.

.

.

اول می خواستم نقد این فیلم رو بنویسم... ولی دلم نیومد.

حتی توصیه می کنم اگه این فیلم رو ندیدید، ادامه این پست رو هم نخونید و برید این فیلم زیبا رو ببینید.

:دی

.

.

آگورا، محصول سال 2009 به کارگردانی آقا آمنابار!

با بازی ریچل وایس، اسکار آیزاک، مکس مینگلا (پسر مرحوم آنتونی) و همایون ارشادی

با موسیقی متن داریو ماریانلی عزیز

.

----------------------------------------

.

فیلمی درباره قدرت...

درباره فساد.

آدم هایی که عوض می شوند.

آدم هایی که خودشان عوض می شوند و آدم هایی که زمانه آن ها را عوض می کند.

قرآن هایی که سر نیزه می رود...

تغییراتی که ایجاد می شود... ولی تغییری ایجاد نمی شود...

فیلمی درباره چیزهایی که خوب آن ها را می فهمیم...

.

.

از فیلمهای قدیمی خواستم  مطلب بنویسم  ، اما پیش خودم گفتم اساتید این کافه تمامی فیلمهای کلاسیک رو دیدند و خودشان ماشاءالله از افراد خبره و به قول معروف این کاره هستند و دارند مراحل فیلمنامه نویسی فوق حرفه ایی را میگذرانند و با کارگردانان بزرگ هالیوود در ارتباط میباشند و کارگردانان در ساخت آثارشان به بعضی از اساتید در اینجا رجوع میکنند ، این شد که پیش خودم گفتم از همین فیلمهای جدید یادی کنم.

درود  بر دوستان سینما دوست خصوصا از نوع هالیوودی ، یکی دیگر از آثار تام هنکس و کارگردان بزرگ استیون اسپسلیرگ که حتما باید دید، فیلمی است به نام  پل جاسوس‌ها  این فیلم از نظر من یک کار خوب به حساب میاد ، با دیدن فیلم انسان تصور میکنه دقیقا در فضا و مکان منطبق با جنگ سرد  قرار گرفته ، فضاسازی خوبی انجام شده در عین اینکه بازیگر اصلی یعنی تام هنکس هم به خوبی از پس نقش بر اومده.

حال و هوای فیلم در دوران جنگ سرد می گذرد.

فیلم سینمایی پل جاسوس‌ها

Bridge of Spies - 2015

اگر درست گفته باشم این چهارمین همکاری استیون اسپسلیرگ و تام هنکس است و چه زیباست این همکاری.

پل جاسوسان توسط برادران کوئن و بر اساس فیلمنامه اصلی مت چارمن نوشته شده است

عنوان این فیلم اشاره به پلی دارد که برلین غربی سابق را به برلین شرقی وصل می‌کرد و مکانی بود که آمریکا و شوروی جاسوس‌های اسیر خود را آنجا مبادله می کردند.

به این عکس نگاه کنید حالت ترس و نوعی اضطراب در چهره تام هنکس دیده میشه ، این افسران همان کاری را انجام می دهند که سروان رنو انجام میدهد ، البته قصد گرفتن پول زور هم داشته اند اما خبر رسیده منصرف شدند.

داستان در یک فضای سرد و تاریک اتفاق می افتد واقعا حس عجیبی را به تماشاگر الغا میکند ، در این فیلم تام هنکس به نقش
یک وکیل باتجربه به نام  جیمز بی. دونووال  ایفای نقش میکند و باید گفت انصافا از پس نقش به خوبی برمی آید .
خوبی فیلم در این است که نمی شود اتفاقات آینده را در فیلم پیش بینی کرد یعنی نمیتوانید بگوئید یک داستان خطی است.

یکی از بهترین صحنه های فیلم جایی است که عده ایی جوان جلوی تام هنکس را در روز روشن در خیابانی خلوت گرفته و از او میخواهند که پالتوی خود را به آنها بدهد ، خودم به شخصه دوست داشتم در این صحنه یک برخورد ببینم از نوع اکشن ، اما کارگردان به سرعت از این صحنه رد شده است البته نباید شخصیت تام هنکس را با تام کروز مقایسه کنیم و این دو نفر را به جای یکدیگر بگذاریم.

اگر در مورد فیلم بیشتر توضیح داده شود قضیه لوث میشود.

در ضمن از این فیلمهای جاسوس بازی هست که سروان رنو خودمون هم دوست داره.

خلاصه اگر تا الان فیلم رو ندیدید حتما بروید و ببینید.

                                                                                                                                            با سپاس جو برادلی

.

این فیلم رو زیرنویس گذار محترمش بم معرفی کرده بود.

زیرنویس رو هم تقدیم کرده اند به اصغر فرهادی.

.

.

«بچه گانه» یک فیلم رومانیایی است که 2 سال بعد از «جدایی نادر از سیمین» جایزه خرس طلایی برلین را برنده شده است.

فضای فیلم هم بسیار متاثر از جدایی است. داستان فرزند یک خانواده اشرافی، که ناخواسته با یک کودک فقیر تصادف می کند و او را می کشد.

البته محوریت فیلم، صداقت و قضاوت نیست... بلکه بیشتر حول رابطه مادری کنترلگر با تک فرزندش می چرخد.

.

فیلم برداری اثر هم نامرسوم است. حرکات شدید دوربین همراه با زوم های عجیب که بیشتر شبیه فیلم عروسی است تا فیلم سینمایی...

