به جای بهارانه:

1-پس از حدود 5 سال دوری از دنیای مجازی با اصرار نازنینی (که چند ماه روی مغزت کار کرده است) در تیرماه 90 به کافه می آیی.مطالب مختلف را می بینی و کیف می کنی و بعضی مطالب شوق نوشتن را در دل تو تازه وارد بسیار تنبل بیدار می کنند.هنوز هم عادت تنبلی از سرت بیرون نرفته ولی پیش خودت اندکی به  خودت امیدوارتر شده ای...

2-اولین مطلبت: شخصیتهای دوست داشتنی-اولین تشکر:ژان والژان نازنین-اولین اعتبار (شوک!):رهگذر بی نشان عزیز-اولین مکاتبه :کاپیتان اسکای-اولین رفیق کافه ای: دن ویتو کورلئونه ی بزرگوار و مهربان....همه و همه را تا ابد به خاطر خواهی داشت...

3-کم کم مطالب و نویسندگان مورد علاقه ات را کشف می کنی:منصور بسیار با سواد و مطلع با قلمی گاهی تند و بی پروا-با نوشته ی سم اسپید درباره ی خط قرمز کیمیایی مشتاق خواندن مطالب این نازنین می شوی و خبر نداری که تا چند ماه مطلبی از او در کافه نخواهی خواند ...-بانوی بزرگوار که پشت تمامی مطالبش وسواس و تحقیق را مشاهده می کنی و از نوشته هایش بسیار می آموزی-عاشق پشتکار و مطالب پشت سر هم دن ویتو می شوی و از این همه علاقه کیف می کنی.طوری می شود که وقتی ویتو دو روز به کافه نمی آید نگران می شوی و سریعا برایش پیام خصوصی می فرستی-مرده ی طنزنویسی سروان رنو می شوی و نوشته هایش را مدام دنبال می کنی-وقتی می بینی که سلیقه ات اینقدر به الیور هاردی نزدیک است خوشحال می شوی و از نوشته های با وسواس فراوانش لذت می بری-همین مورد را درباره ی راتسو ریزوی عزیز هم می بینی و باز هم از این اشتراک کیف می کنی-از بانوان فرهیخته ی نازنین دیگر کافه بسیار می آموزی:رزا و دزیره و گرتا و حتی بتی تازه وارد-مطالب خواندنی هری لایم را در مورد فیلم نوآر می خوانی و حیرت می کنی که یک نفر که منتقد هم نیست چطوری اینهمه نوآر را دیده و تحلیل می کند-مطالب دوبله ی کافه هم حیرت زده ات می کند و دوستانی که با عشق در این مورد می نویسند و حسرت این را داری که به جاهای دیگر کافه سر نمی زنند-شیفته ی علاقه  و پشتکار میثم می شوی  و منتظری که هر بار نوشته ی جدیدش را بخوانی-نوشته های مگی گربه ی نازنین در تاپیک یک سکانس از یک کارگردان غافلگیرت میکند-پشتکار شرلوک در زمینه ی درخواست راهنمایی نام فیلمها بسیار جذبت کرده است –از محبت (وهمچنین سواد) اسکورپان و ژان والژان بزرگوار نسبت به همگی اعضا کیف می کنی –از کاپیتان اسکای هم بسیار می آموزی و و و و نوشته های دوستان نازنین دیگر(که از همینجا به خاطر فراموش کردن نامشان از حضورشان عذر خواهی می کنم)....

4-کافه در مقاطع مختلف زمانی برایت اینگونه بوده : اوایل حضورت: معرکه –اواسط حضورت :کمی سرد ولی کماکان امیدوار کننده-اواخر حضورت:بازهم امیدوار کننده ولی جوی بسیار نگران کننده.همیشه دوستش داشته ای اما نمی دانی روند فعلی به نفع کافه است یا به ضررش...

5-نبود دوستان آزار دهنده است.آرزو می کنی که شرایط مهیا شود و باز آنها را در کافه زیارت کنی .عزیزان باسوادی که خیلی وقت پیش کافه را ترک کرده اند و آنهایی که جدیدا دیگر نمی بینی شان....

6- و بالاخره : باز بهار-باز (بوی عیدی بوی توپ بوی کاغذ رنگی...)-باز هم به امید سالی بهتر از سالهای قبل- باز هم به امید رفاقتهای تازه و یک آرزوی جدید : کافه ای بهتر و عزیز تر از سالهای قبل...

با بهترین آرزوها برای همگی عزیزان :پیشاپیش سال نو مبارک

حمید هامون