دهه پربار سی:

نهایتا می بایست همه راه ها به کشور خودمان می رسید و این، استودیوهای مجهز و کارآمد داخلی می بودند که با استفاده از تجربه های پیشکسوتان از یک سو و به کارگیری جوانان مستعد و علاقه مند از سوی دیگر، این حرفه را رونق بخشند و به تکامل و بهبود کیفیت آن کمک کنند. در نخستین سال دهه 1330، ابوالقاسم رضایی با مشارکت اسفندیار بزرگمهر و استفان نایمن نماینده کمپانی فاکس قرن بیستم در ایران، استودیو برناتن را تاسیس کردند، اما به دلیل بروز پاره ای مشکلات قانونی، پیش از آنکه نخستین محصول شان شیطان فراری به نمایش درآید، ناچار از انحلال شرکت شدند که در پی آن، رضایی استودیو البرز را تاسیس کرد و گوینده قدیمی فریدون دائمی جای او را گرفت. دوبله نخستین فیلم اسکوپ تاریخ سینما خرقه (هنری کاستر)، نخستین تجربه این گروه با نام جدید برناسینماتن بود. همچنین از دیگر فیلم های مشهور آن زمان می توان به بهار خونین (هنری کینگ) دوبله شده در استودیو پارس فیلم، ملکه آفریقا (قایق افریکن کوئین) (جان هیوستن) دوبله شده در استودیو البرز، زیگفرید (مانوئل کنده) دوبله شده در استودیو دیانافیلم و مادام کاملیا (ریمون برنار) دوبله شده در استودیو یونیورسال اشاره کرد. اما در این زمان، استودیویی پا به منصه ظهور گذاشت که خیلی زود تبدیل به یکی از قطب های اصلی دوبله در ایران شد: استودیو سانترال. مهندس سیف الدین کامرانی که از سال 1326 با تاسیس شرکت کالای سوئد تجهیزات صوتی و نمایشی به ایران وارد می کرد، در سال 1333 استودیو سانترال را تاسیس کرد. پس از یک سال، نخستین تجربه این استودیو، فیلم موزیکال رویای شیرین (زیبایان شب) ساخته رنه کلر با مدیریت دوبلاژ مرحوم سیامک یاسمی به نمایش درآمد و با استقبال بسیار روبرو شد. ناگفته نماند که این، نخستین تجربه دوبله بخش های موزیکال یک فیلم خارجی به فارسی نیز بود که در آن زمان چون نوار گفت و گوها، آوازها و موسیقی یک فیلم به طور جداگانه وجود نداشت، نمی شد خواننده فارسی زبان روی موسیقی اصلی فیلم بخواند و در نتیجه، موسیقی بخش های مورد نظر این فیلم توسط ارکستر مجلسی تهران بار دیگر اجرا شد. تجربه های بعدی استودیو سانترال از جمله فیلم های تاریخی فاتح، علی بابا و چهل دزد، بردگان کارتاژ و چند فیلم نورمن ویزدام همچون جنجال در فروشگاه، مرد روز، لله بچه ها و شیشه پاک کن نیز همگی از نظر دوبله و استقبال تماشاگران فیلم های موفقی از کار درآمدند و به این ترتیب، این استودیو موفق شد طی تمامی سال های دهه سی، خود را به عنوان بهترین و مهمترین استودیوی دوبلاژ کشور مطرح کند. بخصوص موفقیت فیلم های نورمن ویزدام که تماما مرهون تیپ سازی و صداسازی فوق العاده محمدعلی زرندی بود، راه را برای دوبله فیلم های کمدی دیگر نیز باز کرد. سینمای جهان که در آن زمان، بیش از دو دهه از دوران صامت فاصله گرفته بود، نقاط اوج کمدین های گویایی همچون لورل و هاردی، بود آبوت و لو کاستلو و برادران مارکس را پشت سر داشت و در حال رسیدن به کمدین های مدرن تری همچون جری لوئیس، شوخ طبعانی همچون نورمن ویزدام و طنزپردازانی همچون وودی آلن بود و طبیعی بود که در فضا و زمانه رویکردهای همه جانبه دوبلاژ ایران به میراث گذشته و حال سینمای جهان آثار تمامی این هنرمندان نیز جایی داشته باشند. آثاری که مهمترین ویژگی های دوبله آنها حفظ فضای شاد اثر، تناسب با شخصیت کمدین مورد نظر و رعایت صحیح ضرباهنگ و لحن بازگویی شوخی ها و گفت و گوهای آنها بود و بی شک همین ویژگی هاست که نورمن ویزدام را با صدای محمدعلی زرندی، جری لوئیس را با صدای حمید قنبری و وودی آلن را با صدای علی اصغر افضلی از پس بارها دیدن همچنان جذاب ساخته است. همچنین نمی توان از دوبله فیلم های کمدی گفت و از نام و خاطره دو عزیزی یاد نکرد که سال های سال و همپای هم به جای دو کمدین محبوب، استنلی لورل و الیور هاردی حرف زدند و با استعداد، مهارت و تناسب های ویژه گویش خود، بی شک جذابیت های آثار آنان را دوچندان ساختند: زنده یادان حسن عباسی (به جای لورل) و عزت ا... مقبلی (به جای هاردی). اگرچه عباسی به جای بسیاری از شخصیت های کمدی از جمله گروچو مارکس و مقبلی نیز به جای بسیاری از کمدین ها و شخصیت های شوخ طبع و زنده دل همچون لویی دوفونس و والتر برنان حرف می زدند، اما گویی جامه شخصیت زودباور، کودک صفت، و آزاررسان لورل و شخصیت بزرگ نما، خودشیفته و آزاردیده هاردی فقط برای صدای آن دو دوخته شده بود.