که البته این مدل فیلم برداری باعث می شود با هیچ یک از شخصیت ها همذات پنداری نداشته باشید و به نوعی رفتار آن ها را قضاوت کنید!

.

خلاصه اگه خیلی طرفدار اصغر فرهادی هستید و نمی تونید تا فیلم بعدیش صبر کنید می تونید یک ته بندی بکنید با این فیلم! :دی

 یک فیلم فرانسوی اصغر فرهادیایی خیلی خوب هم چند وقت پیش دیدم. اگه دوربین «بچه گانه» اذیت تون می کنه این یکی رو توصیه می کنم.

.

.

.

با عرض ادب خدمت سروران گرامی،امیدوارم خودتون و عزیزانتون سالم و تندرست باشید

يکي از تاثیر گزارترین فیلمهایی که پانزده سال پیش اون هم مقارن با روزهایی که به دلیل از دست دادن عزیزی ،حال و روز مساعدی نداشتم دیدم و خیلی کمکم کرد تا بتونم شرایط اون زمانو درک و تحمل کنم:

فیلمی تلوزیونی که در عین سادگی  اگر دائرة المعارف زندگی بنامیمش اغراق نکردیم.

فیلم سه شنبه ها با موری(Tuesdays with Morrie)محصول سال 1999 آمریکا به کارگردانی میک جکسون با بازی زیبای جک لمون در نقش موری و هانک آزاریا در نقش میچ آلبوم که ارتباط استاد و شاگردی دارند ،فیلمنامه ی این فیلم داستانی واقعی بر اساس کتابی با همین نام از میچ آلبوم میباشدکه در واقع بیانگر خاطرات او از استاد فقید و درون گرایش موری است که در روزهای آخر زندگی به بیماری لاعلاجی مبتلا شده بود.

صدای گیرای استاد مرحوم منوچهر نوذری در نقش استاد موری تاثیر بسزایی در فضای بی نظیر فیلم ایجاد نموده. همچنین بهرام زند  نقش میچ و سرکار خانم زهرا شکوفنده  نقش جنین را دوبله کردند.

http://myiranfilm.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%...http://myiranfilm.ir/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-tuesdays-with-morrie-%D8%AF%D9%88%D8%A8%D9%84%D9%87-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8

(۱۳۸۹/۷/۱۱ عصر ۱۱:۴۶)1991 نوشته شده:  

دوستان ارجُمند ِ گرامی‌مسلک ِ نیکوسیرت؛ سلامی به گرمای عسلویه!!

چی ببینم؟!!

این سوالی‌ـه که وقتی 8تا دی‌وی‌دی از بهترین فیلم‌های دنیا جلوم پخش‌و‌پلائه، مدام در حال نوسان بین این‌طرف مغزم با اون‌طرف‌ش‌ـه.

چرا حاشیه؟!! لطفاً این 4 فیلم رو برای دیدن اولویت بندی کنید بی‌زحمت!

 Straw Dogs (1971) | Sam Peckinpeh | Dustin Hoffman

Midnight Cowboy (1969)  | John Schlesinger | Dustin Hoffman

The Good, the Bad and the Ugly (1966) | Sergio Leone 

Eli Wallach |  Clint Eastwood |  Lee Van Cleef

Alien (1979) | Ridley Scott | Tom Skerritt 

 

سلام مرد خسته

اینن مشکلو من با 200 تا فیلم دارم راه حل نداره جز اینکه بشینی از اول همشونو ببینی

ولی بنظرم به ترتیب اینارو ببین

-3

-1

-2

-4

 |  

(۱۳۹۵/۲/۷ عصر ۱۲:۳۳)Joe Bradley نوشته شده:  

از فیلمهای قدیمی خواستم  مطلب بنویسم  ، اما پیش خودم گفتم اساتید این کافه تمامی فیلمهای کلاسیک رو دیدند و خودشان ماشاءالله از افراد خبره و به قول معروف این کاره هستند و دارند مراحل فیلمنامه نویسی فوق حرفه ایی را میگذرانند و با کارگردانان بزرگ هالیوود در ارتباط میباشند و کارگردانان در ساخت آثارشان به بعضی از اساتید در اینجا رجوع میکنند ، این شد که پیش خودم گفتم از همین فیلمهای جدید یادی کنم.

درود  بر دوستان سینما دوست خصوصا از نوع هالیوودی ، یکی دیگر از آثار تام هنکس و کارگردان بزرگ استیون اسپسلیرگ که حتما باید دید، فیلمی است به نام  پل جاسوس‌ها  این فیلم از نظر من یک کار خوب به حساب میاد ، با دیدن فیلم انسان تصور میکنه دقیقا در فضا و مکان منطبق با جنگ سرد  قرار گرفته ، فضاسازی خوبی انجام شده در عین اینکه بازیگر اصلی یعنی تام هنکس هم به خوبی از پس نقش بر اومده.

حال و هوای فیلم در دوران جنگ سرد می گذرد.

فیلم سینمایی پل جاسوس‌ها

Bridge of Spies - 2015

اگر درست گفته باشم این چهارمین همکاری استیون اسپسلیرگ و تام هنکس است و چه زیباست این همکاری.

پل جاسوسان توسط برادران کوئن و بر اساس فیلمنامه اصلی مت چارمن نوشته شده است

عنوان این فیلم اشاره به پلی دارد که برلین غربی سابق را به برلین شرقی وصل می‌کرد و مکانی بود که آمریکا و شوروی جاسوس‌های اسیر خود را آنجا مبادله می کردند.

