منتظران بهار بوی شکفتن رسید                             مژده به گلها برید, یار به گلشن رسید

زین چمنستان کنون, بستن مژگان خطاست             آینه صیقل زنید, دیده به دیدن رسید

                                                                                                     "بیدل دهلوی"

نوروز بار دیگر از راه رسیده و میان تکاپوی خانه تکانی و خرید و تدارک روزهای آینده, دلت باز هوای ترانه ی "بوی عیدی" فرهاد را می کند. حالا که از خمیازه ی بلند زمستان گذشته ای, انگار هر کس که هستی باید یک نفس بدوی تا کودکی های گمشده در غبار سال های رفته, برگردی به جشن های بی آلایش نوروز در خانه ی پدربزرگ و مادر بزرگ که دری بود به باغ بهشت, و حمید هامون عزیز چقدر بجا و زیبا از آن یاد کردند. جای خالی همه آن هایی که در این سال و سال های گذشته از بین ما رفتند سبز و همیشه زنده.

از شادی های سال 91, آشنایی من با کافه کلاسیک و جمع صمیمانه ی صاحبدلان و صاحب نظرانی بود که یکی از وزین ترین و پربارترین محیط های مجازی فارسی زبان را تشکیل داده اند. از شما بسیار آموختم, غنا و لذت لحظات نابی را در این چند ماه گذشته وامدار بودن شما هستم, و صمیمانه امیدوارم به این که در سالی که می آید از راه, اندیشه ی پالوده, قلم پیراسته و منش بزرگوارانه ی تک تک هم کافه ای های ارجمند, رونق کافه را دوچندان کند.

همیشه نوروز که می آید, یاد این گفته ی شمس تبریزی می افتم که: ایام را از شما عید باید, نه شما را از ایام. کاش سال 92, مژده ی اجابت این آرزوی بزرگ باشد.

آرزومند بهترین ها برای شما و آن هایی که دوستشان می دارید,

با احترام فراوان

پرشیا

اقبال غلام و بخت فیروزت باد                      خورشید فلک مشعله افروزت باد

در دوره ی دهر تا که باشد نوروز                  هر روز, هزار عید نوروزت باد