دادگاه نورنبرگ در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۵م پس از خاتمه جنگ جهانی دوم به منظور محاکمه ۲۲ تن از رهبران آلمان نازی که باعث کشته شدن بیش از ۵۰ میلیون نفر و متلاشی شدن زندگی میلیون‌ها انسان بودند، تشکیل شد.

این دادگاه در شهر نورنبرگ آلمان برگزار شد و هشت قاضی از آمریکا، بریتانیا، روسیه و فرانسوی بودند خود هیتلر و هیملر (رئیس وافن اس‌اس) و یوزف گوبلز (وزیر تبلیغات نازی) قبل از دستگیری خودکشی کردند.رابرت لی(رئیس جبهه کار رایش) پس از دستگیری خود را حلق‌آویز کرد و گورینگ (فرمانده لوفت وافه) پس از دادگاه و قبل از اعدامش با خوردن سیانور خودکشی کرد.

ریاست دادستان‌ها را راربرت اچ. جکسون به عهده داشت و بیش از پنج میلیون صفحه مدرک به همراه هزاران حلقه فیلم از هولوکاست و ده‌ها شاهد را به دادگاه ارائه کرد.

هرمان گورینگ

گورینگ در سلسله مراتب نظامی رده‌اش بعد از هیتلر بود و رئیس نیروی هوایی آلمان نازی بود و کسی بود که فرمان کشتار یهودیان را امضا کرد و در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۶ توسط دادگاه به مرگ با طناب دار محکوم شد. او قبل از اجرای حکم با قرص سیانوری که توسط مامور انگلیسی تهیه شده بود خودکشی کرد.

رودلف هس

او معاون و منشی هیتلر بود و در طول بازجویی‌ها و دادگاه خودش را به فراموشی زد(یا واقعاً فراموشی گرفت) به حبس ابد محکوم شد ولی در زندان و با استفاده از سیم برق مهتابی در سال ۱۹۸۷ خودرا حلق‌آویز کرد.

فریتز زاکل

او رئیس بخش اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی بود که به مرگ با طناب دار محکوم شد.

آلبرت اشپر

او وزیر تسلیحات هیتلر بود که از نیروی کار یهودیان برای کارخانه‌های تسلیحات آلمان استفاده می‌کرد در ۲۳ مه ۱۹۴۵ در خانه‌اش بازداشت شد و در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۶ به بیست سال زندان محکوم شد.

مارتین بورمان

پس از اشغال آلمان نازی مفقود و تا امروز اثری از او یافت نشده است. گفته میشود مارتین برومان بعد از سقوط برلین طی یک قل صحنه سازی شده موفق میشود از آلملن فرار کرده و به پاراگوئه بگریزد . گفته میشود او از طریق استفاده از شبکه اودسا موفق به این کار شده است و مدت زیادی در اراگوئه به همراه یوزف منگله زندگی میکرده و در سال 1968 در اثر سرطان معده ، فوت میکند و در گورستانی در اروگوئه دفن میشود . در سالهای اخیر بقایای جسد بورمان در برلین یافت میشود که شواهدی دال بر این است که از جای دیگری به آنجا منتقل شده است .

کارل دونیتز

رئیس نیروی زیردریایی آلمان بود پس از مرگ هیتلر به مدت ۲۳ روز پیشوای آلمان نازی بود و در جنگ با برتانیا دستور داد که تمام سربازان نجات یافته از کشتی شکسته انگلیسی در دریا رها شوند و بدین جهت به جنایت در دریای آزاد محکوم شد.

هانس فرانک

او فرماندار لهستان در زمان اشغال توسط هیتلر و مسئول مرگ سه میلیون یهودی در اردوگاه‌های مرگ لهستان بود و در اواخر مه ۱۹۴۵ دستگیر شد و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

ویلهلم فریک

وزیر کشور آلمان نازی و به اعدام محکوم شد.

هانس فریتچه

دستیار گوبلز که تبرئه شد

والتر فانک

رئیس رایش بانک که گروه اس‌اس بعد از بدست آوردن طلاهای یهودیان آن را تبدیل به پول نقد برای گروه اس‌اس می‌کرد

آلفرد یودل

رئیس ستاد کایتل بود که به اعدام محکوم شد

ارنست کالتنبرنر

رئیس سازمان امنیت و مسئول فرستادن افراد به اردوگاه کار اجباری یا کشتن مخالفان هیتلر بود و به اعدام محکوم شد

ویلهلم کایتل

او رئیس ستاد فرماندهی نظامی هیتلر بود و به اعدام محکوم شد

گوستاو کروپ

موسسه بین‌المللی تولید فولاد و مهمات کارخانه دار آلمانی گوستاو کروپ به پیشبرد اهداف امپریالیستی نازیها کمک کرد.

رابرت لی

رئیس جبهه کار رایش که بعد از دستگیری و قبل از دادگاه خود را با پارچه حوله حلق آویز کرد

کنستانتین فون نویرات

نخستین وزیر خارجه هیتلر

فرانتس فن پاپن

معاون صدراعظم آلمان بود که هیتلر را به قدرت رسیدن یاری کرد و تبرئه شد.

اریش رایدر

فرمانده نیروی دریایی آلمان بود

یواخیم فون ریبنتروپ

وزیر امورخارجه آلمان بود که به اعدام محکوم شد و ۶ اکتبر ۱۹۴۶ حکمش اجرا شد

هیالمار شاخت

او به سازماندهی امور مالی نازی کمک کرد و به دلیل آنکه در جنایات هیتلر نقش نداشت تبرئه شد

بالدور فون شیراخ

رئیس سازمان جوانان هیتلری به بیست سال زندان محکوم شد

آرتور زایس-اینکوارت

فرمانروای هلند تحت اشغال بود و به اعدام محکوم شد.

یولیوس اشترایخر

او ناشر روزنامه نازی در اشتورمر بود که به اعدام محکوم شد

هرمان گورینگ