به این عکس نگاه کنید حالت ترس و نوعی اضطراب در چهره تام هنکس دیده میشه ، این افسران همان کاری را انجام می دهند که سروان رنو انجام میدهد ، البته قصد گرفتن پول زور هم داشته اند اما خبر رسیده منصرف شدند.

داستان در یک فضای سرد و تاریک اتفاق می افتد واقعا حس عجیبی را به تماشاگر الغا میکند ، در این فیلم تام هنکس به نقش
یک وکیل باتجربه به نام  جیمز بی. دونووال  ایفای نقش میکند و باید گفت انصافا از پس نقش به خوبی برمی آید .
خوبی فیلم در این است که نمی شود اتفاقات آینده را در فیلم پیش بینی کرد یعنی نمیتوانید بگوئید یک داستان خطی است.

یکی از بهترین صحنه های فیلم جایی است که عده ایی جوان جلوی تام هنکس را در روز روشن در خیابانی خلوت گرفته و از او میخواهند که پالتوی خود را به آنها بدهد ، خودم به شخصه دوست داشتم در این صحنه یک برخورد ببینم از نوع اکشن ، اما کارگردان به سرعت از این صحنه رد شده است البته نباید شخصیت تام هنکس را با تام کروز مقایسه کنیم و این دو نفر را به جای یکدیگر بگذاریم.

اگر در مورد فیلم بیشتر توضیح داده شود قضیه لوث میشود.

در ضمن از این فیلمهای جاسوس بازی هست که سروان رنو خودمون هم دوست داره.

خلاصه اگر تا الان فیلم رو ندیدید حتما بروید و ببینید.

                                                                                                                                            با سپاس جو برادلی

رفتم دانلودش کنم

سلام

یه موضوع دیگه ای میخوام مطرح کنم...

چرا ببینیم؟!! و چی نبینیم!!!

چند روزی بود این دست اوندست میکردم که بنویسم یا ننویسم. اولش مطمئن نبودم فکر کردم پیش خودم دارم زود قضاوت میکنم. در مورد چی؟

برنامه نمایش آشپزی از شبکه نمایش!

والا ابتدا فکر کردم اسم این برنامه غلط اندازه! بعد سعی کردم وقتمو تنظیم کنم اقلا یک دقیقه از این برنامه را ببینم. با کمال تعجب دیدم بله! شیک و مجلسی دارن آموزش آشپزی میدن! اونم نه در شبکه 1 الی 5، نه در شبکه سلامت، بلکه در کانال تخصصی فیلم و سریال!!!

یکی بهم بگه چرا؟؟ واقعا چرا؟؟ چه ربطی داره؟؟

قبل از این فاجعه در جمعی گفتم متاسفانه مدیر شبکه نسیم نمیدونه چگونه کنداکتور برنامه هاشو پر کنه و یا مشاور نداره یا مشاورهایش در حد خودش هستند یا مشاوره بهش دادن گوش نکرده. مثلا در این شبکه نسیم باید برای نشاط بیننده برنامه داشته باشه. نمایش لحظه هایی از ورزش مثلا موج سواری چه دردی دوا میکنه؟؟ یا قسمتهایی از فیلم بی مصرفهای 3؟؟!!

شخصا انتظار داشتم این کانال نسیم از سریالهای کمدی و طنز قدیمی استفاده کنه حتی از چاپلین پخش کنه! چه ایرادی داره؟ از هارولد لوید یا باستر کیتن یا هر کس دیگه ای اصلا.

خوب بیهوده است... چون ظاهرا سلیقه شخصی مدیر چنان است و چنین نیست.

اما کانال نمایش که با تمامی سانسورهای گریه آورش گاهی از آن نسیمی واقعی به چشم ما میخورد. حالا نسیم بوی آشپزخانه گرفته!!

آیا واقعا فید بک میگیرند این به اصطلاح مدیران؟؟؟ حال تهوع گرفتیم از این سریالهای کره ای! کو گوش شنوا!!!!

یه آشپزی کم داشتیم که مزین فرمودند!

پ ن: کانال جم سریال آیرونساید را در جدول پخش داره! قدیمی ها در جریان هستند. سگش میرزه به جومونگها.

نظر شخصی من بود...

با سلام خدمت همگي

چرا كسي از فيلمهاي خودمون كه فكر كنم ديدن بعضيهاش از فيلمهاي خارجي بهتر هستن معرفي نميكنه ؟

(۱۳۹۵/۹/۱۸ صبح ۰۷:۱۹)مكانيك نوشته شده:  

با سلام خدمت همگي

چرا كسي از فيلمهاي خودمون كه فكر كنم ديدن بعضيهاش از فيلمهاي خارجي بهتر هستن معرفي نميكنه ؟

من همچین چیزایی سراغ ندارم

(۱۳۹۵/۹/۲۳ عصر ۱۱:۲۵)نسیم بیگ نوشته شده:  

(۱۳۹۵/۹/۱۸ صبح ۰۷:۱۹)مكانيك نوشته شده:  

با سلام خدمت همگي

چرا كسي از فيلمهاي خودمون كه فكر كنم ديدن بعضيهاش از فيلمهاي خارجي بهتر هستن معرفي نميكنه ؟

من همچین چیزایی سراغ ندارم

شاید سینما ایران به پای سینما هالیوود یاخارج نرسه اما این اواخر پیشرفت های خوبی داشته و حرفی برای گفتن پیدا کرد

فیلم هایی مثل:جدایی نادر از سیمین،بادیگار،درباره الی،۱۳ واقعا تحسین برانگیزند

باران - شب و نسخه ایرانی پطروس فداکار !

