سلام

باز هم یک فیلم سینمایی گمشده ولی این دفعه از دهه هفتاد :

تاریخ نمایش :حدفاصل 1372 تا 1373

موضوع :جنگی _عاطفی

زمان : جنگ جهانی دوم

مکان : اردوگاه اسیران ویژه ی کودکان و نوجوانان پسر

ملیت : یکی از کشورهای اروپای شرقی  (به احتمال زیاد؛ لهستان )

خلاصه داستان :

پسربچه ای ده ساله را به اردوگاهی می آورندکه ارتش آلمان، پسران نژاد اسلاو را به صورت برده پرورش می دادند. در آنجا مقرراتی مطابق اردوگاه بزرگسالان حاکم است . مجازات فرار در سومین بار، اعدام است که در ابتدای فیلم در کمال قاطعیت و در میان التماس های نوجوان فراری، اجرا می شود. 

مجازات خطاهای کوچک تر، ضربات شلاق است که تعداد آن را در جمع، اعلام می کنند.

*نکته ی جالب :کودک محکوم وظیفه دارد که با صداى بلند بگوید :

متشکرم، تنبیه عادلانه ای است! 

تنها رحم و عطوفتی که نشان داده می‌شود ،این است که یک افسر زن آلمانی، خرده هایی از  بیسکویت و کیک را به طرف بچه های کوچک تر پخش می کند. درست مثل دانه ریختن برای مرغ و جوجه ها! 

پسربچه ی قهرمان داستان، توجه یکی از افسران آلمانی مسئول اردوگاه را جلب می کند.به نظر او، آن پسر از نژاد آریایی است. بنابراین ضمن محبت خارج از مقررات، از او آزمایش خون می گیرند. ولی جواب آزمایش منفی است و این، خشمِ آن افسر را که خیال پدرخواندگی او را در سر می پروراند، به بار می آورد...

*پایان فیلم را یادم نیست. فقط همین را به یاد دارم که افسر نامبرده، باز هم می خواست آن پسر را به شهر خود در برلین ببرد و دیگر هیچ!

دوستانی که این فیلم را دیده اند، لطفاً اسم لاتین آن را ذکر کنند.