اين قسمت اسمش رو خودشه ، دلنوشته رو اگر با كلمات رسمي بنويسي خيلي قابل بيان نيست ! پس با عرض پوزش محاوره اي مينويسم !

 دليل اينكه چرا هيشكي تو اين تاپيك پست يا ارسال نذاشته ، اونم از ٢سال قبل رو نميدونم . شايد دوستان موسيقي رو با دل گوش نميدن ، يا شايد در موقعيتي كه دلشون موسيقي بخواد قرار نگرفتن ... 

  ١هفته اي ميشه كه به جمعتون اومدم و چيزي كه دستگيرم شده اينه كه اكثريت دوستانِ فعال در اين كافه ، سنشون نسبت به من بيشتره ... و اين يه جورايي باعث ميشه كه در مورد بعضي چيزها هم ديگه رو درك نكنيم ؛ بخصوص سبك موسيقي كه گوش ميديم . اما ميخوام بحث رو با گروهي خارجي باز بكنم ، گروهي كه در گذر زمان ، هنوز هم در جامعه موسيقي دوست ما ، نسل بعد از نسل هنوز عاشقاي خودش رو داره .

    يادمه كه كتابي خوندم به نام ديوار پينك فلويد (...) اسم كامل رو بخاطر نميارم ، نوشته ابراهيم نبوي . اين كتاب جدا از موضوعش و جزئيات خوبي كه ميرسونه ، يك چيزي رو هم براي من نشون داد ؛ پينك فلويد قبل از اينكه با شعرا و آهمگاي قوي و پر محتويٰ شون ، قبل از من و امثال بنده ، دل خيليها رو برده بودن ! ابراهيم نبوي رو هممون ميشناسيم ، نويسنده و طنزپرداز هستند ، سنشون ٥٤ سال هستش . وقتي كه پينك فلويد بوجود اومد و كارش رو شروع كرد ، امثال ايشون بعد از چند سالي كه گذشت و آشنايي با آنها علاقمند به كارهايشان شدند ، و به گمانم و استنباط شخصي بنده ، بيشترين علاقه اي كه داشتند ، به شعرهايشان بود ، زيرا در آن زمان هنوز موسيقي راك خيلي طرفداراي خاصي نداشت ( حدود ٤٥ سال قبل ) . [ علاقه به سبكهاي موسيقي جدا از اين مبحثه و بعدا درموردش ميگم ايشاللا ]

    شعرهاي گروه پينك فلويد از همون اول يعني سال ١٩٦٥كه شروع كردند يك فضا بشدت بر آن حاكم بود ، و آن اعتراض به اوضاع اجتماعي و بويژه آموزش بود . و همين باعث شد كه جدا از موضوع موسيقي ، آثار كارشون در جامعه انگلستان بجا بمونه و زمينه ساز انقلاب فرهنگي مانندي در نظام آموزشيشون شدند . اين روح اعتراضي و طغيان و سركشي در همه جاي كاراشون مشخصه ، و باعث شد كه فارغ از مرزها و يا دوره ي زماني مشخص هنوز هم طرفداراي سينه چاك داشته باشن .اينجا كاري به جزئيات ندارم ، چون قراره دلنوشته باشه ! 

     اين مقدمه براي بيان اين موضوع بود كه ؛ جامعه ما با همه ادعاي روشنفكريش هنوز به راك و متال ميگه شيطانپرستي ، وحشي گري و بعضا بي بند و باري ! هنوز توي جمع ما هستند كساني كه عاشق پينك فلويد و نيروانا و متاليكا و كويين و .... هستند ؛ هستند كسايي كه بيتلز دوس دارند ، هستند اونايي كه بعد ٥٠ سال هنوز به سيناترا علاقه دارن . و در عين حال كنسرتهاي شجريان و هماي و امثالهم رو از دست نميدن !

    من وقتي بدنيا اومدم پيك فلويد آخراش بود ، و وقتي كه با كاراشون زندگيم رنگ و رو ميگيره ، بيشتر از ١٥ سال از كارهاي رسميشون گذشته و فعاليتي ندارند . هنوزم وقتي آهنگ hey you / آهاي تو رو گوش ميدم ، ذهنم آرامش ميگيره . هنوزم جان لنون - تصور كن ش افت نكرده برام .

•

~¥~ موسيقي با احساسات سر وكار داره ، هنره ، كهنه شدني نيست .  .... كاش جامعه و اطرافيانمون يه روز درك جامعتر و عميقتري به مسائل داشتند . موسيقي شكلهاي متنوعي بخودش ميگيره ؛ درست ، دو هر دوره نياز جوانان به سبك خاصي از موسيقيه و يا علايق تغيير ميكنن . اما هميشه براي من جاي تاسف بوده كه در كشور ما با وجود ريشه بسيار قوي و شاخه هاي متنوع و قابليتهاي زياد در موسيقي ، نتونسته جواناش رو بقول معروف تربيت و ارضا كنه كه به كارهاي كلاسيك و بنياد موسيقيايي خودشون احترام بذارن !!!! نميتونيم انكار كنيم كه درصدي از قشر جوانمون ، بكل حس انزجار و تنفر نسبت به سنتي و بومي و فولكولور دارن . اينها جاي تاسف داره .... تنوع مبحثي جداگانه س و پاسداري از فرهنگ هم جداس . موسيقي و آينده فرهنگ و سنت هاي راستين جامعه تحت تاثير اين مسائل قرار ميگيره ، و اگر شرايط به اين شكل جلو بره ، در افقهاي دور دست نشانه هاي خوبي قابل روايت نخواهند بود .

 كاش ميشد كاري كرد ، كاش ميشد .....:(