مفهوم و سبکی در سینما وجود داره به نام " سینما وریته ". برخی این سبک رو شاخه ای از سینمای مستند می دونند و برخی دیگه شاخه ای از سینمای سیاسی . هر چه هست این سبک در خط داستانی مستند گونه خودش در جستجوی حقیقت ماجرایی بر میاد و به همه طرفین و عوامل دخیل در داستان اجازه صحبت میده و به گونه ای هوشمندانه از زیر بار قضاوت درباره حادثه شانه خالی می کنه و قضاوت نهایی رو به بیننده واگذار میکنه .

همه ما نمونه فیلم هایی از این دست رو دیدیم ولی قصد دارم یکی از معدود فیلم های ایرانی رو در این سبک که اتفاقا خیلی خوش ساخت هم هست معرفی کنم .

در سال 1347 " کامران شیردل " به روایت حادثه ای می پردازه که در یک شب بارانی در یکی از روستاهای گرگان اتفاق می افته . شبی که به علت بارش باران ریل راه آهن آسیب دیده و قطار هم در حال نزدیک شدن به بخش صدمه دیده هست پسری روستا زاده که متوجه این مطلب شده با به یاد آوردن داستان " دهقان فداکار " باعث نجات قطار میشه . کمی بعد ولی مامورین راه آهن منکر داستان پسر میشن و فیلم در صدد کشف حقیقت بر میاد .

نکته جالب در مورد فیلم اینه که به مدت 6 سال در توقیف بود و در سال 1353 در سومین جشنواره بین المللی فیلم تهران برنده جایزه بهترین فیلم کوتاه شد ولی دوباره توقیف شد و تا بعد از سال 1357 اجازه نمایش پیدا نکرد .

فیلم " آن شب که باران آمد " رو به دوستداران این سبک از سینما تقدیم می کنم .

https://www.y o u t u b e . c o m/watch?v=eg1QdSdYpwc

امیدوارم از دیدنش لذت ببرید .

مدتیه که به دلیل مطلب دنباله دارم در مورد سینمای " دفاع مقدس " نوشته های من کاملا رنگ و بوی جنگ به خودش گرفته . فیلم و کتابی رو هم که الان قصد دارم معرفی کنم در همین زمینه هست .

داشتن " بدل " برای بسیاری از سیاستمداران از گذشته مرسوم بوده و مطلب جدیدی نیست، ولی اینکه بدل یکی از منفورترین افراد در سال های معاصر باشی و فرصت این رو پیدا کنی که از سر به نیست شدن جون سالم به در ببری و داستان روزهایی که نقش یک بدل رو بازی می کردی روایت کنی، کاملا موضوع جذابیه. این جذابیت زمانی بیشتر میشه که اون فرد بدل " عدی حسین " پسر ارشد " صدام حسین " باشه.

یک درجه دار پایین رده ارتش عراق به نام " لطیف یحیی " به دلیل شباهت زیادی که به " عدی حسین " داره از سوی ارتش برای ایفای نقش بدل پسر صدام انتخاب می شه ولی از قبول اینکار سرباز میزنه ولی ...

سرگذشت " لطیف یحیی " در ابتدا به صورت کتابی به نام " من پسر صدام بودم " به      انگلیسی " I Was Saddam's Son " به صورت " اتوبیوگرافی " به چاپ می رسه. فیلمی مستند از روی این کتاب به نام " حرامزاده بدشانس " به انگلیسی " Unlucky Bastard " ساخته می شه ولی به دلیل اینکه نام " من پسر صدام بودم " توجه بیشتری رو جلب می کرده، نام فیلم هم به " I was Saddam's Son " تغییر می کنه.

کتاب به زبان فارسی هم ترجمه شده و اونقدر جذاب هست که فکر می کنید داستان " هزار و یک شب " رو می خونید .

فیلم " من پسر صدام بودم " رو تقدیم شما دوستان می کنم :

http://www.imdb.com/title/tt2255386/?ref_=adv_li_tt

در سال 2011 هم فیلمی در مورد همین شخص ولی نه در ژانر بیوگرافی به نام " بدل شیطان " به انگلیسی " The Devil's Double " ساخته شد که البته نسخه کم کیفیت تری از زندگی " لطیف یحیی " هست .

http://www.imdb.com/title/tt1270262/?ref_=nv_sr_4

توجه داشته باشید که فیلم دوم حاوی صحنه هایی هست که از حاصل جمع دو عدد 17 +1 بدست میاد.

خوندن این کتاب و سپس تماشای فیلم اول رو به دوستان توصیه می کنم.

" غیرت " ، " حسادت " ، " احساس مالکیت " ...

کلماتی آشنا برای هر مرد و زن ایرانی، که حتی برای یک بار هم که شده پایش به رابطه ای باز شده، در آن گیر افتاده و از آن خارج شده است. یا آنها را گفته ایم و یا شنونده آنها بوده ایم. گاهی ضعف هایمان را با آنها پوشانده ایم و گاهی به ضعف در این موارد اعتراف کرده ایم .

برای سالیان طولانی، تصوری نادرست از فرهنگ کشورهای خارجی در ذهن ما ایرانیان نقش بسته بود. اول اینکه به دلایل تاریخی وقتی نامی از " خارج " نه در معنای لغوی آن، بلکه به معنی " کشورهای دیگر " می بریم، منظورمان بیشتر اروپا و آمریکا بوده است. دیگر اینکه تصور ما از فرهنگ و نوع روابط انسان ها در " خارج " بیشتر شبیه به نوعی آنارشیسم اجتماعی بوده تا روابط اجتماعی .

