این گفتار مبحث فوق العاده ای است که متاسفانه دوستان استقبال نکرده اند. یکی از علل نداشتن یک تیتراژ (یا همان عنوان بندی) در سینمای ایران عدم خلاقیت نیست بلکه بی اعتقادی کارگردانان ما به ساخت یک عنوان بندی مناسب فیلم است. در 99 درصد فیلمهای ایرانی نوشته های ابتدایی فیلم بشکلی معمول (یا روی زمینه ای سیاه و یا سفید و یا رنگی و یا روی تصویری ثابت از یک دیوار یا سیم خاردار یا امثالهم و یا در نوآورترین شکل ممکن روی دقایق اولیه فیلم) حک میشود. همین. کارگردان اگر خوش ذوق باشد این نوشته ها را با خط نستعلیق یا شکسته نستعلیق درج میکند و اگر نباشد با همان فونت اریال یا خرچنگ قورباقه دیگری به فیلمش اضافه میکند. گاهی بین نوشته ها تصاویر مونتاژ میشود و با قطع و وصل صدا و تصویر به زعم کارگردان یک خلاقیت جدید به عنوان بندی سروشکل میدهد... این خلاصه کل مفهوم عنوان بندی در سینما و تلویزیون ایران است که جای تاسف و تاثر دارد برای سینمای ما و عشاق سینمای ما.

هفتاد سال قبل در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 میلادی شخص بنام سائول باس شیوه جدیدی در تیتراژ پایه گذاری کرد که این صنعت را در سینما متحول کرد. وی با بهره گیری از مضمون فیلم، ترکیبی از گرافیک ، عکاسی ، کارتون و ... تصوایری ساخت و به ابتدای فیلمها اضافه کرد که دیدن نام دست اندرکاران را هم جذابتر کند هم مفاهیم فیلم را با زبانی خاموش به بیننده انتقال دهد. یکی از بهترین تیتراژها (از نظر من)عنوان بندی فیلم مرد سوم کارول رید بود که صدای کشیده و رها شدن سیمها با تلفیق خاصی از موسیقی آنتون کاراس  ساخته شد و مفهوم صحنه آن بود که وقتی به یک انسان (همچون آن سیم) فشار (اجتماعی) وارد شود عکس العمل آن در یک فریاد (صدای سیم) یا عکس العملی دیگر نمود می یابد. یک ایده فوق العاده... در اروپا هم کسانی چون هانس دونر و اریک سوکول و رودی بوهم کارهای خلاقانه ای ارائه دادند که در تاریخ سینما و روی نگاتیوها ثبت است... وقتی پکین پا خود در عنوان بندی گروه وحشی (این گروه خشن) تعدادی عقرب را نشان داد که بین دسته مورچگان گرفتار آمده اند و در نهایت هم مورچگان و هم عقربها بدست بچه ها به آتش کشیده میشوند در واقع کل فیلم را پکین پا در همان چند ثانیه تعریف کرد. چون عقربها در واقع همان گروه کهنه کار و کارکشته ی پایک بیشاب(ویلیام هولدن) اند که در انتهای فیلم در دام مورچگان ژنرال ماپاچه گرفتار می شوند و ما شنیده ایم وقتی عقرب درد بکشد(که آنجابا گاز مورچه میکشد) خود را نیش میزند تا بمیرد و از درد رهائی یابد(دقیقا همان انتحاری که گروه پایک به آن دست میزنند و 4 نفره به جنگ سیصد نفر میروند و این 300000تیری که در 10 دقیقه انتهائی فیلم شلیک میشود (به نقل از منابع معتبر که شلیکهای این فیلم را از کل تیرهای استفاده شده در جنگ مکزیک بیشتر میدانند) یادآور تمام گازها و نیشهائی است که عقربها و مورچه ها در ابتدای فیلم به هم نثار کرده اند و از همه مهمتر وقتی بچه ها به قائله نیش و گاز و جدال پایان میدهند و همه را به آتش می کشند یادآور تیر آخر فیلم است که از طرف یک کودک به آخرین بازمانده فیلم (بیشاب) شلیک میشود و طومار همه را در هم می پیچد... یک شاهکار فوق تصور در خلق یک عنوان بندی که با تصویر ویلیام هولدن وقتی در بانک به دوستش می غرد"هرکی جم خورد بکشش" و درج نام سام پکین پا بعنوان کارگردان تثبیت میشود پایان میگیرد. نام پکین پا با این انطباق این کلام یعنی : خشونت . یعنی این فیلم فیلمی به غایت خشن. اما خشونتی که هنر را بطرزی خارق العاده بکار میگیرد تا بیننده از خود بیخود شود (3600 کات در طول نزدیک به 140 دقیقه فیلم که هنوز که هنوز است رکورددار قطع نما در تاریخ سینماست و اکشن ترین فیلمها هنوز از مرز 3000 کات نگذشته اند)

خلاقیتها به همین ختم نمیشد. مثالی میزنیم. در فیلم آسمانخراش جهنمی دو بازیگر بزرگ حضور داشتند: استیو مک کوئین و پل نیومن. دعوا بر سر آن بود که نام کدامیک بالاتر از دیگری در عنوان بندی فیلم نوشته شود. کسی به نتیجه نرسید. وقتی کارگردان پیشنها داد هردو جدا از هم در یک ردیف افقی نوشته شود مک کوئین داد زد : مک کوئین باید سمت راست نوشته شود و نیومن به نشانه اعتراض ساکت و آرام نگاه کرد... کسی نمیدانست چه باید کرد... یکی از عوامل پس از مدتها بحث و جدل پیشنهاد جالبی داد که به تمام دعواها خاتمه داد : اسم یکی را را سمت راست می نویسیم اسم دومی را سمت چپ اما بالاتر از نفر سمت راست. در سمت راست بودن یک امتیاز و بالا بودن برای جبران طرف چپ بودن یک امتیاز...

اما در ایران گاهی کارگردان بر خلاف داستان فیلم شنا میکند. راه دور نمی رویم. قهوه تلخ را ببینید و ارتباط عنوان بندی سریال و ارتباط شعر آقای کارگردان را با موضوع سریال مشخص کنید. حبیبم اگر خوابه طبیبم رو میخوام ... این شعر یک شعر عاشقانه است. اگرچه در فیلم از عشق هم خبری هست اما موضوع کلی فیلم عشق نیست، فلاکت شاه است و درباریان و هدر رفتن امور... 4 تا عکس و نوشته و یک موزیک و یک آواز ... همانی که ابتدای سخن عرض شد. وقتی کیارستمی عنوان بندی قیصر را ساخت بنظرم یک نوآوری در تاریخ سینمای ایران شکل گرفت که با عنوانبندی گوزنها 2 قدم به جلوتر رفت (تصویر سیم خاردار و آواز گنجشکک اشی مشی... سیم خاردار نشانه حصار... هم به دور قدرت به نوعی و هم به دور سید به نوعی دیگر ... و آوازی کودکانه که از روح لطف ایندو- در عین خشونت و فلاکت- می گفت )...

این یک مقدمه خیلی خیلی کوتاه بود تا دوستان با این تاپیک بیشتر مانوس شوند و در کنار آپلود تیتراژ یک فیلم ابعاد ارتباط آنرا با فیلم در چند خط بنویسند تا دیگر دوستان نیز از آن بهره گیرند