوک بخونید. نمیدونم این بشر این همه اطلاعات رو از کجا میاره. 

ویرایش: به طور اتفاقی در همون سایتی که خانم کنتس پابرهنه در جعبه پیامها گذاشته نوشته مسعود خان رو پیدا کردم:

http://www.madomeh.com/site/news/news/4882.htm

(۱۳۹۴/۶/۱۳ صبح ۱۱:۰۹)سروان رنو نوشته شده:  

" اگر می خواین ما رو بدبخت کنید خب بگین , وگرنه چرا جلو آب رو بستین ؟! " 

 ( سریال روزی روزگاری - آنجا که قشون دولتی برای یافتن دزد تفنگ , آب قنات را به گرو بسته اند ! )

...

امروز به نکته جالبی برخوردم. در سریال روزی روزگاری , اپیزود دوم که مراد بیگ به روستا رفته و باغداری می کند , در سکانسی پیرمردی را می بینیم که کنار نهری خوابیده و یک کاسه سوراخ دار در یک بادیه گذاشته که حکم ساعت آبی را دارد. فلسفه آن ساعت اینست که چون آب قنات باارزش و کمیاب است , هر یک از باغداران در طول روز سهمیه زمانی مشخصی از آب کاریز ( نهر قنات ) دارند که باید رعایت کنند. آنها حساب زمان را با این ساعت آبی نگه می داشتند.

در ولایات ما هنوز یکای شمارش آب برای کشاورزی "تشت" یا "سبو" است که معادل هفت و نیم دقیقه است یعنی دو تشت آب برابر یک ربع ساعت!

در نظام آبیاری قدیمی مقدار آب یک قنات و این اواخر چاه را به قطعات مشخصی تقسیم کرده و هر کشاورز- که در اصطلاح شارب نامیده می شود- برحسب نیاز و البته توانایی مالی مقدار آب مورد نیاز خود را خریده یا از سایر مالکان اجاره می کند.

همین طور که در عکس بالا می بینید و در سریال روزی روزگاری هم نمایش داده شد برای اندازه گیری مقدار آب مصرفی هر کشاورز در ازمنه قدیم که ساعت موجود نبود یک تشت را پر از آب کرده یک کاسه مسین که سوراخی در ته خود داشت را روی آب گذشته و هر گاه این کاسه به علت سنگینی ناشی از ورود آب به داخل خود به زیر آب سقوط می کرد معادل یک واحد زمانی بوده که به آن " تشت- طشت" یا "سبو" گفته و می گویند.

پس از رواج ساعت مچی در 70-80 سال اخیر  و با اندازه گیری مقدار زمان پر شدن کاسه و سقوط آن به ته طشت  هر هفت دقیقه و نیم معادل یک تشت یا سبو گرفته شده و  مقدار آب مصرفی هر کشاورز یا زمین مزروعی و باغ با واحد تشت سنجیده می شود مثلا گفته می شود فلان کشاورز 20 تشت آب دارد یعنی 20 واحد از آب قنات معادل 150 دقیقه آب قنات را مالک است و حق آبیاری بیش از این زمان را ندارد.

وظیفه نظارت بر کار شاربان و مقدار آب مصرفی انها با "میرآب" است!