هرچند که با سپری شدن دهه ها و بازتر شدن وسعت دیدمان نسبت به فرهنگ " خارجی " ها تغییرات زیادی در آن دیدگاه اولیه ایجاد شد و به نوعی به واقعیت نزدیک تر گردید .

روابط بین زن و مرد، چه از نوع عاطفی و چه از نوع فیزیکی، در " خارج " ، یکی از برجسته ترین موضوعاتی هستند که برای ما ایرانیان همیشه مورد بحث و جدل بوده اند. برای بسیاری از ما این سوال مطرح بوده است که آیا " خارجی ها " نیز مثل ما " غیرت " دارند ؟ آیا همه روابط آنجا آزاد است ؟ آیا براحتی می شود به هر زن " خارجی " پیشنهاد رابطه داد و او نیز چون ما ایرانیان دارای پوستی تیره تر هستیم و جذابیت خاصی! داریم، در لحظه قبول می کند و ما را به آپارتمانش می برد ؟

نمی شود مفاهیمی مانند " غیرت " ، " حسادت " و " عشق " را بین دو نفر دارای ارزش یکسانی دانست و همین تعاریف در مورد یک جامعه نیز بصورت یکسانی عینیت پیدا نمی کنند. اما در مواقعی هنگام تماشای یک فیلم که دارای صحنه های خاصی نیز هست، و یا داستان خاصی را روایت می کند، از خود می پرسیم که چگونه چنین موقعیت هایی توسط افراد تحمل می شود ؟ فارغ از اینکه آیا می شود فرهنگ ما و آنها را با یکدیگر مقایسه کرد، آیا امکان دارد یک مرد چنین چیزی را بپذیرد ؟ و یا حتی یک زن ؟

فیلم فرانسوی " همسر من یک هنر پیشه است " به انگیسی " My Wife Is An Actress " محصول 2001، تصویر جالبی را از زوجی به نمایش می گذارد که تماشای آن، حداقل برای یک مرد ایرانی چالش برانگیز است.

 "یان " ( با بازی یان آتال Yvan Attal ) یک گزارشگر ورزشی است که با " شارلوت " ( با بازی شارلوت گینزبورگ Charlotte Gainsbourg ) یک هنرپیشه زن معروف ازدواج کرده است. " شارلوت " به دلیل جذابیت مورد توجه مردان و زنان زیادی است و همین باعث حسادت گاه به گاه " یان " می شود. او به طرق مختلفی سعی در بیان احساس و حسادت خود به همسرش دارد ولی هر بار، یا در این مورد، به دلیل غرور مردانه خود، ناموفق است و یا با پاسخ " شارلوت " مبنی بر اینکه او همسرش را دوست دارد، مواجه می شود.

یک پیشنهاد کاری به " شارلوت " برای شرکت در یک فیلم در نقش مقابل یک هنر پیشه مرد جذاب، رابطه شکننده این دو را کاملا به هم می ریزد و آنرا وارد فاز جدیدی می کند . در صحنه ای از این فیلم،  " شارلوت " باید کاملا عریان شود و با همبازی خود، در حضور دوربین به بستر برود. او به کارگردان اعلام می کند که برای این کار آمادگی ندارد و تنها در صورتی این کار را انجام می دهد که همه عوامل ساخت فیلم نیز کاملا عریان شوند و کارگردان این شرط را می پذیرد. ولی در همان روز ...

" همسر من یک هنر پیشه است " توسط خود " یان اتال " کارگردانی شده و نکته جالب اینست که " یان " و " شارلوت " در عالم واقعیت زن و شوهر هستند و 3 فرزند نیز دارند . " آتال " در جایی عنوان می کند که بخش هایی از این فیلم بر مبنای زندگی واقعی خود او و همسرش ساخته شده و دور از واقعیت نیست .

فیلم گفتگو های جالبی دارد و تماشاگر، خصوصا از نوع ایرانی اش، را در موقعیت تفکر قرار می دهد. در یکی از این گفتگو ها " یان " از " شارلوت " درباره حسش در این شغل می پرسد و " شارلوت " پاسخ می دهد : فکر می کنی این کار خیلی راحته ؟ صبح زود که میایی سر فیلم برداری به تو می گن باید طرفت را ببوسی، دهن طرف بوی گند می ده ولی تو باید این کارو چندین بار بکنی !

تماشای این فیلم شاید برای کسانی که گمان می کنند " حسادت " فقط در ما ایرانی هاست و دیگران فاقد آنند، و همچنین کسانی که در موقعیت های احساسی کمی مشابه قرار می گیرند، جالب باشد.

انسان، حس انتقام جویی و استحاله شخصیتی ...

در فیلم قدیمی " حسن کچل " ساخته مرحوم " علی حاتمی " گفتگویی بین حسن و دیو  رد و بدل می شود که روند تبدیل شدن یک " میش " به یک " دیو " را به سادگی روایت می کند. دیو در این گفتگو جامعه را مسبب " دیو شدن " خود می داند و در برابر سوال حسن که از او می پرسد که چرا خودش را تغییر نداده است به نوعی عنوان می کند که امکان بازگشت وجود نداشته و یا ندارد.

فارغ از اینکه نمی توان منکر تاثیر جوامع انسانی و ناهنجاری های درون آن بر شخصیت واحد های تشکیل دهنده آن یعنی انسان ها شد، چه می شود که فردی بهنجار تبدیل به فردی ناهنجار می شود ؟ و  آیا استحاله یک انسان روندی بدون توقف و بی بازگشت است ؟

" An Average Little Man "  محصول 1977 ایتالیا، یا همانطور که در تلوزیون ایران به فارسی برگردانده شد، " بورژای کوچک " فیلمی ست که به همین موضوع می پردازد.

" جیوانی ویوالدی " یک حسابدار در استخدام دولت در یک وزارتخانه، که پس از 30 سال خدمت در آستانه بازنشستگی قرار دارد، سعی در پیدا کردن شغلی دولتی برای پسرش " ماریو " دارد تا منافع خانواده اش را تضمین کند و در این راه به هر وسیله ای متوسل می شود. پس از آنکه متوجه می شود، پسرش شانس چندانی برای راه یافتن به این شغل ندارد تصمیم می گیرد با ورود به یک لژ فراماسونری که به توصیه و معرفی مافوقش صورت می گیرد، به یک رانت اطلاعاتی که همان پاسخ آزمون استخدامی است دست بیابد.

در صبح روز آزمون اما، تقدیر سرنوشت دیگری را برای او و خانواده اش رقم می زند. در راه رسیدن به محل آزمون، چند سارق جوان، بانکی را سرقت می کنند و هنگام فرار با شلیک گلوله " ماریو " را به قتل می رسانند. همسر " جیوانی " نیز با شنیدن خبر قتل پسرش از تلوزیون دچار شوکی عمیق شده که او را فلج می کند و قدرت تکلم را از او می گیرد.

" جیوانی " پس از آنکه قاتل پسرش را به عنوان مظنون در اداره پلیس شناسایی می کند، سکوت کرده و تصمیم می گیرد عدالت را خودش اجرا کند ...

خطر لوث شدن پایان فیلم وجود دارد

" بورژوای کوچک " را سخت است بتوان در یک ژانر قرار داد. فیلم احساس و فکر تماشاگر را به بازی می گیرد، به چالش می کشد و حتی باورهای مذهبی او را به سخره می گیرد. تلفیقی است از کمدی و ملو درام . ولی کارگردان چنان این دو را به هم آمیخته که امکان جدا سازی آنها از هم وجود ندارد.

گرچه " ماریو " شخصیت اصلی فیلم نیست ولی کشته شدن او در واقع اصلی ترین اتفاق فیلم است که سیر حوادث و تم فیلم را به دو بخش تقسیم می کند. فیلم به طور مشخص درباره " جیوانی " ست. از همان سکانس آغازین فیلم، کارگردان سعی در شناساندن " جیوانی " به تماشاگر در خلال اتفاقات کوچک و بزرگ دارد. فیلم با صحنه صید یک اردک ماهی در یک آبگیر توسط " جیوانی " آغاز می شود. در همین صحنه کارگردان سرنخی از شخصیت درونی او را آشکار می کند ولی جالب است که تماشاگر این سرنخ را جدی نمی گیرد.

او با اینکه کارمند یک وزارتخانه دولتی است و برداشت عام از چنین شخصیتی، رفتار بهنجار اجتماعی اوست، ولی چنین رفتاری از خود نشان نمی دهد. یک روز کاری او چنین آغاز می شود که در خیابان با حرکات مارپیچ خود جان مسافران یک اتوبوس شهری را تهدید می کند، از مسیری که توسط کارگران شهرداری برای تعمیر بسته شده عبور می کند و جای پارک اتوموبیل مرد دیگری را به ناحق می گیرد. و در همه این موارد در مقابل اعتراض این افراد به آنها ناسزا نیز می گوید! در اداره نیز به هر وسیله ممکن سعی در ایجاد مسیری میان بر به بسوی موفقیت برای پسرش " ماریو " دارد.

" جیوانی " نمونه خوبی از همه کسانی است که در ظاهر آراسته، مودب و اجتماعی به نظر می رسند ولی پای عمل که به میان می آید آن روی دیگرشان را نشان می دهند. هر چند که عمکرد او در قالب یک " پدر " قابل تحسین و درک است و همین درک در نیمه دوم فیلم و زمانی که او قصد انتقام از قاتل " ماریو " را دارد، به کمک او می آید و او را از گزند قضاوت های منفی تماشاگر در امان می دارد.

تاثیر گذارترین سکانس فیلم، صحنه کشته شدن " ماریو " است که چنان سریع رخ می دهد که تماشاگر به هیج وجه انتظار آن را ندارد. پس از آن است که داستان تماشاگر را به بازی می گیرد. پس از مرگ پسر، تماشاگر انتظار از هم گسیختگی شخصیتی را در " جیوانی " دارد ولی او آنچنان آرام به نظر می رسد که برای دقایقی به عاطفه او شک می کنیم. ولی این فقط پوسته ظاهری اوست. آرامش ظاهری او گاهی بیننده را امیدوار به بخشش قاتل توسط " جیوانی " می کند ولی وقتی قاتل را به محلی که در ابتدای فیلم اردک ماهی را صید کرد می برد و با مداد های " ماریو " شروع به انجام آخرین پرونده کاری اش می کند، تماشاگر در می یابد که قاتل سرنوشتی مانند اردک ماهی پیدا خواهد کرد.

روابط بین شخصیت ها در این فیلم ساده تعریف می شوند. از رییس " جیوانی " که تمام دغدغه اش شوره موهایش است تا همسر او که در واقع همیشه در سایه او قرار می گیرد ولی برای رضایت او هر کاری می کند، تا دختر جوانی که شاهد تیراندازی است و با عدم حضور خود در اداره پلیس فرصت اجرای عدالت را به این پدر می دهد، همه افراد عادی هستند که تاثیر عمیقی بر روند داستان دارند.

رییس " جیوانی " با معرفی او به یک لژ فراماسونی زمینه دوری او از خدا و مذهب کاتولیک که انتقام را فقط مخصوص خداوند می داند، فراهم می کند و بدین ترتیب تغییر شخصیتی او وارد فاز جدیدی می شود. هرچند که تماشاگر انتقام جویی او را درک می کند ولی وقتی در پایان فیلم، پس از بحثی کوتاه با مردی جوان و پرخاشگر، به تعقیب او می پردازد، تماشاگر تولد یک دیو را شاهد است .

بازی خوب " آلبرتو سوردی " در نقش " جیوانی " که به راستی تمام بار فیلم بر دوش اوست و کارگردانی خوب " ماریو مونیچلی " اثری را خلق کرده است که تماشای آن با توجه به شباهت های رگه های شخصیتی کاراکتر های فیلم و کنش ها و واکنش های جامعه امروز ایران، برای تماشاگر ایرانی قابل درک و پذیرش است. پدیده " نپوتیسم " یا همان به کارگیری افراد نزدیک در امور آنچنان برای ما ایرانیان آشناست که براحتی اقدامات این پدر را درک خواهیم کرد.

این فیلم حدود 35 سال پیش از تلوزیون پخش شد پس اگر آنرا قبلا دیده اید تماشای دوباره آن می تواند یادآور خاطرات خوبی باشد و اگر آن را ندیده اید " بورژوای کوچک " را از دست ندهید.

داستانی هست کوتاه، درباره سربازی که قصد نجات دوستش را داشت که در نبردی به شدت زخمی شده بود. سرباز از مافوقش اجازه می گیرد تا برای نجات دوستش برود ولی مافوقش به او می گوید که این کار فایده ای ندارد. سرباز با اصرار راهی می شود و مدتی بعد در حالیکه جسد دوستش را بر روی شانه حمل می کند بر می گردد.

مافوق از سرباز می پرسد : آیا این کار ارزشش را داشت ؟ او مرده است! سرباز پاسخ می دهد : بله داشت، زیرا زمانی که به او رسیدم هنوز زنده بود. درست است که او مرد ولی با دیدن من لبخندی زد و گفت : می دانستم تو هر طور شده برای نجات من می آیی!

امید چیز خوبیست. جمله است که می گوید : هرگز کسی را نا امید نکنید، شاید امید آخرین چیزی است که برایش باقی مانده است.

 در داستان های اساطیری یونان، افسانه ای هست که به امید اشاره می کند. " پرومته " آتش را دزدید و در اختیار انسان ها  گذاشت و خدای خدایان تصمیم به مجازات او گرفت. در نتیجه او را مکلف به ازدواج با " پاندورا " کرد و صندوقی که تمامی سختی های ممکن در آن بود را به او داد تا آنرا به انسان ها بدهد و از آنها بخواهد که آن را باز نکنند. " پاندورا " ولی، پس از ازدواج، خود در صندوق را باز می کند و همه آن سختی ها و بلایا در زمین پخش می شوند. ولی تنها یک چیز درون صندوق باقی می ماند و آن نیز همان " امید " است.

در روزگاری که به لطف استفاده نادرست از تکنولوژی و فناوری ارتباطات، روابط خانوادگی و عاطفی و احساسی به شدت مورد تهدید قرار گرفته است و خیانت و عدم پایبندی در سطوح مختلف، متاسفانه به چشم می خورد، تماشای فیلمی که ما را دوباره به وجود پایبندی و عشق امیدوار کند، حال ما را خوب می کند.

" وارن مارتین " با بازی " جیمز گرین " پس از ازدواجی طولانی و عاشقانه در گذشته است. اولین کریسمس پس از مرگ او نزدیک است. همسر او " روت مارتین " با بازی " دبی رینولدز " در یک شب رازی را به نوه اش " ویل مارتین " با بازی " نیل پاتریک هریس " بازگو می کند.

" روت " عنوان می کند که " وارن " از ابتدای ازدواج با او شروع به نوشتن خاطرات خود کرده و شاید حدود 50 دفترچه خاطرات از او باقی مانده و پس از مرگ " وارن " او شروع به خواندن آن خاطرات کرده است. ولی از حدود 27 سال پیش در خاطرات او از یک زن دیگر به نام " لیلیان " نام برده شده که " وارن " به طور مرتب او را ملاقات می کرده است. " روت " که گمان می کرده ازدواج عاشقانه ای را با " وارن " داشته اکنون به همه چیز شک کرده است و اکنون از نوه اش " ویل " می خواهد که به عنوان هدیه روز کریسمس " لیلیان " را برایش پیدا کند تا واقعیت را از او بشنود.

از سوی دیگر " ویل مارتین " که در نیویورک زندگی و کار می کند، سالها پیش پدر و مادر خود را در یک سانحه اتومبیل از دست داده و اکنون بر طبق وصیت پدربزرگش برای هدایت و بازسازی تجارت قدیمی او در زمینه املاک به شهر کوچکشان بازگشته، در پذیرش این مسولیت تردید دارد. او که همچنین در رابطه اش با دختر جوانی به نام " رنی " با بازی " ناومی واتس " هنوز به قطعیت نرسیده است، تصمیم می گیرد با کمک او به جستجوی " لیلیان " بپردازد تا اینکه ...

فیلم به سادگی ما را به همراه شخصیت های فیلم، درگیر جستجویی اودیسه وار می کند و هر بار که به پی بردن به هویت " لیلیان " نزدیک می شویم، با چرخشی ساده ما را ناامید می کند. ولی این چرخش ها قدم به قدم ما را نه به " لیلیان " بلکه به شخصیت " وارن " نزدیک و نزدیک تر می کند و او را به تنها نوه اش بیشتر می شناساند و در این راه او نیز به خودشناسی می رسد.

فیلم داستان ساده ای را روایت می کند ولی همین سادگی شما را دوباره به عشق علاقه مند می کند. یک بار دیگر آن مفهوم از یاد رفته را به یاد ما می آورد. شاید با دیدن فیلم نگاهی دوباره به حلقه ازدواجتان بیاندازید و وفاداری و علاقه خود را به همسرتان دوباره به یاد آورید. شاید هم آرزو کنید که عاشق شوید و به عشق خود تا انتها پایبند بمانید.

به هرحال تماشای این فیلم، امید به عشق را در شما زنده می کند و حالتان را بهتر می کند. لطفا این فیلم را تنها تماشا نکنید.

امیدوارم از تماشای فیلم " آرزوی کریسمس " به انگلیسی " The Christmas Wish " محصول 1998 آمریکا لذت ببرید.

درود بر همه

از میان لیست بلند فیلمهایی که دوست دارم خودم و سایرین ببینند و از اونجایی که شخصا طرفدار فیلمهای مافیایی ایتالیایی هستم هر فیلمی در این رابطه برام دیدنیه و  ازجمله:

ارتباط فرانسوی -جین هاکمن

قاضی فالکونه -چاز پالمنتری

اجساد عالی یا جسدهای عالی جنابان  -لینو ونتورا

داستان برانکس -رابرت دنیرو

دانی براسکو -الپاچینو و جانی دپ

و..

   اگر طرفدار فیلمهای کمدی کاراگاهی هستید  پیشنهاد میکنم فیلم 2002افسانه ال.جک و جان  رو تماشا کنید.یک فیلم کمدی جنایی ایتالیایی باطنز های سبک اروپایی .زمانی که دانلود کردم دو دوبله بود و زبان اصلی که فیلم جذابتر شده بود

اگر طرفدار فیلم کاراگاهی جنایی هستید مخصوصا با حضور بازیگر مورد علاقتون  فیلم 2014 AWalk Among the Tombstonesقدم زدن میان قبرها رو توصیه میکنم با شرکت لیام نیسون  یکی از بازیگرهای مورد علاقه من

...سپاس

سلام دوستان عزیز

یک فیلم پلیسی جنایی هست که دهه نود از تلویزیون پخش کرد که ماجرای جالب و دیدنی داشت چند وقت پیش هم اتفاقی دیدمش و تجدید خاطره ای شد پیشنهاد میکنم دوستان به تماشای این فیلم بشینند و از بازی مایکل کین و آن دوبله های به یادماندنی لذت ببرند.

 The Ipcress File یا پرونده ایپکرس1965

(۱۳۹۶/۹/۶ عصر ۰۱:۱۹)جناب سرگرد نوشته شده:  

سلام دوستان عزیز

یک فیلم پلیسی جنایی هست که دهه نود از تلویزیون پخش کرد که ماجرای جالب و دیدنی داشت چند وقت پیش هم اتفاقی دیدمش و تجدید خاطره ای شد پیشنهاد میکنم دوستان به تماشای این فیلم بشینند و از بازی مایکل کین و آن دوبله های به یادماندنی لذت ببرند.

 

 The Ipcress File یا پرونده ایپکرس1965

این فیلم جاسوسی رو حدود یکسال قبل تماشا کردم که فیلم زیبایی بود. همچنین فیلم The Odessa file يا همون  پرونده اودسا 1974 هم فیلم جاسوسی جالبی بود. حداقل واقعا جاسوسی هستند نه مانند این فیلم‌های جاسوسی بزن بهادر که فقط اسمشون جاسوسی هست.

سلام بر دوستان

دو فیلم ژاپنی -سامورایی بسیار دیدنی بهتون معرفی میکنم اگر ندیدین حتما ببینید:

تیغ پنهان2004 که سالها پیش از شبکه سراسری هم نشون داد

هاراگیری 2011 که من ازنسخه جدید ش خیلی خوشم اومد

صنعت فیلمسازی در ژاپن مثل باقی صنایع دیگرش مخاطب رو مبهوت میکنه.

چند روز پیش اتفاقی تکه از فیلم آگراندیسمان رو دیدم در معنی اصلی اسم فیلم BLOW-UP هست. پیشنهاد می کنم حتی برای یک بار هم شده فیلم رو ببینید فیلم محصول 1966 با بازی دیوید همینگز و ونسا ردگریو جزو شاهکارهای میکل آنجلو آنتونیونی می باشد فیلم دوبله نیست اما یادمه قدیما نسخه دوبله VHS فیلم بود درباره داستان فیلم چیزی نمی گم اما فیلم به خوبی حس ترس و حس تعلیق شما رو بر می انگیزه.. سایت زیر فیلم رو با زیرنویس گذاشته.

http://vicmovie.rozblog.com/post/349/blow-up-1966.html